IPTPP2/443-360/14-4/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2014 r. (data wpływu 12 maja 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania procedury odwrotnego obciążenia podatkiem VAT - jest prawidłowe.

W dniu 12 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania procedury odwrotnego obciążenia podatkiem VAT.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 czerwca 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, sformułowanie pytania oraz przedstawienie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność gospodarcza pod nazwą... w roku 2012 oraz 2013 dokonała kilku transakcji polegających na kupieniu oraz odsprzedaniu zużytych opon samochodowych. Zakupu Wnioskodawczyni dokonywała od firmy... (NIP:..). Zakupione opony są odpadem (kod odpadu 16 01 03 wg Rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie katalogu odpadów) i zostały sprzedane firmie... (NIP:..) pod kodem PKWiU 38.11.54.0. W związku z treścią załącznika nr 11 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podany wyżej kod PKWiU stanowi podstawę do zastosowania procedury obciążenia podatkiem od towarów i usług nabywcy.

Zaistniała sytuacja została objęta kontrolą w zakresie podatku od towarów i usług od listopada 2012 r. do maja 2013 r., przeprowadzoną przez Urząd Skarbowy... przez... oraz... na podstawie upoważnienia nr... z dnia 6 sierpnia 2013 r. W czasie ustaleń kontrolnych stwierdzono, że zużyte opony nabywane i sprzedawane pod kodem PKWiU 38.11.54.0, są objęte odwróconą procedurą VAT.

W czasie kontroli przeprowadzonej przez Urząd Skarbowy P..., dotyczącej spółki..., przeprowadzonej w listopadzie 2013 r. stwierdzono, że faktury sprzedażowe spółki... dotyczące zużytych opon samochodowych do firmy Wnioskodawczyni powinny zostać objęte stawką VAT 23%. Wskutek ustaleń uczynionych przez Urząd Skarbowy P..., Wnioskodawczyni była zmuszona skorygować deklaracje VAT-7 za okresy podlegające kontroli i wprowadzenie obciążenia podatkiem od towarów i usług transakcji nabycia i sprzedaży zużytych opon samochodowych stawką 23%.

W piśmie z dnia 27 czerwca 2014 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż:

1. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Według wiedzy Wnioskodawczyni firma... dokonująca dostawy zużytych opon samochodowych na Jej rzecz działała jako podatnik w rozumieniu art. 15 oraz nie korzystała ze zwolnień na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

3. Według posiadanej wiedzy ww. firma nie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.

4. Towar będący przedmiotem dostawy na rzecz Wnioskodawczyni został sklasyfikowany pod numerem PKWiU 38.11.54.0 - "Pozostałe odpady gumowe" na podstawie pisma z dnia 19 grudnia 2013 r. (znak...) Urzędu Statystycznego w... - kopia pisma w załączeniu.

5. Transakcje sprzedaży zużytych opon samochodowych przez firmę... na rzecz Wnioskodawczyni zostały dokonane na podstawie faktur, wykazanych poniżej:

* Nr faktury.

* Nr faktury.

* Nr faktury.

* Nr faktury.

6. Według posiadanej przez Wnioskodawczynię wiedzy w momencie dokonywania dostawy zużytych opon samochodowych firma... była podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ww. ustawy.

7. Dostawa przez Wnioskodawczynię ww. towarów na rzecz nabywcy (firma...) nie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.

8. Transakcje sprzedaży zużytych opon samochodowych przez Wnioskodawczynię na rzecz firmy... zostały dokonane na podstawie faktur, wykazanych poniżej:

* Nr faktury.

* Nr faktury.

* Nr faktury.

* Nr faktury.

* Nr faktury.

* Nr faktury.

Nadto Wnioskodawczyni wskazała, iż elementy stanu faktycznego wskazane we wniosku zostały objęte kontrolą podatkową. Kontrola podatkowa została przeprowadzona w okresie od 6 sierpnia 2013 r. do 6 września 2013 r. W wyniku przeprowadzonej kontroli Urząd Skarbowy w... nie zakwestionował zastosowania procedury obciążenia podatkiem od towarów i usług nabywcy w zakresie nabycia oraz sprzedaży zużytych opon samochodowych pod kodem PKWiU 38.11.54.0. Ściśle w przedmiotowej sprawie nie było prowadzone postępowanie podatkowe lub postępowanie kontrolne (w załączeniu protokół z przeprowadzonej kontroli).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane w piśmie z dnia 27 czerwca 2014 r.).

Czy na podstawie przedstawionego stanu faktycznego znajduje zastosowanie procedura obciążenia podatkiem od towarów i usług nabywcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie rozmów z firmą..., która była nabywcą zużytych opon samochodowych oraz ich praktyki w tym zakresie, zużyte opony samochodowe są odpadem gumowym widniejącym pod kodem PKWiU 38.11.54.0, przez co są objęte odwróconą procedurą VAT. Opony te nie nadawały się do dalszego użycia jako pełnowartościowy produkt, zostały sprzedane w celu poddania ich utylizacji.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowując wskazała, że w sprawie zarówno nabycia od firmy... oraz sprzedaży do firmy... zużytych opon samochodowych sklasyfikowanych pod kodem PKWiU 38.11.54.0 znajduje zastosowanie procedura obciążenia podatkiem od towarów i usług nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że z uwagi na fakt, iż Wnioskodawczyni jako przedmiot wniosku zaznaczyła stan faktyczny i przedmiotowy opis sprawy dotyczy transakcji dokonanych w 2012 r. i pierwszej połowie 2013 r., niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia 30 września 2013 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak stanowi przepis art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r.).

Z kolei w myśl art. 15 ust. 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Według art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z kolei na podstawie przepisu art. 17 ust. 7 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r.), przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Wskazać należy, że przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

W załączniku 11 do ustawy - stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2013 r.) ustawodawca wskazał:

W świetle wyżej powołanych przepisów mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywca towaru nie powinien rozliczać podatku VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w roku 2012 oraz 2013 dokonała kilku transakcji polegających na kupieniu oraz odsprzedaniu zużytych opon samochodowych. Zakupu dokonywała od Sp. z o.o. Spółka Komandytowa. Zakupione opony są odpadem (kod odpadu 16 01 03 wg Rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie katalogu odpadów) i zostały sprzedane Spółce Akcyjnej pod kodem PKWiU 38.11.54.0. Zaistniała sytuacja została objęta kontrolą w zakresie podatku od towarów i usług od listopada 2012 r. do maja 2013 r., przeprowadzoną przez Urząd Skarbowy na podstawie upoważnienia z dnia 6 sierpnia 2013 r. W czasie ustaleń kontrolnych stwierdzono, że zużyte opony nabywane i sprzedawane pod kodem PKWiU 38.11.54.0, są objęte odwróconą procedurą VAT. W czasie kontroli przeprowadzonej przez Urząd Skarbowy, dotyczącej Sp. z o.o. Spółka Komandytowa, przeprowadzonej w listopadzie 2013 r. stwierdzono, że faktury sprzedażowe Sp. z o.o. Sp. k. dotyczące zużytych opon samochodowych do firmy Wnioskodawczyni powinny zostać objęte stawką VAT 23%. Nadto Wnioskodawczyni wskazała, iż Sp. z o.o. Sp. k. dokonująca dostawy na rzecz Wnioskodawczyni zużytych opon samochodowych działała jako podatnik w rozumieniu art. 15 oraz nie korzystała ze zwolnień na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Przedmiotowa dostawa nie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Towar będący przedmiotem dostawy na rzecz Wnioskodawczyni został sklasyfikowany pod numerem PKWiU 38.11.54.0 - "Pozostałe odpady gumowe". Transakcje sprzedaży zużytych opon samochodowych na rzecz Wnioskodawczyni zostały dokonane na podstawie faktur: Nr.. z dnia 30 listopada 2012 r., Nr.. z dnia 6 grudnia 2012 r.,... z dnia 3 stycznia 2013 r. oraz Nr.. z dnia 1 kwietnia 2013 r. Spółka Akcyjna, na rzecz której Wnioskodawczyni dokonała dostawy zużytych opon samochodowych w momencie dokonywania dostawy była podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy. Dostawa przez Wnioskodawczynię ww. towarów na rzecz nabywcy - Spółki Akcyjnej nie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Transakcje sprzedaży zużytych opon samochodowych przez Wnioskodawczynię na rzecz Spółki Akcyjnej zostały dokonane na podstawie następujących faktur: Nr.. z dnia 30 listopada 2012 r., Nr.. z dnia 7 grudnia 2012 r., Nr.. z dnia 12 grudnia 2012 r.,... z dnia 19 grudnia 2012 r., Nr.. z dnia 22 stycznia 2013 r. oraz Nr.. z dnia 20 kwietnia 2013 r.

Wnioskodawczyni doprecyzowując ponadto wskazała, iż elementy stanu faktycznego wskazane we wniosku zostały objęte kontrolą podatkową. Kontrola podatkowa została przeprowadzona w okresie od 6 sierpnia 2013 r. do 6 września 2013 r. W wyniku przeprowadzonej kontroli Urząd Skarbowy nie zakwestionował zastosowania procedury obciążenia podatkiem od towarów i usług nabywcy w zakresie nabycia oraz sprzedaży zużytych opon samochodowych pod kodem PKWiU 38.11.54.0. W przedmiotowej sprawie nie było prowadzone postępowanie podatkowe lub postępowanie kontrolne.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy podkreślenia wymaga fakt, że najistotniejszym elementem jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji towaru lub usługi wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Jednocześnie należy wskazać, iż to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, iż w przypadku gdy przedmiotowe towary (zużyte opony samochodowe), objęte zostały - jak wskazała Wnioskodawczyni - klasyfikacją PKWiU 38.11.54.0 to ich dostawa jako towaru wymienionego w poz. 4 załącznika nr 11 do ustawy zawierającym katalog towarów, do których stosuje się mechanizm odwrotnego obciążenia, objęta jest zasadami opodatkowania wymienionymi w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, polegającymi na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na nabywcę, na rzecz którego jest dokonywana dostawa przedmiotowych towarów, sklasyfikowanych pod wskazanym wyżej symbolem PKWiU.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla kontrahentów Wnioskodawczyni.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo należy wskazać, iż analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. Zatem tut. Organ w związku z § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o stan faktyczny w nim przedstawiony.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.