IPTPP2/443-329/11-4/IR - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług premii pieniężnych wypłacanych przez spółkę na rzecz kontrahentów w związku osiągnięciem lub przekroczeniem określonego poziomu obrotów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2011 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi 5 lipca 2011 r., do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 7 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2011 r. (data wpływu 21 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii pieniężnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 lipca 2011 r. do Izby Skarbowej w Łodzi został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii pieniężnych

W dniu 7 lipca 2011 r. ww. wniosek wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

Przedmiotowy wniosek pismem z dnia 19 września 2011 r. został uzupełniony poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Spółka jest producentem wyrobów, które sprzedaje za pośrednictwem partnerów handlowych (dystrybutorów) na podstawie zawartych umów. W oparciu o zapisy w umowie Spółka wypłaca dystrybutorom premie (tzw. bonusy) za osiągnięcie lub przekroczenie ustalonej ilości sprzedaży. Premia ta ma charakter motywacyjny, a jej wielkość jest określona kwotowo, w rocznym okresie rozliczeniowym, w zależności od ilości zakupionych towarów (mkw) w określonych grupach asortymentowych, wg ustalonych przez Dyrektora Handlowego progów sprzedaży.

Dystrybutor nie jest zobowiązany do dokonywania zakupów na określonym poziomie, ani też do dokonywania zamówień wyłącznie u Wnioskodawcy, a niezrealizowanie przez niego określonego pułapu obrotów nie jest obwarowane żadną sankcją. Wnioskodawca nie uzyskuje żadnych dodatkowych korzyści z takiej umowy, a więc nie uzyskuje w szczególności pewności, że jego odbiorcy nie zakupią towarów u innych dostawców, ani też nawet gwarancji z góry ustalonego poziomu zakupów.

Udzielona premia nie ma wpływu na cenę produktów. Zwykle bonusy (premie) są potrącane z bieżącymi płatnościami (zobowiązaniami) odbiorcy, który otrzymuje bonus, ale zdarzają się również wypłaty w gotówce. Chociaż są w ten sposób potrącane ("wypłacane"), to nie są one jednak związane z konkretną transakcją. W związku z tym nie stanowią one rabatu do konkretnej transakcji i w następstwie nie pomniejszają obrotu sprzedawcy.

W piśmie z dnia 19 września 2011 r. (data wpływu 21 września 2011 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Przyznanie premii nie jest w żadnej mierze uzależnione od świadczenia przez kontrahenta usług o charakterze promocyjnym, marketingowym bądź reklamowym. Kontrahent nie jest także zobowiązany do posiadania pełnego asortymentu towarów Spółki. W umowie ustalającej zasady przyznawania premii nie zostały określone żadne działania mające na celu intensyfikację sprzedaży produktów Spółki przez partnerów handlowych. Nie określono żadnych dodatkowych warunków np. odpowiedniego eksponowania towarów, reklamy towarów itp. od spełnienia których miałoby być uzależnione uzyskanie premii. Premia pieniężna jest czynnikiem motywującym partnerów handlowych i jest ustalona rosnąco, tak aby zachęcić kupującego do zwiększenia zakupu. Wysokość premii jest zależna od wielkości zakupu, wyrażonej w metrach kwadratowych w przypadku dachówki bądź od wartości zakupu (wielkości obrotu) w przypadku akcesoriów dachowych. Dla poszczególnych grup asortymentowych zostały określone przedziały odpowiednio ilości lub obrotów i wartości premii dla każdego z przedziałów. W przypadku dachówki premia jest sumą: stałej kwoty (rosnącej wraz ze wzrostem ilości zakupu) i określonej kwoty (rosnącej wraz ze wzrostem ilości zakupu) przypadającej na metr kwadratowy. Natomiast w przypadku akcesoriów dachowych, premia jest sumą: stałej kwoty (rosnącej wraz ze wzrostem wielkości obrotu) i procentu wielkości obrotu (także rosnącego wraz ze wzrostem obrotu). Motywacyjne wynagrodzenie dla kontrahenta w postaci premii jest wynikiem stosowania przez Wnioskodawcę określonej strategii gospodarczej. Premia jest wypłacana każdemu kontrahentowi, w zależności od wielkości zakupu, jakiego dokonał. Wypłata nie jest w żaden sposób zależna od podjętych przez kontrahenta działań na rzecz Wnioskodawcy. W przypadku niedokonania zakupu w okresie rozliczeniowym (rocznym) premia nie jest wypłacana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przyznanie i wypłacenie przez Wnioskodawcę premii w formie gotówkowej lub poprzez potrącenie jej z bieżących płatności (zobowiązań) danego nabywcy, otrzymującego bonus, należy traktować jako zapłatę za świadczenie przez dystrybutorów usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W ocenie Wnioskodawcy z powyższego unormowania wynika, że pojecie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W przedmiotowej sprawie istotnym jest to, że art. 8 ust. 1 jednoznacznie stanowi, iż usługa jest świadczeniem, które nie stanowi dostawy towaru. Nie może zatem wystąpić taka sytuacja faktyczna, w rozumieniu tego unormowania, która jednocześnie stanowiłaby dostawę towaru i świadczenie usługi. Przepis ten wyklucza takie rozwiązanie. Wnioskodawca podkreśla również, że dokonywanie przez kontrahentów Spółki zakupów towarów w określonej wysokości, mieści się w zakresie czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w postaci dostawy towarów. Nie można wobec tego uznać, że zrealizowanie na rzecz sprzedającego określonego pułapu obrotu, stanowi świadczenie usługi w rozumieniu ustawy. Wnioskodawca zauważa, że na określony pułap obrotów składa się odpowiednia liczba transakcji sprzedaży - dostaw towaru w rozumieniu art. 7 ustawy. Czynności stanowiące dostawy towaru nie mogą jednocześnie poprzez ich zsumowanie stanowić usługi. Przeszkodą do takiego stwierdzenia jest cytowana powyżej treść art. 8 ust. 1 ustawy, z której wynika że dostawa nie może być jednocześnie usługą.

Zdaniem Wnioskodawcy dokonując interpretacji powołanego przepisu należy odnieść się również do unormowań Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE z dnia 11 grudnia 2006 r. nr 347/1 -zwanej dalej "Dyrektywą"), a w szczególności do odpowiednika art. 8 ust. 1 ustawy, jakim jest art. 24 Dyrektywy. Zgodnie z treścią tego przepisu pojecie "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję nie stanowiącą dostawy towarów. Wobec tego na gruncie Dyrektywy funkcjonuje takie samo rozwiązanie prawne - dostawa towaru nie może jednocześnie stanowić świadczenia usługi. Konsekwencją tego jest twierdzenie, że we wspólnotowym systemie podatku od wartości dodanej określona ilość dostaw towarów nie może stanowić usługi. Wnioskodawca wskazuje, że decydujące znaczenie dla określenia przedmiotowego zakresu Dyrektywy miał niewątpliwie cel systemu podatku od wartości dodanej. System ten, co do zasady, obejmować powinien wszystkie transakcje, wykonywane w ramach działalności gospodarczej, nie sposób zaakceptować tezy, że w ramach transakcji już opodatkowanych mieszczą się czynności, które winny podlegać odrębnemu opodatkowaniu.

Wnioskodawca zauważa także, że opodatkowanie - jako usługi świadczonej przez nabywcę towaru - nabycia określonej ilości towaru, będzie prowadziło do podwójnego opodatkowania tej samej czynności, pierwszy raz jako sprzedaży (dostawy towaru), drugi jako zakupu (świadczenia usługi) przez nabywcę tego samego towaru, w ramach tej samej transakcji. Zainteresowany podnosi także, że podwójne opodatkowanie podatkiem od wartości dodanej we wspólnotowym systemie podatku od wartości dodanej, jest także niedopuszczalne. Zakaz podwójnego opodatkowania podatkiem od wartości dodanej znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (m.in. wyrok z dnia 27 czerwca 1989 r., sygn. akt J 50/88 w sprawie Heinz Kohne v.Finanzamt Munchen). Również Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 lutego 2007 r. (I FSK 94/2006) uznał za niedopuszczalne opodatkowanie podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży, raz-dostawy towarów, drugi raz-zakupu towaru, jako usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i wyraźnie stwierdził, że za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy nie można uznać obrotów w wysokości określonej umownie, osiągniętych przez nabywcę towarów; premia wypłacona przez sprzedawcę w razie osiągnięcia określonego progu obrotów nie jest dla nabywcy wynagrodzeniem za świadczone usługi.

W ocenie Wnioskodawcy, otrzymywane przez podatnika premie pieniężne wyłącznie za osiągnięcie określonego poziomu obrotów w ustalonym okresie rozliczeniowym nie rodzą obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. A zatem dokumentowaniu takich bonusów służy nota księgowa, jako uniwersalny dokument księgowy przewidziany do dokumentowania transakcji, dla których brak jest odrębnych formularzy. Wynika to z faktu, iż nota księgowa jest wystawiana w rozrachunkach z kontrahentami w sytuacjach, do których nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia.

W nawiązaniu do powyższego, zdaniem Wnioskodawcy premie pieniężne (bonusy) wypłacane przez Spółkę kontrahentom za osiągnięcie określonego pułapu obrotów w ramach zawieranych umów o współpracy, gdzie nabywca dokonuje zakupów dobrowolnie i nie jest zobowiązany do dokonywania zakupów na określonym poziomie, czy też do dokonywania zamówień wyłącznie u danego dostawcy, a niezrealizowanie przez niego określonego pułapu obrotów nie jest obwarowane żadną sankcją, czy jakąkolwiek odpowiedzialnością, w konsekwencji czego Spółka nie uzyskuje żadnych dodatkowych korzyści z takiej umowy, a więc nie uzyskuje w szczególności pewności, że jej odbiorcy nie zakupią towarów u innych dostawców, ani też nawet gwarancji z góry ustalonego poziomu zakupów, nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usługi i pozostaje poza systemem podatku od towarów i usług, i w związku z tym dla udokumentowania takiej czynności nie powinna być wystawiana faktura VAT, ale nota księgowa.

Zdaniem Spółki przyjęcie, że udzielenie premii pieniężnej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, prowadziłoby do podwójnego opodatkowania danej transakcji - po pierwsze jako odpłatnej dostawy towarów, a następnie jako odpłatnego świadczenia usług, co jest niedopuszczalne, zarówno na gruncie ustawy krajowej jak i unormowań wspólnotowych, co zostało wykazane w powyżej przytoczonych sentencjach.

Zgodnie z wyrokami Sądu Najwyższego nie można również utożsamiać przyznania premii pieniężnej z udzieleniem rabatu, mimo iż efekt ekonomiczny w danym okresie rozliczeniowym może być zbliżony. W wyroku z 23 września 2008 r., oraz z 26 lutego 2009 r. Sąd uznał, że wypłacana nabywcy przez dostawcę premia pieniężna jedynie z tytułu osiągnięcia przez niego satysfakcjonującej dostawcę wielkości obrotów, nie odnosząca się do konkretnych transakcji, stanowi nagrodę za osiągnięcie tego rezultatu. Premia tego rodzaju ma charakter motywacyjny, a jej wielkość może zostać określona różnymi metodami (np. procentowo od obrotu za dany okres rozliczeniowy, czy kwotowo). Rabat natomiast to obniżenie ceny transakcyjnej towaru lub usługi, mające formę bonifikaty, upustu, uznanej reklamacji lub skonta (art. 29 ust. 4 ustawy).

W wyroku NSA z dnia 24 marca 2011 r. Sąd stwierdził, że w sytuacji, gdy podatnik dla celów motywacyjnych przyjmuje instytucję udzielania odbiorcom premii pieniężnych za wysokość osiągniętych obrotów w określonym okresie rozliczeniowym, nie ma podstaw do traktowania tego sposobu postępowania podatnika jako instytucji rabatu, obniżającego jego obrót z konkretnych transakcji, czyli pierwotnie zastosowane przez niego ceny towarów lub usług. Udzielenie rabatu jest bowiem autonomiczną decyzją podatnika, która wiąże się z jego strategią cenową i nie może być ona narzucana podmiotowi gospodarczemu bez jego woli, tylko z tego względu, że efekt ekonomiczny udzielenia premii odbiorcy będzie odpowiadał przyznaniu rabatu w stosunku do wszystkich łączących ich transakcji w tym okresie.

O tym, czy wynagrodzenie motywacyjne wobec kontrahenta z tytułu wielkości sprzedaży przyjmie formę premii pieniężnej (procentowej lub kwotowej), czy rabatu obniżającego obrót w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), decyduje wybrana przez przedsiębiorcę strategia gospodarcza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosowanie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są nabywcom tzw. premie pieniężne (bonusy). Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie zostały wypłacone, tzn. czy ich przyznanie uwarunkowane jest wykonaniem dodatkowych czynności, czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

W praktyce występują sytuacje, w których premia pieniężna jest wypłacana np. z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć o określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie. W takim przypadku działania kontrahentów nie wypełniają definicji świadczenia usług i wypłacenie w takiej sytuacji premii pieniężnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Osiąganie bowiem określonego pułapu obrotów z danym dostawcą, poprzez zsumowanie poszczególnych dostaw towarów, nie może być uznane za usługę w świetle art. 8 ust. 1 ustawy. Premia jest wyliczana w oparciu o osiągane obroty, lecz samo osiąganie obrotów nie stanowi usługi.

W przypadkach, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami), nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy. Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty na przyznane przez ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia - dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r.

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W myśl § 13 ust. 3 rozporządzenia w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dla jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Ponadto należny nadmienić, iż zgodnie z § 13 ust. 8 ww. rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURY KORYGUJĄCE".

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jest producentem wyrobów, które sprzedaje za pośrednictwem partnerów handlowych (dystrybutorów) na podstawie zawartych umów. W oparciu o zapisy w umowie Spółka wypłaca dystrybutorom premie (tzw. bonusy) za osiągniecie lub przekroczenie ustalonej ilości sprzedaży. Premia ta ma charakter motywacyjny, a jej wielkość jest określona kwotowo, w rocznym okresie rozliczeniowym, w zależności od ilości zakupionych towarów (mkw) w określonych grupach asortymentowych, wg ustalonych przez Dyrektora Handlowego progów sprzedaży. Dystrybutor nie jest zobowiązany do dokonywania zakupów na określonym poziomie, ani też do dokonywania zamówień wyłącznie u Wnioskodawcy, a niezrealizowanie przez niego określonego pułapu obrotów nie jest obwarowane żadną sankcją. Przyznanie premii nie jest w żadnej mierze uzależnione od świadczenia przez kontrahenta usług o charakterze promocyjnym, marketingowym bądź reklamowym. Kontrahent nie jest także zobowiązany do posiadania pełnego asortymentu towarów Spółki. W umowie ustalającej zasady przyznawania premii nie zostały określone żadne działania mające na celu intensyfikację sprzedaży produktów Spółki przez partnerów handlowych. Nie określono żadnych dodatkowych warunków np. odpowiedniego eksponowania towarów, reklamy towarów itp. od spełnienia których miałoby być uzależnione uzyskanie premii. Wnioskodawca nie uzyskuje żadnych dodatkowych korzyści z takiej umowy, a więc nie uzyskuje w szczególności pewności, że jego odbiorcy nie zakupią towarów u innych dostawców, ani też nawet gwarancji z góry ustalonego poziomu zakupów. Udzielona premia nie ma wpływu na cenę produktów. Zwykle bonusy te (premie) są potrącane z bieżącymi płatnościami (zobowiązaniami) odbiorcy, który otrzymuje bonus, ale zdarzają się również wypłaty w gotówce. Chociaż są w ten sposób potrącane ("wypłacane"), to nie są one jednak związane z konkretną transakcją. W związku z tym jak wskazał Wnioskodawca, nie stanowią one rabatu do konkretnej transakcji i w następstwie nie pomniejszają obrotu sprzedawcy. Premia jest wypłacana każdemu kontrahentowi, w zależności od wielkości zakupu, jakiego dokonał. Wypłata nie jest w żaden sposób zależna od podjętych przez kontrahenta działań na rzecz Wnioskodawcy. W przypadku nie dokonania zakupu w okresie rozliczeniowym (rocznym) premia nie jest wypłacana.

Odnosząc się do powyższego, można stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której czynnikami warunkującymi wypłatę kontrahentowi bonusu pieniężnego przez Wnioskodawcę jest osiągnięcie lub przekroczenie ustalonej ilości sprzedaży w konkretnie określonym przedziale czasowym.

Ponadto - jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego - kontrahenci w zamian za otrzymane premie nie świadczą na rzecz Zainteresowanego jakichkolwiek usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym. Nie są również zobowiązani do dokonywania zakupów wyłącznie u Wnioskodawcy czy do posiadania pełnego asortymentu towarów Wnioskodawcy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż kontrahenci nie wykonują żadnych dodatkowych czynności poza zakupem towarów od Wnioskodawcy i rozliczeniu się z nim na podstawie zrealizowanego obrotu (zakupów). Oznacza to zatem, że kontrahenci nie świadczą wobec Zainteresowanego usług w rozumieniu art. 8 ustawy. Brak jest bowiem takich działań kontrahentów na rzecz Wnioskodawcy, które byłyby czynnościami dodatkowymi do jakich byliby zobligowani postanowieniami wynikającymi z umowy dotyczącej wypłacania premii.

Organ podatkowy nie podziela jednak stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym, premia nie ma wpływu na cenę produktów, nie jest związana z konkretną transakcją, a w związku z tym nie stanowi rabatu do konkretnej transakcji i w następstwie nie pomniejsza obrotu sprzedawcy. Jak wskazał sam Zainteresowany, wysokość premii określona jest kwotowo w rocznym okresie rozliczeniowym i uzależniona jest od wielkości dokonywanych zakupów wyrażonej w metrach kwadratowych w przypadku dachówki bądź od wartości zakupu (wielkości obrotu) w przypadku akcesoriów dachowych. Dla poszczególnych grup asortymentowych zostały określone przedziały odpowiednio ilości lub obrotów i wartości premii dla każdego z przedziałów.

Zatem ilość bądź obrót uprawniający do wypłaty premii ustalany jest na podstawie wielkości zrealizowanych zakupów w konkretnie określonym przedziale czasowym (roku) na podstawie konkretnych faktur, jakie Wnioskodawca wystawia na rzecz kontrahenta dokumentując dokonane dostawy towarów. Oznacza to, iż Zainteresowany jest w stanie ustalić, jakich faktur dotyczy przyznana premia, a w konsekwencji także, jakich towarów dotyczą te faktury.

Wypłacana przez Wnioskodawcę premia pieniężna stanowi zatem w istocie rabat obniżający wartość konkretnych dostaw w danym okresie rozliczeniowym, udokumentowanych poszczególnymi fakturami VAT - zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy - zmniejszający podstawę opodatkowania.

Reasumując należy uznać, że przyznanie i wypłacenie przez Wnioskodawcę premii nabywcom towarów, w związku z osiągnięciem przez nich określonego poziomu dokonywanych zakupów w danym okresie rozliczeniowym (roku) nie stanowi odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wypłacona premia pieniężna stanowi w istocie rabat obniżający wartość konkretnych dostaw w danym okresie rozliczeniowym zmniejszający podstawę opodatkowania.

Mając na uwadze wszystkie powyższe ustalenia, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe, gdyż nie sposób zgodzić się z Zainteresowanym, że wypłacona premia nie jest rabatem.

Przy czym na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Są one rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach i tylko do nich się zawężają w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, w szczególności sposób udokumentowania premii, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zauważyć należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych wypłacania przez Wnioskodawcę premii pieniężnych w sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego. Interpretacja ta nie dotyczy natomiast skutków podatkowych otrzymania opisanych premii pieniężnych przez odbiorcę Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych, o których mowa w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa, dla kontrahenta Wnioskodawcy otrzymującego te premie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.