IPTPP2/443-289/11-2/PM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości uznania dokonanej sprzedaży za eksport pośredni i właściwego jej udokumentowania dla zastosowania stawki podatku 0 % - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości uznania dokonanej sprzedaży za eksport pośredni i właściwego jej udokumentowania dla zastosowania stawki podatku 0 %.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca będący spółką z o.o. w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej dokonuje transakcji eksportu towarowego, w tym również transakcji eksportowych na warunkach Ex Works (EXW). W tym przypadku towary są odbierane z magazynu Spółki przez firmę transportową działającą bezpośrednio na rzecz nabywcy. Firma transportowa dokonuje fizycznego wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Spółka nie ma informacji czy na jakimkolwiek etapie transportu towary są magazynowane, rozładowywane czy przeładowywane. Nie ma również informacji, czy nabywca towaru z kraju trzeciego jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego państwa członkowskiego lub osobą prawną niebędącą takim podatnikiem, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego państwa członkowskiego. Spółka nie dysponuje dokumentem celnym potwierdzającym rozpoczęcie procedury wywozu towarów z terytorium Polski. W odniesieniu do dokonywanych transakcji eksportowych Spółka posiada kopię komunikatu IE 599 przesłanego drogą e-mailową przez nabywcę. Zgłoszenie towarów do celnej procedury wywozu jest dokonywane na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje sprzedaży na rzecz kontrahentów spoza Unii Europejskiej realizowane na warunkach Ex Works w przypadku zgłoszenia ich do celnej procedury wywozu na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego stanowią transakcje eksportu pośredniego, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT i na podstawie art. 41 ust. 11 w związku z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu stawką 0 %.

Na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, przez eksport towarów należy rozumieć potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4 jeżeli wywóz jest dokonywany przez:

Reasumując z treści powołanych powyżej przepisów wynika, że aby zakwalifikować daną transakcję jako eksport muszą zostać spełnione następujące warunki:

* musi mieć miejsce dostawa towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o VAT,

* w związku z tą czynnością musi nastąpić wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej,

* wywóz towarów musi zostać potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych (tj. urząd celny wyjścia),

* wywóz towarów musi być dokonany przez dostawcę lub na jego rzecz, ewentualnie przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.

W przypadku eksportu pośredniego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej dokonywany jest przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium UE lub przez podmiot działający na jego rzecz. W stanie faktycznym opisanym przez Spółkę sprzedaż na rzecz kontrahenta spoza UE odbywa się na warunkach Ex Works. W przypadku tego typu dostaw rola sprzedającego ogranicza się do przygotowania i postawienia towaru na terenie magazynu do dyspozycji nabywcy. Nabywca zaś z chwilą odebrania towaru z magazynu sprzedającego przejmuje odpowiedzialność za towar. Tym samym wszelkie zagadnienia związane z transportem towaru, jego ubezpieczeniem, odprawą celną itp. spoczywają na nabywcy. Z chwilą wydania towarów z magazynu na kontrahenta przechodzi własność towarów tj. fizyczne władztwo nad towarem, jak również wszelkie ryzyka związane z jego ewentualną utratą lub uszkodzeniem. W konsekwencji z chwilą wydania towarów z magazynu ma miejsce dostawa o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Towar odbierany jest z magazynu Spółki przez firmę transportową działającą na zlecenie nabywcy. Skoro odbiór towarów dokonywany jest przez firmę transportową działającą na rzecz kontrahenta spoza UE, to spełniony zostaje warunek o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy. Wobec tego w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą na rzecz kontrahenta spoza UE i wywóz towarów odbywa się na rzecz nabywcy tj. kontrahenta spoza UE - eksport pośredni.

Dodatkową przesłanką niezbędną do uznania dostawy za eksport, jest potwierdzenia wywozu tych towarów poza terytorium UE przez "urząd celny określony w przepisach celnych". Art. 161 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L . 92.302.1; dalej jako WKC) reguluje procedurę celną wywozu towarów. Zgodnie z art. 161 ust. 1 WKC procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. W myśl ust. 5 art. 161 WKC zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego. Wyjątki od tej zasady określone są zgodnie z procedurą komitetu.

Przewidują je przepisy rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny:

Jednocześnie prawo wspólnotowe nie określa przypadków, w których mogą wystąpić "uzasadnione powody", o których mowa w art. 791 rozporządzenia 2913/92. Zatem można stwierdzić, że ocena "uzasadnionych powodów" ma charakter subiektywny i każdorazowo decyzja o miejscu zgłoszenia towarów do procedury celnej należy do nabywcy. Nabywca bowiem dokonuje zgłoszenia w urzędzie celnym najbardziej dogodnym dla niego z punktu widzenia logistycznego. Pozwala to na zaoszczędzenia kosztów związanych z przestojem kierowcy (w przypadku gdy załadunek zostaje zakończony po godzinach pracy urzędu celnego właściwego dla miejsca załadunku) oraz gwarantuje jak najszybsze dostarczanie towarów do swojego zakładu produkcyjnego, zapewniając ciągłość produkcji.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że transakcje sprzedaży będące przedmiotem niniejszego zapytania, dokonywane na warunkach Ex Works na rzecz nabywcy spoza UE w przypadku zgłoszenia ich do celnej procedury wywozu na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego stanowią transakcje eksportu pośredniego, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy. Tym samym Spółka posiadając dokument celny potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE ma prawo na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy o VAT do zastosowania stawki podatki 0 % do tych transakcji.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a) stawka podatku wynosi 0 %. Zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy przepisy art. 41 ust. 4 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b), jeżeli podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Zatem warunkiem zastosowania preferencyjnej stawki VAT 0 % w przypadku eksportu pośredniego jest posiadanie kopii dokumentu, który w sposób jednoznaczny potwierdzi wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują jednak jaki oraz w jakiej formie powinien być sporządzony dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Dlatego zasadnym jest odniesienie się do regulacji zawartych w przepisach celnych. Od dnia 31 sierpnia 2007 r. w Polsce została uruchomiona I faza Systemu Kontroli Eksportu (ECS). Spowodowało to zmianę zasad dokonywania zgłoszeń do procedury wywozu, procedury uszlachetniania biernego oraz powrotnego wywozu po gospodarczej procedurze celnej. System ECS pozwala na elektroniczną obsługę zgłoszenia wywozowego przesłanego przez zgłaszającego. Procedura ta opiera się na obiegu komunikatów elektronicznych pomiędzy urzędami celnymi a podmiotami dokonującymi zgłoszeń celnych. Z chwilą wprowadzenia systemu ECS zgłoszenie celne może mieć formę dokumentu papierowego lub elektronicznego i każda z tych dwóch form dokumentu jest równorzędna. Zauważyć należy, że w przypadku zastosowania procedury związanej z systemem ECS wykluczona zostaje możliwość zamieszczania ręcznych podpisów czy jakichkolwiek pieczęci. Podsumowując, uznać należy, że w przypadku eksportu pośredniego wystarczającym dowodem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej upoważniającym do zastosowania stawki 0 % jest komunikat IE 599 lub jego wydruk wygenerowany z systemu informatycznego (kopia) bez względu na to, czy został uwierzytelniony przez Urząd Celny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Eksportem towarów - w świetle art. 2 pkt 8 ustawy o VAT - jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych, wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonywany przez:

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22 % z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0 %.

Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b), jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio (ust. 11 tegoż artykułu).

Zgodnie z art. 146 ust. 1 lit. a) i b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w spawie wspólnego system podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r. z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają transakcje:

* dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez sprzedawcę lub na jego rzecz poza terytorium Wspólnoty (lit. a),

* dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych poza terytorium Wspólnoty przez nabywcę lub na rzecz nabywcy niemającego siedziby na terytorium danego państwa (lit b).

Należy zauważyć, że powołane przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, pomimo że wskazują na zwolnienie eksportu towarów, to jednak w swej treści nie posługują się pojęciem eksportu, a jedynie dostawy towarów. Przyjęte rozwiązanie wynika z art. 2 ww. Dyrektywy, zgodnie z którym opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego dokonana przez podatnika działającego w takim charakterze. Zatem elementem konstrukcji wskazanego zwolnienia przedmiotowego musi być czynność podlegająca opodatkowaniu, która korzysta ze zwolnienia - czyli dostawa towarów, którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel (art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady). Wobec powyższego dostawa towarów, o której mowa w art. 146 ust. 1 lit. a) i b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, dotyczy towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium danego państwa członkowskiego poza terytorium Wspólnoty, czyli na terytorium państwa trzeciego.

W kontekście powołanych powyżej przepisów wspólnotowych, należy stwierdzić, że definicja eksportu zawarta w art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług odpowiada regulacjom wspólnotowym, gdyż polski ustawodawca wskazał na wywóz towarów (jako czynność podejmowaną w wykonaniu dostawy towarów), który następuje z terytorium kraju, tj. Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium Wspólnoty.

Podkreślenia wymaga to, że podatek od wartości dodanej jest podatkiem terytorialnym, co znajduje odzwierciedlenie nie tylko w definicji "terytorium państwa członkowskiego", lecz również w przepisach dotyczących miejsca świadczenia przy dostawie towarów. Pojęcie "terytorium państwa członkowskiego" oznacza - w świetle art. 5 powołanej Dyrektywy - terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty, do którego ma zastosowanie Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską. Zatem zakres terytorialny stosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady jest zbieżny w każdym państwie członkowskim z zakresem przepisów podatku od wartości dodanej każdego z tych państw. Skoro eksport towarów został uznany za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, to na mocy powołanej ustawy, można opodatkować jedynie czynności dokonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a nie na terytorium innych państw członkowskich. Konsekwencją powyższego jest zapis, że eksport towarów stanowi ich wywóz z terytorium kraju w wykonywaniu dostawy, a więc w wyniku przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy przy tym podkreślić, że celem dyrektyw jest zapewnienie harmonizacji, koordynacji i konwergencji prawodawstwa państw członkowskich. Zadaniem dyrektyw jest urzeczywistnianie przez państwa członkowskie celów w nich wskazanych, pozostawiając ustawodawcom krajowym swobodę co do środków i form ich realizacji. Jednak przepisy dyrektyw nie są prawem bezpośrednio obowiązującym, a wytyczają jedynie pewne ramy w odniesieniu do regulacji istniejących w danym państwie członkowskim. Zatem w świetle powyższego należy stwierdzić, że polski ustawodawca, wydając uregulowania w tej materii (art. 2 pkt 8 ustawy o VAT) uwzględnił cel jaki przyświecał ustawodawcy unijnemu.

Zgodnie z przytoczoną wyżej definicją legalną, wynikającą z ww. art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, do uznania danej czynności za eksport towarów niezbędne jest wystąpienie łącznie wszystkich przesłanek, takich jak: wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej i potwierdzenie tego wywozu przez urząd celny określony w przepisach celnych, ale także dokonanie tego wywozu w wykonaniu dostawy towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przez dostawcę lub na jego rzecz lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów na rzecz nabywcy spoza UE na warunkach Ex Works. Towary są odbierane z magazynu Spółki przez firmę transportową działającą bezpośrednio na rzecz nabywcy. Firma transportowa dokonuje fizycznego wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Spółka nie ma informacji czy na jakimkolwiek etapie transportu towary są magazynowane, rozładowywane czy przeładowywane. Nie ma również informacji o tym czy nabywca towaru z kraju trzeciego jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego państwa członkowskiego lub osobą prawną niebędącą takim podatnikiem, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego państwa członkowskiego. Wnioskodawca nie dysponuje dokumentem celnym potwierdzającym rozpoczęcie procedury wywozu towarów z terytorium Polski. W odniesieniu do dokonywanych transakcji eksportowych Spółka posiada kopię komunikatu przesłanego drogą e-mailową przez nabywcę. Zgłoszenie towarów do celnej procedury wywozu jest dokonywane na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość czy przedmiotowe transakcje sprzedaży towarów stanowią eksport pośredni, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT i mogą być opodatkowane stawką 0 %, w związku z posiadaną kopią komunikatu wysłaną drogą e-mailową przez nabywcę towarów, bez pieczęci i podpisu Urzędu Celnego.

Analizując przywołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, iż przewidziany w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT warunek wywozu z kraju poza terytorium Unii Europejskiej może zostać spełniony jedynie wówczas, gdy procedura wywozu towarów rozpocznie się w urzędzie celnym położonym w Polsce. Tylko wówczas będzie spełniony warunek potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej. Ze względu na fakt, że zgłoszenie do celnej procedury wywozu zostało dokonane na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego, nie został spełniony warunek do uznania, że dokonano wywozu z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej, a tym samym, że wystąpił eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT. W związku z powyższym nie jest możliwe zastosowanie stawki podatku w wysokości 0% na podstawie art. 41 ust. 11 w związku z art. 41 ust. 4 ww. ustawy.

Przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego stanowi, co do zasady, transakcję wewnątrzwspólnotową, bądź czynność tzw. sprzedaży wysyłkowej.

Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl postanowień art. 13 ust. 2 tego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Ponadto stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Jednakże dokonane przez Wnioskodawcę transakcje nie stanowią również wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, określonej w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawca nie ma informacji o tym, że nabywca przedmiotowych towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego państwa członkowskiego lub osobą prawną niebędącą takim podatnikiem, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego państwa członkowskiego.

Reasumując stwierdzić należy, iż dokonanych przez Wnioskodawcę dostaw towarów na rzecz kontrahenta z kraju trzeciego nie można uznać za eksport towarów, jak również wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Wobec powyższego transakcje te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, według stawek podatku właściwych dla sprzedanych towarów.

W związku z nieuznaniem przedmiotowych dostaw za eksport pośredni, kwestia czy kopia komunikatu wysłana drogą e-mailową przez nabywcę towarów bez pieczęci i podpisu Urzędu Celnego stanowi wystarczające potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 41 ust. 11 ustawy o VAT i w związku z tym stanowi podstawę do zastosowania przez Spółkę stawki VAT 0% - staje się bezprzedmiotowa.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.