IPTPP2/443-314/14-4/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2014 r. (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego użyczenia ekspozytora - jest prawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego użyczenia ekspozytora oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 lipca 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, własnego stanowiska oraz kwestie związane z reprezentacją.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 lipca 2014 r.).

Spółka jest producentem płytek ceramicznych. Płytki te służą jako materiały wykończeniowe w budownictwie. Wykorzystuje się je jako okładziny powierzchni ściennych jak i podłogowych. W zależności od użytej technologii produkcji, płytki ceramiczne mogą być układane wewnątrz lub na zewnątrz budynków.

Spółka sprzedaje swoje produkty zarówno w kraju jak i za granicą. Sprzedaż jest dokonywana na rzecz sieci partnerów handlowych, w tym głównie do hurtowni materiałów budowlanych, ale również do sklepów detalicznych. Spółka, co do zasady, nie prowadzi sprzedaży swoich produktów bezpośrednio na rzecz odbiorców detalicznych.

Płytki są takim rodzajem towaru, przy zakupie którego konieczna jest wizualna ocena. Klient przed zakupem musi obejrzeć kolor, fakturę, strukturę oraz sprawdzić dopasowanie płytek do pozostałych elementów wykończenia danego pomieszczenia. Jednym z podstawowych sposobów zapewnienia klientowi możliwości zapoznania się z wyprodukowanymi przez Spółkę płytkami oraz zachęcenia go do zakupu, jest postawienie ekspozycji (zwanej dalej ekspozytorami) z wyrobami Wnioskodawcy w punktach sprzedaży. Wówczas każdy, kto chce zakupić płytki, przychodząc do punktu sprzedaży ma możliwość zapoznania się z ofertą Wnioskodawcy i dokonać wyboru. Jest to niewątpliwie najlepszy sposób na przekonanie klienta do zakupu wyrobów Spółki.

Ekspozytory są rozbudowanymi w różnym stopniu konstrukcjami, takimi jak na przykład: szafy, stojaki, półki, tablice, na których prezentowane są poszczególne serie płytek. Ekspozytor nie stanowi produktu handlowego, nie jest przeznaczony do sprzedaży. Stanowi on konstrukcję przygotowaną w celu zaprezentowania określonego produktu lub kilku rodzajów produktów (płytek ceramicznych). Płytki są przytwierdzone do ekspozytora w sposób trwały, a ich demontaż nie jest możliwy bez zniszczenia płytek.

W celu wytworzenia ekspozytorów Spółka zakupuje elementy niezbędne do jego wykonania, np.: ramę, silikony, kleje, płyty. Następnie z kupionych materiałów wytwarza ekspozytor, do którego Wnioskodawca przymocowuje wyprodukowane przez siebie płytki. W przypadku większości surowców używanych do produkcji płytek, jak i zakupu dodatkowych materiałów potrzebnych do przygotowania ekspozytora, Spółka ma prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT, gdyż jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT. Zakupy są dokumentowane głównie fakturami.

W związku z powyższym Spółka planuje w przyszłości, aby takie ekspozytory użyczać nieodpłatnie (na podstawie umowy użyczenia) punktom sprzedaży, w których sprzedawane są płytki Wnioskodawcy w celu ich odpowiedniej ekspozycji i zachęcenia klienta do zakupu. Umowy takie zawierane byłyby na okresy kilkuletnie, a w całym czasie trwania umowy ekspozytory pozostawałyby własnością Wnioskodawcy (łącznie z zamontowanymi na nich płytkami). Kontrahent nie będzie miał w żadnym momencie prawa rozporządzania nimi jak właściciel. Sposób wykorzystania ekspozytorów, w tym ich usytuowanie w placówce handlowej kontrahenta podlegać będzie kontroli przez opiekujących się danym regionem przedstawicieli handlowych. W razie rozwiązania współpracy, kontrahent (punkt sprzedaży) zobowiązany będzie do zwrotu ekspozytorów.

Ekspozytory będą spełniać warunki, o których mowa w art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku ekspozytorów, dla których podpisane zostaną umowy użyczenia, jeśli wartość takiego ekspozytora będzie przekraczać 3 500 zł, to zgodnie z art. 16a w powiązaniu z art. 16d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka zamierza wprowadzać go do ewidencji środków trwałych, i w myśl Klasyfikacji Środków Trwałych zaliczać do symbolu 808, to jest jako pozostałe narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane oraz amortyzować zgodnie z odpowiednimi przepisami.

Jeśli natomiast wartość ekspozytora nie będzie przekraczać 3 500 zł, Wnioskodawca planuje cały wydatek poniesiony na jego nabycie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do używania i nie wprowadzać go do ewidencji środków trwałych zgodnie z art. 16d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poniesione koszty na zakup czy też wytworzenie ekspozytorów w celu umieszczenia ich w punktach sprzedaży celem przedstawienia oferty produktowej oraz zachęcenia klienta do zakupu stanowią koszty uzyskaniaprzychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może nie naliczać i nie odprowadzać do urzędu skarbowego podatku VAT od nieodpłatnej usługi użyczenia ekspozytora (oznaczone jako pytanie nr 1 wniosku ORD-IN).

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 17 lipca 2014 r.), zawarcie nieodpłatnej umowy użyczenia ekspozytora spełnia warunki uznania go za nieodpłatne świadczenie usług, ale jako związane z prowadzoną działalnością nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. W związku z tym Spółka może nie naliczać i nie odprowadzać do urzędu skarbowego podatku VAT od użyczonego nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia ekspozytora.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez pojęcie "dostawy towarów", należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty ww. artykule zwrot "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Przez świadczenie usług natomiast rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony podatnik nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Ponadto należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Konsekwentnie, czytając powyższy przepis a contrario, należy uznać, iż zgodnie z jego gramatyczną wykładnią nieodpłatne świadczenie usług na cele działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy wskazać, że umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy, regulujących zasady używania rzeczy. Zgodnie z zapisem art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. Ponadto ważne jest, że umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy.

Powyższe oznacza, że oddanie rzeczy do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia - na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - stanowi nieodpłatne świadczenie usług.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest producentem płytek ceramicznych. Spółka sprzedaje swoje produkty zarówno w kraju jak i za granicą. Sprzedaż jest dokonywana na rzecz sieci partnerów handlowych, w tym głównie do hurtowni materiałów budowlanych, ale również do sklepów detalicznych. Spółka, co do zasady, nie prowadzi sprzedaży swoich produktów bezpośrednio na rzecz odbiorców detalicznych. Jednym z podstawowych sposobów zapewnienia klientowi możliwości zapoznania się z wyprodukowanymi przez Spółkę płytkami oraz zachęcenia go do zakupu, jest postawienie ekspozycji (zwanej dalej ekspozytorami) z wyrobami Wnioskodawcy w punktach sprzedaży. Wówczas każdy, kto chce zakupić płytki, przychodząc do punktu sprzedaży ma możliwość zapoznania się z ofertą Wnioskodawcy i dokonać wyboru. Jest to niewątpliwie najlepszy sposób na przekonanie klienta do zakupu wyrobów Spółki.

Ekspozytory są rozbudowanymi w różnym stopniu konstrukcjami, takimi jak na przykład: szafy, stojaki, półki, tablice, na których prezentowane są poszczególne serie płytek. Ekspozytor nie stanowi produktu handlowego, nie jest przeznaczony do sprzedaży. Stanowi on konstrukcję przygotowaną w celu zaprezentowania określonego produktu lub kilku rodzajów produktów (płytek ceramicznych). Płytki są przytwierdzone do ekspozytora w sposób trwały, a ich demontaż nie jest możliwy bez zniszczenia płytek.

Spółka planuje w przyszłości, aby takie ekspozytory użyczać nieodpłatnie (na podstawie umowy użyczenia) punktom sprzedaży, w których sprzedawane są płytki Wnioskodawcy w celu ich odpowiedniej ekspozycji i zachęcenia klienta do zakupu. Umowy takie zawierane byłyby na okresy kilkuletnie, a w całym czasie trwania umowy ekspozytory pozostawałyby własnością Wnioskodawcy (łącznie z zamontowanymi na nich płytkami). Kontrahent nie będzie miał w żadnym momencie prawa rozporządzania nimi jak właściciel. Sposób wykorzystania ekspozytorów, w tym ich usytuowanie w placówce handlowej kontrahenta podlegać będzie kontroli przez opiekujących się danym regionem przedstawicieli handlowych. W razie rozwiązania współpracy, kontrahent (punkt sprzedaży) zobowiązany będzie do zwrotu ekspozytorów.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie towarów stanowi dostawę tylko wtedy, gdy powoduje przeniesienie prawa do rozporządzania wydanymi towarami jak właściciel. Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje użyczać ekspozytory nieodpłatnie (na podstawie umowy użyczenia) sklepom, w których sprzedawane są płytki w celu ich odpowiedniej ekspozycji. W całym czasie trwania umowy ekspozytor pozostawałby własnością Wnioskodawcy, kontrahent nie będzie miał w żadnym momencie prawa rozporządzania nimi jak właściciel. Ponadto ekspozytor nie stanowi produktu handlowego, tj. nie jest przeznaczony do sprzedaży. Zatem należy stwierdzić, że nieodpłatne użyczenie ekspozytora nie będzie stanowić dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

W odniesieniu do treści art. 8 ust. 2 ustawy, należy zauważyć, że w analizowanej sprawie czynność oddania ekspozytorów do nieodpłatnego używania sklepom na podstawie umowy użyczenia, wpisuje się w czynność wymienioną w pkt 2 ww. przepisu jako "wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług". Z uwagi na okoliczność, iż nieodpłatne użyczenie ekspozytorów sklepom będzie miało związek z prowadzoną działalnością, ponieważ - jak wynika z wniosku - ekspozytor stanowi konstrukcję przygotowaną w celu zaprezentowania określonego produktu lub kilku rodzajów produktów (płytek ceramicznych), a co za tym idzie do nabywania produktów Spółki, należy stwierdzić, że wymienione czynności nie będą stanowić także świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, nieodpłatne udostępnianie sklepom na podstawie umowy użyczenia ekspozytorów, nie będzie stanowić odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy oraz odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy. W konsekwencji, czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego użyczenia ekspozytora, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.