IPTPP2/443-240/11-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Domu Pomocy Społecznej przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 sierpnia 2011 r. (data wpływu 26 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu z tytułu sprzedaży usług na kasie rejestrującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu z tytułu sprzedaży usług na kasie rejestrującej. Pismem z dnia 25 sierpnia 2011 r. (data wpływu 26 sierpnia 2011 r.) wniosek został uzupełniony poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy usługi pomocy społecznej z zakwaterowaniem na rzecz osób w podeszłym wieku (87.30.11.0 PKWiU), oraz usługi pomocy społecznej z zakwaterowaniem na rzecz osób dorosłych niepełnosprawnych (87.30.13.0 PKWiU).

DPS jest jednostką budżetową podległą pod Powiat. Dom pobiera od mieszkańców, zgodnie z odrębnymi przepisami, opłatę za pobyt (tj. do 70% ich dochodu, jednak nie więcej niż koszt utrzymania). Odpłatność każdego z mieszkańców ustalana jest w drodze decyzji administracyjnych wydawanych przez jednostkę nadrzędną - PCPR lub właściwy dla mieszkańca Ośrodek Pomocy Społecznej. W oparciu o opisaną dokumentację Wnioskodawca prowadzi szczegółową ewidencję należności (przypisów), wpływów, odpisów oraz zwrotów nadpłat za pomocą programu komputerowego w podziale na poszczególnych mieszkańców.

Dochodami mieszkańców są głównie emerytury i renty. Decyzje emerytalne i rentowe zawierają kwoty potrąceń z tytułu odpłatności w DPS, jednak z reguły nie są zgodne z kwotą odpłatności za pobyt. DPS otrzymuje przelewem ustaloną w decyzji część emerytury lub renty bezpośrednio od ZUS - u/ KRUS - u jako "potrącenie imię i nazwisko mieszkańca" lub "świadczenie ZUS imię i nazwisko mieszkańca". Ewentualne dopłaty do pobytu lub zwroty nadpłat z tego tytułu dokonywane są gotówkowo. Dopłaty do pobytu przyjmowane są imiennie PU-K-104 (druk ścisłego zarachowania) i odprowadzane do banku na rachunek dochodów, a ich wysokość przyjmowana gotówką bezpośrednio od mieszkańców nie przekroczyła w 2010 r. 40 000 zł.

Zatem wszystkie płatności z tytułu pobytu dokonywane są jedynie częściowo gotówkowo według dokumentacji i ewidencji wskazanej przez Wnioskodawcę.

Wszystkie dochody z tytułu odpłatności za pobyt przekazywane są do jednostki nadrzędnej tj. Starostwa Powiatowego.

DPS jest zwolniony z funkcji podatnika VAT korzystając ze zwolnień przedmiotowych w zakresie odpłatności za pobyt.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przed 1 stycznia 2011 r. nie ewidencjonował świadczonych usług przy użyciu kasy rejestrującej. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi pomocy społecznej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej nie jest dokumentowane fakturą.

Jedynym podmiotem, który za świadczone usługi dokonuje zapłaty w całości za pośrednictwem banku jest Zakład Emerytalno - Rentowy MSWiA. Z dokumentów i ewidencji jednoznacznie wynika jakiej konkretnej transakcji zapłata dotyczy.

Struktura dochodów za rok 2010 przedstawia się następująco:

wpłaty (przelew) -MOPS -1.291.284,68 zł-zwroty: -715,99 zł

- GOPS --

emerytury i renty -ZUS --

- KRUS -814.360,57 zł-zwroty -111.593,99 zł

zasiłki pielęgnacyjne stałe MOPS --

- kasa (gotówka) -37.878,29 zł -

RAZEM: -2.143.523,50 zł-zwroty -112.309,98 zł

- -w tym 83.148,61 zł gotówka w kasie.

Obroty na dzień 31 lipca 2011 r. przedstawiają się następująco:

wpłaty (przelew) -MOPS -771.535,09 zł-zwroty: -2.616,31 zł

- GOPS --

emerytury i renty -ZUS --

- KRUS -519.817,24 zł-zwroty -59.071,04 zł

zasiłki pielęgnacyjne stałe MOPS --

- kasa (gotówka) -17.250,03 zł -

RAZEM: -1.308.602,36 zł-zwroty -61.687,35 zł

- -w tym 41.071,04 zł gotówka w kasie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od 1 maja 2011 r. Wnioskodawca ma obowiązek prowadzić rejestr wpływów z tytułu odpłatności za pobyt w DPS za pomocą kasy fiskalnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie odpłatności za pobyt nie ma on obowiązku rejestracji wpływów od mieszkańców za pomocą kasy fiskalnej, gdyż spełnia wymagania pkt 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930). Część odpłatności jest regulowana przez mieszkańca przez ZUS lub KRUS, zgodnie z decyzją emerytalną lub rentową, czyli nie zachodzi forma gotówkowa. A z ewidencji i dokumentacji wynika tytuł zapłaty. Pozostała część odpłatności jest regulowana gotówkowo ale tworzona jest dla niej ewidencja za pomocą druków ścisłego zarachowania, z której wynika tytuł zapłaty. Ponadto usługi, za które są dopłaty nie podlegają opodatkowaniu. Wpływy gotówkowe nie przekraczają kwoty 40 000 zł rocznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Z przepisu art. 111 ust. 1 ustawy wynika ponadto, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Powyższą tezę wspiera pośrednio art. 111 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od daty złożenia wniosku przez podatnika.

Z powyższej normy prawnej wprost wynika, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami podatku od towarów i usług, bowiem zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są (...) osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy ponadto zauważyć, iż osoby, o których mowa w przepisie art. 111 ust. 1 ustawy, są ostatecznymi konsumentami, u których nie występuje podatek należny i nie dokonują odliczeń. Wobec tego, że wymienieni nabywcy nie są zainteresowani w wykazywaniu podatku naliczonego, w praktyce mogłoby dojść do nieprawidłowości w ewidencjonowaniu kwot należnych z tytułu sprzedaży towarów i świadczenia usług na ich rzecz. Zatem celem wprowadzenia kas fiskalnych była przede wszystkim potrzeba zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych przez pewne grupy podatników podstaw opodatkowania. Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej umożliwia również realizację prawa konsumenta w zakresie otrzymania dokumentu (paragonu) zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji, w tym strukturze ceny.

Jak wynika z art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa.

Zatem stosownie do powyższego, kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797).

Zgodnie z zapisem § 2 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do ww. rozporządzenia, w którym w poz. 26 wymieniono świadczenie usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (PKWiU 85).

Natomiast od 1 stycznia 2011 r. obowiązują w tym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. - sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 37 ww. załącznika wymienione zostało świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła ²⁾.

Z objaśnień zawartych w punkcie 2) wynika, iż zwolnienie to nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Aby zatem Wnioskodawca miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

* zapłata za usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika,

* z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła,

* Wnioskodawca nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Niewystąpienie jednego z nich oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Z zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) tego rozporządzenia wynika natomiast, iż zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 30 kwietnia 2011 r. czynności objęte do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), niewymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

W świetle powyższego, do dnia 30 kwietnia 2011 r. zostało przedłużone zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku świadczenia ww. usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej, jako niewymienionych w załączniku do ww. rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r.

Tym samym, od 1 maja 2011 r. wobec podatników świadczących usługi w ww. zakresie, powstanie obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na zasadach ogólnych.

Natomiast zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Zwolnienie, o którym wyżej mowa, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy (§ 3 ust. 6).

Wskazać należy, iż każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwotę obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określa się sumując całą sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, niezależnie czy odpłatność następuje za pośrednictwem rachunku bankowego, poczty czy też wpłaty gotówkowej w kasie.

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 139 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) ze świadczeń pieniężnych określonych w ustawie - po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki i innych należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych - podlegają potrąceniu, z uwzględnieniem art. 141, należności m.in. z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych. Nadmienić należy, że zgodnie z powołanym przepisem organ rentowy dokonuje potrąceń na wniosek dyrektorów tych placówek.

Natomiast art. 140 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy określa górną granicę tych potrąceń, stanowiąc, że potrącenia należności z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych nie mogą przekraczać 65% kwoty świadczenia.

Artykuł 60 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2007 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.) stanowi, iż pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania.

Stosownie do art. 61 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o pomocy społecznej, opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego dochodu.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy. Za jego zgodą opłata może być potrącana:

Z przedłożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca - Dom Pomocy Społecznej (DPS) będący samorządową jednostką budżetową - świadczy usługi pomocy społecznej wraz z zakwaterowaniem dla osób w podeszłym wieku i osób dorosłych niepełnosprawnych.

Odpłatność za pobyt każdego mieszkańca ustalana jest w drodze decyzji administracyjnej wydawanej przez jednostkę nadrzędną - PCPR lub właściwy dla mieszkańca Ośrodek Pomocy Społecznej. Dom prowadzi szczegółową ewidencję należności wpływów, odpisów oraz zwrotów nadpłat za pomocą programu komputerowego w podziale na poszczególnych mieszkańców.

Dochodami mieszkańców są głównie emerytury i renty. DPS otrzymuje przelewem ustaloną w decyzji część emerytury lub renty bezpośrednio od ZUS - u / KRUS - u. Ewentualne dopłaty do pobytu lub zwroty nadpłat z tego tytułu dokonywane są gotówkowo. Dopłaty do pobytu przyjmowane są imiennie i odprowadzane do banku na rachunek dochodów, a ich wysokość przyjmowana gotówką bezpośrednio od mieszkańców nie przekroczyła w 2010 r. 40 000 zł. Jedynie Zakład Emerytalno - Rentowy MSWIA płaci za świadczone usługi w całości za pośrednictwem banku i z dokumentów i ewidencji jednoznacznie wynika jakiej konkretnej transakcji zapłata dotyczy.

Wszystkie dochody z tytułu odpłatności za pobyt przekazywane są do jednostki nadrzędnej tj. Starostwa Powiatowego.

Przed dniem 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca nie rozpoczął ewidencjonowania świadczonych usług przy pomocy kasy rejestrującej. Ponadto świadczenie usług pomocy społecznej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej nie jest dokumentowane fakturą.

Analiza przedstawionej przez Wnioskodawcę struktury dochodów za rok 2010 wskazuje, iż kwota obrotu z tytułu świadczonych usług przekroczyła 40 000 zł (suma wpłat z tytułu emerytur i rent dokonywana przez ZUS, KRUS i dopłat gotówkowych do kasy). Obroty na dzień 31 lipca 2011 r. również przewyższyły kwotę 40 000 zł.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy osiągnięty przez Wnioskodawcę obrót z tytułu świadczenia usług na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy przekroczył w ubiegłym roku kwotę 40.000 zł (jak wynika z wniosku), to ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży usług pomocy społecznej przy zastosowaniu kasy rejestrującej Wnioskodawca mógł korzystać do dnia 30 kwietnia 2011 r., stosownie do zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia. Natomiast od dnia 1 maja 2011 r. wobec Wnioskodawcy powstał obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej przedmiotowych usług, świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Przy czym, o ile u Wnioskodawcy występują usługi, za które otrzymuje w całości zapłatę przelewem na rachunek bankowy, a z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy, ma on prawo w zakresie tych usług do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej do dnia 31 grudnia 2012 r.

Natomiast w przypadku, gdy zapłata za przedmiotowe usługi dokonywana jest w całości lub części gotówką do kasy Domu, jak również gdy zapłata za te usługi następuje przelewem ale z ewidencji i dokumentów nie wynika jakiej konkretnej transakcji dotyczy, to z dniem 1 maja 2011 r. muszą one zostać zaewidencjonowane przez Wnioskodawcę na kasie rejestrującej gdyż nie zostaną spełnione warunki wynikające z § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Ponadto zaznacza się, iż na obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, nie ma wpływu przekazywanie dochodów na rzecz Powiatu.

Jednocześnie należy stwierdzić, iż wbrew zawartemu we wniosku twierdzeniu, dla powstania obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej bez znaczenia pozostaje fakt, że podatnik korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT, bowiem jak wynika z powołanych przepisów, ewidencję tą są zobowiązani prowadzić wszyscy podatnicy (także korzystający ze zwolnienia przedmiotowego od podatku), których obroty z tytułu sprzedaży na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy przekroczyły 40.000 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.