IPTPP2/443-112/14-4/KW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. (data wpływu 14 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 kwietnia 2014 r. (data wpływu 7 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy kamienicy wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy kamienicy wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 kwietnia 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Aktem Notarialnym z dnia 23 grudnia 1999 r., Repertorium A. Spółka nabyła prawo użytkowania wieczystego nieruchomości o powierzchni 2 a 01 m^2, stanowiącej działkę nr 39, wraz z prawem własności położonego na niej budynku o powierzchni 410,57 m^2, tj. kamienicą wielolokalową 3 kondygnacyjną, z lokalami przeznaczonymi na wynajem. Dokumentem OT w grudniu 1999 r. ww. nieruchomość została przyjęta na ewidencję środków trwałych. Wnioskodawca skorzystał z prawa odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu nieruchomości.

Umowa najmu lokalu o pow. 95,9 m² z oddzielnym wejściem do lokalu, znajdującego się na parterze budynku, została zawarta na okres od 1 lutego 2000 r. do 31 lipca 2000 r., następna umowa najmu tego lokalu zawarta na okres od 1 sierpnia 2000 r. do 30 listopada 2013 r. Lokal ten jest przeznaczony na wynajem.

Spółka przeprowadziła modernizację pozostałej części budynku w latach 2000-2006 z przeznaczeniem na wynajem, modernizacji zostało poddane pierwsze i drugie piętro budynku, wykonano oddzielne wejście do tej części budynku. Łączna powierzchnia budynku, która była modernizowana przez Spółkę, to 314,67 m^2. Nakłady na modernizację zwiększyły wartość budynku i stanowiły ponad 30% jego wartości początkowej.

W okresie od 27 lutego 2006 r. do 1 września 2009 r. w modernizowanej części budynku Wnioskodawca miał swoją siedzibę. Po tej dacie Spółka opuściła lokale, które następnie zostały wynajęte.

Zainteresowany jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.

Parter budynku z drugim wejściem o powierzchni 41,77 m² stanowi część wspólną budynku, są to poczekalnia oraz ciągi komunikacyjne. Z tej części budynku korzystają najemcy kamienicy i ich klienci. Zapis o korzystaniu z części wspólnej kamienicy jest zawarty w umowach najmu.

Na pierwszym piętrze budynku znajdują się trzy lokale do wynajęcia o łącznej powierzchni 90,66 m^2. Na część wspólną I piętra o powierzchni 61,48 m² składają się: toalety, kotłownia, pomieszczenie gospodarcze, ciągi komunikacyjne oraz klatka schodowa, z której korzystają najemcy i ich klienci. Umowy najmu dotyczące lokali na I piętrze:

* lokal o pow. 28,00 m²: umowy na okres 1 sierpnia 2010 r. - 28 lutego 2013 r. i od 1 marca 2013 r. - nadal (na czas nieokreślony);

* lokal o pow. 28,00 m²: umowy na okres 14 października 2010 r. - 29 lutego 2012 r. i od 1 kwietnia 2012 r. - 31 marca 2013 r. i 1 kwietnia 2013 r. - nadal (na czas nieokreślony);

* lokal o pow. 34,66 m²: umowy na okres 1 kwietnia 2011 r. - 30 października 2012 r. i od 5 listopada 2012 r. - nadal (na czas nieokreślony).

Część wspólna drugiego piętra budynku wynosi 64,76 m^2, na którą składają się: pomieszczenie gospodarcze-serwerownia, pokój socjalny, toaleta, ciągi komunikacyjne oraz klatka schodowa; korzystają z nich najemcy ich klienci. Umowy najmu lokali na drugim piętrze: dwa lokale o łącznej powierzchni 56,00 m²: umowy na okres: 1 października 2010 r. - 30 września 2020 r.

Ponadto Zainteresowany wskazał, że:

3. Wnioskodawcy w związku z nabyciem praw określonych w pkt 1 przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego;

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbycie kamienicy wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu będzie objęte zwolnieniem od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowego budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

* dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

* pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Pierwsze zasiedlenie nieruchomości nastąpiło poprzez oddanie w najem części budynku w 2000 r. Pozostała część kamienicy po opuszczeniu lokali przez Spółkę również została wynajęta. Planowana dostawa nieruchomości - kamienicy będzie dokonywana po pierwszym zasiedleniu, a okres który upłynie pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku będzie dłuższy niż dwa lata. Tym samym spełniona zostanie dyspozycja przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

W przypadku dostawy obiektów posadowionych na gruncie objętym prawem wieczystego użytkowania, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych.

Jak stanowi § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia w sprawie VAT, zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku, zatem zbycie prawa wieczystego użytkowania nieruchomości działki nr 39 będzie zwolnione od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zatem zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - od 1 stycznia 2014 r. - dotyczy wszystkich towarów, zarówno nieruchomości jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w przepisach art. 43 ustawy, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tych przepisach.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość winna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż jak i najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Jednakże czynność ta nie musi być faktycznie opodatkowana (nie musi prowadzić do powstania podatku należnego), bowiem za czynność taką należy również rozumieć czynność podlegającą opodatkowaniu w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na mocy przepisów szczególnych - korzystającą ze zwolnienia od tego podatku. Zatem należy uznać, że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Jednocześnie należy zauważyć, iż kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga - obowiązujący od 1 stycznia 2014 r. - przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

Na mocy art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, aktem notarialnym z dnia 23 grudnia 1999 r. nabył prawo użytkowania wieczystego nieruchomości o powierzchni 2 a 01 m^2, stanowiącej działkę nr 39, wraz z prawem własności położonego na niej budynku o powierzchni 410,57 m^2, tj. kamienicą wielolokalową 3 kondygnacyjną, z lokalami przeznaczonymi na wynajem. Dokumentem OT w grudniu 1999 r. ww. nieruchomość została przyjęta na ewidencję środków trwałych.

Umowa najmu lokalu o pow. 95,9 m² z oddzielnym wejściem do lokalu, znajdującego się na parterze budynku, została zawarta na okres od 1 lutego 2000 r. do 31 lipca 2000 r., następna umowa najmu tego lokalu zawarta na okres od 1 sierpnia 2000 r. do 30 listopada 2013 r. Lokal ten jest przeznaczony na wynajem.

Spółka przeprowadziła modernizację pozostałej części budynku w latach 2000-2006 z przeznaczeniem na wynajem, modernizacji zostało poddane pierwsze i drugie piętro budynku, wykonano oddzielne wejście do tej części budynku. Łączna powierzchnia budynku, która była modernizowana przez Spółkę, to 314,67 m².

W okresie od 27 lutego 2006 r. do 1 września 2009 r. w modernizowanej części budynku Wnioskodawca miał swoją siedzibę. Po tej dacie Spółka opuściła lokale, które następnie zostały wynajęte.

Parter budynku z drugim wejściem o powierzchni 41,77 m² stanowi część wspólną budynku, są to poczekalnia oraz ciągi komunikacyjne. Z tej części budynku korzystają najemcy kamienicy i ich klienci. Zapis o korzystaniu z części wspólnej kamienicy jest zawarty w umowach najmu.

Na pierwszym piętrze budynku znajdują się trzy lokale do wynajęcia o łącznej powierzchni 90,66 m^2. Na część wspólną I piętra o powierzchni 61,48 m² składają się: toalety, kotłownia, pomieszczenie gospodarcze, ciągi komunikacyjne oraz klatka schodowa, z której korzystają najemcy i ich klienci. Umowy najmu dotyczące lokali na I piętrze:

* lokal o pow. 28,00 m²: umowy na okres 1 sierpnia 2010 r. - 28 lutego 2013 r. i od 1 marca 2013 r. - nadal (na czas nieokreślony);

* lokal o pow. 28,00 m²: umowy na okres 14 października 2010 r. - 29 lutego 2012 r. i od 1 kwietnia 2012 r. - 31 marca 2013 r. i 1 kwietnia 2013 r. - nadal (na czas nieokreślony);

* lokal o pow. 34,66 m²: umowy na okres 1 kwietnia 2011 r. - 30 października 2012 r. i od 5 listopada 2012 r. - nadal (na czas nieokreślony).

Część wspólna drugiego piętra budynku wynosi 64,76 m^2, na którą składają się: pomieszczenie gospodarcze-serwerownia, pokój socjalny, toaleta, ciągi komunikacyjne oraz klatka schodowa; korzystają z nich najemcy ich klienci. Umowy najmu lokali na drugim piętrze: dwa lokale o łącznej powierzchni 56,00 m²: umowy na okres: 1 października 2010 r. - 30 września 2020 r.

Ponadto Zainteresowany wskazał, że nabycie w 1999 r. prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności budynku nastąpiło od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Sprzedaż ww. praw nie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Dostawa budynku opodatkowana była stawką podatku VAT 22% - faktura VAT, natomiast nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu bez podatku VAT - rachunek. Wnioskodawcy w związku z nabyciem ww. praw przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego. Modernizacja części budynku (314,67 m²) w latach 2000-2006 stanowiła jej ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a nakłady na modernizację tej części budynku poniesione przez Spółkę stanowiły kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej tej części budynku (od poniesionych nakładów został odliczony podatek VAT).

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego w świetle powołanych przepisów prawa, w pierwszej kolejności wskazać należy na okoliczności sprawy, z których wynika, że nabywając przedmiotową nieruchomość w 1999 r., Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Ponadto z wniosku nie wynika, aby przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej Wnioskodawcy. Ww. budynek bowiem wykorzystywany był i nadal jest przez Zainteresowanego do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. najem. W konsekwencji dostawa przedmiotowej działki zabudowanej kamienicą nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy nieruchomości wynikające z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że dostawa kamienicy znajdującej się na działce nr 39, nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Z okoliczności sprawy wynika, że pierwsze zasiedlenie części budynku znajdującej się na parterze, tj. lokalu o pow. 95,9 m² z oddzielnym wejściem, miało miejsce w chwili nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę w 1999 r., a nie jak wskazał Zainteresowany - w chwili oddania tej części w najem w 2000 r. Natomiast odnośnie pozostałej części budynku o łącznej powierzchni 314,67 m^2, tj. lokali wraz z częściami wspólnymi, które znajdują się na I i II piętrze oraz części parteru z drugim wejściem, ulepszanej przez Spółkę w latach 2000-2006, gdzie wydatki na ulepszenie tej części kamienicy przekroczyły 30% jej wartości początkowej, do pierwszego zasiedlenia doszło w momencie oddania w najem ww. lokali wraz z częściami wspólnymi, w latach 2010-2011.

Uwzględniając powyższe okoliczności, należy stwierdzić, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą całej kamienicy upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Wobec powyższego, dostawa kamienicy będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w przypadku gdy Wnioskodawca nie zrezygnuje ze zwolnienia od podatku i nie wybierze opcji opodatkowania przedmiotowej transakcji, stosownie do art. 43 ust. 10 ustawy, po spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 11 ustawy.

Z uwagi zatem na fakt, iż dostawa ww. budynku kamienicy będzie zwolniona od podatku, to zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym budynek ten jest posadowiony, w myśl art. 29a ust. 8 ustawy, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Reasumując, dostawa przedmiotowej nieruchomości zabudowanej będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy, o ile Spółka nie zrezygnuje ze zwolnienia od podatku i nie wybierze opcji opodatkowania, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, po spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 11 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo należy zauważyć, że powołany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku przepis § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392, z późn. zm.), obowiązywał do dnia 31 grudnia 2013 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.