IPTPP2/443-488/14-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania kartonowych stojaków o charakterze reklamowym i informacyjnym - jest prawidłowe.

W dniu 30 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania kartonowych stojaków o charakterze reklamowym i informacyjnym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka... działa w formie spółki komandytowej (zwana dalej Spółką) i jest czynnym podatnikiem VAT. Produkty Spółki są nabywane między innymi przez kontrahentów zajmujących się ich dalszą odsprzedażą. W celu zwiększenia atrakcyjności produktów Spółka prowadzi szereg działań promocyjnych. Jednym z takich działań jest przekazywanie kontrahentom nieodpłatnie materiałów o charakterze reklamowym. Wśród materiałów, jakie są przedmiotem przekazania znajdują się m.in.: wykonane z kartonu stojaki na produkty. Wymienione stojaki służą wyłącznie do ekspozycji asortymentu, którego dystrybutorem jest Spółka, w związku z tym oznaczone są logiem Spółki oraz logiem marek, których produktów jest dystrybutorem. Taka forma graficzna ma za zadanie identyfikować i wyróżniać produkty na tle wyrobów innych producentów. Stojaki reklamowe, o których mowa w stanie faktycznym nadają ustawionym na nich produktom i towarom lepszej prezencji, wprowadzają porządek oraz ułatwiają ekspozycję, co również ma na celu zachęcić potencjalnych klientów.

Cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia przekazywanych materiałów wynosi powyżej 10 zł. Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT należnego o kwotę VAT naliczonego i korzysta z niego przy nabyciu ww. materiałów. Przekazywane materiały są nietrwałe (szybko się niszczą), pełnią jedynie funkcję informacyjną i nośnika reklamy wspomagającego sprzedaż produktów i towarów poprzez wizualizację i prezentację produktów. W związku z tym, że celem przekazywania ww. materiałów jest wyeksponowanie, prezentacja produktów w punktach sprzedaży nie posiadają one dla otrzymującego kontrahenta (np.: sklepu) jakiejkolwiek wartości użytkowej. Brak wartości użytkowej i handlowej stojaków dla kontrahenta Spółki wynika z faktu, iż są one przeznaczone dla konkretnych produktów danego producenta (oznaczenie logo) oraz faktu ich nietrwałości - braku możliwości dalszej eksploatacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne przekazanie kontrahentom, w związku z działalnością gospodarczą Spółki, materiałów o charakterze reklamowym i informacyjnym, których cena nabycia/jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 10 zł i które nie mają wartości użytkowej, ani handlowej dla otrzymującego, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie drukowanych materiałów reklamowych - kartonowych stojaków na produkty nie powinno być uznane za dostawę towarów będącą przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT. W ocenie Spółki, u otrzymującego je kontrahenta nie nastąpi realne przysporzenie ani konsumpcja z tytułu przekazania tych przedmiotów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ustawą o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów. W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel przy czym jak wskazuje ust. 2 tej regulacji przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT (w brzmieniu od 1 kwietnia 2013 r.) przepisu, ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Przez prezenty o małej wartości, o których mowa wyżej rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Na tle wskazanych powyżej norm zauważyć należy, iż nieodpłatne przekazanie prezentów (w tym przypadku: drukowanych materiałów o charakterze reklamowym) - także tych, których koszt przekracza wartości o jakich mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, nie powoduje uzyskania korzyści po stronie kontrahenta i nie stanowi dla niego żadnej wartości. Przekazane kontrahentom materiały stanowią jedynie zachętę do korzystania z określonych produktów poprzez ich lepsze wyeksponowanie - kontrahent nie otrzymuje możliwości korzystania z towaru w sensie ekonomicznym. Materiały, które mają charakter reklamowy nie są przekazywane na cele osobiste osób wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Jak wskazano powyżej, materiały te przekazane są jedynie w celu zwiększenia obrotów Spółki.

Przekazane drukowane materiały informacyjne i reklamowe nie stanowią również darowizny, gdyż skutkiem darowizny jest zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów w majątku obdarowanego (kontrahenta). W przedstawionej sytuacji nie ma jednak żadnego przysporzenia po stronie kontrahenta, gdyż, jak wspomniano wyżej, drukowane nie stanowią dla niego żadnej wartości (nie mogą być przedmiotem obrotu ani wymiany).

Walor konsumpcyjny przekazywanych nieodpłatnie materiałów jako podstawowa przesłanka zasadności opodatkowania podatkiem VAT pojawia się również w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach organów podatkowych.

W przykładowym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lipca 2011 r. sygn. akt I FSK 1201/10 wskazano, np.:

Gdy skarżąca spółka nieodpłatnie przekazuje w celach informacyjno-reklamowych ulotki (katalogi) reklamowe w celu zachęcenia nauczycieli i szkół do korzystania z publikacji edukacyjnych spółki, należy przyjąć, że nie ma miejsca opodatkowana dostawa towarów. Przekazane materiały informacyjne, foldery nie są towarami w znaczeniu konsumpcyjnym, pomimo że wymienione są w klasyfikacjach statystycznych.

Podobne stanowisko wyraził również Minister Finansów w publikacji na stronie Ministerstwa Finansów w publikacji dot. zmian w podatku VAT od 1 kwietnia 2013 r.: W pierwszej kolejności należy ustalić, czy drukowany materiał informacyjny i reklamowy ma wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta. Jeśli nie - będzie to np. katalog czy ulotka - to nie podlega on opodatkowaniu podatkiem VAT. Jeśli tak - będzie to np. kalendarz z reklamami - to będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, chyba że będzie spełniał definicję prezentu o małej wartości. Wówczas przekazanie nieodpłatne takiego kalendarza na cele związane z działalnością gospodarczą będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie materiałów o charakterze reklamowym niemających waloru konsumpcyjnego, dla kontrahentów (takich jak kartonowe stojaki na produkty z logiem firm) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podobne stanowisko jak zaprezentowane powyżej znajduje swoje odzwierciedlenie również w interpretacjach organów podatkowych, np.:

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2013 r. IPPP1/443-145/13-2/PR: Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących dystrybuowanych towarów, w postaci broszur, ulotek, katalogów, standów czy banerów reklamowych stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny i nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 lutego 2014 r. ITPP1/443-1244/13/MN.

W świetle powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom materiałów o charakterze stricte reklamowym w postaci stojaków kartonowych do ekspozycji towarów nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Powodem nieopodatkowania tej czynności podatkiem VAT jest jej niekonsumpcyjny charakter (nie ma charakteru użytkowego dla kontrahenta Spółki).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez pojęcie "dostawy towarów", należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty ww. artykule zwrot "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy podkreślić, iż jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Przez świadczenie usług natomiast rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zatem, opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów spełniających warunki do uznania je za prezenty o małej wartości lub próbki. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem dodatkowo przysługiwania prawa do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania). Ponadto nie będzie uznawane za odpłatną dostawę towarów przekazanie na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą towarów stanowiących prezenty o małej wartości i próbki (pomimo że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych towarów).

Przy badaniu czy nieodpłatnie przekazane towary (w tym również materiały o charakterze reklamowym i informacyjnym) w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, w pierwszej kolejności należy określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy więc uznać, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem. Zatem nieodpłatne przekazanie należących do przedsiębiorstwa towarów w celu związanym z prowadzonym przedsiębiorstwem co do zasady nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Ponadto wskazać należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Konsekwentnie, czytając powyższy przepis a contrario, należy uznać, iż zgodnie z jego gramatyczną wykładnią nieodpłatne świadczenie usług na cele działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu VAT.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT. Produkty Spółki są nabywane między innymi przez kontrahentów zajmujących się ich dalszą odsprzedażą. W celu zwiększenia atrakcyjności produktów Spółka prowadzi szereg działań promocyjnych. Jednym z takich działań jest przekazywanie kontrahentom nieodpłatnie materiałów o charakterze reklamowym. Wśród materiałów, jakie są przedmiotem przekazania znajdują się m.in.: wykonane z kartonu stojaki na produkty. Wymienione stojaki służą wyłącznie do ekspozycji asortymentu, którego dystrybutorem jest Spółka, w związku z tym oznaczone są logiem Spółki oraz logiem marek, których produktów jest dystrybutorem. Taka forma graficzna ma za zadanie identyfikować i wyróżniać produkty na tle wyrobów innych producentów. Stojaki reklamowe nadają ustawionym na nich produktom i towarom lepszej prezencji, wprowadzają porządek oraz ułatwiają ekspozycję, co również ma na celu zachęcić potencjalnych klientów.

Cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia przekazywanych materiałów wynosi powyżej 10 zł. Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT należnego o kwotę VAT naliczonego i korzysta z niego przy nabyciu ww. materiałów. Przekazywane materiały są nietrwałe (szybko się niszczą), pełnią jedynie funkcję informacyjną i nośnika reklamy wspomagającego sprzedaż produktów i towarów poprzez wizualizację i prezentację produktów. W związku z tym, że celem przekazywania ww. materiałów jest wyeksponowanie, prezentacja produktów w punktach sprzedaży nie posiadają one dla otrzymującego kontrahenta (np.: sklepu) jakiejkolwiek wartości użytkowej. Brak wartości użytkowej i handlowej stojaków dla kontrahenta Spółki wynika z faktu, iż są one przeznaczone dla konkretnych produktów danego producenta (oznaczenie logo) oraz faktu ich nietrwałości - braku możliwości dalszej eksploatacji.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom kartonowych stojaków o charakterze reklamowym i informacyjnym, służących wyłącznie do ekspozycji asortymentu, którego dystrybutorem jest Wnioskodawca, pełniących funkcję informacyjną i reklamową, wspomagające sprzedaż produktów nie przedstawiając dla kontrahenta jakiejkolwiek wartości użytkowej z uwagi na ich nietrwałość, jest niewątpliwie użyciem towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika.

Jednakże, jak wynika z treści art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, aby użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą zostać łącznie spełnione dwie przesłanki, a mianowicie:

* użycie tych towarów powinno nastąpić do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), a także

* podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.

W konsekwencji nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę kontrahentom kartonowych stojaków o charakterze reklamowym i informacyjnym, w celu zintensyfikowania sprzedaży dystrybuowanych przez Wnioskodawcę produktów poprzez współdziałanie z kontrahentami Spółki w zakresie zareklamowania sprzedawanych towarów ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą - prowadzeniem przedsiębiorstwa, bowiem działania podejmowane przez Wnioskodawcę mają na celu intensyfikację sprzedaży produktów oferowanych przez Spółkę.

Zatem mimo spełnienia przesłanki polegającej na odliczeniu podatku naliczonego od tych towarów, występuje związek pomiędzy nieodpłatnym ich udostępnieniem a prowadzonym przedsiębiorstwem. Tym samym czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy uznać należy je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.