IPTPP2/443-2/14-2/IR - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług wniesienia do spółki komandytowej aportu w postaci dwóch stacji paliw.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2013 r. (data wpływu 30 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wniesienia do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci dwóch stacji paliw jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa i wyłączenia ww. czynności z opodatkowania podatkiem VAT - jest prawidłowe.

W dniu 30 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wniesienia do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci dwóch stacji paliw jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa i wyłączenia ww. czynności z opodatkowania podatkiem VAT oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji i obrotu paliwami płynnymi, w tym sprzedaż detaliczna w sieci stacji paliw. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada trzy stacje paliw, przy czym każda stacja paliw jest zlokalizowana w innym miejscu.

Wnioskodawca jako wspólnik - komandytariusz zamierza dokonać aportu do spółki komandytowej zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci nieruchomości z posadowioną na niej stacją paliw oraz prawo do dzierżawy, obejmującej części nieruchomości, na której posadowiona jest druga stacja paliw o powierzchni ok. 1000 m² wraz z budynkiem o powierzchni 133,9 m², zaopatrzony w przyłącze wodne, kanalizacyjne, elektryczne oraz zbiorniki, wiatę dystrybutorów i dystrybutory paliw. Pierwsza stacja paliw została nabyta przez Wnioskodawcę, natomiast druga stacja paliw jest we władaniu Wnioskodawcy na podstawie umowy dzierżawy z "X"

W wyniku planowanej transakcji aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa nastąpi przeniesienie nieruchomości i prawa dzierżawy, na których są posadowione dwie stacje paliw wraz z budynkami zaopatrzonymi w przyłącze wodne, kanalizacyjne, elektryczne oraz wiaty, zadaszenia, parkingi, zbiorniki i dystrybutory na benzynę i olej napędowy, stacje LPG oraz kompletne wyposażenie magazynowe i biurowe, zapasy paliw i innych artykułów sprzedawanych na obu stacjach. Nadto w ramach aportu przejdą należności związane z prowadzonymi stacjami paliw, zobowiązania (w tym zobowiązania kredytowe) związane ze stacjami paliw, umowy o charakterze trwałym związane z prowadzeniem stacji paliw oraz prawa i obowiązki z umów o pracę z pracownikami stanowiącymi obsługę stacji paliw. Stacje paliw są w pełni wyodrębnione w strukturze organizacyjnej jednostki gospodarczej posiadającej konkretnie przypisane źródła przychodów i kosztów oraz wyodrębniony inwentarz składników majątkowych. Posiadają kompletne wyposażenie w system komputerowy oraz oprogramowanie. Ostateczne rozliczenie księgowo-podatkowe uzyskane przez stacje paliw wyniku finansowego za dany okres rozliczeniowy następuje w siedzibie działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jednakże przed aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki komandytowej zostanie sporządzona odpowiednia ewidencja zdarzeń gospodarczych i będzie możliwe przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa - do stacji paliw. Spółka komandytowa wystąpi do stosownych urzędów o uzyskanie koncesji na sprzedaż paliw i alkoholu. Spółka komandytowa przejmie także wszelkie znaki towarowe, logo, barwy od Wnioskodawcy, co spowoduje przejęcie dotychczasowych klientów stacji. Natomiast w dotychczas prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy pozostanie trzecia stacja paliw.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wniesienie przez Wnioskodawcę do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci dwóch stacji paliw należy uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa na gruncie podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego.

2. Czy opisana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów podatku VAT ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) - dalej: ustawa o podatku od towarów i usług, zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Pod tym pojęciem należy rozumieć organizacyjnie, finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Natomiast ilekroć w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej u.p.d.o.f. jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa, oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Warunek określony w art. 5a pkt 4 u.p.d.o.f. pozwala na uznanie, że część przedsiębiorstwa ma charakter zorganizowany jest spełniony, gdy zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych niezawierający praw do nieruchomości może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie wykonujące te zadania.

W ocenie Wnioskodawcy, z przytoczonych przepisów wynika, że podstawowym wymogiem jest to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem, jaki stawia ustawa o podatku od towarów i usług oraz ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). W podobnym tonie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja z dnia 26 lutego 2008 r., nr IP-PB3-423-502/07-2/MB) oraz Dyrektor Izby Skarbowej z Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej (ITPB1/415-769/09/MR) z dnia 24 grudnia 2009 r.

W związku z powyższym, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

* zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

W rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego - takie stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 10 grudnia 2009 r. IBPBI/1/415-779/09/AB.

Według Wnioskodawcy, pewne wątpliwości może jedynie budzić wprowadzenie warunku, zgodnie z którym zorganizowana część przedsiębiorstwa musi odznaczać się wyodrębnieniem organizacyjnym i finansowym. Warunku takiego nie przewidują bowiem wprost zarówno przepisy wspólnotowe, jak i orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości. W szczególności wprowadzenie tego warunku można uznać za sprzeczne z wnioskami zawartymi w orzeczeniu w sprawie C-497/0I Zita Modes (VAT 2010. Komentarz, Jerzy Martini, Przemysław Skorupa, Marek Wojda, Wydawnictwo: C.H. Beck, Wydanie 2, 2010 r.). W orzeczeniu tym ETS uznał, że " (...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów". Zdaniem Wnioskodawcy, z orzeczenia tego wynika ponadto, że na podstawie przekazanych składników majątku nabywca powinien nadal prowadzić działalność gospodarczą, przy czym przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wymogów jeżeli chodzi o sposób użytkowania przez nabywcę całości nabytych aktywów. Nabywca całości lub części majątku podatnika musi mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie tylko niezwłocznie zlikwidować daną działalność oraz sprzedać ewentualne zapasy.

Przy czym, w ocenie Zainteresowanego, najistotniejszym dla określenia, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa są trzy ostatnie, formułujące warunki wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a więc przesądzające o wydzieleniu zespołu składników majątkowych w istniejącym przedsiębiorstwie. Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej przedsiębiorcy. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Zdaniem Wnioskodawcy, z tych warunków najistotniejszy jest ostatni z nich - przesądzenie czy dany zespół składników majątkowych może stanowić niezależne przedsiębiorstwo - decyduje o tym, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Przyjmuje się, że zorganizowana część przedsiębiorstwa to określony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności odpowiadającej definicji przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że strony mają swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, jednak zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo. Wynika z tego, że o transakcji zbycia przedsiębiorstwa można mówić wtedy, gdy zespół składników wchodzących w jego skład musi stanowić niezbędne minimum, bez którego dane przedsiębiorstwo nie mogłoby realizować swoich zadań gospodarczych, co oznacza, że nie wszystkie elementy wskazane w art. 551 kodeksu cywilnego muszą wystąpić łącznie, aby uznać je za przedsiębiorstwo. Niemniej istnieje pewne niezbędne minimum składników, które należy ustalić osobno w każdym indywidualnym przypadku, pod względem możliwości prowadzenia działalności gospodarczej (wyrok WSA w Krakowie z 15 kwietnia 2010 r. sygn. akt. I SA/Kr 29/10 dostępny https:cbois.nsa.gov.pl).

Odnosząc powyższą definicję do stanu faktycznego wskazanego we wniosku w pierwszej kolejności Zainteresowany wskazał, że stacje paliw będą wyodrębnione organizacyjnie w strukturze jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, są w szczególności aktywa trwałe i obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracownicy stacji paliw. W zakresie wyodrębnienia finansowego zostaną wprowadzone rozwiązania poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych i przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa - stacji paliw. W dalszej części Wnioskodawca wskazał, że nastąpi oddzielenie finansów jednoosobowej działalności gospodarczej od finansów pozostawionej na działalności gospodarczej trzeciej stacji paliw. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od bytu działalności gospodarczej. Stacje paliw nie mają postaci oddziału samodzielnie rozliczającego się, jednak jej należności i zobowiązania są wyodrębnione i są przyporządkowane organizacyjnie i finansowo do wyodrębnionego majątku. W zakresie wyodrębnienia funkcjonalnego stacje paliw są w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Stacje paliw posiadają potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego, jako samodzielny podmiot gospodarczy. W momencie aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci stacji paliw składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w jej skład umożliwią spółce komandytowej podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca zwrócił uwagę, że jego stanowisko podzielił Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. IBPP2/443-287/12/AB, wydanej w podobnym stanie faktycznym, a także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 marca 2012 r. (I FSK 815/11).

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, mająca być przedmiotem aportu nieruchomość z posadowioną na niej stacją paliw oraz prawo do dzierżawy, obejmującej części nieruchomości na której posadowiona jest druga stacja paliw, spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług i ustawy o podatku dochodowym, w związku z powyższym na podstawie art. 6 pkt 1 ustawa o podatku od towarów i usług nie będzie miała do niej zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy kwestii wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Należy zauważyć, iż powołany wyżej art. 6 pkt 1 ustawy stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Według art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako: dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji i obrotu paliwami płynnymi, w tym sprzedaż detaliczna w sieci stacji paliw. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada trzy stacje paliw, przy czym każda stacja paliw jest zlokalizowana w innym miejscu. Wnioskodawca jako wspólnik - komandytariusz zamierza dokonać aportu do spółki komandytowej zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci nieruchomości z posadowioną na niej stacją paliw oraz prawo do dzierżawy, obejmującej części nieruchomości, na której posadowiona jest druga stacja paliw wraz z budynkiem, zaopatrzony w przyłącze wodne, kanalizacyjne, elektryczne oraz zbiorniki, wiatę dystrybutorów i dystrybutory paliw. Pierwsza stacja paliw została nabyta przez Wnioskodawcę, natomiast druga stacja paliw jest we władaniu Wnioskodawcy na podstawie umowy dzierżawy z "X".

W wyniku planowanej transakcji aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa nastąpi przeniesienie nieruchomości i prawa dzierżawy, na których są posadowione dwie stacje paliw wraz z budynkami zaopatrzonymi w przyłącze wodne, kanalizacyjne, elektryczne oraz wiaty, zadaszenia, parkingi, zbiorniki i dystrybutory na benzynę i olej napędowy, stacje LPG oraz kompletne wyposażenie magazynowe i biurowe, zapasy paliw i innych artykułów sprzedawanych na obu stacjach. Nadto w ramach aportu przejdą należności związane z prowadzonymi stacjami paliw, zobowiązania (w tym zobowiązania kredytowe) związane ze stacjami paliw, umowy o charakterze trwałym związane z prowadzeniem stacji paliw oraz prawa i obowiązki z umów o pracę z pracownikami stanowiącymi obsługę stacji paliw. Stacje paliw są w pełni wyodrębnione w strukturze organizacyjnej jednostki gospodarczej posiadającej konkretnie przypisane źródła przychodów i kosztów oraz wyodrębniony inwentarz składników majątkowych. Posiadają kompletne wyposażenie w system komputerowy oraz oprogramowanie. Ostateczne rozliczenie księgowo-podatkowe uzyskane przez stacje paliw wyniku finansowego za dany okres rozliczeniowy następuje w siedzibie działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jednakże przed aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki komandytowej zostanie sporządzona odpowiednia ewidencja zdarzeń gospodarczych i będzie możliwe przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa - do stacji paliw. Spółka komandytowa wystąpi do stosownych urzędów o uzyskanie koncesji na sprzedaż paliw i alkoholu. Spółka komandytowa przejmie także wszelkie znaki towarowe, logo, barwy od Wnioskodawcy, co spowoduje przejęcie dotychczasowych klientów stacji. Natomiast w dotychczas prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy pozostanie trzecia stacja paliw.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że skoro - jak wynika z treści wniosku - zespół składników majątkowych mający być przedmiotem wniesienia do spółki komandytowej w formie wkładu niepieniężnego posiada cechy wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy, to w okolicznościach niniejszej sprawy mieści się w pojęciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W konsekwencji przedmiotowa transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, tj. nie będzie objęta zakresem przedmiotowym ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie wskazać należy, iż definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy przekazywane w ramach tej czynności składniki majątkowe wypełniają definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisu zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Powyższe oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania wniesienia do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci dwóch stacji paliw jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa i wyłączenia ww. czynności z opodatkowania podatkiem VAT. Natomiast, kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie załatwiona odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.