IPTPP2/443-218/14-4/KW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2014 r. (data wpływu 18 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania sprzedaży działek za wykonywanie działalności gospodarczej i braku obowiązku uiszczenia podatku VAT z tytułu ww. sprzedaży - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania sprzedaży działek za wykonywanie działalności gospodarczej i braku obowiązku uiszczenia podatku VAT z tytułu ww. sprzedaży.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 maja 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

(Wnioskodawczyni) w 1979 r. zakupiła gospodarstwo rolne. W okresie od 1979 r. do 2002 r. działki wchodzące w skład gospodarstwa rolnego były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności rolniczej, co głównie wiązało się m.in. ze sprzedażą produktów rolnych pochodzących z gospodarstwa. W 2004 r. ze względu na stan zdrowia Wnioskodawczyni zdecydowała się przejść na wcześniejszą emeryturę. W związku z zamiarem uzyskania uprawień emerytalnych, Zainteresowana umową z 2002 r. zdecydowała się na wydzierżawienie przedmiotowej nieruchomości, przy czym istotne jest to, że strony umowy ustaliły, że wydzierżawiający nie będzie płacił czynszu dzierżawnego, a będzie regulował jedynie należności publiczno-prawne. Kolejną umową z 2006 r. powyższe ustalenia zostały potwierdzone. Umowa z 2006 r. była aneksowana w 2012 r., jednak bez zmian w zakresie powyższego elementu, co oznacza, że umowa ta miała cechy umowy użyczenia, ze względu na brak elementu przychodowego. Na marginesie powyższego Wnioskodawczyni wskazała, że w świetle przepisów o zabezpieczeniu emerytalnym rolników, warunkiem uzyskania wcześniejszego świadczenia emerytalnego było przekazanie gruntów w dzierżawę lub też sprzedaż nieruchomości.

W 2005 r. uchwałą Rady Gminy L. został zatwierdzony plan zagospodarowania przestrzennego, w którym część gruntów należących do Wnioskodawczyni została przeznaczona pod zabudowę, a w roku 2009 teren ten został przekształcony i zatwierdzony Decyzją Wójta Gminy L. na działki budowlane, których jest łącznie 9. Wtedy też Zainteresowana podjęła decyzję o sprzedaży tych działek, a działania, jakie w związku z tym podjęła sprowadzały się wyłącznie do wywieszenia informacji na terenie działek o treści "na sprzedaż" oraz przekazanie informacji o zamiarze ich sprzedaży sąsiadom i znajomym. Wnioskodawczyni nie podjęła też jakichkolwiek ulepszeń czy też nakładów związanych z nieruchomościami poprzez ich uzbrojenie, ogrodzenie, opublikowanie ogłoszeń w prasie o sprzedaży gruntów. Zainteresowana nie wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Jedynie podział gruntu nastąpił na jej wniosek. Do sprzedaży pierwszej z działek doszło w lipcu 2012 r. Na chwilę obecną Wnioskodawczyni nie jest pewna co do losu pozostałych działek. W związku z wątpliwościami dotyczącymi kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży tychże działek, decyzja Wnioskodawczyni co do dalszego losu jej nieruchomości jest uzależniona od stanowiska organów podatkowych, które będzie wyrażone w indywidualnej interpretacji podatkowej.

Istotnym elementem stanu faktycznego jest to, że Zainteresowana nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Wcześniej też nie dokonywała sprzedaży gruntu innego niż wskazany we wniosku. Wnioskodawczyni nie uzyskiwała dochodów z tytułu przekazania w dzierżawę nieruchomości rolnych, tak więc z uwagi na treść umowy między stronami (nie ze względu na nazwę) stwierdzić należy, że jest to umowa użyczenia - często stosowana w warunkach lokalnych.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że zamierza sprzedać 7 działek (dz. nr 30/4, 30/5, 30/6, 30/7, 30/8, 30/10, 30/12, obręb ewidencyjny...). Ww. działki oraz dz. nr 30/9, 30/11, 30/13, obręb ewidencyjny..., zostały wydzielone na mocy decyzji Wójta Gminy L. z dnia 26 listopada 2009 r., znak:.., zatwierdzającej podział działki nr 30/2 (nr KW...). Działka nr 30/13 została wydzielona na poszerzenie drogi gminnej i z mocy prawa przeszła na własność gminy. Powyższa decyzja została wydana na wniosek Wnioskodawczyni z dnia 20 października 2009 r. Zmiana przeznaczenia ww. działek nastąpiła na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ustalonego uchwałą Rady Gminy L. z dnia 25 lutego 2005 r. nr... oraz uchwałą Rady Gminy L. z dnia 24 kwietnia 2008 r. nr.... Wnioskodawczyni sprzedała w dniu 6 lipca 2012 r. działkę o nr 30/9, położoną w..., gmina..., natomiast działka nr 30/11 została w dniu 10 września 2012 r. darowana na rzecz siostry Wnioskodawczyni - Pani. Zainteresowana nie prowadzi działalności developerskiej. Dotychczas nie prowadziła działalności gospodarczej związanej z nieruchomościami objętymi zakresem przedmiotowym wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej.

Na marginesie powyższego Wnioskodawczyni wyjaśniła, że działki gruntu objęte zakresem przedmiotowym wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji, nie są "uzbrojone", wymagają też decyzji o wyłączeniu z produkcji rolnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku).

W tak zakreślonym stanie faktycznym pytanie Wnioskodawczyni dotyczy tego, czy sprzedaż działek, służących poprzednio w działalności rolniczej, a teraz przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę, a nabytych jako grunty rolne (bez podatku VAT), zostanie potraktowana jako wykonywanie działalności gospodarczej, od której należy naliczyć i odprowadzić 23% podatku VAT... A zatem, czy incydentalna sprzedaż przez Zainteresowaną działek stanowiących jej własność stanowi działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, istotne w przedmiotowej sprawie jest to, że w dniu 15 kwietnia 2013 r. Minister Finansów - działający przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (znak pisma IPTPP2/443-107/13-4/KW), w odpowiedzi na wniosek Zainteresowanej o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji podatkowej, zajął stanowisko, iż sprzedaż wydzierżawionych przez nią gruntów wiąże się z koniecznością uiszczenia podatku VAT.

Organ tytułem wstępu wyjaśnił, że co prawda dostawa gruntów mieści się w przedmiotowym zakresie opodatkowania (art. 5, 7 i 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług), lecz dla ustalenia, czy dana czynność jest opodatkowana VAT, niezbędne jest spełnienie przesłanek podmiotowych, określonych w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Organ podatkowy wskazał, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby była ona opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dyrektor Izby Skarbowej przywołał art. 15 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy, który stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność taka obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Organ stwierdził, że podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży gruntów stanowiących część majątku prywatnego, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych oraz czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Z uwagi na fakt, że organ bazując na przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanie faktycznym, z którego wynikało, że objęte sprzedażą grunty podlegały dzierżawie, z której Zainteresowana uzyskiwała dochody z czynszu dzierżawnego, uznał, że dzierżawa wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Organ zajął stanowisko, że stosunek prawny, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, iż ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

W tym stanie rzeczy przedstawiony przez samą Wnioskodawczynię stan faktyczny, w ocenie organu, przemawiał za uznaniem, że dokonując sprzedaży Zainteresowana wystąpiła w roli podatnika podatku od towarów i usług, dokonując czynności, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu, albowiem działki powstałe z podziału gruntu uprzednio nabytego przez Zainteresowaną, nie stanowią już - z uwagi na ich odpłatną dzierżawę - majątku prywatnego lecz majątek związany z działalnością gospodarczą. W uzasadnieniu stanowiska podano, że nieruchomości te służą zatem uzyskiwaniu korzyści majątkowych i nie są wykorzystywane na potrzeby osobiste. W konkluzji wskazano, że konsekwencją zbycia przedmiotowych nieruchomości nie jest sprzedaż majątku osobistego, lecz majątku mającego gospodarczy charakter, z którego Wnioskodawczyni uzyskuje dochód. Z uwagi na powyższe konieczne jest uiszczenie podatku VAT.

Od powyższej indywidualnej interpretacji Zainteresowana złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w....

W przeciwieństwie do postępowania toczącego się przed organem podatkowym, na etapie postępowania sądowo-administracyjnego, Wnioskodawczyni reprezentowana już przez profesjonalnego pełnomocnika wskazała, że stanowisko zawarte w indywidualnej interpretacji jest konsekwencją błędnie zakreślonego przez nią stanu faktycznego, niezgodnego ze stanem rzeczywistym, ponieważ Zainteresowana nie uzyskiwała dochodów z tytułu dzierżawy działek. Z uwagi na powyższe Wnioskodawczyni podjęła próbę skorygowania nieprawidłowego stanu faktycznego na etapie postępowania sądowo-administracyjnego. Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny (sygn. akt I SA/Op 587/13) oddalił skargę, argumentując, że ocenie mógł i podlegał jedynie pierwotnie zakreślony przez skarżącą stan faktyczny, z którego wprost wynikało, że dzierżawa miała charakter odpłatny i trwała przez dłuższy okres. Sąd w uzasadnieniu stwierdził, że o ile, jak wynika z obecnych twierdzeń pełnomocnika (znajdujących potwierdzenie w przedłożonych umowach dzierżawy) rzeczywisty stan faktyczny odbiega od stanu faktycznego zakreślonego przez samą Wnioskodawczynię we wniosku o udzielenie interpretacji, to mając na uwadze charakter interpretacji indywidualnych, jego skutki są ograniczone wyłącznie do stanu faktycznego objętego zapadłym rozstrzygnięciem, a więc stanu "pierwotnie" zakreślonego.

W tym stanie rzeczy Sąd stwierdził, że zmiana stanu faktycznego de facto pozbawia interpretację Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 2013 r. mocy wiążącej, ponieważ zaskarżona interpretacja uwzględniała okoliczność odpłatnej dzierżawy, która jak się okazuje nie miała miejsca.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawczyni stwierdziła, że konieczne staje się złożenie wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji, z uwzględnieniem prawidłowo zakreślonego stanu faktycznego, ponieważ jak wynika z zapadłego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego indywidualna interpretacja z dnia 15 kwietnia 2013 r. nie ma zastosowania do rzeczywistego stanu faktycznego dotyczącego Wnioskodawczyni.

W tym stanie faktycznym stanowisko Wnioskodawczyni, dotyczące wyżej wymieniowego pytania, będzie brzmieć następująco: sprzedaż działek służących poprzednio w działalności rolniczej, a teraz przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniową, a nabytych jako grunty rolne (bez podatku VAT), należy uznać za niepodlegające podatkowi VAT, ponieważ ich sprzedaż ma charakter czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana doprecyzowała, że sprzedaż działek służących poprzednio w działalności rolniczej, a teraz przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę, a nabytych jako grunty rolne (bez podatku VAT), należy uznać za niepodlegające podatkowi VAT, ponieważ ich sprzedaż ma charakter czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (jak wskazał WSA w Poznaniu w wyroku I SA/Po 653/13, stanowi to czynność zarządzania majątkiem prywatnym). Zatem opisanej wyżej sprzedaży nie można utożsamiać z prowadzeniem działalności gospodarczej, a w konsekwencji nie powoduje to konieczności uiszczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, iż w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Ponadto z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni niebędąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w 1979 r. zakupiła gospodarstwo rolne. W okresie od 1979 do 2002 r. działki wchodzące w skład gospodarstwa rolnego były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności rolniczej, co głównie wiązało się m.in. ze sprzedażą produktów rolnych pochodzących z gospodarstwa. W 2004 r. ze względu na stan zdrowia Zainteresowana zdecydowała się przejść na wcześniejszą emeryturę. W związku z zamiarem uzyskania uprawień emerytalnych, umową z 2002 r. Wnioskodawczyni zdecydowała się na wydzierżawienie przedmiotowej nieruchomości, przy czym strony umowy ustaliły, że wydzierżawiający nie będzie płacił czynszu dzierżawnego, a będzie regulował jedynie należności publiczno-prawne. Kolejną umową z 2006 r. powyższe ustalenia zostały potwierdzone. Umowa z 2006 r. była aneksowana w 2012 r., jednak bez zmian w zakresie powyższego elementu, co oznacza, że umowa ta miała cechy umowy użyczenia, ze względu na brak elementu przychodowego. W świetle przepisów o zabezpieczeniu emerytalnym rolników, warunkiem uzyskania wcześniejszego świadczenia emerytalnego było przekazanie gruntów w dzierżawę lub też sprzedaż nieruchomości.

W 2005 r. uchwałą Rady Gminy został zatwierdzony plan zagospodarowania przestrzennego, w którym część gruntów należących do Wnioskodawczyni została przeznaczona pod zabudowę, a w roku 2009 teren ten został przekształcony i zatwierdzony Decyzją Wójta Gminy na działki budowlane, których jest łącznie 9. Wtedy też Zainteresowana podjęła decyzję o sprzedaży tych działek, a działania jakie w związku z tym podjęła sprowadzały się wyłącznie do wywieszenia informacji na terenie działek o treści "na sprzedaż" oraz przekazanie informacji o zamiarze ich sprzedaży sąsiadom i znajomym. Wnioskodawczyni nie podjęła też jakichkolwiek ulepszeń czy nakładów związanych z nieruchomościami poprzez ich uzbrojenie, ogrodzenie, opublikowanie ogłoszeń w prasie o sprzedaży gruntów. Zainteresowana nie wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Jedynie podział gruntu nastąpił na jej wniosek. Do sprzedaży pierwszej z działek doszło w lipcu 2012 r.

Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Wcześniej też nie dokonywała sprzedaży gruntu innego niż wskazany we wniosku. Wnioskodawczyni nie uzyskiwała dochodów z tytułu przekazania w dzierżawę nieruchomości rolnych. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać 7 działek (dz. nr 30/4, 30/5, 30/6, 30/7, 30/8, 30/10, 30/12). Ww. działki oraz dz. nr 30/9, 30/11, 30/13 zostały wydzielone na mocy decyzji Wójta Gminy z dnia 26 listopada 2009 r. zatwierdzającej podział działki nr 30/2. Działka nr 30/13 została wydzielona na poszerzenie drogi gminnej i z mocy prawa przeszła na własność gminy. Powyższa decyzja została wydana na wniosek Wnioskodawczyni z dnia 20 października 2009 r. Zainteresowana sprzedała w dniu 6 lipca 2012 r. działkę o nr 30/9, natomiast działka nr 30/11 została w dniu 10 września 2012 r. darowana na rzecz siostry Wnioskodawczyni.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że Zainteresowana dokonując sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości, służących uprzednio w działalności rolniczej, a obecnie przeznaczonych pod zabudowę, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie występują.

Powyższe wynika z faktu, iż planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż przedmiotowych działek stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Zainteresowana bowiem nie prowadziła dotychczas działalności gospodarczej, mającej związek z przedmiotowymi gruntami, w szczególności nie udostępniała ich w celach zarobkowych. Poniesione przez Wnioskodawczynię nakłady dotyczą wyłącznie podziału przedmiotowej nieruchomości w postaci gospodarstwa rolnego na 9 działek. Zainteresowana nie podejmowała żadnych działań marketingowych w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowych działek, poza wywieszeniem na terenie działek informacji "na sprzedaż" oraz przekazaniem tej informacji sąsiadom i znajomym. Tym samym wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni zbywając działki powstałe w wyniku podziału nieruchomości, stanowiącej majątek prywatny, korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że pomimo, iż grunt, spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, to z okoliczności sprawy nie wynika, aby Zainteresowana dokonująca sprzedaży przedmiotowych działek, podejmowała działania zbliżone do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz jako zwykły zarząd majątkiem prywatnym.

Zatem, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży działek, o których mowa we wniosku, będzie korzystała z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie będzie stanowiło wykonywania działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowaną cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek, a dostawę tych nieruchomości - cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, Zainteresowana w związku z planowaną dostawą ww. działek będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie zobowiązana do naliczenia i odprowadzenia z tego tytułu podatku należnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.