IPTPP2/443-10/12-2/IR - Sposób oznaczenia na paragonach fiskalnych świadczonych usług opieki zdrowotnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2011 r. wg. daty nadania (data wpływu 2 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu określenia świadczonych usług na paragonach fiskalnych - jest prawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie sposobu określenia świadczonych usług na paragonach fiskalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest lekarzem stomatologiem, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie opieki medycznej służącej profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia - sklasyfikowaną według Klasyfikacji PKWiU z 2008 r. - pod symbolem 86.23. W związku z rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z 26 lipca 2010 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 930) od 1 maja 2011 r. Wnioskodawca prowadzi ewidencję obrotu świadczonych usług za pomocą kasy rejestrującej. Wnioskodawca świadczy usługi zarówno w ramach umowy o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej zawartej z NFZ, jak i na rzecz pacjentów wnoszących odpłatność samodzielnie.

Terminologia jaką posługują się przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych została określona w treści art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy. Tymczasem lekarz dentysta wykonuje szeroki wachlarz szczegółowych procedur. Dlatego też określenie na paragonie fiskalnym usług takich jak "usługi profilaktyki stomatologicznej", w zakres której wchodzą, zarówno badania kontrolne, jak i profesjonalne oczyszczanie zębów oraz fluaoryzacja; "usługi stomatologii zachowawczej" w zakres której wchodzi leczenie próchnicy zębów, odbudowa tkanek zęba (wypełnienia), leczenie endodontyczne (kanałowe); "usługi chirurgii stomatologicznej" w zakres której wchodzą ekstrakcje zębów, zabiegi z zakresu implantologii stomatologicznej oraz odbudowa kości; "usługi protetyczne" w zakres której wchodzi uzupełnianie zębów pojedynczych oraz mnogich; pozwala w sposób jednoznaczny definiować czego dotyczy dana usługa oraz umożliwia właściwe przyporządkowanie do stawki podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi z zakresu opieki medycznej świadczone na rzecz osób fizycznych, a służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia wystarczy określić na paragonie fiskalnym następującymi nazwami usług: "usługi profilaktyki stomatologicznej", "usługi stomatologii zachowawczej", "usługi chirurgii stomatologicznej", "usługi protetyczne".

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania z dnia 28 listopada 2008 r., na paragonie fiskalnym powinna znajdować się m.in. informacja określająca usługę lub towar.

Znowelizowany art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. określa wprost usługi zwolnione od podatku od towarów i usług jako "usługi w zakresie opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia" świadczone m.in. przez lekarzy i lekarzy dentystów.

Dlatego też w ocenie Wnioskodawcy określenie na paragonie fiskalnym usług takich jak: "usługi profilaktyki stomatologicznej", "usługi stomatologii zachowawczej" "usługi chirurgii stomatologicznej" "usługi protetyczne" pozwalają w sposób jednoznaczny definiować czego dotyczy dana usługa oraz umożliwia właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Zdaniem Zainteresowanego nie jest konieczne dalsze uszczegółowienie na paragonie fiskalnym nazwy usługi celem zastosowania zwolnienia.

Ponadto w ocenie Wnioskodawcy, za nieuszczegóławianiem terminologii używanej w kasach rejestrujących przez lekarza przemawiać może fakt, iż lekarz wykonując świadczenia zdrowotne u pacjenta zobowiązany jest do zachowania tzw. tajemnicy lekarskiej, czyli informacji związanych z osobą pacjenta, a uzyskanej w związku z wykonywaniem zawodu lekarza oraz informacji o stanie zdrowia pacjenta, w tym o wykonywanych na rzecz pacjenta usługach (art. 13 i 14 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta). Nie można bowiem zdaniem Zainteresowanego zapominać, iż lekarz nie świadczy usług stricte konsumenckich, a zawód jaki wykonuję zalicza się do tzw. zawodów zaufania publicznego. Tym samym lekarz będąc zobligowany do posługiwania się w kasach rejestrujących szczegółową terminologią odnoszącą się do danej procedury wykonywanej u pacjenta, może narazić się na zarzut ze strony pacjenta, że narusza tajemnicę lekarską.

Reasumując Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż za wystarczające należy uznać używanie na paragonie fiskalnym kasy rejestrującej terminologii takiej jak: "usługi profilaktyki stomatologicznej", "usługi stomatologii zachowawczej", "usługi chirurgii stomatologicznej" oraz "usługi protetyczne".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Obowiązujące od dnia 1 grudnia 2008 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem, szczegółowo określa m.in. wymogi, co do treści paragonu fiskalnego.

Jak wynika z treści § 2 pkt 11 rozporządzenia przez "paragon fiskalny" rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Zgodnie natomiast z § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

Z kolei w myśl § 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia paragon fiskalny musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (...).

Z cytowanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, iż na paragonie fiskalnym ma znajdować się nazwa towaru lub usługi.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy usługi oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć zgodnie ze "Słownikiem Języka Polskiego" PWN nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat. Oznacza to, że stosowana na paragonie fiskalnym nazwa winna być przypisana sprzedawanemu towarowi lub świadczonej usłudze i jednoznacznie je identyfikować. Nazwa towaru lub usługi powinna być tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę.

Jednocześnie nazwa usługi (towaru) na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jaki został zakupiony towar czy usługa. Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest lekarzem stomatologiem, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie opieki medycznej służącej profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, sklasyfikowaną według PKWiU z 2008 r. pod symbolem - 86.23. Zainteresowany świadczy usługi zarówno w ramach umowy o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej zawartej z NFZ jak i na rzecz pacjentów wnoszących odpłatność samodzielnie. Od 1 maja 2011 r. prowadzi ewidencję obrotu świadczonych usług za pomocą kasy rejestrującej. Terminologia jaką posługują się przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych została określona, jak wskazał Wnioskodawca, w treści art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy. Tymczasem lekarz dentysta wykonuje szeroki wachlarz szczegółowych procedur.

Wątpliwości po stronie Wnioskodawcy powstały w związku z nazwą usługi jaka powinna być zawarta na paragonie drukowanym przez kasę rejestrującą, tj. czy usługi z zakresu opieki medycznej świadczone na rzecz osób fizycznych, a służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia wystarczy określić na paragonie fiskalnym następującymi nazwami usług: "usługi profilaktyki stomatologicznej", "usługi stomatologii zachowawczej", "usługi chirurgii stomatologicznej", "usługi protetyczne".

Z przepisów § 5 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia wynika, że warunkiem niezbędnym do stosowania kasy rejestrującej jest określenie sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Poszczególnym oznaczeniom literowym służącym użytkownikowi kasy, mają zostać przyporządkowane odpowiednie stawki podatku oraz zwolnienie od podatku. Konieczne jest bowiem ujęcia na paragonie fiskalnym takich informacji, które pozwolą na wyodrębnienie od siebie wartości sprzedaży i kwot podatku według poszczególnych stawek oraz wartości sprzedaży zwolnionej.

Podkreślenia więc wymaga, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru w jednoznaczny sposób definiowała sprzedawane usługi i umożliwiała jej właściwe przyporządkowanie do stawek podatków.

Sposób przyporządkowania stawki określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Zauważyć również należy, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż nie wszystkie usługi medyczne świadczone przez podmiot określony w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 podlegają zwolnieniu od podatku VAT, ale jedynie te spośród nich, które służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Nazwa usługi proponowana przez Wnioskodawcę na paragonie, tj. "usługi profilaktyki stomatologicznej", "usługi stomatologii zachowawczej", "usługi chirurgii stomatologicznej", "usługi protetyczne" pozwala na zidentyfikowanie wykonanej usługi oraz jej charakteru.

W związku z powyższym, odnosząc przedstawiony opis stanu faktycznego do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa wskazać należy, iż to Wnioskodawca świadcząc usługi w zakresie opieki medycznej posiada wiedzę na temat ich zakresu i powinien dostosować stosowne nazewnictwo w kasie fiskalnej do ich ilości oraz rodzaju w ten sposób, aby odbiorca na podstawie otrzymanego paragonu fiskalnego był ją w stanie zidentyfikować - określić nabytą usługę.

Zatem uznać należy, iż nazwy usług proponowane przez Wnioskodawcę na paragonie, tj. "usługi profilaktyki stomatologicznej", "usługi stomatologii zachowawczej", "usługi chirurgii stomatologicznej", "usługi protetyczne", które jednocześnie pozwalają na zidentyfikowanie wykonanych usług oraz ich charakteru są wystarczające, w przypadku gdy nazwy usług określają usługi służące wyłącznie profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania świadczonych usług, jako korzystających ze zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 19, ponieważ nie było to przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.