IPTPP2/443-217/13-2/AW - Zwolnienie z opodatkowania VAT czynności udzielenia pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2013 r. (data wpływu 20 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania czynności udzielenia pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 20 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania czynności udzielenia pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: "Wnioskodawca") jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność deweloperską tj. działalność gospodarczą w zakresie realizacji projektów budowalnych polegających na remoncie lub wznoszeniu oraz sprzedaży budynków. Celem realizacji prowadzonych przedsięwzięć uzyskuje finansowanie w postaci oprocentowanych pożyczek od osób fizycznych i prawnych, kredytów etc.

Wnioskodawca działa w ramach Grupy. Spółki tworzące grupę prowadzą zarówno działalność związaną z budownictwem jak i związaną z obsługą rynku nieruchomości. Część uzyskanych środków finansowych Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na udzielanie pożyczek spółkom tworzącym grupę. W pierwszej kolejności Wnioskodawca zamierza udzielić pożyczki spółce"J...." (dalej"Spółka"). Należy przy tym zaznaczyć, że będzie to pożyczka udzielona przez Wnioskodawcę jej wspólnikowi. Spółka jest bowiem komandytariuszem Wnioskodawcy.

Udzielanie pożyczki przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki nie będzie stanowić podstawowego przedmiotu działalności gospodarczej Wnioskodawcy i nie jest konieczne do prowadzenia podstawowej działalności Wnioskodawcy. Niemniej ze względu na politykę finansową spółek tworzących grupę, udzielanie pożyczek pozostałym spółkom będzie często stosowane celem zapewnienia poszczególnym spółkom środków finansowych na realizację prowadzonych inwestycji. W związku z tym Wnioskodawca zamierza dokonać zmiany przedmiotu działalności i uzupełnić ją również o działalność w zakresie pozostałych form udzielania kredytów (PKD 64.92.Z), która obejmuje udzielanie pożyczek poza systemem bankowym.

Pożyczka udzielana przez Spółkę będzie pożyczką odpłatną, zaś poziom oprocentowania zostanie określony na warunkach rynkowych, ustalonych poprzez odniesienie do porównywalnych ofert. Z tytułu udzielenia pożyczki Wnioskodawca otrzyma zatem wynagrodzenie w postaci odsetek spłacanych przez Spółkę.

W zakresie planowanej pożyczki na rzecz Spółki Wnioskodawca zakłada, iż środki pieniężne w chwili zawarcia umowy znajdować się będą na terytorium Polski, a umowa pożyczki zostanie zawarta na terytorium Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy udzielenie pożyczki przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki będzie objęte zwolnieniem z podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczka udzielona Spółce będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), dalej również: u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 u.p.t.u. zasadniczo przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast według art. 8 ust. 1 u.p.t.u. przez świadczenie usług, rozumie się co do zasady każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Nadto, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pojęcie "działalność gospodarcza" zdefiniowane zostało w art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Działalność gospodarcza jest postrzegana jako wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Stosownie zaś do art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u., zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 15 u.p.t.u. zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do: czynności ściągania długów, w tym factoringu, usług doradztwa, usług w zakresie leasingu.

W świetle powyższych przepisów udzielenie pożyczki przez Wnioskodawcę stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku do towarów i usług. Wskutek bowiem zawarcia umowy pożyczki na Spółkę zostanie przeniesiona własność określonej ilości pieniędzy z obowiązkiem zwrotu tej samej ilości pieniędzy. Czynność ta odzwierciedla istotę umowy pożyczki wynikającą z art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), dalej: "k.c."

Nadto, na rzecz Wnioskodawcy zostanie zastrzeżony obowiązek zapłaty odsetek z tytułu udzielonej pożyczki. Tym samym pożyczka będzie czynnością odpłatną w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.

Wnioskodawca zawrze umowę pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Potwierdzeniem tego będzie zmiana umowy spółki Wnioskodawcy w zakresie przedmiotu działalności, poprzez uzupełnienie go o działalność w zakresie pozostałych form udzielania kredytów (PKD 64.92.Z). Ze względu na przyjętą politykę finansową grupy, Wnioskodawca będzie prowadził działalność w zakresie udzielania pożyczek poza systemem bankowym, przede wszystkim na rzecz spółek tworzących grupę. Wskazuje to, że zawarta umowa pożyczki ze Spółką, choć jednorazowa, to w przyszłości będzie to czynność powtarzalna. W związku z tym w świetle art. 15 ust. 2 u.p.t.u. stanowi wykonywanie działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.

Pożyczka udzielona przez Wnioskodawcę podlegać będzie zwolnieniu z podatku od towarów i usług na mocy ww. art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u. Z treści tego przepisu wynika bowiem wprost, iż usługi udzielania pożyczek pieniężnych zwolnione są z podatku.

Do pożyczki udzielonej przez Wnioskodawcę nie będzie miało zastosowania wyłączenie zwolnienia przewidziane w art. 43 ust. 13 u.p.t.u., ponieważ udzielona pożyczka nie jest czynnością ściągania długów, w tym factoringu, ani usługą doradztwa, czy usługą w zakresie leasingu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega jednak opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Istota umowy pożyczki zawarta została w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność deweloperską. Celem realizacji prowadzonych przedsięwzięć uzyskuje finansowanie w postaci oprocentowanych pożyczek od osób fizycznych i prawnych, kredytów etc.

Wnioskodawca działa w ramach Grupy. Spółki tworzące grupę prowadzą zarówno działalność związaną z budownictwem jak i związaną z obsługą rynku nieruchomości. Część uzyskanych środków finansowych Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na udzielanie pożyczek spółkom tworzącym grupę.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca zamierza udzielić pożyczki Spółce będącej komandytariuszem Wnioskodawcy.

Udzielanie pożyczki przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki nie będzie stanowić podstawowego przedmiotu działalności gospodarczej Wnioskodawcy i nie jest konieczne do prowadzenia podstawowej działalności Wnioskodawcy. Niemniej ze względu na politykę finansową spółek tworzących grupę, udzielanie pożyczek pozostałym spółkom będzie często stosowane celem zapewnienia poszczególnym spółkom środków finansowych na realizację prowadzonych inwestycji. W związku z tym Wnioskodawca zamierza dokonać zmiany przedmiotu działalności i uzupełnić ją również o działalność w zakresie pozostałych form udzielania kredytów (PKD 64.92.Z), która obejmuje udzielanie pożyczek poza systemem bankowym.

Pożyczka udzielana przez Wnioskodawcę będzie pożyczką odpłatną. Z tytułu udzielenia pożyczki Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie w postaci odsetek spłacanych przez Spółkę.

W zakresie planowanej pożyczki na rzecz Spółki Wnioskodawca zakłada, iż środki pieniężne w chwili zawarcia umowy znajdować się będą na terytorium Polski, a umowa pożyczki zostanie zawarta na terytorium Polski.

Powołane wyżej regulacje wskazują, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu udzielania pożyczek.

Z kolei udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

W tym miejscu wskazać należy, iż na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie jednak do art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, iż udzielenie przez Wnioskodawcę oprocentowanej pożyczki stanowić będzie czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi jednak na fakt, iż powyższe usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy - korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej przedstawionego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania czynności udzielenia pożyczki. Natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczącego zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem czynności udzielenia pożyczki zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.