IPTPP2/443-219/11-4/JN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku (data wpływu 6 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu 2 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku przy dostawie działki - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku przy dostawie działki.

Pismem z dnia 29 sierpnia 2011 r. przedmiotowy wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego oraz kwestie związane z reprezentacją.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka nabyła dnia 23 września 1997 r. przed Notariuszem prowadzącym Kancelarię Notarialną nieruchomość rolną stanowiącą działkę Nr 23/2 o powierzchni 48 ha 19 a. Sprzedawcą była Agencja. Dostawa ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług wobec tego nie pojawił się podatek naliczony, który Spółka mogłaby odliczyć. Działka ta położona jest we wsi. Księga wieczysta prowadzona jest przez Sąd Rejonowy. Jak wynika z ewidencji powyższa działka to grunty rolne i leśne.

Dnia 15 lutego 2007 r. Spółka podpisała umowę dzierżawy tych właśnie gruntów rolnych i leśnych z Panią. Dzierżawca zobowiązał się do używania i pobierania pożytków z przeznaczeniem na prowadzenie działalności rolniczej.

Spółka rozważa możliwość sprzedaży powyższej nieruchomości. W celu ustalenia stawki podatku VAT Spółka zwróciła się do Gminy o wydanie informacji dotyczącej planu zagospodarowania przestrzennego przedmiotowej działki. Uzyskała zaświadczenie, iż na terenie Gminy nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz, że dla działki będącej własnością Spółki Nr 23/2 nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego. Nie są też prowadzone prace nad jego zmianą. Nie wydano także decyzji o warunkach zabudowy.

W związku z brakiem planu zagospodarowania przestrzennego Spółka poprosiła o nadesłanie informacji o przeznaczeniu działki w Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy. Z otrzymanego zaświadczenia wynika, że działka Nr 23/2 w około 88% oznaczona jest symbolem V - Obszary rolniczej przestrzeni produkcyjnej / ochrona krajobrazowa / z ograniczonym prawem zabudowy, w około 12% oznaczona jest symbolem III -Obszary lasów wodo i glebochronnych / strefa ochrony krajobrazowej.

Wg informacji uzyskanych w Gminie zapis o ograniczonym prawie zabudowy oznacza, że jeśli w Gminie zabraknie terenów budowlanych można je uchwałą Rady Gminy przesunąć od dotychczasowych zabudowań o 100 m. Co oznacza, że przeznaczenie tych terenów pod zabudowę jest w dającej się przewidzieć przyszłości niemożliwe.

W piśmie z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu 2 września 2011 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku od towarów i usług należy opodatkować dostawę działki będącej przedmiotem tego zapytania. Czy dostawa powinna być opodatkowana stawką podstawową czy też korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że:

* tereny te są terenami rolnymi co wynika z ewidencji gruntów,

* Gmina nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego,

* nie wydano decyzji o warunkach zabudowy,

* w Studium uwarunkowań obszary te figurują jako rolne i leśne,

* są zastrzeżone jako obszary krajobrazowe,

* dostawa dotyczy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę

- do opodatkowania dostawy działki wskazanej w zapytaniu znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, który nakazuje zastosować stawkę zwolnioną od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.) - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczeniu usług zostały określone, między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Wyżej wymieniony art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy przewiduje zwolnienie od podatku dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z przytoczonego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że kluczowym elementem pozwalającym stwierdzić, czy dostawa nieruchomości niezabudowanych może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT jest określenie przeznaczenia gruntu. Powołany przepis wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Jednakże na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 tej ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie, inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych. Część tekstowa planu stanowi treść uchwały, część graficzna oraz wymagane rozstrzygnięcia stanowią załączniki do uchwały.

Na mocy art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

Z powyższych przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyduje przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Jak wynika z treści wniosku, Spółka nabyła dnia 23 września 1997 r. nieruchomość rolną stanowiącą działkę Nr 23/2 o powierzchni 48 ha 19 a. Dostawa ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług wobec tego nie pojawił się podatek naliczony, który Spółka mogłaby odliczyć. Jak wynika z ewidencji, powyższa działka to grunty rolne i leśne.

Dnia 15 lutego 2007 r. Spółka podpisała umowę dzierżawy tych właśnie gruntów rolnych i leśnych. Dzierżawca zobowiązał się do używania i pobierania pożytków z przeznaczeniem na prowadzenie działalności rolniczej.

Spółka rozważa możliwość sprzedaży powyższej nieruchomości. W celu ustalenia stawki podatku VAT Spółka zwróciła się do Gminy o wydanie informacji dotyczącej planu zagospodarowania przestrzennego przedmiotowej działki. Uzyskała zaświadczenie, iż na terenie Gminy nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz, że dla działki będącej własnością Spółki Nr 23/2 nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego. Nie są też prowadzone prace nad jego zmianą. Nie wydano także decyzji o warunkach zabudowy.

W związku z brakiem planu zagospodarowania przestrzennego Spółka poprosiła o nadesłanie informacji o przeznaczeniu działki w Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy. Z otrzymanego zaświadczenia wynika, że działka Nr 23/2 w około 88% oznaczona jest symbolem V - Obszary rolniczej przestrzeni produkcyjnej / ochrona krajobrazowa / z ograniczonym prawem zabudowy, w około 12% oznaczona jest symbolem III -Obszary lasów wodo i glebochronnych / strefa ochrony krajobrazowej.

Wg informacji uzyskanych w Gminie zapis o ograniczonym prawie zabudowy oznacza, że jeśli w Gminie zabraknie terenów budowlanych można je uchwałą Rady Gminy przesunąć od dotychczasowych zabudowań o 100 m.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Biorąc pod uwagę powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działka Nr 23/2 w 88% stanowi teren rolniczej przestrzeni produkcyjnej z ograniczonym prawem zabudowy, a w 12% - teren lasów wodo i glebochronnych, to sprzedaż działki w części przeznaczonej pod zabudowę nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, tym samym będzie podlegać opodatkowaniu według stawki podstawowej, od dnia 1 stycznia 2011 r. w wysokości 23%. Natomiast dostawa pozostałej części działki korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.