IPTPP2/443-2/11-10/PM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2011 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2011 r. (data wpływu 13 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania usługi wynajmu nieruchomości w celu prowadzenia centrum informatycznego oraz czynności zapewniających prawidłowe funkcjonowanie tego centrum za usługę kompleksową polegającą na stworzeniu prawidłowo funkcjonującego centrum a także określenia miejsca świadczenia tej usługi - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania usługi wynajmu nieruchomości w celu prowadzenia centrum informatycznego oraz czynności zapewniających prawidłowe funkcjonowanie tego centrum za usługę kompleksową polegającą na stworzeniu prawidłowo funkcjonującego centrum a także określenia miejsca świadczenia tej usługi. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 10 maja 2011 r. (data wpływu 13 maja 2011 r.) o doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Spółka jako zarejestrowany podatnik podatku VAT prowadzi działalność w zakresie sprzedaży towarów związanych z branżą informatyczną, świadczy również usługi szkoleniowe na rzecz podmiotów krajowych i zagranicznych.

W ostatnim czasie Spółka podpisała umowę z kontrahentem zagranicznym, który ma siedzibę w innym kraju członkowskim i dla wykonywanej przez Spółkę czynności podaje numer UE innego państwa niż Polska.

Przedmiot umowy oraz warunki współpracy zostały określone w dwóch paragrafach, które precyzują jakie obowiązki ciążą na stronach umowy i jaki jest ostateczny cel umowy.

Przedmiot umowy.

Zasady współpracy Spółki i firmy X przy wykonaniu umowy.

W piśmie z dnia 10 maja 2011 r. będącym uzupełnieniem wniosku Spółka wskazała, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. A ponadto pomieszczenie wynajmowane przez Spółkę jest częścią budynku, który jest w sposób trwały związany z gruntem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługę należy podzielić na część związaną z wynajmem i część związaną z czynnościami zasadniczymi, które wynikają z umowy i opodatkować je oddzielnie. To znaczy wynajem opodatkować zgodnie z art. 28e ustawy w Polsce, gdyż jest to usługa związana z nieruchomością a pozostałe istotniejsze elementy składowe usługi w kraju nabywcy usługi, zgodnie z art. 28b ustawy VAT. Jeżeli Spółka ma wydzielić powyższe części składowe, to jak to zrobić.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa ma charakter kompleksowy i nie wolno dokonywać sztucznego podziału na jej części składowe. Zasadnicze znaczenie dla umowy mają czynności wykonywane co miesiąc - powtarzalnie do których w trakcie trwania umowy zobowiązała się wobec kontrahenta zagranicznego Spółka. Wynajem nieruchomości ma znaczenie poboczne i czynność ta nie może mieć decydującego wpływu na opodatkowanie całości świadczenia. Gdyby doszło wyłącznie do wynajęcia powierzchni to wynagrodzenie otrzymane przez Spółkę byłoby niewspółmierne do tego które zostało ostatecznie ustalone przez strony umowy.

Spółka zgodnie z powyższym uważa, że świadczona usługa wykonana na bazie nieruchomości jako czynność złożona z wielu istotniejszych elementów składowych w stosunku do samego udostępnienia powierzchni nie może być traktowana jako usługa związana z nieruchomością i powinna zostać opodatkowana zgodnie z zasadą generalną - art. 28b w kraju nabywcy usługi.

Nadto Spółka w piśmie z dnia 10 maja 2011 r. dodała, że zgodnie z przyjętymi zasadami opodatkowania w przypadku wykonywania czynności złożonych, czyli takich które składają się z wielu elementów (czynności) należy ustalić jaki ma być ich cel ostateczny, końcowy efekt wynikający z umowy zwartej pomiędzy stronami umowy.

Wszystkie czynności, które muszą być wykonane, aby osiągnąć ostateczny rezultat powinny jako części składowe być traktowane - opodatkowane w ten sam sposób jak czynność podstawowa (główna zasadnicza). Powyższe oznacza, że dla opodatkowania wszelkich działań podejmowanych przez Spółkę decydujące znaczenie ma cel jakiemu działania te służą.

Celem o którym mowa powyżej jest stworzenie przez nabywcę usługi prawidłowo funkcjonującego centrum informatycznego. Fakt zapewnienia odpowiedniego pomieszczenia przez Spółkę nie jest wystarczającą przesłanką do tego, aby można mówić o osiągnięciu efektu w postaci sprawnie działającego centrum.

Niezbędnymi - istotniejszymi elementami złożonego świadczenia wykonywanego przez Spółkę jest wywiązywanie się z zobowiązań, które wynikają z paragrafu 9 umowy - zawarto je w pierwszej części zapytania, a dotyczą one nadzoru nad infrastrukturą, miejscami styku itd.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że udostępnienie nieruchomości ma drugorzędne znaczenie w stosunku do czynności między innymi nadzoru nad funkcjonowaniem centrum. Czynności nadzoru wymagają specjalistycznej wiedzy i doświadczenia, które pracownicy Spółki posiadają i bez których wykonanie umowy byłoby niemożliwe.

Powyższe oznacza, że usługa wykonywana przez Spółkę nie może być uznana za usługę związaną z nieruchomością opodatkowaną w Polsce. W ocenie Spółki czynności wykonywane na rzecz kontrahenta zagranicznego powinny być opodatkowane poza terytorium Polski - zgodnie z art. 28b - nie jest to art. 28e, czyli wyjątek od zasady generalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jako zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT prowadzi działalność w zakresie sprzedaży towarów związanych z branżą informatyczną, świadczy również usługi szkoleniowe na rzecz podmiotów krajowych i zagranicznych.

W ostatnim czasie Spółka podpisała umowę z kontrahentem zagranicznym, który ma siedzibę w innym kraju członkowskim i dla wykonywanej przez Spółkę czynności podaje numer VAT UE innego państwa niż Polska.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 28b ustawy. I tak, na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

Stosownie natomiast do art. 28e ustawy miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z powyższego przepisu wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy.

Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, odniesienie się nie do podmiotu lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "nieruchomości", zatem zasadnym jest odwołanie się do przepisów prawa cywilnego. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotem umowy jest usługa najmu pomieszczenia. Zgodnie z umową Spółka wynajmuje, a firma X przyjmuje do używania pomieszczenie. Firma X uprawniona jest do wykorzystywania pomieszczenia wyłącznie w celu prowadzenia w nim centrum informatycznego. Bez zgody wynajmującego najemca nie może czynić w rzeczy najętej wyposażenia strony wynajmującej zmian sprzecznych z umową lub z przeznaczeniem rzeczy. Za najem pomieszczenia firma X zobowiązana jest do zapłaty czynszu i uiszczenia opłat eksploatacyjnych wg stawek wskazanych w załączniku do umowy. W myśl postanowień umowy Spółka zobowiązała się wykonać w okresie czasu 3 miesięcy od dnia podpisania umowy pomieszczenie serwerowe, zgodnie z wymaganiami oraz schematem logicznym odbiorów gwarantowanych i niegwarantowanych. Spółka zobowiązała się także w ramach umowy do utrzymania standardu infrastruktury technicznej oraz warunków wynajmowanego pomieszczenia na określonym poziomie technicznym wskazanym w załączniku do umowy, a także ustalonych warunków SLA.

W ramach zasad współpracy Spółka oraz firma X postanowiły, iż Spółka zobowiązuje się do zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonowania centrum informatycznego, pełnienia nadzoru nad funkcjonowaniem infrastruktury pomieszczeń centrum oraz nad funkcjonowaniem miejsca styku łącz operatorów telekomunikacyjnych, które przekierowywane są do centrum. W przypadku stwierdzenia działania niezgodnego z ustalonymi przez strony umowy parametrami niezwłocznie podejmie działania zmierzające do przywrócenia opisanych parametrów.

Nadto ustalono, że Spółka jest odpowiedzialna za przekazanie uprawnionym pracownikom odpowiednich kart dostępu do pomieszczeń centrum informatycznego, wyrażania zgody na doprowadzenie łącz telekomunikacyjnych na koszt firmy X dla potrzeb centrum informatycznego, współpracy z firmą X przy testach lub uruchomieniu centrum, informowania uprawnionych pracowników firmy X o przewidywanych przez Spółkę zdarzeniach, które mogą wpłynąć na jakość świadczonych usług, informowania uprawnionych pracowników firmy X o zaistniałych sytuacjach mogących mieć wpływ na powstanie nieprawidłowości w wykonywaniu usług, nie odczytywania i nie podejmowania prób dostępu do danych firmy X.

Z kolei firma X zobowiązała się do wyłącznego administrowania danymi znajdującymi się w centrum informatycznym oraz zasobami sprzętowymi umieszczonymi w szafach kolokacyjnych (za wyjątkiem zleceń zdalnej obsługi serwisowej ww. sprzętu przez Spółkę, określonej w aneksie do umowy), współpracy ze Spółką w celu zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonowania centrum, a także w celu usunięcia usterek powodujących działanie niezgodne z parametrami ustalonymi przez Strony.

Zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie jest wykluczone z tego powodu, że do poszczególnych elementów wykazane są odrębnie ceny. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z usługą kompleksową, której zasadniczym elementem jest najem nieruchomości w celu prowadzenia centrum informatycznego. Okoliczności, iż Spółka zobowiązała się w ramach zawartej umowy do zbudowania pomieszczenia serwerowego oraz dbania o prawidłowe funkcjonowanie sieci informatycznej nie stanowią wystarczającej podstawy, aby uznać, że usługa najmu jest tylko świadczeniem pomocniczym, nie zaś zasadniczym.

Bezspornym jest fakt, iż usługi nadzoru nad infrastrukturą, miejscami styku są związane z usługą najmu pomieszczenia o określonym standardzie wyposażenia. Ww. pomieszczenie znajduje się w budynku położonym na terytorium Polski.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż przedmiotowa usługa związana jest z używaniem konkretnej nieruchomości, a zatem w niniejszej sprawie dla usługi kompleksowej zastosowanie znajdzie przepis art. 28e ustawy. Tym samym ww. usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie obowiązku wystawienia faktury ze stawką NP wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.