IPTPP2/443-102/11-4/PM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2011 r. (data wpływu 2 maja 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu 2 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności budynków i budowli - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności budynków i budowli. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu 2 sierpnia 2011 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 17 grudnia 2007 r. Sąd Rejonowy, Sąd Gospodarczy XIV Wydział Gospodarczy dla Spraw Upadłościowych i Naprawczych ogłosił upadłość prowadzącego działalność gospodarczą Postanowienie to jest prawomocne.

Postanowieniem z dnia 6 maja 2008 r. Sąd Rejonowy, Sąd Gospodarczy powołał Panią na syndyka masy upadłości. Postanowienie to jest prawomocne.

W celu wykazania legitymacji syndyka do wystąpienia z niniejszym wnioskiem, Zainteresowana wskazuje, iż w myśl art. 173 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361 z późn. zm.) w brzmieniu sprzed zmiany ustawy z dnia 6 marca 2009 r., syndyk niezwłocznie obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem go przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji. Jednocześnie zgodnie z art. 160 ust. 1 ww. ustawy, w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności na rachunek upadłego, lecz w imieniu własnym.

W ramach prowadzonego postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, przedmiotem sprzedaży będzie:

* prawo użytkowania wieczystego gruntu (działka ew. nr: 740/2, 740/3, 738/15) i prawo własności budynków, budowli i urządzeń gospodarstwa rolnego

* prawo użytkowania wieczystego gruntu (działka ew. nr 111/29) i prawo własności budynków, budowli i urządzeń gospodarstwa rolnego

Dla nieruchomości rolnej., która składa się z działek ewidencyjnych o nr: 740/2, 740/3,738/15 jest założona księga wieczysta.

Dla nieruchomości rolnej, która składa się z działki ewidencyjnej nr 111/29 jest założona KW.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy z dnia 27 października 2004 r. oraz zmianą ww. planu, zatwierdzoną Uchwałą Rady Gminy z dnia 30 marca 2007 r. mając na uwadze nieruchomość rolną (...) poszczególne działki ewidencyjne wchodzące w skład ww. nieruchomości leżą na następujących terenach:

Działka ew. nr 738/17 w swojej północnej części jest zabudowana. Zabudowę stanowią:

* budynek gospodarczy o powierzchni użytkowej 420 m ^2,

* budynek garażowy z wiatą o powierzchni użytkowej 115 m ².

Pozostała część działki jest wykorzystywana rolniczo, na większości powierzchni znajdują się nasadzenia sadownicze. Działka ew. nr 738/16 stanowi wąski pas gruntu, szerokości od czterech do dziesięciu metrów, wydzielony pomiędzy budynkiem garaży, a północną granicą całej nieruchomości.

Na przeważającej części działki ew. nr 740/2 znajdują się nasadzenia sadownicze. Przy północnej granicy działki znajdują się: budynek przepompowni i budynek garaży oraz stacja transformatorowa na słupach żelbetonowych. Działka ew. nr 740/3 została wydzielona pod parterowy budynek wykorzystywany jako skład przeciwpożarowy o powierzchni użytkowej około 18 m ².

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy. z dnia 27 października 2004 r. oraz zmianą ww. planu zatwierdzoną Uchwałą Rady Gminy z dnia 30 marca 2007 r. nieruchomość rolna., składa się z działki ew. nr 111/29, która leży:

* w części na terenie przeznaczonym do użytkowania rolniczego, w których dopuszcza się realizację obiektów usług związanych z obsługą rolnictwa (oznaczenie w planie R, UR),

* w części na terenie trwałych użytków zielonych i zadrzewień oraz terenie wód otwartych (oznaczenie w planie RZ, W). Tereny trwałych użytków zielonych i zadrzewień przeznaczone są do zagospodarowania rolniczego w postaci łąk i pastwisk, zadrzewień i zakrzewień, jako tereny pod urządzeniami melioracji wodnych i przeciwpowodziowymi, tereny ujęć wodnych dla potrzeb rolnictwa. Tereny te podlegają ograniczeniom w zainwestowaniu nową zabudową,

* w części na terenie usług nieuciążliwych i zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności wraz z zielenią towarzyszącą i izolacyjną oraz niezbędnymi dojściami, dojazdami i czasowymi miejscami postojowymi towarzyszącymi usługom (oznaczenie w planie 4U, MN),

* w części na terenach produkcyjno-usługowych wraz z zielenią towarzyszącą i izolacyjną oraz niezbędnymi dojściami, dojazdami i parkingami. Teren częściowo położony w strefie ochrony stanowiska archeologicznego (oznaczenie w planie 2PU).

Nieruchomość. posiada niejednorodną strukturę wykorzystania powierzchni. Część południowo-zachodnia jest zabudowana budynkami i budowlami służącymi głównie do prowadzenia produkcji rolnej. Część południowo wschodnia jest zabudowana budynkiem i zbiornikami stacji benzynowej oraz doprowadzonym do stanu zerowego budynkiem, który prawdopodobnie miał być mieszkalny, wielorodzinny. Zdecydowana większość terenu nieruchomości jest wykorzystywana rolniczo. Część terenu jest obsadzona nasadzeniami sadowniczymi a część uprawiana. Na nieruchomości znajdują się następujące budynki i budowle:

* budynek administracyjny o powierzchni użytkowej 330 m ^2,

* zbiornik przeciwpożarowy o powierzchni użytkowej około 200 m ^2,

* budynek chłodni o powierzchni użytkowej 2066 m ^2,

* wiata stalowa o powierzchni użytkowej 648 m ^2,

* wiata z garażami o powierzchni użytkowej 320 m ^2,

* budynek z boksów garażowych o powierzchni użytkowej 184 m ^2,

* budynek warsztatowy o powierzchni użytkowej 84 m ^2,

* zespół budynków po byłej stolarni o powierzchni użytkowej 155 m ^2,

* budynki magazynowe o powierzchni użytkowej 320 m ^2,i 860 m ^2,

* budynek starej chłodni o powierzchni użytkowej około 60 m ^2,

* budynek warsztatu mechanicznego o powierzchni użytkowej ok. 140 m ^2,

* magazyn środków chemicznych o powierzchni użytkowej około 140 m ^2,

Ww. nieruchomości rolne stanowią majątek prywatny upadłego i jego żony, nie związany z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą oraz nie znajdują się w ewidencji środków trwałych.

Ww. nieruchomości rolne upadły nabył wraz z małżonką na podstawie umowy sprzedaży z dnia 17 kwietnia 2000 r. jako zespół składników materialnych i niematerialnych obejmujących wszystko co wchodzi w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 55³ Kodeksu cywilnego.

W związku z ogłoszeniem upadłości w oparciu o treść art. 124 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, ww. majątek wszedł do masy upadłości, natomiast na podstawie art. 75 ust. 1 ww. ustawy utracił prawo zarządu oraz możliwość korzystania i rozporządzania mieniem wchodzącym do masy.

W ramach prowadzonego postępowania upadłościowego syndyk podejmuje czynności związane z likwidacją masy upadłości polegające na sprzedaży poszczególnych składników masy w tym także ww. nieruchomości.

Wobec powyższego upadły nie może zbywać jak również mieć zamiaru zbycia innych należących do niego nieruchomości, bowiem czynności te należą obecnie do syndyka.

Jednocześnie Zainteresowana wyjaśniła, iż upadły nie był i nie jest zarejestrowany w Urzędzie Skarbowym jako rolnik ryczałtowy w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Upadły jest natomiast zarejestrowany w US jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą - VAT 7 oraz posiada numer REGON i w związku z tą działalnością był podatnikiem podatku VAT.

Ponadto, w uzupełnieniu z dnia 1 sierpnia 2011 r. do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż zgodnie z wypisem z ewidencji działalności gospodarczej upadły prowadził działalność gospodarczą, której przedmiotem był w szczególności: transport drogowy towarów pojazdami uniwersalnymi, działalność usługowa związana z przetwórstwem i konserwowaniem warzyw i owoców, sprzedaż hurtowa i detaliczna owoców, warzyw, kwiatów, roślin, grzybów, wyrobów chemicznych, paliw ciekłych, stałych, gazowych i produktów pochodnych, uprawa drzew i krzewów ozdobnych, uprawa zbóż, warzyw, roślin przemysłowych, wynajem samochodów ciężarowych z kierowcą, kupno, sprzedaż i wynajem nieruchomości na własny rachunek, wynajem maszyn i urządzeń rolniczych, działalność śródlądowych agencji transportowych, pozostała sprzedaż hurtowa, działalność usługowa pozostała.

Z umowy sprzedaży z dnia 17 kwietnia 2000 r. wynika, iż upadły nabył wraz z żoną przedmiotowe nieruchomości zorganizowane na prawie użytkowania wieczystego oraz odrębną własność znajdujących się na tych nieruchomościach budynków i obiektów jako zespół składników wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 55³ Kodeksu cywilnego.

W umowie sprzedaży z dnia 17 kwietnia 2000 r. upadły oraz jego małżonka oświadczyli, że nabywają przedmiotowe nieruchomości oraz budynki i obiekty z przeznaczeniem na prowadzoną przez nich działalność gospodarczą.

Powyższa czynność jako sprzedaż gospodarstwa rolnego wolna była od podatku VAT na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów o tym podatku (Dz. U. Nr 109.99, poz. 1245).

W związku z powyższym w odniesieniu do przedmiotowych nieruchomości i obiektów oraz urządzeń upadłemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Pomimo że upadły i jego małżonka nabyli przedmiotowe nieruchomości oraz budynki i obiekty z przeznaczeniem na prowadzoną przez nich działalność gospodarczą to jednak w ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej prowadzonej przez upadłego brak jest owych nieruchomości oraz budynków, co prowadzi do wniosku, że ww. nieruchomości jako zorganizowana całość, stanowią majątek prywatny niewykorzystywany w związku z prowadzoną przez upadłego działalnością gospodarczą.

W dokumentacji upadłego brak jest również dokumentów, z których wynikałoby, że z przedmiotowych gruntów dokonywano zbioru i sprzedaży płodów rolnych oraz że były one przedmiotem umowy najmu, dzierżawy itp. Zatem należy przyjąć, że z przedmiotowych gruntów nie dokonywano zbioru i sprzedaży płodów rolnych jak również nie były one przedmiotem umowy najmu, dzierżawy itp. oraz nie były wykorzystywane w działalności rolniczej. Część gruntów przeznaczonych pod uprawę - o ile pozwalały na to warunki atmosferyczne - wykorzystywano dla potrzeb własnych, gdyż uprawiano na nich warzywa, obecnie na części gruntu, na którym była możliwa uprawa posiano groch, który może być wykorzystany jako naturalny nawóz.

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów w skład nieruchomość. wchodzą obecnie następujące działki ewidencyjne: 738/16, 738/17, 740/2, 740/3.

Wcześniej przedmiotowa nieruchomość składała się z działek ew. o nr 740/2, 740/3 i 738/15.

Działka ew. 738/15 została podzielona na dwie działki ew. nr 738/16 i 738/17, jednakże w dziale pierwszym księgi wieczystej, jaka została założona do ww. nieruchomości tj. - oznaczenie nieruchomości, nie ujawniono podziału działki nr ew. 738/15 na działki ew. nr: 738/16 i 738/17, dlatego we wniosku o wydanie interpretacji przywołano opis działki 738/15 z uwzględnieniem jej aktualnego podziału na działki nr 738/16 i 738/17.

Dla wszystkich działek wchodzących w skład nieruchomości., w tym także działki o nr ew. 738/15 obecnie istnieje jedynie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzony Uchwałą Rady Gminy. z dnia 27 października 2004 r. oraz zmianą ww. planu zatwierdzoną Uchwałą Rady Gminy. z dnia 30 marca 2007 r., który zawiera o wiele szersze informacje o zagospodarowaniu terenu niż w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Dla przedmiotowej działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie natomiast z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy działka ewidencyjna 738/15 oznaczona jest symbolem R (tereny rolne) przeznaczone do zagospodarowania rolniczego.

Przyszła sprzedaż przedmiotowych budynków, wskazanych we wniosku nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), jak również przed nim.

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą każdego z budynków upłynął okres dłuższy niż 2 lata, ponieważ upadły nabył obiekty w roku 2000 a upadłość została ogłoszona w dniu 17 grudnia 2007 r. natomiast sprzedaż przez syndyka jest zaplanowana na bieżący rok.

Z dokumentacji księgowej przekazanej przez upadłego nie wynika, żeby upadły ponosił jakiekolwiek wydatki na ulepszenie przedmiotowych obiektów, a w szczególności wydatki w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z dokumentacji księgowej przekazanej przez upadłego nie wynika, żeby poszczególne budynki i budowle w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez upadłego do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat.

Urządzenia gospodarstwa rolnego, będące przedmiotem sprzedaży, są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ upadły nabył urządzenia w roku 2000, upadłość została ogłoszona 17 grudnia 2007 r. a sprzedaż przez syndyka jest zaplanowana na bieżący rok.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż wyżej opisanych nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a jeśli tak, to jaka stawka podatku VAT winna być zastosowana.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 5 ust. 1, art. 2 pkt 6, oraz art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dostawa nieruchomości stanowiąca własność prywatną upadłego i jego żony (nie ujętych w ewidencji środków trwałych firmy) nie nosi znamion sprzedaży związanej z działalnością gospodarczą. Tym samym osobę dokonującą sprzedaży nie uznaje się za podatnika, w związku z powyższym przedmiotowa dostawa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Również dostawa ww. nieruchomości, w ocenie Zainteresowanej, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się z tego podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zgodnie z tym przepisem, opodatkowaniu VAT podlegają jedynie tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jak również oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże, nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż w dniu 17 grudnia 2007 r. Sąd Rejonowy ogłosił upadłość prowadzącego działalność gospodarczą. W ramach prowadzonego postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, przedmiotem sprzedaży będzie:

* prawo użytkowania wieczystego gruntu (działka ew. nr 740/2, 740/3, 738/15) i prawo własności budynków, budowli i urządzeń gospodarstwa rolnego.

* prawo użytkowania wieczystego gruntu (działka ew. nr 111/29) i prawo własności budynków, budowli i urządzeń gospodarstwa rolnego

Właścicielami ww. nieruchomości na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej są upadły wraz z małżonką. Z dokumentacji księgowej przekazanej przez upadłego nie wynika, aby ww. nieruchomości były związane z prowadzoną przez upadłego działalnością gospodarczą, nie znajdują się w ewidencji środków trwałych. Jak wskazała Wnioskodawczyni, przedmiotowe nieruchomości zorganizowane na prawie użytkowania wieczystego oraz odrębną własność znajdujących się na tych nieruchomościach budynków i obiektów nabyte zostały jako zespół składników wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 55³ Kodeksu cywilnego. Ponadto, w umowie sprzedaży z dnia 17 kwietnia 2000 r. upadły oraz jego małżonka oświadczyli, że nabywają przedmiotowe nieruchomości oraz budynki i obiekty z przeznaczeniem na prowadzoną przez nich działalność gospodarczą.

Zatem, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności posadowionych na nich nieruchomości nie będzie zbywała majątku osobistego, upadłego ale majątek wykorzystywany w działalności gospodarczej. Przedmiotowych nieruchomości nie można uznać za majątek osobisty upadłego, bowiem nie zostały one nabyte w celu zaspokajania wyłącznie potrzeb osobistych, ale - według założeń wynikających z oświadczenia złożonego w umowie sprzedaży z dnia 17 kwietnia 2000 r. - przedmiotowe nieruchomości oraz budynki i obiekty nabyte zostały z przeznaczeniem do prowadzenia działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że planowana przez Syndyka sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz prawa własności budynków i budowli wcześniej zakupionych przez osobę upadłego z zamiarem wykorzystywania w działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, będzie podlegała jej regulacjom, a osoba upadłego występować będzie w tych transakcjach w charakterze podatnika tego podatku.

Podstawowa stawka podatku - na mocy art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zatem, z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (sprzedającego) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b) - stosownie do art. 43 ust. 7a - nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Podkreślenia wymaga, że dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest, czy Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Literalne brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy wskazuje bowiem, że jednym z warunków skorzystania ze zwolnienia jest to, by w stosunku do dostawy danego obiektu nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy również wskazać, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższego przepisu nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29 ust. 5a ustawy).

Natomiast, na mocy § 13 ust. 1 pkt 11, obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie użytkowania wieczystego) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do treści art. 4 ust. 1 tej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2 cyt. ustawy).

Na podstawie art. 3 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do jej zadań własnych. W świetle art. 9 ust. 1 ww. ustawy polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu (art. 9 ust. 4 i ust. 5 cyt. ustawy).

Natomiast, ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.), informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu danego terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyduje przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku ww. dokumentacji - przeznaczenie terenu może wynikać z ewidencji gruntów i budynków.

Należy jednak wskazać, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych - art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż w ramach prowadzonego postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, przedmiotem sprzedaży będzie:

* prawo użytkowania wieczystego gruntu (działka ew. nr 740/2, 740/3, 738/15) i prawo własności budynków, budowli i urządzeń gospodarstwa rolnego;

* prawo użytkowania wieczystego gruntu (działka ew. nr 111/29) i prawo własności budynków, budowli i urządzeń gospodarstwa rolnego.

Część działki ew. nr 740/2 leży na terenie zieleni komponowanej (parkowej), trwałych użytków zielonych i wód. Obszar narażony na okresowe podtapianie (oznaczenie w planie 11 ZP, RZ, W), a część działki leży na terenach przeznaczonych do zagospodarowania rolniczego. Lokalizację zabudowy rolniczej związanej z gospodarstwem rolnym, w szczególności zabudowy zagrodowej dopuszcza się z zaleceniem jej lokowania w pasie terenów o szerokości 100 m., przyległych do istniejących, wydzielonych geodezyjnie dróg, przy zachowaniu przepisów odrębnych (oznaczenie w planie R).

Działka 740/3 leży na terenie zieleni komponowanej (parkowej), trwałych użytków zielonych i wód. Obszar narażony na okresowe podtapianie (oznaczenie w planie 11 ZP, RZ, W). Działka ta została wydzielona pod parterowy budynek wykorzystywany jako skład przeciwpożarowy o powierzchni użytkowej około 18 m ².

Działka 738/15, składająca się po podziale z działki 738/16 i 738/17, oznaczona jest symbolem R - tereny rolne - przeznaczone do zagospodarowania rolniczego.

Działki ew. nr 738/16 i 738/17 leżą na terenach przeznaczonych do zagospodarowania rolniczego. Lokalizację zabudowy rolniczej związanej z gospodarstwem rolnym, w szczególności zabudowy zagrodowej dopuszcza się z zaleceniem jej lokowania w pasie terenów o szerokości 100 metrów, przyległych do istniejących, wydzielonych geodezyjnie dróg, przy zachowaniu przepisów odrębnych (oznaczenie w planie R).

Część działki ew. nr 738/16 i działki ew. nr 738/17 leży na terenie usług i zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności oraz zamieszkania zbiorowego wraz z zielenią towarzyszącą i izolacyjną, oraz niezbędnymi dojściami, dojazdami i czasowymi miejscami postojowymi towarzyszącymi usługom (oznaczenie w planie 4U, MN, ZP).

Część działki ew. nr 738/16 i działki ew. nr 738/17 leży na terenie zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności, jednorodzinnej wolnostojącej, z dopuszczeniem usług nieuciążliwych wraz z zielenią towarzyszącą i izolacyjną oraz niezbędnymi dojazdami i parkingami (oznaczenie w planie 9 MN. U).

Część działki ew. nr 738/16 i działki ew. nr 738/17 leży na terenie zabudowy zagrodowej z dopuszczeniem zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej wolnostojącej i bliźniaczej oraz usług nieuciążliwych wraz z zielenią towarzyszącą i izolacyjną oraz niezbędnymi dojściami, dojazdami i parkingami (oznaczenie w planie 7 MRj).

Działka ew. nr 738/17 w części jest zabudowana. Zabudowę stanowią:

* budynek gospodarczy o powierzchni użytkowej 420 m ^2,

* budynek garażowy z wiatą o powierzchni użytkowej 115 m ^2,.

Pozostała część działki jest wykorzystywana rolniczo, na większości powierzchni znajdują się nasadzenia sadownicze.

Działka ew. nr 738/16 stanowi wąski pas gruntu, szerokości od czterech do dziesięciu metrów, wydzielony pomiędzy budynkiem garaży, a północną granicą całej nieruchomości.

Tym samym, działka 738/15 jest również zabudowana i częściowo przeznaczona pod zabudowę.

Działka o nr ew. 111/29 leży na następujących terenach:

* w części na terenie przeznaczonym do użytkowania rolniczego, w których dopuszcza się realizację obiektów usług związanych z obsługą rolnictwa (oznaczenie w planie R, UR);

* w części na terenie trwałych użytków zielonych i zadrzewień oraz terenie wód otwartych (oznaczenie w planie RZ, W). Tereny trwałych użytków zielonych i zadrzewień przeznaczone są do zagospodarowania rolniczego w postaci łąk i pastwisk, zadrzewień i zakrzewień, jako tereny pod urządzeniami melioracji wodnych i przeciwpowodziowymi, tereny ujęć wodnych dla potrzeb rolnictwa. Tereny te podlegają ograniczeniom w zainwestowaniu nową zabudową;

* w części na terenie usług nieuciążliwych i zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności wraz z zielenią towarzyszącą i izolacyjną oraz niezbędnymi dojściami, dojazdami i czasowymi miejscami postojowymi towarzyszącymi usługom (oznaczenie w planie 4U, MN);

* w części na terenach produkcyjno-usługowych wraz z zielenią towarzyszącą i izolacyjną oraz niezbędnymi dojściami, dojazdami i parkingami. Teren częściowo położony w strefie ochrony stanowiska archeologicznego (oznaczenie w planie 2PU).

Część południowo-zachodnia jest zabudowana budynkami i budowlami służącymi głównie do prowadzenia produkcji rolnej. Część południowo wschodnia jest zabudowana budynkiem i zbiornikami stacji benzynowej oraz doprowadzonym do stanu zerowego budynkiem, który prawdopodobnie miał być mieszkalny, wielorodzinny.

Na nieruchomości znajdują się następujące budynki i budowle:

* budynek administracyjny o powierzchni użytkowej 330 m ^2,

* zbiornik przeciwpożarowy o powierzchni użytkowej około 200 m ^2,

* budynek chłodni o powierzchni użytkowej 2066 m ^2,

* wiata stalowa o powierzchni użytkowej 648 m ^2,

* wiata z garażami o powierzchni użytkowej 320 m ^2,

* budynek z boksów garażowych o powierzchni użytkowej 184 m ^2,

* budynek warsztatowy o powierzchni użytkowej 84 m ^2,

* zespół budynków po byłej stolarni o powierzchni użytkowej 155 m ^2,

* budynki magazynowe o powierzchni użytkowej 320 m ^2,i 860 m ^2,

* budynek starej chłodni o powierzchni użytkowej około 60 m ^2,

* budynek warsztatu mechanicznego o powierzchni użytkowej ok. 140 m ^2,

* magazyn środków chemicznych o powierzchni użytkowej około 140 m ^2,

Posiłkując się treścią załącznika Nr 1 poz. 3 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. 164, poz. 1587) stwierdzić należy, że "tereny zabudowy zagrodowej" zostały zaklasyfikowane w grupie "tereny użytkowane rolniczo", która obejmuje trzy podgrupy:

* 3.1 "tereny rolnicze" - oznaczenie literowe R;

* 3.2 "tereny obsługi produkcji w gospodarstwach rolnych, hodowlanych, ogrodniczych oraz gospodarstwach leśnych i rybackich" - oznaczenie literowe RU;

* 3.3 "tereny zabudowy zagrodowej w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych" - oznaczenie literowe RM.

Z powyższego wynika zatem jednoznacznie, że "tereny zabudowy zagrodowej", oznaczone literami RM we wskazanych gospodarstwach to odmienna klasyfikacja od "terenów rolniczych", a zatem terenów przeznaczonych typowo pod uprawy rolne czy ogrodnicze. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia zabudowa zagrodowa, posiłkując się jednak innymi kryteriami stwierdzić należy jednoznacznie, że tereny zabudowy zagrodowej, to tereny przeznaczone pod zabudowę.

W tym zakresie można odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. z 2010 r. Dz. U. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.). Stosownie do treści art. 29 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, pozwolenia na budowę nie wymaga budowa obiektów gospodarczych związanych z produkcją rolną i uzupełniających zabudowę zagrodową w ramach istniejącej działki siedliskowej:

Zgodnie natomiast z art. 3 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o:

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż na działkach zagrodowych mogą znajdować się obiekty gospodarskie (np. stodoła, obora, garaż, silos), jak również budynek mieszkalny, tym samym stwierdzić należy, że przedmiotowe działki zabudowy zagrodowej są przeznaczone pod zabudowę, a ich dostawa, jako terenów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

To samo dotyczy terenów, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego mogą być wykorzystane pod budowę innych budynków lub też budowli.

Tym samym, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego przedmiotowych terenów niezabudowanych w części przeznaczonej pod zabudowę, będzie podlegać opodatkowaniu 23% stawką podatku - zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy - natomiast w części stanowiącej grunty rolne bez prawa jakiejkolwiek zabudowy, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług - na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Ponadto, z opisu sprawy wynika, iż przedmiotem sprzedaży będą również budynki i budowle. Wnioskodawczyni wskazała, iż sprzedaż opisanych budynków i budowli nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą każdej z nieruchomości upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Ponadto w okresie ich użytkowania upadły nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Również na moment zakupu, w odniesieniu do przedmiotowych nieruchomości i obiektów upadłemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem planowana sprzedaż budynków i budowli, znajdujących się na działce nr ew. 738/15 oraz na działce nr ew. 111/29 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Analogicznie, w świetle § 13 ust. 1 pkt 11 cyt. wyżej rozporządzenia w związku z art. 29 ust. 5 ustawy, dostawa prawa użytkowania wieczystego tej części gruntu, na którym są posadowione przedmiotowe budynki i budowle, również będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawczyni. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem oraz stanowiskiem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii opodatkowania sprzedaży urządzeń gospodarstwa rolnego nie będących nieruchomościami.

Dodatkowo tut. Organ wyjaśnia, iż wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej rozpatrywane są w terminie, o którym mowa w art. 14d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, tj. bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosków. Ponadto, wszystkie wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej rozpatrywane są z zachowaniem kolejności wpływu.

Stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Zainteresowaną nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.