IPTPP2/443-422/11-2/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2011 r. (data wpływu 28 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu planowanego podziału Spółki przez wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa #61485; jest prawidłowe.

W dniu 28 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu planowanego podziału Spółki przez wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna (dalej "Spółka" lub "Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą na rynku polskim jak i na rynkach zagranicznych. Spółka posiada czterech akcjonariuszy, osoby fizyczne. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Podstawowa działalność Spółki polega na dystrybucji felg, opon, akcesoriów wulkanizacyjnych oraz części samochodowych. Jednocześnie w celu zwiększenia swoich przychodów oraz lepszego wykorzystania majątku należącego do Spółki, Spółka zdecydowała o rozpoczęciu działalności w zakresie wynajmu powierzchni biurowej i magazynowej na rzecz podmiotów trzecich.

W tym celu na podstawie uchwały Zarządu została podjęta decyzja o wyodrębnieniu z majątku Spółki departamentu, który będzie zajmował się wynajmem powierzchni biurowej (dalej "Departament Nieruchomości"). W uchwale tej został określony majątek Spółki, który jest wykorzystywany dla celów działalności w zakresie wynajmu, w tym w szczególności nieruchomość (prawo użytkowania gruntów oraz prawo własności budynków i urządzeń stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności) położona w Lublinie ("Nieruchomość"). Zgodnie z powyższą uchwałą powołano również stanowisko Dyrektora Departamentu Nieruchomości, który jest odpowiedzialny za monitorowanie stanu Nieruchomości, zarządzania nią, bieżące sprawy związane z Nieruchomością oraz nadzorowanie umów najmu zawartych z najemcami. Stanowisko to zostało objęte przez jednego z dotychczasowych pracowników Spółki, którego obowiązki były najbardziej zbliżone do wskazanych w uchwale.

Departament Nieruchomości nie sporządza bilansu, a wyniki jego prowadzenia ujęte są w księgach Spółki. W ramach prowadzonej przez Spółkę ewidencji księgowej wyodrębnione są konta księgowe Departamentu, na których ewidencjonowane są określone aktywa i pasywa oraz przychody i koszty związane wyłącznie z działalnością Departamentu.

Dla potrzeb Departamentu prowadzony jest również odrębny rejestr środków trwałych. System księgowy Spółki pozwala na wygenerowanie danych finansowych dotyczących wyłącznie Departamentu (np. raportu kosztów i przychodów, które dotyczą Departamentu).

Dodatkowo, dla celów działalności prowadzonej przez Departament w zakresie wynajmu powierzchni otwarty został specjalny rachunek bankowy. Zgodnie z aneksami do umów najmu czynsze są wpłacane na ten właśnie rachunek. Również wydatki związane z Nieruchomością są regulowane za pośrednictwem tego rachunku (z wyjątkiem wydatków, które są realizowane w formie gotówkowej).

Zgodnie z decyzjami restrukturyzacyjnymi podjętymi przez Zarząd Spółki, Departament Nieruchomości zostanie przeniesiony do nowej spółki ("SPV"). Przeniesienie Departamentu Nieruchomości do spółki "SPV" zostanie przeprowadzone w formie podziału przez wydzielenie, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.). Udziałowcami spółki "SPV" zostaną wyłącznie akcjonariusze Spółki, Wnioskodawca nie obejmie udziałów w spółce "SPV".

Do spółki "SPV" zostaną przeniesione składniki majątkowe oraz niemajątkowe wchodzące w skład Departamentu Nieruchomości, tj. nieruchomość, środki trwałe oraz elementy wyposażenia nieruchomości, prawa z umów najmu zawartych przez najemców.

Przedmiotem wydzielenia będą także zobowiązania związane z działalnością Departamentu Nieruchomości, takie jak zobowiązania z umów najmu, zobowiązania wobec dostawców usług. Przedmiotem wydzielenia do spółki "SPV" będą również umowy dotyczące utrzymania nieruchomości, np. umowa na sprzątanie nieruchomości, umowa na ochronę nieruchomości, umowy na dostawę mediów do nieruchomości, umowa na obsługę księgową, umowa ubezpieczenia nieruchomości, umowa na prace konserwacyjno-remontowe.

Dodatkowo, do spółki "SPV" zostanie przeniesiona osoba odpowiedzialna za zarządzanie nieruchomością oraz nadzorowanie wykonywania umów najmu - wskazany powyżej Dyrektor Departamentu Nieruchomości.

Po przeprowadzeniu podziału przez wydzielenie Spółki, Spółka będzie dalej prowadzić działalność w zakresie dystrybucji felg, opon oraz sprzętu samochodowego, natomiast spółka "SPV" będzie kontynuować działalność prowadzoną dotychczas przez Departament Nieruchomości, tj. wynajmować powierzchnię biurową i magazynową dotychczasowym najemcom oraz poszukiwać kolejnych najemców na pozostałą wolną powierzchnię nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i własne stanowisko w sprawie, Spółka zwraca się o potwierdzenie, że planowane przeniesienie Departamentu Nieruchomości do spółki "SPV" poprzez jego wydzielenie nie będzie rodziło obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie Departamentu Nieruchomości do spółki "SPV" poprzez jego wydzielenie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Powyższe wynika z regulacji art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z dnia 5 kwietnia 2004 r. z późn. zm.; dalej "Ustawa VAT"), który stanowi, iż "przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa".

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy VAT poprzez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć "organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania".

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle powyższej definicji, zorganizowana część przedsiębiorstwa istnieje wówczas, gdy spełnione są łącznie cztery kryteria:

Mając na względzie przytoczoną powyżej definicję, w ocenie Spółki Departament Nieruchomości, zajmujący się wyłącznie wynajmem nieruchomości, należy uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Powyższe wynika m.in. z faktu, iż Departament posiada przyporządkowany mu odrębny majątek służący prowadzonej działalności, jak również własne zobowiązania i wierzytelności związane ze świadczonymi usługami najmu. Za prowadzenie spraw związanych z usługami najmu jest odpowiedzialna osoba świadcząca swoje usługi wyłącznie na rzecz Departamentu.

Wnioskodawca wskazuje, iż dla uznania, czy spełnione są warunki definicyjne zorganizowanej części przedsiębiorstwa kluczowe znaczenie ma element organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia przedsiębiorstwa. Wnioskodawca zauważa, iż jak wynika z orzecznictwa - powyższe oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy, których w przyszłości będzie można prowadzić działalność, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Skład orzekający Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu w wyroku z dnia 16 grudnia 2010 r. (sygn. I SA/Wr 1297/2010) wskazał, iż "istotne jest to, aby na bazie nabytego majątku nabywca mógł kontynuować dotychczasową działalność zbywcy".

Wnioskodawca dodaje, iż pogląd taki znajduje swoje uzasadnienie m.in. w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 lutego 1999 r. (sygn. SA/Rz 1266/97): "zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego."

Ponadto, zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być nie tylko wyodrębniona organizacyjnie, ale również posiadać wewnętrzną samodzielność finansową. W ocenie Wnioskodawcy, powyższy wymóg może być realizowany poprzez fakt, iż zarówno zobowiązania finansowe, jak również wszelkie należności są regulowane przez Departament przy pomocy wyodrębnionego w tym celu rachunku bankowego. Poprzez fakt, iż Departament Nieruchomości posiada wyodrębniony rachunek bankowy, który służy przepływom finansowym związanym z prowadzoną przez Departament działalnością, jak również fakt, iż wszelkie uznania i obciążenia są księgowane na odrębnych kontach, co pozwala sporządzić odpowiednie zestawienie finansowe dla Departamentu, w ocenie Spółki można uznać, iż Departament Nieruchomości stanowi organizm wyodrębniony finansowo ze Spółki.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, Departament Nieruchomości spełnia warunki do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Przemawia za tym w szczególności fakt wyodrębnienia w strukturze Spółki:

Dodatkowo, w ocenie Wnioskodawcy istotne znaczenie ma również fakt, iż po dokonaniu wydzielenia Departament Nieruchomości będzie zdolny do samodzielnego kontynuowania prowadzonej dotychczas w ramach Spółki działalności gospodarczej, a zatem zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Spółka ponadto wskazuje, iż zgodnie ze stanowiskiem sądów administracyjnych, co do zasady, wyłączone spod opodatkowania jest zarówno odpłatne, jak i nieodpłatne zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Nie ma przy tym znaczenia forma zbycia - podatkowi nie powinny zdaniem Wnioskodawcy zatem podlegać m.in. sprzedaż, aport zamiana i darowizna, jeśli mają za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część.

Wnioskodawca dodaje, iż zgodnie z prezentowanym w orzecznictwie stanowiskiem, nie budzi wątpliwości, że przewidziany w art. 529 § 1 pkt 4 k.s.h. podział dokonywany przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub na spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie), powoduje przeniesienie prawa własności wydzielonej części majątku, a więc zbycie w rozumieniu ustawy VAT (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 października 2009 r. sygn. I SA/Po 491/2009, WSA w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2008 r. sygn. III SA/WA 666/2008).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, podział przez wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega wyłączeniu spod opodatkowania podatkiem VAT. Dodatkowo Spółka wskazuje, iż interpretacja przepisu art. 6 ust. 1 ustawy VAT, w związku z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, musi uwzględniać brzmienie odpowiednich przepisów prawa wspólnotowego. Polska związana jest bowiem postanowieniami Traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez instytucje Wspólnot i Europejski Bank Centralny przed dniem jej przystąpienia. W ocenie Wnioskodawcy powyższe oznacza, że przy interpretacji przepisów prawa polskiego musi być uwzględniony również element wspólnotowy. W sytuacji natomiast, gdy określone unormowanie prawa polskiego jest efektem implementacji unormowań dyrektywy wspólnotowej, pominięcie przy interpretacji przepisów prawa krajowego wykładni tych lub adekwatnych unormowań wspólnotowych dokonanej przez ETS, jest równoznaczne z naruszeniem przyjętych przez Polskę zasad prawa wspólnotowego, a przede wszystkim zasady jego efektywności.

Wnioskodawca dodaje, iż jak wynika z wyroku WSA w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2008 r. sygn. III SA/Wa 666/2008 "Stwierdzić należy także, że w sytuacji gdy ustawodawca polski zdecydował się na wprowadzenie do krajowego porządku prawnego unormowania, które zgodnie z dyrektywą mógł, choć nie musiał przyjąć, obowiązany był to uczynić w zakresie określonym właściwym przepisem dyrektywy. (..) Jeżeli zaś ustawodawca krajowy unormowanie to zdecydował się przyjąć, wszystkie aspekty związane z jego wprowadzeniem do krajowego porządku prawnego, a następnie ze stosowaniem odpowiedniego przepisu krajowego muszą być oceniane z uwzględnieniem treści, celu i dokonanej przez ETS interpretacji implementowanego przepisu dyrektywy".

Zdaniem Wnioskodawcy przepis art. 6 pkt 1 ustawy VAT, wyłączający z zakresu tej ustawy opodatkowanie transakcji zbycia przedsiębiorstwa i jego zorganizowanej części, należy rozumieć jako implementację art. 5 ust. 8 i art. 6 ust. 5 Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. WE L 1977.145.1 z późn. zm., dalej: VI Dyrektywa; zastąpiony następnie przez art. 19 Dyrektywy 112). Przepis ten stanowi, że "w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadku gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszystkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu".

Wnioskodawca dodaje, iż powyższego przepisu dotyczył wyrok ETS z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01 Zita Modes Sarl przeciwko Administration de I'enregistrement et des domaines (Lex Polonica nr 367135), w którym sąd stwierdził, iż zakres czynności, które mogą być przez państwo członkowskie uznane za nie będące dostawą towarów, został zakreślony w sposób szeroki. ETS przyjął bowiem, że wynikająca z art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy zasada braku dostawy ma zastosowanie do każdego przeniesienia przedsiębiorstwa lub samodzielnej jego części. Jako warunek zastosowania tej zasady Trybunał wskazał wyrażenie przez nabywcę zamiaru dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego natychmiastowej likwidacji i sprzedaży zapasów. Trybunał podkreślił zachowanie prawa państw członkowskich do ograniczenia zakresu stosowania zasady braku dostawy w okolicznościach wymienionych w zdaniu drugim art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy.

Zdaniem Wnioskodawcy art. 6 pkt 1 ustawy VAT nie wskazuje, aby ustawodawca polski skorzystał z możliwości ograniczenia zakresu implementowanego przepisu z uwagi na zapobieżenie zakłóceniom konkurencji bądź też uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania przez wykorzystanie zasady braku dostawy (art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy i art. 19 Dyrektywy112).

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy użyte w art. 6 pkt 1 ustawy VAT pojęcie "przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część" obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu, jeżeli nabywca wykaże zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, planowany podział Spółki przez wydzielenie do spółki "SPV" Departamentu Nieruchomości, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT powinien podlegać wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy regulujące prawną instytucję podziału spółek stanowią treść tytułu IV działu II ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 529 § 1 Kodeksu spółek handlowych (zwanego dalej k.s.h.) wyróżniono cztery sposoby dokonania podziału spółek kapitałowych.

Podział może być dokonany przez:

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Nie budzi wątpliwości, że przewidziany w art. 529 § 1 pkt 4 k.s.h. podział dokonany przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie), powoduje przeniesienie prawa własności wydzielonej części majątku. Złożoność procedur związanych z podziałem spółki nie ma przy tym znaczenia. Istotny jest efekt końcowy - przeniesienie własności.

Zatem podział spółki przez wydzielenie jest transakcją zbycia w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jest więc to, aby zbycie obejmowało zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

* zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczyć należy, iż definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT prowadzi działalność gospodarczą na rynku polskim jak i na rynkach zagranicznych. Spółka posiada czterech akcjonariuszy, osoby fizyczne. Podstawowa działalność Spółki polega na dystrybucji felg, opon, akcesoriów wulkanizacyjnych oraz części samochodowych. Jednocześnie w celu zwiększenia swoich przychodów oraz lepszego wykorzystania majątku należącego do Spółki, zdecydowała o rozpoczęciu działalności w zakresie wynajmu powierzchni biurowej i magazynowej na rzecz podmiotów trzecich.

W tym celu na podstawie uchwały Zarządu została podjęta decyzja o wyodrębnieniu z majątku Spółki departamentu, który będzie zajmował się wynajmem powierzchni biurowej - Departament Nieruchomości. W uchwale tej został określony majątek Spółki, który jest wykorzystywany dla celów działalności w zakresie wynajmu, w tym w szczególności nieruchomość (prawo użytkowania gruntów oraz prawo własności budynków i urządzeń stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności). Zgodnie z powyższą uchwałą powołano również stanowisko Dyrektora Departamentu Nieruchomości, który jest odpowiedzialny za monitorowanie stanu Nieruchomości, zarządzania nią, bieżące sprawy związane z Nieruchomością oraz nadzorowanie umów najmu zawartych z najemcami. Stanowisko to zostało objęte przez jednego z dotychczasowych pracowników Spółki, którego obowiązki były najbardziej zbliżone do wskazanych w uchwale.

Departament Nieruchomości nie sporządza bilansu, a wyniki jego prowadzenia ujęte są w księgach Spółki. W ramach prowadzonej przez Spółkę ewidencji księgowej wyodrębnione są konta księgowe Departamentu, na których ewidencjonowane są określone aktywa i pasywa oraz przychody i koszty związane wyłącznie z działalnością Departamentu. Dla potrzeb Departamentu prowadzony jest również odrębny rejestr środków trwałych. System księgowy Spółki pozwala na wygenerowanie danych finansowych dotyczących wyłącznie Departamentu (np. raportu kosztów i przychodów, które dotyczą Departamentu).

Dodatkowo, dla celów działalności prowadzonej przez Departament w zakresie wynajmu powierzchni otwarty został specjalny rachunek bankowy. Zgodnie z aneksami do umów najmu czynsze są wpłacane na ten właśnie rachunek. Również wydatki związane z Nieruchomością są regulowane za pośrednictwem tego rachunku (z wyjątkiem wydatków, które są realizowane w formie gotówkowej).

Zgodnie z decyzjami restrukturyzacyjnymi podjętymi przez Wnioskodawcę, Departament Nieruchomości zostanie przeniesiony do nowej spółki ("SPV"). Przeniesienie Departamentu Nieruchomości do spółki "SPV" zostanie przeprowadzone w formie podziału przez wydzielenie, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.). Udziałowcami spółki "SPV" zostaną wyłącznie akcjonariusze Spółki, Wnioskodawca nie obejmie udziałów w spółce "SPV".

Do spółki "SPV" zostaną przeniesione składniki majątkowe oraz niemajątkowe wchodzące w skład Departamentu Nieruchomości, tj. nieruchomość, środki trwałe oraz elementy wyposażenia nieruchomości, prawa z umów najmu zawartych przez najemców. Przedmiotem wydzielenia będą także zobowiązania związane z działalnością Departamentu Nieruchomości, takie jak zobowiązania z umów najmu, zobowiązania wobec dostawców usług. Przedmiotem wydzielenia do spółki "SPV" będą również umowy dotyczące utrzymania nieruchomości, np. umowa na sprzątanie nieruchomości, umowa na ochronę nieruchomości, umowy na dostawę mediów do nieruchomości, umowa na obsługę księgową, umowa ubezpieczenia nieruchomości, umowa na prace konserwacyjno-remontowe. Dodatkowo, do spółki "SPV" zostanie przeniesiona osoba odpowiedzialna za zarządzanie nieruchomością oraz nadzorowanie wykonywania umów najmu - wskazany powyżej Dyrektor Departamentu Nieruchomości.

Po przeprowadzeniu podziału Spółki przez wydzielenie, Wnioskodawca będzie dalej prowadzić działalność w zakresie dystrybucji felg, opon oraz sprzętu samochodowego, natomiast spółka "SPV" będzie kontynuować działalność prowadzoną dotychczas przez Departament Nieruchomości, tj. wynajmować powierzchnię biurową i magazynową dotychczasowym najemcom oraz poszukiwać kolejnych najemców na pozostałą wolną powierzchnię nieruchomości.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro przedmiotowy Departament Nieruchomości wydzielony jest w ramach Spółki w sposób organizacyjny, finansowy i funkcjonalny, stanowiąc zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) jak również należności i zobowiązań, przeznaczony do realizacji ściśle określonych zadań gospodarczych, to w przypadku gdy w momencie jego przekazania posiadać będzie cechy wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy - stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W konsekwencji przekazanie przez Wnioskodawcę do nowej spółki w wyniku podziału przez wydzielenie tych składników, jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Końcowo należy wskazać, iż definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy zbywane w ramach tej czynności składniki stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przytoczonych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Niniejszą interpretacją rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast w kwestii dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.