IPTPP2/443-146/11-4/JN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2011 r. (data wpływu 16 maja 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 sierpnia 2011 r. (data wpływu 12 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku VAT w całości od rat leasingowych i paliwa - jest prawidłowe.

W dniu 16 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku VAT od rat leasingowych i paliwa. Pismem z dnia 9 sierpnia 2011 r. przedmiotowy wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na podstawie art. 86a ustawy o VAT nie odlicza w całości VAT od rat leasingowych, umowy zawartej 12 lipca 2010 r. oraz VAT - u od paliwa samochodu TOYOTA LAND CRUISER 150. Umowa leasingowa nie została zarejestrowana w miesiącu styczniu 2011 r. w Urzędzie Skarbowym. Wyciąg ze świadectwa homologacji kwalifikuje auto jako samochód ciężarowy terenowy (van) o maksymalnej masie całkowitej 2960 kg i liczbie miejsc 5.

W piśmie z dnia 9 sierpnia 2011 r. (data wpływu 12 sierpnia 2011 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Samochód wykorzystywany jest w prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych. Wyciąg z homologacji pod rządami poprzedniej ustawy kwalifikował auto jako samochód ciężarowy terenowy (van), czyli jako auto specjalistyczne o maksymalnej masie całkowitej 2960 kg i liczbie miejsc 5, dlatego też zdaniem Wnioskodawcy nie było potrzeby przeprowadzania dodatkowego badania technicznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 9 sierpnia 2011 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku).

Czy w chwili obecnej postępowanie Wnioskodawcy jest prawidłowe w sprawie nieodliczania VAT od rat leasingowych i od paliwa kwalifikując auto do innych niż osobowe, ale o masie całkowitej do 3,5 tony zgodnie z art. 3 ust. 1.

Czy auto nadal zgodnie z wyciągiem homologacji (określone jako ciężarowe, terenowe, typu van) powinno być kwalifikowane zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym jako podrodzaj: wielozadaniowy, van i VAT Wnioskodawca powinien odliczać w całości od rat leasingowych i od paliwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, wg ustawy o VAT nie jest to samochód ciężarowy kwalifikujący do odliczenia VAT, ani nie jest to pojazd specjalny, od którego jest możliwe odliczenie VAT w całości od rat leasingowych i paliwa. W ocenie Wnioskodawcy prawidłowo zakwalifikował to auto jako inny pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powołanego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6 000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 powyższego artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

W przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotyczącą jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł (ust. 6 ww. artykułu).

Przepisu art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej - stosowanie do art. 6 ust. 1 tejże ustawy-nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. na dzień 31 grudnia 2010 r.), prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług).

Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 ma zastosowanie:

Powyższy przepis ma zastosowanie w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie cyt. ustawy, oraz pod warunkiem, że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011 r.

Odnosząc się natomiast do kwestii odliczenia podatku VAT od paliwa, należy wskazać iż, zgodnie z treścią przepisu art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 12 lipca 2010 r. zawarł umowę leasingu na samochód TOYOTA LAND CRUISER 150. Umowa leasingowa nie została zarejestrowana w miesiącu styczniu 2011 r. w Urzędzie Skarbowym. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Samochód wykorzystywany jest w prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych. Wyciąg z homologacji pod rządami poprzedniej ustawy kwalifikował auto jako samochód ciężarowy terenowy (van), czyli jako auto specjalistyczne o maksymalnej masie całkowitej 2960 kg i liczbie miejsc 5, dlatego też zdaniem Wnioskodawcy nie było potrzeby przeprowadzania dodatkowego badania technicznego.

Biorąc pod uwagę powyższy opis sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia wydanego przez stację kontroli pojazdów, potwierdzającego spełnienie wymagań dla pojazdów określonych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, to brak jest podstaw do stwierdzenia, że przedmiotowy samochód spełnia warunki, o których mowa w ww. przepisie. Wyciąg ze świadectwa homologacji - w świetle obecnie obowiązujących przepisów - nie jest dokumentem stanowiącym podstawę do zakwalifikowania ww. samochodu do pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej.

Wykorzystywany przez Wnioskodawcę samochód mieści się natomiast wśród pojazdów samochodowych wymienionych w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Przy czym, o ile Wnioskodawcy na dzień 31 grudnia 2010 r. przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od rat leasingowych wynikających z umowy i nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy, to nie został spełniony warunek, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy nowelizującej (umowa nie została zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym do 31 stycznia 2011 r.). A zatem Wnioskodawcy w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r. nie przysługuje prawo odliczenia całości podatku naliczonego z faktur potwierdzających zapłatę rat leasingowych z tytułu użytkowania przedmiotowego samochodu. Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych, w ograniczonym zakresie, tj. 60% kwoty podatku wynikającej z faktur. Suma tych kwot w całym okresie użytkowania pojazdu nie może jednak przekroczyć 6 000 zł.

Ponadto, Wnioskodawcy w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r., zgodnie z art. 4 ww. ustawy nowelizującej, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu samochodu, o którym mowa we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.