IPTPP2/443-108/13-4/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2013 r. (data wpływu 11 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia - według daty wpływu - 15 kwietnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży nieruchomości w drodze egzekucji - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lutego 2013 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży nieruchomości w drodze egzekucji.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia - według daty wpływu - 15 kwietnia 2013 r. poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

W 2005 r. Wnioskodawca nabył z żoną odpłatnie aktem notarialnym prawo własności do nieruchomości położonej w... do majątku osobistego. Została ona przez Zainteresowanego i Jego żonę kupiona wraz z naniesieniem od osób fizycznych bez możliwości odliczenia podatku naliczonego. W okresie, kiedy stanowiła Ich własność, nie poczyniono w związku z nią żadnych nakładów na jej ulepszenie, w stosunków do których przysługiwałoby Wnioskodawcy i Jego żonie prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto, od 1993 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany nadmienił, że Jego żona nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej.

W grudniu 2009 r. ww. nieruchomość została sprzedana przez sąd. Natomiast obecnie toczy się wobec Zainteresowanego i Jego żony postępowanie egzekucyjne, którego przedmiotem jest ww. nieruchomość. W aktach tego postępowania znajduje się zarządzenie Sądu Rejonowego dotyczące sporządzenia przez komornika planu podziału kwoty uzyskanej ze sprzedaży tej nieruchomości wraz z podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 22%.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż:

W związku z powyższym zadano następujące.

Czy sprzedaż nieruchomości stanowiącej składnik majątku prywatnego niezwiązanej z działalnością gospodarczą powinna być zwolniona z podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabyta przez Zainteresowanego i Jego żonę nieruchomość została włączona do majątku prywatnego oraz nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Przy jej zakupie nie przysługiwało Zainteresowanemu i Jego żonie prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż nabyli ją aktem notarialnym od osób fizycznych. Ponadto, nie poczynili żadnych nakładów na jej ulepszenie oraz nie mieli zamiaru jej dalszej odsprzedaży. Została ona zajęta przez komornika w postępowaniu egzekucyjnym i sprzedana w grudniu 2009 r. Natomiast obecnie z zarządzenia sądu dotyczącego planu podziału kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości wynika, że transakcja ta ma być objęta podatkiem od towarów i usług ze stawką 22%.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że zbycie tej nieruchomości powinno być zwolnione z VAT na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., ponieważ nie został odliczony podatek naliczony przy jej zakupie oraz nie dokonano żadnych wydatków na modernizację tej nieruchomości.

W sprawie opisanej powyżej nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa oraz postępowanie przed sądem administracyjnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż z uwagi na fakt, iż opisana we wniosku transakcja sprzedaży nieruchomości w drodze egzekucji miała miejsce w grudniu 2009 r., natomiast postanowienie sądu uprawomocniło się w styczniu 2010 r., oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy dokonano w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące w tym okresie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym, rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 Kodeksu cywilnego. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Przytaczając z kolei przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59, z późn. zm.) stwierdzić należy, iż stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Na podstawie art. 921 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.), egzekucja z nieruchomości należy do komornika działającego przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona.

Stosownie do art. 987 Kodeksu postępowania cywilnego, po zamknięciu przetargu sąd w osobie sędziego, pod którego nadzorem odbywa się licytacja, wydaje na posiedzeniu jawnym postanowienie co do przybicia na rzecz licytanta, który zaofiarował najwyższą cenę, po wysłuchaniu tak jego, jak i obecnych uczestników.

Osoba, na rzecz której udzielono przybicia, uzyskuje, jeżeli wykona warunki licytacyjne, prawo do przysądzenia jej własności nieruchomości (art. 995 Kodeksu postępowania cywilnego).

W myśl art. 998 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, po uprawomocnieniu się przybicia i wykonaniu przez nabywcę warunków licytacyjnych lub postanowieniu o ustaleniu ceny nabycia i wpłaceniu całej ceny przez Skarb Państwa sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności.

Na mocy art. 999 § 1 ww. ustawy, prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest także tytułem egzekucyjnym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości.

Od chwili uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności na rzecz nabywcy należą do niego pożytki z nieruchomości. Powtarzające się daniny publiczne przypadające z nieruchomości od dnia prawomocności postanowienia o przysądzeniu własności ponosi nabywca. Świadczenia publiczno-prawne nie powtarzające się nabywca ponosi tylko wtedy, gdy ich płatność przypada w dniu uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności lub po tym dniu (art. 999 § 2 ww. ustawy).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż własność nieruchomości na nabywcę przenosi prawomocne postanowienie sądu o przysądzeniu własności, zatem datą sprzedaży przedmiotowej nieruchomości będzie data uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności nieruchomości.

Jednocześnie należy wskazać, iż nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w obrocie gospodarczym. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar". Zgodnie z definicją zawartą we "Współczesnym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.)"zamiar" oznacza "intencję zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć". Wobec powyższego istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom oraz cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że za podatnika uznaje się również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i dokonała w tym celu pewnych nakładów, mimo że sama sprzedaż jeszcze się nie rozpoczęła, czy nawet nigdy nie zostanie rozpoczęta. Bardzo istotnym elementem, przesądzającym o prowadzeniu działalności gospodarczej są czynności przygotowawcze, jakich dokonuje dany podmiot w związku z rozpoczęciem działalności. Sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami realizowanymi w tym celu nadaje status podatnika podatku od towarów i usług, już nawet w fazie dokonywania czynności przygotowawczych, co wynika m.in. z orzeczenia TSUE z dnia 29 lutego 1996 r. C-10/94 w sprawie Intercommunale voor zeewaterontzilting (INZO).

Za podatnika należy zatem uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie towarów, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ustawodawca, w art. 2 pkt 14 ustawy, definiuje pojęcie "pierwszego zasiedlenia", przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało zatem miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt będzie przedmiotem sprzedaży albo będzie oddany w najem, bądź dzierżawę. Zarówno bowiem dostawa, jak też najem, bądź dzierżawa, są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Według ust. 7a ww. artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Ze złożonego wniosku wynika, że w 2005 r. Wnioskodawca nabył z żoną odpłatnie aktem notarialnym prawo własności do nieruchomości położonej w... do majątku osobistego. Działka została nabyta z myślą o jej ewentualnym wykorzystaniu w przyszłości pod działalność gospodarczą, ale do chwili sprzedaży do realizacji zamierzeń nie doszło. Nieruchomość składa się z jednej działki zabudowanej. Na działce znajduje się budynek gospodarczy na stałe związany z gruntem. Klasyfikacja budynku trwale związanego z gruntem to 125 według PKOB. Została ona przez Zainteresowanego i Jego żonę kupiona wraz z naniesieniem od osób fizycznych bez możliwości odliczenia podatku naliczonego. Nieruchomość nie była zasiedlana w ramach pierwszego zasiedlenia. W okresie, kiedy stanowiła Ich własność, nie poczyniono w związku z nią żadnych nakładów na jej ulepszenie, w stosunków do których przysługiwałoby Wnioskodawcy i Jego żonie prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, nie była wynajmowana, ani też w żaden inny sposób udostępniana innym osobom.

Sąd Rejonowy wydał postanowienie z dnia 29 grudnia 2009 r., w którym postanowił przysądzić prawo własności zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr 7., będącej przedmiotem pierwszej licytacji w dniu 15 września 2009 r. w Sądzie Rejonowym na rzecz sp. z o.o. Postanowienie uprawomocniło się 5 stycznia 2010 r. Do chwili obecnej nie wystawiono faktury sprzedaży, ponieważ sąd nie przekazał stosownej kwoty na konto komornika. Postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 29 grudnia 2009 r. dokumentuje sprzedaż tej nieruchomości. Działka wraz z naniesieniem została zbyta w całości w wyniku sprzedaży egzekucyjnej. Natomiast obecnie toczy się wobec Zainteresowanego i Jego żony postępowanie egzekucyjne, którego przedmiotem jest ww. nieruchomość. W aktach tego postępowania znajduje się zarządzenie Sądu Rejonowego dotyczące sporządzenia przez komornika planu podziału kwoty uzyskanej ze sprzedaży tej nieruchomości wraz z podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 22%.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów prawa oraz opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawca w związku z przedmiotową dostawą nieruchomości (budynku gospodarczego wraz z działką nr 7.) występuje jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Bowiem - jak wskazał Zainteresowany - nabył przedmiotową działkę z myślą o jej ewentualnym wykorzystaniu w przyszłości pod działalność gospodarczą. Zatem stwierdzić należy, iż poczynione przez Wnioskodawcę czynności przygotowawcze, tj. nabycie przedmiotowej nieruchomości, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Nieruchomość ta nie jest majątkiem osobistym, który z samej nazwy służy do zaspokajania tylko i wyłącznie potrzeb osobistych (prywatnych). Działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje natomiast w sytuacji, gdy przedmiotem jest majątek osobisty danej osoby, nabyty na jej własne potrzeby a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. Zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie zakupu. Oczywistym jest bowiem, że dokonując inwestycji czyni się to z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, chociaż zamiar ten nie zawsze będzie zrealizowany.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że dostawa przedmiotowej nieruchomości nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca w związku z jej dostawą występuje w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Zatem, dostawa przedmiotowej nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na fakt iż jest dokonana przez podmiot będący w odniesieniu do tej czynności podatnikiem podatku VAT.

Odnosząc się natomiast do kwestii zwolnienia z opodatkowania przedmiotowej nieruchomości wskazać należy, iż dostawa przedmiotowego budynku gospodarczego jest dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, bowiem oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi nie miało dotąd miejsca. Bowiem budynek ten - jak wskazał Wnioskodawca - nabył od osób fizycznych, a ponadto nie był on wynajmowany, ani też w żaden inny sposób udostępniany innym osobom.

Wobec powyższego należy uznać, że dostawa budynku gospodarczego nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Dostawa ta natomiast korzysta ze zwolnienia, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, ponieważ Wnioskodawcy w stosunku do przedmiotowego budynku nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zainteresowany również nie poczynił w związku z ww. budynkiem żadnych nakładów na jego ulepszenie.

Ponadto, z uwagi na fakt, iż dostawa przedmiotowego budynku jest zwolniona od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, to zbycie gruntu, na którym ten budynek jest posadowiony, w myśl art. 29 ust. 5 ustawy, korzysta również ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż przedmiotowego budynku gospodarczego wraz z gruntem (działką nr 7.), na którym ten budynek jest posadowiony, dokonana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i przy spełnieniu przesłanki do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz art. 29 ust. 5 ustawy.

W świetle powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać je za nieprawidłowe, bowiem jakkolwiek Wnioskodawca wywodzi prawidłowy skutek prawny, że zbycie przedmiotowej nieruchomości powinno być zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, to jednakże wychodzi z założenia, iż przedmiotowa dostawa odbywa się w ramach majątku prywatnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.