IPTPP2/443-504/14-6/ALN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.) uzupełnionym pismami z dnia 16 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.) oraz z dnia 22 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku możliwości zwolnienia z opodatkowania czynności wniesienia aportem dworca do Spółki na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT - jest prawidłowe;

* zwolnienia z opodatkowania czynności wniesienia aportem dworca, do Spółki na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku możliwości uznania czynności wniesienia aportem dworca do Spółki za czynność niepodlegającą VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT;

* braku możliwości zwolnienia z opodatkowania czynności wniesienia aportem dworca do Spółki na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT;

* zwolnienia z opodatkowania czynności wniesienia aportem elementów infrastruktury dworca, do Spółki na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 16 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.) oraz z dnia 22 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.) o wskazanie zakresu wniosku, doprecyzowania stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, sposobu reprezentacji oraz opłatę

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe. (ostatecznie sformułowany w piśmie z dnia 22 września 2014 r.)

OPIS STANU FAKTYCZNEGO

Własnością Miasta (dalej: Miasto lub Wnioskodawca) są nieruchomości gruntowe, stanowiąc działki oznaczone numerami ewidencyjnymi nr... - dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą Nr KW...; nr... - dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą Nr KW...; nr... dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą Nr. Na powyższych działkach usytuowany jest Autobusowy Punkt Obsługi Pasażerów (dalej: dworzec).

Działki nr... zostały nabyte przez Wnioskodawcę od osób fizycznych w drodze umowy sprzedaży w latach 1996-1999 za łączną kwotę 84.597,91 zł. Natomiast działka oznaczona numerem ewidencyjnym nr... o powierzchni 1.785 m² stała się własnością Miasta na mocy decyzji komunalizacji wydanej przez Wojewodę Bialskopodlaskiego dnia 19 kwietnia 1993 r. Nr.

W 2008 r. została zakończona inwestycja pn. "...", której koszt to 1.050.371,71 zł brutto. Inwestycja została zrealizowana ze środków własnych Miasta, na terenie powyższych działek gruntu. Wykonawcą robót było Spółka z o.o. oraz Z.

Od tego momentu nie były ponoszone przez Miasto żadne wydatki na ulepszenie dworca lub inne nakłady na przedmiotowe działki, których koszt stanowiłby co najmniej 30% wartości początkowej.

Wybudowany na nieruchomości Autobusowy Punkt Obsługi Pasażerów (dworzec) jest obiektem liniowym w kształcie pętli. Składa się w szczególności z dróg manewrowych, chodników, miejsc postojowych i wiat przystankowych. Początek - wjazd - znajduje się w miejscu włączenia do ul.... - wjazd i wyjazd rozdzielone wysepką. Drogi manewrowe, chodniki oraz miejsca postojowe wykonano z kostki brukowej. Na obszarze dworca znajdują się 4 wiaty dwuwejściowe, siedmiomodułowe o konstrukcji szkieletowej, wykonanej ze stalowych zamkniętych profili prostokątnych. Ciągi jezdne i piesze zostały odwodnione do kanalizacji deszczowej z odprowadzeniem wód opadowych do rowu za pośrednictwem separatora betonowego ze zintegrowanym osadnikiem. Budowa odwodnienia wymagała wykonania wpustów deszczowych, studni kanalizacyjnych betonowych oraz odcinków kanału PCV. W ramach obsługi podróżnych ustawiono kontener toaletowy damsko-męski o konstrukcji stalowej, podłączony do kanalizacji sanitarnej, z ogrzewaniem elektrycznym oraz przyłączem wodociągowym. Kontener umieszczony został na bloczkach z betonu, ustawionych na utwardzonej opasce o konstrukcji chodnika. Plac jest oświetlony, wyposażony w monitoring (2 kamery zewnętrzne, rejestrator cyfrowy, zasilacz, monitor), wmontowane są słupki metalowe na rozkład jazdy, barierki ochronne z rur stalowych, ławki i kosze na śmieci. Grunt został uzbrojony w kanalizację sanitarną, kanalizację deszczową, sieć elektryczną i monitoring.

Powyższe obiekty zlokalizowane są na działkach nr... w następujący sposób: drogi i chodniki - znajdują się na każdej działce; kanalizacja deszczowa znajduje się na działkach nr...; kanalizacja wodociągowa - na działkach nr...; kontener toaletowy znajduje się na działce nr..., kanalizacja sanitarna - na działkach nr -...; lampy (słupy oświetleniowe) - na działkach...; wiaty przystankowe -....

Działki, na których zlokalizowany jest dworzec są sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako tereny inne zabudowane (Bi).

Teren nieruchomości leży w obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta, przyjętym uchwałą Nr.. Rady Miasta z dnia 26 stycznia 2006 r. (...). W miejskim planie zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa nieruchomość ma oznaczenie A3 KT, UN - użytkowanie podstawowe: teren obsługi ruchu drogowego oraz usług niepublicznych. Jako użytkowanie uzupełniające, dopuszczalne wskazano:

W zasadach zagospodarowania i użytkowania terenu, wskazano na:

Od dnia 1 stycznia 2009 r. przedmiotowy obiekt (dworzec) został oddany do użytkowania dla przewoźników i pasażerów. Zawarto z przewoźnikami umowy na korzystanie z dworca, które stanowiły czynności opodatkowane podatkiem VAT. Umowy obowiązywały do września 2011 r. Ponadto w okresie od dnia 31 października 2011 r. do dnia 19 marca 2012 r. obowiązywała umowa dzierżawy zawarta między Miastem a Przedsiębiorstwem, której przedmiotem była nieruchomość i zlokalizowany na niej autobusowy punkt obsługi pasażerów pełniący funkcję dworca. Dzierżawca był zobowiązany wpłacać czynsz roczny w ustalonej wysokości wraz z należnym podatkiem od towarów i usług. Dzierżawca miał prawo pobierania opłat za korzystanie z dworca przez innych przewoźników.

Obecnie, od kwietnia 2012 r., dworzec jest udostępniany przewoźnikom zgodnie z obowiązującą w tym zakresie ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie drogowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13 z późn. zm.) oraz uchwałami Rady Miasta z dnia 31 marca 2011 r. Nr.. w sprawie ustalenia stawki opłaty za korzystanie z dworca na terenie miasta i Nr.. w sprawie określenia przystanków komunikacyjnych i dworca na terenie miasta oraz warunków i zasad korzystania z nich. Opłaty te nie są opodatkowane VAT.

Dworzec będący przedmiotem aportu nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Miasto jest czynnym podatkiem podatku od towarów i usług.

OPIS ZDARZENIA PRZYSZŁEGO

W związku z planowanym podwyższeniem kapitału zakładowego (lub akcyjnego) spółki, której Wnioskodawca jest jedynym wspólnikiem, Wnioskodawca zamierza pokryć nowe udziały (akcje), powstałe w wyniku podwyższenia kapitału zakładowego (akcyjnego), wkładem niepieniężnym (aportem) w postaci nieruchomości gruntowej, stanowiącej działkę ewidencyjną o nr..., dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste KW..., KW..., KW... i na której usytuowany Jest opisany wyżej Autobusowy Punkt Obsługi Pasażerów.

Miasto zamierza zbyć przedmiotową nieruchomość poprzez wniesienie jako aport rzeczowy do spółki.

Miasto jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nieruchomość będąca przedmiotem planowanego aportu nie jest przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55¹ k.c. Przedmiotowa nieruchomość nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. nie stanowi wyodrębnionego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Autobusowy Punkt Obsługi Pasażerów (dworzec) nie jest aktualnie wyodrębniony organizacyjnie w strukturze Wnioskodawcy, w tym jako dział lub wydział, na mocy jakiegokolwiek aktu, nie posiada samodzielności finansowej, zaś wobec braku wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego, brak jest możliwości wyodrębnienia funkcjonalnego i samodzielnego realizowania zadań gospodarczych.

W stosunku do nieruchomości objętym pytaniem, Wnioskodawcy przysługiwało w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia lub wytworzenia tego towaru, a mianowicie:

Wnioskodawca wykorzystywał budowle i pozostałe obiekty znajdujące się na nieruchomości objętej zakresem pytań, do następujących czynności:

Nieruchomość, w tym budowle i inne obiekty znajdujące się na niej, w tym jezdnia, chodniki, opaski z kostki betonowej, kanalizacja deszczowa, kontenerowy segment sanitarny, wiaty przystankowe, słupki, kosze na śmieci, nie były i nie są wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Na pytanie Organu, czy budynki, budowle i pozostałe obiekty będące przedmiotem zapytania są trwale z gruntem związane, co należy wskazać dla każdego budynku, budowli i pozostałych obiektów odrębnie Wnioskodawca odpowiedział:

Jezdnia, chodniki, opaski z kostki betonowej, kanalizacja deszczowa są trwale z gruntem związane. Kontenerowy segment sanitarny, monitoring, słupki metalowe na rozkład jazdy i przystankowe nie są trwale z gruntem związane.

Na pytanie w jaki sposób są sklasyfikowane budynki, budowle, pozostałe obiekty będące przedmiotem zapytań, na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), co należało wskazać odrębnie dla każdego budynku/budowli/obiektu, Wnioskodawca wskazał: Na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), jezdnia, chodniki; opaski z kostki betonowej, oświetlenie, kanalizacja deszczowa należą do sekcji 2 - obiekty inżynierii lądowej i wodnej, działu 21 infrastruktura transportu, grupy 211 - autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe, klasy 2112 - ulice i drogi pozostałe.

Obiekty tymczasowe (kontenerowy segment sanitarny, wiaty) oraz obiekty małej architektury (kosze na śmieci, słupki na rozkład jazdy, ławki) nie są sklasyfikowane w PKOB.

Obowiązująca w okresie od 31 października 2011 r. do dnia 9 marca 2012 r. umowa dzierżawy Autobusowego Punktu Obsługi Pasażerów (dworca), obejmowała swym zakresem wszystkie budowle i obiekty znajdujące się na przedmiotowej nieruchomości, z wyłączeniem szaletu publicznego (toalety miejskiej) i instalacji monitoringu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wniesienie aportem dworca do Spółki będzie podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane... (oznaczone we wniosku jako Nr 2)

a jeśli odpowiedź na powyższe byłaby negatywna:

Czy wniesienie aportem dworca do Spółki będzie podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT jako dostawa budowli... (oznaczone we wniosku jako Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Oznaczone we wniosku jako Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy wniesienie aportem dworca do Spółki nie będzie podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, gdyż nie będzie stanowić dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane w rozumieniu tego przepisu.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Planowane wniesienie aportem do Spółki dworca stanowić będzie czynność cywilnoprawną (patrz: Decyzja Izby Skarbowej w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 16 marca 2006 r., sygn....: "Należy bowiem zauważyć, iż sama czynność wniesienia aportu jest czynnością czysto techniczną i następuje w konsekwencji zawarcia (lub zmiany) umowy spółki").

W sytuacji, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego spełnia definicję dostawy zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania wnoszonym towarem jak właściciel.

Wniesienie aportu rzeczowego skutkuje więc powstaniem obowiązku podatkowego po stronie wnoszącego aport, jako podmiotu dokonującego odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług

W rezultacie, Miasto działać będzie w przypadku tej czynności jako podatnik VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Według art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przede wszystkim uznać należy, że teren przeznaczony do wniesienia aportem, nie jest terenem niezabudowanym innym niż teren budowlany.

Na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji terenu niezabudowanego oraz zabudowanego, jak również nie są wskazane kryteria jakimi należy się kierować przy ocenie danego gruntu. Zdefiniowany został natomiast teren budowlany. Otóż w myśl art. 2 pkt 33 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o terenach budowlanych rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 7117 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Natomiast w myśl art. 4 ust. 1 ww. ustawy ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Z powyższego wynika, że o tym czy dany grunt będzie przeznaczony pod zabudowę decydują władze gminne. Do zadań własnych gminy należy kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Opodatkowaniu zatem podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane przy czym w przypadku niezabudowanych - jedynie te, których przedmiotem nie są tereny budowlane. Pozostałe dostawy gruntów niezabudowanych, tj. przede wszystkim będących gruntami rolnymi, leśnymi i pod stawami, ewentualnie inne, których nie można zakwalifikować jako budowlane zwolnione są od podatku od towarów i usług.

Dworzec będący przedmiotem aportu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest terenem przeznaczonym pod zabudowę związaną z pasażerskim transportem drogowym, co wynika z treści planu, więc skorzystanie z tego zwolnienia jest niemożliwe. W miejskim planie zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa nieruchomość ma oznaczenie A3 KT, UN, którego użytkowanie podstawowe określono jako: teren obsługi ruchu drogowego oraz usług niepublicznych.

Oznaczone we wniosku jako Ad. 3.

W ocenie Wnioskodawcy, wniesienie aportem dworca do Spółki będzie podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT jako dostawa budowli.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów, kluczowym jest dookreślenie pojęcia "budynek" i "budowla". Brak jest w ustawie o VAT autonomicznych definicji tych terminów, zatem uprawnione jest zastosowanie definicji legalnych zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z pófn. zm.).

W rozumieniu ustawy - Prawo budowlane, budynkiem jest obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 2 Pr. bud.). Żaden z obiektów zlokalizowanych na dworcu, nie jest więc budynkiem.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć:

Przez obiekt małej architektury, zgodnie z art. 3 pkt 4 Prawa budowlanego - należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

Zgodnie z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Stosownie do art. 3 pkt 3a ustawy, przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Treść pkt 9 ww. artykułu wskazuje, że przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. W rozpatrywanym przypadku brak jest takiego obiektu, któremu chodnik i droga miałby służyć. Same w sobie pełnią one funkcję dworca (miejsca postoju i zatrzymywania się autobusów).

Przedmiotem aportu będzie więc grunt wraz z obiektem dworca, który przez rzeczoznawcę majątkowego w sporządzonym operacie został uznany za "obiekt liniowy w kształcie pętli". Drogi manewrowe, chodniki oraz miejsca postojowe zostały wyłożone kostką brukową. Grunt został uzbrojony w kanalizację sanitarną, kanalizację deszczową, sieć elektryczną i monitoring. Na dworcu znajdują się obiekty tymczasowe w postaci wiat przystankowych i kontenera sanitarnego. Wszystkie obiekty budowlane stanowią całość techniczno - użytkową i umożliwiają obsługę podróżnych.

W kontekście powyższego, uznać należy, że trwale związane z gruntem: nawierzchnia jezdna, chodniki i opaski z kostki betonowej, a także kanalizacja deszczowa - stanowią budowle. Budowle te znajdują się na wszystkich działkach objętych zamierzonym aportem. Z kolei nie związane z gruntem na stałe: kontenerowy segment sanitarny wiaty przystankowe stanowią tymczasowe obiekty budowlane, a kosze na śmieci - obiekt małej architektury. Odnośnie kontenera sanitarnego, to jest on ustawiony na bloczkach betonowych, ustawionych na utwardzonej opasce o konstrukcji chodnika. Kontener nie jest trwale z gruntem związany, nie posiada fundamentów. Wiata przystankowa także nie jest trwale z gruntem związana. Oba obiekty można przenieść w inne miejsce. W świetle art. 3 pkt 5 ustawy - Prawo budowlane konstrukcje te spełniają warunki uznania je za obiekt tymczasowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieruchomość będąca przedmiotem planowanego aportu jest nieruchomością zabudowaną budowlami w postaci dróg, chodników oraz sieci uzbrojenia terenu.

Pozostaje rozważenie, czy planowana dostawa nie będzie czynnością dokonywaną w ramach pierwszego zasiedlenia.

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zgodnie z powyższą regulacją, oddanie do użytkowania może nastąpić w ramach dowolnej czynności opodatkowanej VAT. Grunt pod dworzec został zakupiony w latach 1996-1999. Inwestycja budowy obiektu została zakończona w 2008 r. Punkt obsługi pasażerów oddany został do użytku w styczniu 2009 r. Zawarto z przewoźnikami umowy na korzystanie z dworca, które stanowiły czynności opodatkowane podatkiem VAT. Umowy obowiązywały do września 2011 r. Wówczas nastąpiło oddanie budowli do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu pierwszemu użytkownikowi. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą budowli upłynął okres dłuższy niż dwa lata.

Ponadto w okresie od dnia 31 października 2011 r. do dnia 19 marca 2012 r. obowiązywała umowa dzierżawy nieruchomości, na której zlokalizowany został autobusowy punkt obsługi pasażerów zawarta pomiędzy Miastem a Przedsiębiorstwem. Dzierżawca był zobowiązany wpłacać czynsz roczny w ustalonej wysokości wraz z należnym podatkiem od towarów i usług. Także o powyższej czynności minął okres dłuższy niż dwa lata.

Nie zachodzą zatem okoliczności, wyczerpujące wyjątki od zwolnienia z VAT dostawy budowli, wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b ustawy o VAT.

W tym miejscu należy przytoczyć uregulowania zawarte w art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że grunt, na którym posadowione są budynki, budowle lub ich części podlega takim samym zasadom opodatkowania, jak dostawa samych budynków, budowli lub ich części.

Obiekt liniowy zlokalizowany na gruncie będącym przedmiotem aportu jest z nim trwale związany. Przedmiotem aportu nie jest sam grunt, ale wszystkie obiekty, które są niezbędne dla prowadzenia punktu obsługi pasażerów.

Reasumując, dostawa dworca dokonana w postaci planowanego aportu rzeczowego dokonanego przez Miasto na rzecz spółki komunalnej, będzie zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w związku z art. 29a ust. 8 tejże ustawy. Ponieważ nie zachodzą wyjątki z art. 43 ust. 1 pkt 10 uniemożliwiające zwolnienie z VAT, tj. dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia (przed planowaną dostawą, obiekt był oddany w użytkowanie w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu VAT w postaci umowy o korzystanie oraz umowy dzierżawy i upłynął czasu dłuższy niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie:

* braku możliwości zwolnienia z opodatkowania czynności wniesienia aportem dworca do Spółki na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT - jest prawidłowe;

* zwolnienia z opodatkowania czynności wniesienia aportem dworca, do Spółki na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem, w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa cywilnego lub handlowego spełnia definicję dostawy zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji w podwyższonym kapitale zakładowym), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania wnoszonym towarem jak właściciel.

Wniesienie aportu rzeczowego skutkuje więc powstaniem obowiązku podatkowego po stronie wnoszącego aport, jako podmiotu dokonującego odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Podmiot wnoszący aport zobowiązany jest do udokumentowania czynności za pomocą faktury VAT, a także do rozliczenia podatku należnego na ogólnych zasadach, tj. z zastosowaniem stawek podatku właściwych dla towarów wnoszonych aportem lub zastosowaniem zwolnienia, o ile takie wynika z przepisów.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału, stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze prywatnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że aport nieruchomości przez Gminę jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), natomiast powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów, zatem dla takiej dostawy Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy zauważyć, iż kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 2 stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest konieczność wykorzystywania towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług oraz brak prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższego przepisu wynika, że w przypadku terenów niezabudowanych, zwolnieniu od podatku VAT podlegają jedynie tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - w myśl art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość winna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż jak i najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z trzech podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów.

Z opisu sprawy wynika, że własnością Miasta są nieruchomości gruntowe, stanowiące działki oznaczone numerami ewidencyjnymi nr.... Na powyższych działkach usytuowany jest Autobusowy Punkt Obsługi Pasażerów.

Działki nr... zostały nabyte przez Wnioskodawcę od osób fizycznych w drodze umowy sprzedaży w latach 1996-1999. Natomiast działka oznaczona numerem ewidencyjnym nr 1388 o powierzchni 1.785 m² stała się własnością Miasta na mocy decyzji komunalizacji wydanej przez Wojewodę dnia 19 kwietnia 1993 r. Nr.

W 2008 r. została zakończona inwestycja pn. "...". Inwestycja została zrealizowana na terenie powyższych działek gruntu.

Od tego momentu nie były ponoszone przez Miasto żadne wydatki na ulepszenie dworca lub inne nakłady na przedmiotowe działki, których koszt stanowiłby co najmniej 30% wartości początkowej.

Wybudowany na nieruchomości Autobusowy Punkt Obsługi Pasażerów (dworzec) jest obiektem liniowym w kształcie pętli. Składa się w szczególności z dróg manewrowych, chodników, miejsc postojowych i wiat przystankowych. Początek - wjazd - znajduje się w miejscu włączenia do ul.... - wjazd i wyjazd rozdzielone wysepką. Drogi manewrowe, chodniki oraz miejsca postojowe wykonano z kostki brukowej. Na obszarze dworca znajdują się 4 wiaty dwuwejściowe, siedmiomodułowe o konstrukcji szkieletowej, wykonanej ze stalowych zamkniętych profili prostokątnych. Ciągi jezdne i piesze zostały odwodnione do kanalizacji deszczowej z odprowadzeniem wód opadowych do rowu za pośrednictwem separatora betonowego ze zintegrowanym osadnikiem. Budowa odwodnienia wymagała wykonania wpustów deszczowych, studni kanalizacyjnych betonowych oraz odcinków kanału PCV. W ramach obsługi podróżnych ustawiono kontener toaletowy damsko-męski o konstrukcji stalowej, podłączony do kanalizacji sanitarnej, z ogrzewaniem elektrycznym oraz przyłączem wodociągowym. Kontener umieszczony został na bloczkach z betonu, ustawionych na utwardzonej opasce o konstrukcji chodnika. Plac jest oświetlony, wyposażony w monitoring (2 kamery zewnętrzne, rejestrator cyfrowy, zasilacz, monitor), wmontowane są słupki metalowe na rozkład jazdy, barierki ochronne z rur stalowych, ławki i kosze na śmieci. Grunt został uzbrojony w kanalizację sanitarną, kanalizację deszczową, sieć elektryczną i monitoring.

Powyższe obiekty zlokalizowane są na działkach nr... w następujący sposób: drogi i chodniki - znajdują się na każdej działce; kanalizacja deszczowa znajduje się na działkach nr...; kanalizacja wodociągowa - na działkach nr...; kontener toaletowy znajduje się na działce nr..., kanalizacja sanitarna - na działkach nr -...; lampy (słupy oświetleniowe) - na działkach...; wiaty przystankowe -....

Działki, na których zlokalizowany jest dworzec są sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako tereny inne zabudowane (Bi).

Od dnia 1 stycznia 2009 r. przedmiotowy obiekt (dworzec) został oddany do użytkowania dla przewoźników i pasażerów. Zawarto z przewoźnikami umowy na korzystanie z dworca, które stanowiły czynności opodatkowane podatkiem VAT. Umowy obowiązywały do września 2011 r. Ponadto w okresie od dnia 31 października 2011 r. do dnia 19 marca 2012 r. obowiązywała umowa dzierżawy zawarta między Miastem a Przedsiębiorstwem, której przedmiotem była nieruchomość i zlokalizowany na niej autobusowy punkt obsługi pasażerów pełniący funkcję dworca. Dzierżawca był zobowiązany wpłacać czynsz roczny w ustalonej wysokości wraz z należnym podatkiem od towarów i usług. Dzierżawca miał prawo pobierania opłat za korzystanie z dworca przez innych przewoźników.

Obecnie, od kwietnia 2012 r., dworzec jest udostępniany przewoźnikom zgodnie z obowiązującą w tym zakresie ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie drogowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13 z późn. zm.) oraz uchwałami Rady Miasta z dnia 31 marca 2011 r. Nr.. w sprawie ustalenia stawki opłaty za korzystanie z dworca na terenie miasta i Nr.. w sprawie określenia przystanków komunikacyjnych i dworca na terenie miasta oraz warunków i zasad korzystania z nich. Opłaty te nie są opodatkowane VAT.

Dworzec będący przedmiotem aportu nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Miasto jest czynnym podatkiem podatku od towarów i usług.

W związku z planowanym podwyższeniem kapitału zakładowego (lub akcyjnego) spółki, której Wnioskodawca jest jedynym wspólnikiem, Wnioskodawca zamierza pokryć nowe udziały (akcje), powstałe w wyniku podwyższenia kapitału zakładowego (akcyjnego), wkładem niepieniężnym (aportem) w postaci nieruchomości gruntowej, stanowiącej działkę ewidencyjną o nr... na której usytuowany Jest opisany wyżej Autobusowy Punkt Obsługi Pasażerów.

Miasto zamierza zbyć przedmiotową nieruchomość poprzez wniesienie jako aport rzeczowy do spółki.

Nieruchomość będąca przedmiotem planowanego aportu nie jest przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55¹ k.c. Przedmiotowa nieruchomość nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. nie stanowi wyodrębnionego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Autobusowy Punkt Obsługi Pasażerów (dworzec) nie jest aktualnie wyodrębniony organizacyjnie w strukturze Wnioskodawcy, w tym jako dział lub wydział, na mocy jakiegokolwiek aktu, nie posiada samodzielności finansowej, zaś wobec braku wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego, brak jest możliwości wyodrębnienia funkcjonalnego i samodzielnego realizowania zadań gospodarczych.

W stosunku do nieruchomości objętym pytaniem, Wnioskodawcy przysługiwało w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia lub wytworzenia tego towaru, a mianowicie:

* prawo to przysługiwało przy wytworzeniu lub nabyciu: jezdni, chodników, opaski z kostki betonowej, kanalizacji deszczowej, wiat przystankowych, koszy na śmieci, słupków na rozkłady jazdy, monitoringu.

* prawo to nie przysługiwało przy nabyciu samego gruntu (w dacie nabycia, grunt ten miał charakter rolny i nie był zabudowanych budowlami i obiektami, o których mowa we wniosku), a także szaletu.

Nieruchomość, w tym budowle i inne obiekty znajdujące się na niej, w tym jezdnia, chodniki, opaski z kostki betonowej, kanalizacja deszczowa, kontenerowy segment sanitarny, wiaty przystankowe, słupki, kosze na śmieci, nie były i nie są wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Jezdnia, chodniki, kanalizacje opaski z kostki betonowej, są trwale z gruntem związane. Kontenerowy segment sanitarny, monitoring, słupki metalowe na rozkład jazdy i przystankowe nie są trwale z gruntem związane.

Na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), jezdnia, chodniki; opaski z kostki betonowej, oświetlenie, kanalizacja deszczowa należą do sekcji 2 - obiekty inżynierii lądowej i wodnej, działu 21 infrastruktura transportu, grupy 211 - autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe, klasy 2112 - ulice i drogi pozostałe.

Obiekty tymczasowe (kontenerowy segment sanitarny, wiaty) oraz obiekty małej architektury (kosze na śmieci, słupki na rozkład jazdy, ławki) nie są sklasyfikowane w PKOB.

Obowiązująca w okresie od 31 października 2011 r. do dnia 9 marca 2012 r. umowa dzierżawy Autobusowego Punktu Obsługi Pasażerów (dworca), obejmowała swym zakresem wszystkie budowle i obiekty znajdujące się na przedmiotowej nieruchomości, z wyłączeniem szaletu publicznego (toalety miejskiej) i instalacji monitoringu.

Jak wskazał Wnioskodawca na każdej z działek będących przedmiotem aportu tj. działce nr... znajdują się drogi i chodniki. Kanalizacja deszczowa znajduje się na działkach nr...; kanalizacja wodociągowa - na działkach nr...; kanalizacja sanitarna - na działkach nr -....

Skoro wnoszone aportem przez Wnioskodawcę działki są zabudowane to należy stwierdzić, że dostawa tych działek nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku możliwości zwolnienia z opodatkowania czynności wniesienia aportem dworca do Spółki na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Zatem, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w odniesieniu do przedmiotowego obiektu nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak, to w którym momencie.

Z opisu sprawy wynika, że pierwsze zasiedlenie elementów infrastruktury dworca, stanowiących budowle tj. jezdni, chodników, kanalizacji, opasek z kostki betonowej, oświetlenia miało miejsca w 2009 r., kiedy to ww. elementy zostały oddane do użytkowania dla przewoźników i pasażerów. Zawarto wówczas z przewoźnikami umowy na korzystanie z dworca, które stanowiły czynności opodatkowane podatkiem VAT. Zatem nastąpiło oddanie ww. elementów do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu pierwszemu użytkownikowi. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą budowli upłynie okres dłuższy niż dwa lata.

Zatem, aport elementów infrastruktury dworca, tj. jezdni, chodników, kanalizacji, opasek z kostki betonowej, oświetlenia będzie spełniał przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W konsekwencji dostawa gruntu, na którym znajdują się ww. elementy będzie również zwolniona od podatku VAT, na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy.

W przedmiotowej sprawie należy zauważyć, iż kontenerowy segment sanitarny, monitoring, słupki metalowe na rozkład jazdy i przystankowe, wiaty, kosze na śmieci oraz ławki nie są trwale związane z gruntem. Obiekty te, jak wynika z przytoczonych przepisów Prawa budowlanego, nie stanowią budynku, budowli lub ich części. Zatem w stosunku do ich dostawy nie będzie miał zastosowania ani art. 43 ust. 1 pkt 10, ani art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, bowiem przepisy te odnoszą się wyłącznie do dostawy budynków, budowli lub ich części.

Jednocześnie w niniejszej sprawie, w zakresie kontenerowego segmentu sanitarnego, monitoringu, słupków metalowych na rozkład jazdy i przystankowych, wiat, koszy na śmieci oraz ławek, nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wskazał Wnioskodawca elementy te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zatem dostawa tych elementów infrastruktury winna być opodatkowana podstawową stawką podatku VAT, tj. 23%, na mocy art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej braku możliwości zwolnienia z opodatkowania czynności wniesienia aportem dworca do Spółki na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT oraz zwolnienia z opodatkowania czynności wniesienia aportem dworca do Spółki na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Natomiast wniosek w części dotyczącej braku możliwości uznania czynności wniesienia aportem dworca do Spółki za czynność niepodlegającą VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.