IPTPP2/443-535/11-4/JN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 listopada 2011 r. (data wpływu 5 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku obliczenia i uiszczenia za dłużnika należnego podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku obliczenia i uiszczenia za dłużnika należnego podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 listopada 2011 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Komornik z wniosku wierzyciela wszczął egzekucję do nieruchomości dłużnika w likwidacji. Nieruchomość to teren zabudowany przemysłowy o łącznej pow. 4,6156 ha, działki gruntu w wieczystym użytkowaniu do dnia 5 grudnia 2089 r. zabudowane zespołem budynków administracyjnych i przemysłowych, stanowiących odrębną nieruchomość. Działka nr 202 o pow. 0,9644 ha zabudowana tzw. placem żużlowym o pow. 1710 m^2. Działka nr 203 o pow. 1,2859 ha, zabudowana placem węglowym o pow. 4400 m² oraz estakadą nawęglania z lejem zasypowym. Działka nr 204 o pow. 0,9129 ha zabudowana budynkiem kotłowni (o pow. zabudowy: 1372 m^2, kubaturze: 28759 m^3, ogólnej: 1129 m² 2, biurowej: 234 m² - nie wliczając urządzeń kotłowni), kominem żelbetowym o wysokości 120 m, budynkiem magazynowym o pow. 89,00 m² z przybudówką - wiatą stalową, silosami solanki o pow. 66,00 m^2, torowiskami. Działka nr 205 o pow. 0,6846 ha, zabudowana budynkiem zmiękczalni o pow. zabudowy: 582 m^2, kubaturze: 4246 m^3. Działka nr 206 o pow. 0,7678 ha, zabudowana budynkiem lokomotywowni o pow. 113,00 m².

Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą - wynajmuje hale znajdujące się na terenie nieruchomości oraz wydzierżawia komin na rzecz telefonii komórkowej. Dłużnik jest wieczystym użytkownikiem ww. nieruchomości co najmniej od 10 lat, budynki których dłużnik jest właścicielem na niej się znajdujące pochodzą z lat 70-tych. Likwidator w dniu 18 września 2007 r. oświadczył do protokołu, iż Sp. z o.o. nabywając nieruchomość nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego, nabywając nieruchomość, podatek VAT nie został odliczony. Dalej likwidator dłużnej spółki oświadczył, iż w okresie ostatnich pięciu lat nie poczyniono nakładów na nieruchomość przewyższających 30% jej wartości początkowej. W związku z planowaną licytacją powyższej nieruchomości Komornik w dniu 21 września 2007 r. wystąpił do Dyrektora Izby Skarbowej Biuro Krajowej Informacji Podatkowej o wydanie interpretacji indywidualnej. W dniu 24 grudnia 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej wydał interpretację indywidualną zgodnie z którą sprzedaż ww. nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT. Licytacja nieruchomości w 2007 r. nie doszła do skutku. W związku z planowaną ponownie licytacją powyższej nieruchomości przy nie zmienionym stanie faktycznym w oparciu o aktualny stan prawny Komornik ponownie występuje o wydanie interpretacji indywidualnej w ww. sprawie.

W piśmie z dnia 30 listopada 2011 r. (data wpływu 5 grudnia 2011 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

W stosunku do placu węglowego:

W stosunku do estakady:

W stosunku do kotłowni:

W stosunku do komina żelbetonowego:

W stosunku do budynku magazynowego, przybudówki - wiaty stalowej oraz silosów solanki:

W stosunku do torowiska:

W stosunku do budynku zmiękczalni:

W stosunku do budynku lokomotywowni:

Umowy najmu zostały zawarte w stosunku do:

* budynek magazynowy - 2 umowy najmu a daty zawarcia to: 4 maja 2000 r. i 8 lipca 2002 r.

* komin żelbetonowy - 6 umów najmu a daty zawarcia to: 1 sierpnia 1998 r., 4 października 1999 r., 1 czerwca 2000 r., 1 lutego 2003 r., 24 lutego 2003 r., 24 lutego 2006 r., 31 grudnia 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy komornik sądowy w razie skutecznej licytacji wyżej opisanej nieruchomości, dokonujący w świetle art. 18 powołanej ustawy dostawy towaru, obowiązany będzie do obliczenia i uiszczenia za dłużnika należnego podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanego wyżej stanu faktycznego komornik nie będzie obowiązany do obliczenia i uiszczenia za dłużnika podatku VAT od sprzedanej w trybie licytacji sądowej nieruchomości Sp. z o.o., z uwagi na zwolnienie opisane w art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.) - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 ustawy.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 18 ustawy, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Jak stanowi art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Jak wynika zatem z przytoczonego przepisu komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od towarów i usług od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji. Charakter płatnika komornik sądowy będzie posiadał zarówno gdy przedmiotem ww. egzekucji będą rzeczy ruchome jak i nieruchomości. Przytoczony przepis wskazuje na fakt, iż komornicy sądowi są płatnikami podatku VAT od dostawy dokonanej w trybie egzekucji, w sytuacji gdy wykonywane są czynności egzekucyjne. Za czynności te, uważa się każde formalne, oparte na przepisach procesowych działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 do art. 18 ustawy, wskazać należy, iż w przypadku gdy właściciel nieruchomości jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Egzekucja z nieruchomości, zgodnie z art. 921 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), należy do komornika działającego przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z powyższego wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto, za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, uznać należy nie tylko sprzedaż, ale również umowy najmu i dzierżawy. Zatem pierwszym zasiedleniem będzie także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z treści wniosku wynika, że Komornik z wniosku wierzyciela wszczął egzekucję do nieruchomości dłużnika. Nieruchomość to teren zabudowany przemysłowy o łącznej pow. 4,6156 ha, działki gruntu w wieczystym użytkowaniu do dnia 5 grudnia 2089 r. zabudowane zespołem budynków administracyjnych i przemysłowych, stanowiących odrębną nieruchomość. Działka nr 202 zabudowana tzw. placem żużlowym. Działka nr 203 zabudowana placem węglowym oraz estakadą nawęglania z lejem zasypowym. Działka nr 204 zabudowana budynkiem kotłowni, kominem żelbetowym o wysokości 120 m, budynkiem magazynowym z przybudówką - wiatą stalową, silosami solanki, torowiskami. Działka nr 205 zabudowana budynkiem zmiękczalni. Działka nr 206 zabudowana budynkiem lokomotywowni.

Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą - wynajmuje hale znajdujące się na terenie nieruchomości oraz wydzierżawia komin na rzecz telefonii komórkowej. Dłużnik jest wieczystym użytkownikiem ww. nieruchomości co najmniej od 10 lat, budynki których dłużnik jest właścicielem na niej się znajdujące pochodzą z lat 70-tych. Likwidator Sp. z o.o. w dniu 18 września 2007 r. oświadczył do protokołu, iż Sp. z o.o. nabywając nieruchomość nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego, nabywając nieruchomość, podatek VAT nie został odliczony. Dalej likwidator dłużnej spółki oświadczył, iż w okresie ostatnich pięciu lat nie poczyniono nakładów na nieruchomość przewyższających 30% jej wartości początkowej.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż Sp. z o.o. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Plac żużlowy, plac węglowy, estakada oraz torowiska są budowlami w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo Budowlane:

* plac żużlowy według PKOB - sekcja 2 dział 24 grupa 242 klasa 2420

* plac węglowy według PKOB - sekcja 2 dział 24 grupa 242 klasa 2420

* estakada według PKOB - sekcja 2 dział 24 grupa 242 klasa 2420

* torowiska według PKOB - sekcja 2 dział 12 grupa 212 klasa 2121

Komin żelbetonowy stanowi odrębną budowlę od budynku kotłowni (obiekt wolnostojący) - według PKOB - sekcja 2 dział 24 grupa 242 klasa 2420. Budynek magazynowy wraz z przybudówką - wiata stalową, silosami solanki stanowią jedną całość.

W stosunku do placu żużlowego, placu węglowego, estakady, kotłowni, komina żelbetonowego, budynku magazynowego, przybudówki - wiaty stalowej oraz silosów solanki, torowiska, budynku zmiękczalni, lokomotywowni Wnioskodawca wskazał, iż dostawa tych budynków, budowli nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, między pierwszym zasiedleniem a dostawą przedmiotowych budynków upłynął okres dłuższy niż 2 lata, wydatki na ulepszenie nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynków czy budowli, w stosunku do wydatków na ulepszenie dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Umowy najmu zostały zawarte w stosunku do:

* budynek magazynowy - 2 umowy najmu a daty zawarcia to: 4 maja 2000 r. i 8 lipca 2002 r.

* komin żelbetonowy - 6 umów najmu a daty zawarcia to: 1 sierpnia 1998 r., 4 października 1999 r., 1 czerwca 2000 r., 1 lutego 2003 r., 24 lutego 2003 r., 24 lutego 2006 r., 31 grudnia 2007 r.

Mając na uwadze okoliczność, iż wyłącznie budynek magazynowy oraz komin żelbetonowy zostały oddane w najem, to należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w zakresie tych nieruchomości dostawa nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Od pierwszego zasiedlenia ww. budynku i budowli upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Wobec powyższego dostawa ww. budynku magazynowego oraz komina żelbetonowego będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odnośnie natomiast pozostałych budowli i budynków (placu żużlowego, placu węglowego, estakady, budynku kotłowni, torowiska, budynku zmiękczalni, budynku lokomotywowni) stwierdzić należy, iż z okoliczności sprawy nie wynika, że ich planowana dostawa nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca. Jednakże z uwagi, że dłużnikowi:

* przy nabyciu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* nie dokonywał ulepszeń poszczególnych budynków, budowli, stanowiących 30% wartości początkowej tych obiektów,

dostawa ww. budynków, budowli będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Ponadto, z uwagi na fakt, iż dostawa budynków, budowli, o których mowa wyżej będzie zwolniona od podatku, zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym budynki, budowle są posadowione, w myśl art. 29 ust. 5 ustawy oraz § 13 ust. 1 pkt 11 cyt. rozporządzenia, będzie również korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Reasumując, planowana sprzedaż przedmiotowych budynków, budowli oraz zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Tym samym Komornik Sądowy nie będzie zobowiązany do uiszczenia należnego podatku z tytułu sprzedaży, w drodze licytacji, przedmiotowych nieruchomości.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe, gdyż rozstrzygnięcia dokonano w oparciu o inną podstawę prawną niż to wskazał we wniosku Zainteresowany, tj. art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 43 ust. 6 ustawy.

Artykuł 43 ust. 6 ustawy został uchylony z dniem 1 stycznia 2009 r. ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), natomiast art. 43 ust. 1 pkt 2 dotyczy towarów używanych i nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.