IPTPP2/443-309/11-2/JS - Stawka VAT oraz moment powstania obowiązku podatkowego dla odsprzedaży usług telekomunikacyjnych i dostawy materiałów medycznych oraz energii elektrycznej, usług wywozu odpadów gospodarczych czy medycznych, dostarczania wody i odprowadzania ścieków, w związku z najmem/dzierżawą lokali.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2011 r. (data wpływu 4 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w związku z najmem/dzierżawą lokali, w zakresie stawki podatku VAT oraz momentu powstania obowiązku podatkowego dla odsprzedaży:

* usług telekomunikacyjnych i dostawy materiałów medycznych - jest prawidłowe,

* energii elektrycznej, usług wywozu odpadów gospodarczych czy medycznych, dostarczania wody i odprowadzania ścieków - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w związku z najmem/dzierżawą lokali, w zakresie stawki podatku VAT oraz momentu powstania obowiązku podatkowego dla odsprzedaży usług telekomunikacyjnych i dostawy materiałów medycznych oraz energii elektrycznej, usług wywozu odpadów gospodarczych czy medycznych, dostarczania wody i odprowadzania ścieków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca oprócz prowadzonej podstawowej działalności, tj. usługi w zakresie opieki medycznej, dla podmiotów zewnętrznych wynajmuje/dzierżawi wolne pomieszczenia, które wykorzystywane są przez te podmioty m.in. na cele prowadzenia działalności gospodarczej, w tym usługi w zakresie opieki medycznej czy prowadzenie mikroklimatycznej jaskini solnej.

Z najemcami/dzierżawcami zawarte są umowy, z których wynika, że najemcy/dzierżawcy niezależnie od czynszu z tytułu najmu lub dzierżawy będą ponosić koszty m.in.:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w świetle powyższych zapisów umów, wynajmujący/wydzierżawiający może na zasadzie odsprzedaży fakturować wymienione wyżej koszty na najemców/dzierżawców według stawek podatku obowiązujących dla tych towarów czy usług, gdyż może być uznawany w tym zakresie za dokonującego sprzedaży.

Czy w konsekwencji tego, wynajmujący/wydzierżawiający może być uznany za dokonującego sprzedaży również w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, odsprzedaż towarów lub usług obcych niezbędnych dla wykonania czynności własnej podatnika (najmu lub dzierżawy) stanowi przedmiot odrębnego opodatkowania dlatego też odsprzedając towary lub usługi, w przypadku kiedy opłaty z tego tytułu są niezależne od czynszu najmu lub dzierżawy, powinny być opodatkowane stawką wykazaną w fakturze pierwotnej. Czynności te należy zatem opodatkować w sposób właściwy dla ich rodzaju, niezależnie od tego, jak opodatkowana jest czynność główna.

Konsekwencją tego, momentem powstania obowiązku podatkowego dla odsprzedawanej usługi lub towaru jest termin dla niej/niego właściwy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie stawki podatku VAT oraz momentu powstania obowiązku podatkowego dla odsprzedaży:

* usług telekomunikacyjnych i dostawy materiałów medycznych - jest prawidłowe,

* energii elektrycznej, usług wywozu odpadów gospodarczych czy medycznych, dostarczania wody i odprowadzania ścieków - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Co do zasady, wynikającej z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ww. ustawy). Natomiast art. 19 ust. 5 cyt. wyżej ustawy stanowi, iż przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi.

Według art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu:

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że oprócz prowadzonej przez Szpital podstawowej działalności, tj. usługi w zakresie opieki medycznej, dla podmiotów zewnętrznych wynajmowane/wydzierżawiane są wolne pomieszczenia, które wykorzystywane są przez nie m.in. na cele prowadzenia działalności gospodarczej, w tym usługi w zakresie opieki medycznej czy prowadzenie mikroklimatycznej jaskini solnej.

Z najemcami/dzierżawcami zawarte są umowy, z których wynika, że najemcy/dzierżawcy niezależnie od czynszu z tytułu najmu lub dzierżawy będą ponosić koszty m.in.:

Zgodnie z art. 28 Dyrektywy, w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Celem refakturowania jest zatem przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. "Refaktura" jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie "w stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

Zauważyć jednakże należy, iż wyżej wskazane uregulowanie Dyrektywy zostało z dniem 1 kwietnia 2011 r. wprowadzone do ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy należy rozstrzygnąć, czy koszty, o których mowa w stanie faktycznym są kosztami, które mogą stanowić przedmiot refakturowania.

Należy zauważyć, że w analizowanej sytuacji wydatki związane z opłatami za tzw. media (energię elektryczną, wywóz odpadów gospodarczych i medycznych, dostarczanie wody oraz odprowadzanie ścieków) stanowią koszty utrzymania obciążające wynajmującego/wydzierżawiającego, w odniesieniu natomiast do wynajmu/dzierżawy stanowią elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za usługę najmu/dzierżawy.

Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Zgodnie z zapisem art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Analogicznie definiuje pojęcie umowy dzierżawy art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Należy zauważyć, że umowy najmu/dzierżawy są cywilnoprawnymi umowami nakładającymi na strony - zarówno wynajmującego/wydzierżawiającego, jak i najemcę/dzierżawcę - określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu/dzierżawy związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy/dzierżawcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu mieszkalnego lub użytkowego przez jego najemcę/dzierżawcę.

Należy zaznaczyć, iż strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa najmu/dzierżawy nieruchomości, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży w przypadku gdy wynajmujący/wydzierżawiający wyposaża przedmiot najmu/dzierżawy w dodatkowe elementy (np. media) ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (zużyta energia elektryczna, wywóz odpadów gospodarczych i medycznych, dostarczenie wody oraz odprowadzenie ścieków). Wyliczenie, co się składa na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych). Zaznaczyć należy, iż Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Najemca/dzierżawca odrębnie i niezależnie od czynszu może ponosić koszty mediów, jeżeli zawrze umowę bezpośrednio z dostawcą ww. towarów bądź świadczącym usługi. W przypadku braku takich umów najem/dzierżawa pozostaje usługą złożoną z różnych świadczeń, prowadzących do realizacji określonego celu - najmu/dzierżawy nieruchomości. Usługa pomocnicza taka jak zapewnienie dostępu do tzw. mediów, nie stanowi celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi zasadniczej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej. Podział na usługi zasadnicze i pomocnicze ma znaczenie z punktu widzenia zastosowania właściwej stawki VAT. Usługa zasadnicza i pomocnicza opodatkowana jest taką samą stawką podatku. Bez usługi podstawowej - usługi najmu/dzierżawy - odsprzedaż ww. mediów utraciłaby swój sens.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w przypadku umowy najmu/dzierżawy przedmiotem świadczenia na rzecz najemców/dzierżawców jest usługa główna, tj. najem/dzierżawa nieruchomości, a koszty dodatkowe, w tym opłaty z tytułu mediów, stanowią elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za usługę najmu/dzierżawy, bowiem z ekonomicznego punktu widzenia dopełniają świadczenie zasadnicze i nie należy ich sztucznie oddzielać od tego świadczenia. Zatem w sytuacji kiedy wynajmujący/wydzierżawiający zawiera umowę na dostawę energii elektrycznej, wywóz odpadów gospodarczych i medycznych, dostarczanie wody oraz odprowadzanie ścieków do nieruchomości będącej przedmiotem najmu/dzierżawy nie może kosztów, dostawy tych mediów przenieść bezpośrednio na najemcę/dzierżawcę.

Tym samym ponoszone przez wynajmującego/wydzierżawiającego wydatki (gdy korzystający z lokalu nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą mediów) stanowią wraz z czynszem obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu świadczenia usług najmu/dzierżawy na rzecz najemców/dzierżawców. Należy przy tym wskazać, że usługi te opodatkowane będą według zasad właściwych dla świadczonych usług najmu lokali.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca wynajmuje/wydzierżawia podmiotom zewnętrznym wolne pomieszczenia. Z umowy najmu/dzierżawy wynika, że wynajmujący/wydzierżawiający niezależnie od czynszu z tytułu najmu/dzierżawy będą ponosić koszty energii elektrycznej, wywozu odpadów gospodarczych i medycznych, dostarczania wody i odprowadzania ścieków, usługi telekomunikacyjne oraz zużycie materiałów medycznych.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy stwierdzić należy, że jeżeli umowy na dostawę energii elektrycznej, wywóz odpadów gospodarczych i medycznych, dostarczania wody i odprowadzania ścieków nie są zawierane bezpośrednio przez najemcę/dzierżawcę z dostawcą, tylko wynajmujący/wydzierżawiający (w tym przypadku Wnioskodawca) zawarł ww. umowy, wówczas kwoty należne z tych świadczeń pozostają w bezpośrednim związku z przedmiotem umów najmu/dzierżawy, stanowiąc część świadczonej usługi zasadniczej. Świadczenia dodatkowe (pomocnicze) są bowiem ściśle związane z usługą najmu/dzierżawy i mają w stosunku do nich charakter poboczny (uzupełniający). Świadczenie z tytułu dostawy energii elektrycznej, wywozu odpadów gospodarczych i medycznych, dostarczania wody i odprowadzania ścieków, nie stanowi odrębnej usługi, ale jest elementem pewnej całości, stanowiącej jedno świadczenie - usługę najmu/dzierżawy. W związku z tym świadczenie usługi najmu/dzierżawy wraz z ww. świadczeniami dodatkowymi stanowi jedną usługę, do podstawy opodatkowania której należy doliczyć również te świadczenia oraz zastosować jednolitą stawkę podatku, właściwą dla usługi zasadniczej (tj. usługi najmu/dzierżawy).

A zatem, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca jest stroną umów o dostawę mediów. Z tytułu ww. świadczeń ponosi koszty. Opłaty ponoszone za dostawę energii elektrycznej, wywóz odpadów gospodarczych i medycznych, dostarczania wody i odprowadzania ścieków oraz ponoszone w związku z zawartą umową najmu/dzierżawy, stanowią element składowy świadczonej przez Wnioskodawcę usługi w zakresie najmu/dzierżawy ww. pomieszczeń. Tak więc przedmiotem świadczenia jest usługa najmu/dzierżawy, natomiast opłaty za dostawę energii elektrycznej, wywóz odpadów gospodarczych i medycznych, dostarczania wody i odprowadzania ścieków należne wynajmującemu/wydzierżawiającemu od najemcy/dzierżawcy stanowią część należności z tytułu usługi najmu/dzierżawy. W konsekwencji ww. koszty ponoszone przez Wynajmującego łącznie stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usług najmu/dzierżawy i są opodatkowane stawką właściwą dla świadczonych usług najmu/dzierżawy, tj. 23% stawką podatku VAT.

W konsekwencji powyższego odnośnie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla opłat z tytułu dostawy energii elektrycznej, wywozu odpadów gospodarczych i medycznych, dostarczania wody i odprowadzania ścieków, ponoszonych w związku z zawartą umową najmu/dzierżawy zastosowanie znajdzie cyt. wyżej art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, zatem obowiązek podatkowy powstanie z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia usługi najmu/dzierżawy. W rozpatrywanej sprawie brak jest możliwości obciążenia najemcy/dzierżawcy kosztami usług pomocniczych niezależnie od usługi najmu/dzierżawy.

Zatem w tej części należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Natomiast w kwestii odsprzedaży usługi telekomunikacyjnej, należy zauważyć, iż to świadczenie jest świadczeniem samodzielnym i odrębnym od usługi najmu/dzierżawy. Mimo że usługi telekomunikacyjne towarzyszą korzystaniu z najmowanego/dzierżawionego obiektu, to nie są one niezbędne do korzystania z tego obiektu (por. wyrok TS UE z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07).

W związku z tym należy uznać, że celem obciążenia kosztami usług telekomunikacyjnych podmiotu, który faktycznie korzystał z usługi jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że pośrednik danej usługi nie wykonał. Przenoszenie kosztów jest więc świadczeniem pomiędzy podmiotem pośredniczącym pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą/dzierżawcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi. Zatem w odniesieniu do usługi telekomunikacji, Wnioskodawca jest uprawniony do wystawienia faktury na rzecz wynajmującego/wydzierżawiającego ze stawką właściwą dla usługi telekomunikacyjnej. W tym bowiem przypadku spełnione są wszystkie wymienione powyżej warunki niezbędne dla wystawienia faktury (Wnioskodawca dokonuje odsprzedaży tej usługi bez marży, wystawia refakturę z uwzględnieniem stawki, która widnieje na fakturze pierwotnej).

Odrębną czynnością od usługi najmu/dzierżawy jest także wydanie materiałów medycznych, które podlega opodatkowaniu według stawek właściwych dla ww. towarów.

W zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w niniejszej sprawie odnośnie odsprzedaży usług telekomunikacyjnych przez Wnioskodawcę zastosowanie znajdzie cyt. wyżej art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy, zatem w tym przypadku ma znaczenie termin płatności, określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu tych dostaw, przy czym umową właściwą dla rozliczeń z tytułu odsprzedaży towarów i usług związanych z usługą najmu/dzierżawy, nie jest umowa z dostawcą usług telekomunikacyjnych, ale umowa zawarta pomiędzy wynajmującym/wydzierżawiającym a korzystającym z najmu/dzierżawy. Termin ten może zostać ustalony przez strony dowolnie, zgodnie z zasadą swobody kształtowania umów (art. 353¹ Kodeksu cywilnego).

Z kolei moment powstania obowiązku podatkowego dla dostawy materiałów medycznych, np. tlenu medycznego, leków, sprzętu jednorazowego użytku i in. należy określić zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Przy czym jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższej kwestii należy uznać za prawidłowe.

Reasumując, w sytuacji opodatkowania najmu/dzierżawy pomieszczeń stawką VAT 23% odsprzedaż energii, usług wywozu odpadów gospodarczych czy medycznych, dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków jako usługi pomocnicze do usługi głównej również powinny zostać opodatkowane tą samą stawką. Natomiast moment powstania obowiązku podatkowego dla powyższych usług, ponoszonych w związku z zawartą umową najmu/dzierżawy należy określić zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy.

Z kolei odsprzedaż usług telekomunikacyjnych oraz dostawa materiałów medycznych, np. tlenu medycznego, leków, sprzętu jednorazowego użytku i in., które są czynnościami samodzielnymi i odrębnymi od usługi najmu/dzierżawy należy opodatkować według stawek podatku VAT obowiązujących dla tych towarów czy usług. Przy czym moment powstania obowiązku podatkowego dla usług telekomunikacyjnych został określony w art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy, zaś dla dostawy materiałów medycznych w art. 19 ust. 1 i 4 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.