IPTPP2/443-302/14-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2014 r. (data wpływu 17 kwietnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 lipca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania obciążenia kontrahentów kosztami związanymi z produkcją i utylizacją opakowań w przypadku rezygnacji przez kontrahenta z ich zakupu - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania obciążenia kontrahentów kosztami związanymi z produkcją i utylizacją opakowań w przypadku rezygnacji przez kontrahenta z ich zakupu.

Pismem z dnia 3 lipca 2014 r. wniosek został uzupełniony poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

M- dalej przywoływana jako Spółka, jest znaczącym na rynku krajowym producentem opakowań z tektury falistej. Z racji prowadzonej działalności gospodarczej posiada status czynnego podatnika VAT. Zgodnie z przyjętym schematem działania, Spółka oferuje do sprzedaży produkty zindywidualizowane, wytworzone na potrzeby konkretnych zamówień. Powyższe pozwala w największym stopniu realizować oczekiwania nabywców w zakresie jakości funkcjonalności, jak i wzornictwa dostarczanych opakowań. W świetle postanowień obowiązujących w Spółce Ogólnych Warunków Handlowych, dostarczenie zamówienia przez Nabywcę i potwierdzenie zamówienia przez Sprzedawcę (Spółkę) jest uznawane za zawarcie umowy sprzedaży.

W celu realizacji zawieranych umów sprzedaży Spółka nabywa materiały i surowce niezbędne do wyprodukowania opakowań, produkuje zamówione opakowania i przechowuje je na magazynie do czasu ich wysłania do nabywcy. Dostawa opakowań następuje w dacie ich wydania zamawiającemu, nie później niż z upływem umówionego terminu dostawy.

W praktyce zdarza się, że kontrahenci rezygnują z zakupu/odbioru całości lub części zamówionych przez siebie opakowań (przyczyną rezygnacji może być przykładowo zamówienie zbyt dużej ilości opakowań). W takich sytuacjach Spółka ponosi ewidentną stratę. Okoliczność, że opakowania z zasady produkowane są wg projektów opracowanych dla potrzeb konkretnych zamówień oraz często posiadają indywidualne oznaczenia zamawiającego, czyni je towarem nieprzydatnym do sprzedaży na rzecz innych potencjalnych nabywców. W powyższych przypadkach Spółka przyjmuje rezygnację/odmowę odbioru opakowań, które z zasady przeznaczone są do zniszczenia i jednocześnie żąda od zamawiającego rekompensaty za wynikające z tego tytułu straty. Kwota, którą Spółka obciąża zamawiającego obejmuje poniesione przez nią koszty realizacji zamówienia. W zależności od etapu, na którym zamawiający odstępuje od umowy, kalkulacja może uwzględniać m.in. wartość opakowań wg kosztu wytworzenia, koszty magazynowania, utylizacji, wartość uzyskanej makulatury.

W piśmie z dnia 3 lipca 2014 r., w odpowiedzi na pytanie "Czy współpracę Wnioskodawcy z kontrahentami w zakresie produkcji opakowań regulują umowy z tymi kontrahentami, czy też inne dokumenty. Jeżeli tak, to należy wskazać jakie.", Wnioskodawca wskazał, iż współpracę w tym zakresie regulują "Ogólne warunki handlowe". W nielicznych przypadkach podpisywane są umowy o współpracę określające indywidualne zasady współpracy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż w sytuacji nieodebrania przez kontrahenta opakowań w określonym terminie, Spółka po uzgodnieniu z kontrahentem, obciąża kontrahenta wartością opakowań.

Termin dostarczenia opakowań określony jest w potwierdzeniu zamówienia złożonego przez kontrahenta. W nielicznych przypadkach termin jest ustalany indywidualnie.

Wnioskodawca nie ma wpływu na decyzję o zniszczeniu opakowań.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji, w której Spółka niszczy wyprodukowane na zlecenie kontrahenta opakowania i jednocześnie obciąża go kosztami związanymi z produkcją i utylizacją tych opakowań, ma miejsce czynność opodatkowana podatkiem VAT, którą Spółka powinna udokumentować fakturą.

Zdaniem Wnioskodawcy, zniszczenie opakowań wyprodukowanych na zlecenie kontrahenta i jednoczesne obciążenie go kosztami związanymi z produkcją i utylizacją tych opakowań, nie stanowi czynności opodatkowanej VA.T i nie powinno być dokumentowane fakturą.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwana dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatno świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, pod pojęciem dostawy towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Z. kolei świadczeniem usług, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Przy czym, aby mówić o opodatkowanym świadczeniu usług, w konkretnych przypadkach muszą zostać określone warunki, w szczególności powinien istnieć stosunek zobowiązaniowy, na podstawie którego jedna ze stron zobowiązana jest spełnić umówione świadczenia, druga zaś ze stron zobowiązana jest za to świadczenia zapłacić wynagrodzenia. Ponadto powinien istnieć beneficjent usługi, tj. podmiot, który w związku z otrzymanym świadczeniem uzyska wymierną korzyść.

W kwestii warunków uznania usługi za opodatkowaną VAT wypowiedział się m.in. Trybunał Unii Europejskiej (dawniej: Europejski Trybunał Sprawiedliwości) w wyroku z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 (R.J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden).

W orzeczeniu tym Trybunał stwierdził, że: "Usługi są świadczone "za wynagrodzeniem" w rozumieniu art. 2 (1) VI Dyrektywy, a w konsekwencji podlegają opodatkowaniu, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy."

Zdaniem Spółki, obciążenie kontrahenta kosztami poniesionymi przez Spółkę w związku ze złożeniem przez kontrahenta odmowy/rezygnacji odbioru całości lub części wyprodukowanych na jego zlecenie opakowań nie mieści się w zakresie przedmiotowym ustawy o VAT, nie spełnia bowiem definicji dostawy towarów, ani też opodatkowanego świadczenia usług.

Podkreślenia wymaga, że w sytuacji, w której kontrahent nie odbierze faktycznie opakowań, nie nabywa on prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Jednocześnie Spółka nie jest uprawniona do żądania wynagrodzenia za opakowania, które nie były przedmiotem dostawy na rzecz kontrahenta. W konsekwencji nie dochodzi do dostawy tych opakowań, która to czynność mogłaby podlegać opodatkowaniu VAT.

Analizując z kolei przedmiotowe zdarzenie pod kątem możliwości uznania go za świadczenie usług, kluczowym argumentem wyłączającym taką możliwość jest fakt, iż Spółka w ramach zawartej umowy (przyjętego zlecenia) nie zobowiązuje się do wykonania na rzecz kontrahenta jakiegokolwiek świadczenia za wynagrodzeniem. Ponadto, co istotne kontrahent, w związku z rezygnacją z odbioru opakowań i koniecznością zapłaty z tego tytułu rekompensaty na rzecz Spółki nie uzyskuje świadczenia wzajemnego - korzyści, co pozwalałoby uznać go za beneficjenta usługi. Rezygnacja kontrahenta z odbioru/zakupu opakowań jest okolicznością obiektywnie niezależną od Spółki. Stąd też Spółka przyjmuje rezygnację (w pewnym sensie wyrażając w ten sposób zgodę na odstąpienie albo modyfikację zawartej uprzednio umowy) i obciąża kontrahenta dotychczas poniesionymi kosztami realizacji zamówienia oraz kosztami, które będzie musiała jeszcze ponieść w związku z utylizacją nieodebranych opakowań. Żądana kwota stanowi jedynie rekompensatę szkody, która powstała w Spółce w wyniku działania kontrahenta.

Na gruncie prawa cywilnego (art. 361 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1961 r. - Kodeks cywilny), naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Istotą odszkodowania nie jest zatem zapłata za świadczenie, lecz rekompensata za poniesioną szkodę.

Powyższe stanowisko potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 26 czerwca 2009 r. sygn. ILPP2/443-487/09-2/MR, w której wskazano iż: "Wypłata odszkodowania nie może być uznana za świadczenie usług w zamian za wynagrodzenie, w rozumieniu powołanego art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nie występuje w tym przypadku określone świadczenie, a tym samym konkretny beneficjent tego świadczenia. Odszkodowanie nie stanowi odpłatności za skonkretyzowane świadczenie. W przypadku odszkodowania brak jest związku pomiędzy świadczeniem a wynagrodzeniem. W takich przypadkach mamy jedynie do czynienia z wynagrodzeniem, które zwykle stanowi formę zadośćuczynienia, zatem nie dochodzi do zwiększenia aktywów po stronie beneficjenta. Wobec powyższego odszkodowanie za wyrządzoną szkodę nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz w art. 8 ust. 1 ustawy, zatem nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu. Nie występuje w tych przypadkach dostawa towarów (przedmiotem tej czynności jest pieniądz, a pieniądz nie jest towarem w rozumieniu przepisów ustawy o VAT), nie następuje także świadczenie usługi (brak wzajemności świadczeń oraz beneficjenta usługi)."

W tym miejscu należy zauważyć, iż w świetle przepisów art. 106a i dalsze ustawy o VAT, fakturę wystawia się dla udokumentowania czynności opodatkowanych VAT, co w przedmiotowym przypadku nie ma miejsca.

Wobec powyższego Spółka stoi na stanowisku, że opisane w stanie faktycznym zdarzenia, w związku z którymi Spółka żąda od kontrahentów zapłaty rekompensaty za nieodebrane opakowania nie stanowią czynności opodatkowanych VAT i w konsekwencji nie powinny być dokumentowane fakturami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast w przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że dostawa towarów bądź świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami.

Jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przez sprzedaż, stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, oferuje do sprzedaży produkty zindywidualizowane (opakowania), wytworzone na potrzeby konkretnych zamówień. W świetle postanowień obowiązujących w Spółce Ogólnych Warunków Handlowych, dostarczenie zamówienia przez Nabywcę i potwierdzenie zamówienia przez Sprzedawcę (Spółkę) jest uznawane za zawarcie umowy sprzedaży. W celu realizacji zawieranych umów sprzedaży Spółka nabywa materiały i surowce niezbędne do wyprodukowania opakowań, produkuje zamówione opakowania i przechowuje je na magazynie do czasu ich wysłania do nabywcy. Dostawa opakowań następuje w dacie ich wydania zamawiającemu, nie później niż z upływem umówionego terminu dostawy.

W praktyce zdarza się, że kontrahenci rezygnują z zakupu/odbioru całości lub części zamówionych przez siebie opakowań (przyczyną rezygnacji może być przykładowo zamówienie zbyt dużej ilości opakowań). W takich sytuacjach Wnioskodawca ponosi ewidentną stratę. Okoliczność, że opakowania z zasady produkowane są wg projektów opracowanych dla potrzeb konkretnych zamówień oraz często posiadają indywidualne oznaczenia zamawiającego, czyni je towarem nieprzydatnym do sprzedaży na rzecz innych potencjalnych nabywców. W powyższych przypadkach Spółka przyjmuje rezygnację/odmowę odbioru opakowań, które z zasady przeznaczone są do zniszczenia i jednocześnie żąda od zamawiającego rekompensaty za wynikające z tego tytułu straty. Kwota, którą Spółka obciąża zamawiającego obejmuje poniesione przez nią koszty realizacji zamówienia. W zależności od etapu, na którym zamawiający odstępuje od umowy, kalkulacja może uwzględniać m.in. wartość opakowań wg kosztu wytworzenia, koszty magazynowania, utylizacji, wartość uzyskanej makulatury.

Wnioskodawca wskazał, iż współpracę z kontrahentami w zakresie produkcji opakowań regulują "Ogólne warunki handlowe". W nielicznych przypadkach podpisywane są umowy o współpracę określające indywidualne zasady współpracy. W sytuacji nieodebrania przez kontrahenta opakowań w określonym terminie, Spółka po uzgodnieniu z kontrahentem, obciąża kontrahenta wartością opakowań. Termin dostarczenia opakowań określony jest w potwierdzeniu zamówienia złożonego przez kontrahenta. W nielicznych przypadkach termin jest ustalany indywidualnie. Wnioskodawca nie ma wpływu na decyzję o zniszczeniu opakowań.

Mając na uwadze opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, iż zarówno w sytuacji gdy Wnioskodawca dostarcza wyprodukowane opakowania kontrahentowi jak i wówczas, gdy - w przypadku rezygnacji z zakupu/odbioru opakowań - niszczy towar na polecenie kontrahenta, ma miejsce dostawa towarów za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

O dostawie towarów za wynagrodzeniem można bowiem mówić w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu (J. Jędrszczyk "VI Dyrektywa. Komentarz do Dyrektywy Rady Unii Europejskiej dotyczących wspólnego systemu podatku od wartości dodanej" pod redakcją K. Sachsa, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2004, str. 35).

W przedmiotowej sprawie, w obu sytuacjach kontrahent zamawiający opakowania, otrzymuje towar do swojej dyspozycji. Po wyprodukowaniu, opakowania są przechowywane przez Wnioskodawcę a - jak wynika z okoliczności sprawy - od decyzji kontrahenta zależy, czy odbierze opakowania czy zleci ich zniszczenie. Z powyższego wynika, że kontrahent zamawiający opakowania postępuje jak właściciel, który w zależności od swoich potrzeb gospodarczych rozporządza wyprodukowanymi opakowaniami. W zakresie prawa własności mieści się także rozporządzenie przez właściciela rzeczą w ten sposób, że rzecz zostanie zniszczona. Nie ma przy tym znaczenia, czy zamawiający odbierze opakowania i zniszczy je we własnym zakresie, czy zleci to ich producentowi.

Podkreślić przy tym należy, że niezależnie od sposobu w jaki kontrahent zadysponuje opakowaniami, jest zobowiązany do zapłaty. Zatem kwoty, którymi Wnioskodawca obciąża kontrahenta - obejmujące poniesione przez Wnioskodawcę koszty realizacji zamówienia, na które składają się, w zależności od etapu, na którym zamawiający odstępuje od umowy, koszty wytworzenia, magazynowania czy utylizacji - stanowią wynagrodzenie za dostawę towarów.

W ocenie tut. Organu, koszty, którymi Wnioskodawca obciąża swoich kontrahenta w przypadku rezygnacji przez nich z odbioru towarów, nie stanowią odszkodowania.

Przepisy podatkowe nie zawierają definicji odszkodowania, zatem w tym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego. Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto między zdarzeniem, a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) rozróżnia dwa podstawowe rodzaje odpowiedzialności: kontraktową, która powstaje z mocy umowy i odnosi się do przypadków niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 k.c.) oraz deliktową, czyli wynikającą z czynów niedozwolonych (art. 415 k.c.).

Zgodnie z treścią art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik zobowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, na gruncie stosunków cywilnoprawnych szkoda polega na nienależytym wykonaniu, bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem, a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Co do zasady obowiązek pokrycia szkody powstaje z uwagi na dokonanie czynności zabronionej (ex delicto) lub w wyniku niewykonania lub nieprawidłowego wykonania postanowień umowy (ex contracto). Podkreślając, że decydujące znaczenie dla oceny skutków prawnych umów w stosunkach pomiędzy stronami ma ich treść, a nie nazwa, stwierdzić należy, iż w ocenie tut. Organu, kwoty pieniężne, którymi Wnioskodawca obciąża kontrahenta nie posiadają cech odszkodowania za poniesioną szkodę, gdyż nie zaistniały okoliczności, które w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego powodowałyby szkodę i determinowały wypłatę odszkodowania. Kontrahent Wnioskodawcy, który w wyniku podjętej przez siebie decyzji rezygnuje z odbioru towarów, zwróci Wnioskodawcy poniesione na realizację zamówienia, koszty.

Reasumując, czynności polegające na wyprodukowaniu na zlecenie kontrahenta opakowań i jednocześnie obciążaniu go kosztami związanymi z produkcją i utylizacją tych opakowań, są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które należy udokumentować poprzez wystawienie faktury.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznać należy z nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, np. dotyczące podstawy opodatkowania, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Odnośnie natomiast powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.