IPTPP2/443-169/14-4/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2014 r. (data wpływu 4 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 214 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania wydawanych kart postojowych dotyczących pasa drogowego dróg publicznych - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania wydawanych kart postojowych, stawki podatku VAT oraz wystawiania faktur podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, dotyczących parkingu stanowiącego własność Gminy - jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wydawanych kart postojowych dotyczących pasa drogowego dróg publicznych i parkingu stanowiącego własność Gminy, stawki podatku VAT oraz wystawiania faktur podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 kwietnia 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Uchwałą Nr.. Rada Miejska w... z dnia 22 listopada 2012 r. ustaliła strefy płatnego parkowania, wysokość stawek opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w tej strefie oraz zasady i tryb korzystania z miejsc postojowych oraz sposób ich pobierania. Gmina... (Wnioskodawca) zawarła umowy z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą. Umowy te dotyczą sprzedaży przez Gminę kart postojowych na parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania w... w ilości określonej każdorazowo w zapotrzebowaniu przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Odbiór kart postojowych przez określone podmioty odbywa się w siedzibie Urzędu Miasta i Gminy w.... Podmioty te zobowiązują się do: zaopatrywania w karty postojowe wyłącznie w Gminie, posiadania w ciągłej sprzedaży karty postojowe. Z tytułu odebranych kart postojowych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, Wnioskodawca wystawia każdorazowo fakturę za faktyczną ilość odebranych kart. Gmina przy wystawianych fakturach stosuje stawkę VAT 23%. W kwocie, na którą zostały odebrane karty postojowe, zawarta jest kwota 23% podatku VAT. Gmina jest podatnikiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą dokonują sprzedaży przedmiotowych kart postojowych w imieniu i na rachunek własny osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje od Gminy wynagrodzenie za sprzedaż kart postojowych. Wynagrodzenie to jest ustalone Uchwałą Nr.. Rady Miejskiej w... z dnia 14 listopada 2013 r. oraz na podstawie podpisanych umów cywilnoprawnych. Za sprzedawane karty postojowe ustalono wynagrodzenie w wysokości 15% od wartości brutto zakupionej od Wnioskodawcy jednorazowo partii kart postojowych. Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą nabywają od Gminy karty postojowe w kwocie równej wartości nominalnej. Opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych uzyskane ze sprzedaży kart postojowych stanowią dochód Gminy. Strefy płatnego parkowania, będące przedmiotem wniosku, ustalone są w obrębie pasa drogowego dróg publicznych o kategorii dróg gminnych, oprócz parkingu położonego na działkach będących własnością Gminy (ul...., numer ewidencyjny 483 i 485).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Gmina powinna wystawiać faktury VAT podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą za wydawane karty postojowe.

2. Czy przy wystawianiu faktur VAT za wydane karty postojowe powinien być zawarty podatek VAT.

3. Jeśli tak, to czy przy wystawianiu faktur VAT za wydane karty postojowe powinien być zawarty podatek VAT, to jaka powinna być zastosowana stawka VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Gmina powinna wystawiać faktury VAT podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą za wydawane karty postojowe.

2. Przy wystawianiu faktur VAT za wydane karty postojowe powinien być zawarty podatek VAT.

3. Przy wystawianiu faktur VAT za wydane karty postojowe Gmina powinna stosować stawkę podatku VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* opodatkowania wydawanych kart postojowych dotyczących pasa drogowego dróg publicznych - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania wydawanych kart postojowych, stawki podatku VAT oraz wystawiania faktur podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, dotyczących parkingu stanowiącego własność Gminy - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia organu władzy publicznej, jak i urzędów obsługujących te organy odwołując się jedynie do odrębnych przepisów nakładających obowiązek realizacji zadań o charakterze publicznym na te organy.

Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 4 grudnia 2001 r. sygn. akt SK 18/00, pojęcie "władzy publicznej" w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) obejmuje wszystkie władze w sensie konstytucyjnym - ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.

Należy podkreślić, że pojęcia organu państwa oraz organu władzy publicznej nie są tożsame. W pojęciu "władzy publicznej" mieszczą się bowiem także inne instytucje niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. Wykonywanie władzy publicznej dotyczy wszelkich form działalności państwa, samorządu terytorialnego i innych instytucji publicznych, które obejmują bardzo zróżnicowane formy aktywności.

Pojęcie "działania" organu władzy publicznej nie zostało konstytucyjnie zdefiniowane. W pojęciu tym mieszczą się zarówno zachowania czynne tego organu, jak i zaniechania. W zakresie działań czynnych organu władzy publicznej mieszczą się indywidualne rozstrzygnięcia, np. decyzje, orzeczenia i zarządzenia.

Natomiast w wyroku z dnia 10 grudnia 2002 r. sygn. akt P 6/02 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że opłaty za parkowanie wchodzą w skład danin publicznych w rozumieniu art. 217 Konstytucji.

Zatem opłata za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, będąc dochodem publicznym, jest świadczeniem o charakterze publicznoprawnym, czyli ma charakter daniny publicznej, co w konsekwencji wyklucza opodatkowanie tych czynności podatkiem od towarów i usług.

W podobnej kwestii wypowiedział się ETS w wyroku z dnia 16 września 2008 r. C-288/07, który orzekł, że zgodnie z art. 4 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) - "krajowe, regionalne i lokalne organy władzy i inne podmioty prawa publicznego, nie są uważane za podatników w związku z działalnością, które podejmują i transakcjami, które zawierają jako organy władzy publicznej (...), aby przepis ten mógł zostać zastosowany muszą zostać spełnione łącznie dwie przesłanki, to znaczy działalność musi być wykonana przez podmiot prawa publicznego i musi być ona wykonywana jako organ władzy publicznej".

Dalej w cyt. wyroku Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że jedynie w drodze odstępstwa od owej zasady ogólnej, niektóre rodzaje działalności o charakterze gospodarczym nie podlegają podatkowi VAT. Jedno z tych odstępstw zostało przewidziane w art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy, na podstawie którego działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego działające w charakterze organów władzy publicznej nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Odstępstwo to przewiduje głównie działalność wykonywaną przez podmioty prawa publicznego działające w charakterze organów władzy publicznej, która będąc działalnością gospodarczą, jest ściśle związana z wykonywaniem prerogatyw władztwa publicznego. W tych okolicznościach nieopodatkowanie podatkiem VAT tych podmiotów z tytułu tej działalności najprawdopodobniej nie ma skutku antykonkurencyjnego, ponieważ działalność ta jest prowadzona przez sektor publiczny na zasadzie wyłączności."

Ponadto w wyroku w sprawie C-446/98 pomiędzy Fazenda Pública v. Câmara Municipal do Porto Trybunał Sprawiedliwości wyjaśnił, że "najem miejsc parkingowych dla pojazdów jest działalnością, która gdy jest prowadzona przez podmiot prawa publicznego, jest działalnością władzy publicznej w rozumieniu art. 4 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, jeżeli jest ona wykonywana według szczególnego reżimu prawnego mającego zastosowanie do podmiotów prawa publicznego. Następuje to w przypadku, gdy prowadzenie tej działalności pociąga za sobą wykorzystanie uprawnień publicznych". Trybunał zawarł w orzeczeniu wskazówki, jakimi należy się kierować, dokonując oceny, czy czynność podlega prawu publicznemu i organy działają na zasadach odmiennych niż prywatni uczestnicy rynku. Stwierdził, że "Fakt, iż wykonywanie działalności takiej jak będąca przedmiotem w postępowaniu głównym, obejmuje wykorzystanie uprawnień publicznych takich jak zezwalanie lub zabranianie parkowania na drogach publicznych lub karanie grzywną za przekraczanie dopuszczalnego czasu parkowania, wskazuje, że podlega ona reżimowi prawa publicznego" (Dyrektywa VAT 2006/112/WE, komentarz 2008 pod redakcją Jerzego Martini Unimex Wrocław 2008, str. 123).

Jednocześnie należy nadmienić, iż przepis art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy znajduje odzwierciedlenie w obecnie obowiązującym przepisie art. 13 ust. 1 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 260, z późn. zm.), organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Zarządcami dla poszczególnych kategorii dróg są:

* krajowych - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad,

* wojewódzkich - zarząd województwa,

* powiatowych - zarząd powiatu,

* gminnych - wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych, korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania.

Opłatę tę pobiera się, zgodnie z art. 13b ust. 1 ustawy o drogach publicznych, za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo.

Natomiast art. 13b ust. 3 i 4 ustawy o drogach publicznych, nakłada na radę gminy (radę miasta) obowiązek ustalenia stref płatnego parkowania, ustalenia wysokości opłaty za parkowanie w wyznaczonych strefach oraz trybu poboru tej opłaty.

Z powyższego wynika, że pobór opłat, w strefach płatnego parkowania wyznaczonych na drogach publicznych, jest zadaniem Gminy nałożonym przez ustawę o drogach publicznych.

W myśl art. 13b ust. 7 ustawy o drogach publicznych, zarząd drogi lub w przypadku jego braku zarządca drogi pobiera opłaty za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania ponoszonych przez użytkowników dróg na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy.

Natomiast zgodnie z podanym wyżej przepisem art. 13b ust. 3 ustawy o drogach publicznych, wyznaczenie strefy płatnego parkowania i ustalenie wysokości opłat należy do kompetencji rady gminy. Działania zarządców dróg mieszczą się zatem w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez jednostki państwowe władztwa publicznoprawnego.

Opłata parkingowa za parkowanie na drogach publicznych stanowi dochód gminy i mieści się w dochodach własnych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.). Dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

Jednocześnie należy podkreślić, że przepisy cytowanej ustawy o drogach publicznych dotyczą wyłącznie stref płatnego parkowania wyznaczonych na drogach publicznych, tj. zlokalizowanych w pasie drogowym.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zasady wystawiania faktur od dnia 1 stycznia 2014 r. regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Zgodnie z treścią art. 106e ust. 1 pkt 3, 4 i 5 ustawy, faktura powinna zawierać:

* imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

* numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

* numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b.

Zatem, zgodnie z brzmieniem powołanych przepisów, konieczne jest, aby faktury, jako dokumenty potwierdzające rzeczywiste transakcje gospodarcze, zawierały nazwy określające strony transakcji, ich adresy, a także numery identyfikacji podatkowej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Uchwałą Nr.. Rada Miejska w... z dnia 22 listopada 2012 r. ustaliła strefy płatnego parkowania, wysokość stawek opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w tej strefie oraz zasady i tryb korzystania z miejsc postojowych oraz sposób ich pobierania. Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zawarł umowy z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą. Umowy te dotyczą sprzedaży przez Gminę kart postojowych na parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania w... w ilości określonej każdorazowo w zapotrzebowaniu przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Odbiór kart postojowych przez określone podmioty odbywa się w siedzibie Urzędu Miasta i Gminy w.... Podmioty te zobowiązują się do: zaopatrywania w karty postojowe wyłącznie w Gminie, posiadania w ciągłej sprzedaży karty postojowe. Z tytułu odebranych kart postojowych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, Wnioskodawca wystawia każdorazowo fakturę za faktyczną ilość odebranych kart. Gmina przy wystawianych fakturach stosuje stawkę VAT 23%. W kwocie, na którą zostały odebrane karty postojowe, zawarta jest kwota 23% podatku VAT.

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą dokonują sprzedaży przedmiotowych kart postojowych w imieniu i na rachunek własny osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje od Gminy wynagrodzenie za sprzedaż kart postojowych. Wynagrodzenie to jest ustalone Uchwałą Nr.. Rady Miejskiej z dnia 14 listopada 2013 r. oraz na podstawie podpisanych umów cywilnoprawnych. Za sprzedawane karty postojowe ustalono wynagrodzenie w wysokości 15% od wartości brutto zakupionej od Wnioskodawcy jednorazowo partii kart postojowych. Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą nabywają od Gminy karty postojowe w kwocie równej wartości nominalnej. Opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych uzyskane ze sprzedaży kart postojowych stanowią dochód Gminy. Strefy płatnego parkowania, będące przedmiotem wniosku, ustalone są w obrębie pasa drogowego dróg publicznych o kategorii dróg gminnych, oprócz parkingu położonego na działkach będących własnością Gminy (ul...., numer ewidencyjny 483 i 485).

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której pobór opłaty parkingowej stanowi czynność związaną z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (przepisami ustawy o drogach publicznych). Zatem pobierane opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych - uzyskane ze sprzedaży kart postojowych, stanowiących dochód Gminy oraz ustalanych w obrębie pasa drogowego dróg publicznych o kategorii dróg gminnych - nie są wynagrodzeniem za świadczoną usługę, lecz opłatą mającą charakter daniny publicznej, a tym samym nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Stąd też, bez względu na formę w jakiej są pobierane opłaty za parkowanie (tekst jedn.: w formie karty parkingowej), a także bez względu na to czy pobór tych opłat następuje za pośrednictwem odrębnego podmiotu, jeśli pobrane kwoty stanowią w całości dochód Gminy, w sytuacji, gdy pobór ten stanowi czynność związaną z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (w przedmiotowej sprawie przepisami ustawy o drogach publicznych), Wnioskodawca jako organ władzy publicznej nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych dotyczące strefy płatnego parkowania w obrębie pasa drogowego dróg publicznych nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania wydawanych kart postojowych dotyczących pasa drogowego dróg publicznych należało uznać za nieprawidłowe.

Wobec powyższego udzielenie odpowiedzi na pytanie w zakresie stawki podatku VAT oraz wystawiania faktur podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, dotyczących pasa drogowego dróg publicznych, jest bezprzedmiotowe.

Z opis sprawy wynika, że strefy płatnego parkowania ustalone są w obrębie pasa drogowego dróg publicznych o kategorii dróg gminnych, oprócz parkingu położonego na działkach będących własnością Gminy.

Jak wskazano powyżej, przez świadczenie usług, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Definicja świadczenia usług ma więc charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W przypadku więc, gdy podmiot płacący uzyskuje korzyść z pewnego rodzaju sytuacji zobowiązanie takie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako świadczenie usługi.

W przedmiotowej sprawie podmiot prowadzący parking (Gmina) zezwala innym osobom na korzystanie z gruntu przez czasowe pozostawienie pojazdu. W takich przypadkach pomiędzy prowadzącym parking a osobą pozostawiającą pojazd dochodzi do zawarcia umowy, na mocy której świadczący usługę "parkingową", pobiera opłatę za umożliwienie korzystania z wyznaczonego miejsca. Czynność taka - jako usługa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług - niewątpliwie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle powyższego udostępnianie miejsc parkingowych na parkingach stanowiących własność Gminy, w przypadku, gdy nie stanowią pasa drogowego, jest odpłatnym świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy. Wynika to z tego, że parkowanie pojazdów odbywa się na podstawie umowy cywilnoprawnej i podmiot prowadzący parking świadczy usługę parkingową podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że - jak wskazano powyżej - przepisy ustawy o drogach publicznych dotyczą wyłącznie stref płatnego parkowania wyznaczonych na drogach publicznych zlokalizowanych w pasie drogowym. Tak więc pobierane opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych w obrębie parkingu, stanowiącego własność Wnioskodawcy, nie mieszczą się w zakresie zadań własnych Gminy. Pobierane opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych w obrębie parkingu, uzyskane ze sprzedaży kart postojowych, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej, tj. 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, ponieważ usługi te nie zostały wymienione wśród czynności zwolnionych bądź opodatkowanych stawkami niższymi oraz nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT.

Tym samym Wnioskodawca jest obowiązany wystawiać podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą faktury, dokumentujące sprzedaż kart postojowych, zawierające m.in. kwotę podatku oraz stawką podatku zgodnie z art. 106e ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wydawanych kart postojowych dotyczących parkingu stanowiącego własność Gminy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zwrócić uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.