IPTPP1/4512-90/15-7/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2015 r. (data wpływu 12 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismami z dnia 25 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) z dnia 14 kwietnia 2015 r. (data wpływu 17 kwietnia 2015 r.) oraz z dnia 22 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki o nr ewidencyjnym.... - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki o nr ewidencyjnym.....

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 25 marca 2015 r., 14 kwietnia 2015 r. oraz 22 kwietnia 2015 r. w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego, własnego stanowiska w sprawie oraz o dokument wskazujący umocowanie osoby podpisanej na uzupełnieniu wniosku do reprezentowania Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina... nabyła prawo własności do nieruchomości gruntowej zabudowanej obejmującej działkę nr ewid.... o powierzchni 0,0786 ha, położonej w... przy ul...., na podstawie aktu notarialnego Rep. A nr... z dnia 9 grudnia 2011 r. od osoby fizycznej.

W momencie wykupu nieruchomość była zabudowana budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym wzniesionym w 1938 r., budynkiem z funkcją transportu i łączności z 1980 r. oraz budynkiem niemieszkalnym. Wykup został podyktowany wykorzystaniem tej działki na potrzeby rozwiązań drogowych (wykonanie drogi gminnej - ulicy...). Po jej wykupieniu budynki zostały wyburzone, a na jej terenie urządzona została droga. Do dnia dzisiejszego droga ta nie została wybudowana jako obiekt budowlany, ani też zaliczona do żadnej kategorii dróg.

Z uwagi na to, że tylko częściej działki jest faktycznie użytkowana jako droga podjęta została decyzja o wykonaniu jej podziału. W wyniku podziału zatwierdzonego decyzją Prezydenta Miasta... znak:. z dnia 9 września 2014 r. wyodrębnione zostały trzy działki nr ewid....,... i.... Działka nr ewid.... o powierzchni 0,0378 ha wykorzystana została jako pas drogowy ulicy......., natomiast działka nr ewid.... o powierzchni 0,0271 ha przeznaczona została do sprzedaży w drodze przetargu.

Przedmiotowy teren nie jest objęty ustaleniami żadnego obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, ani też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, istotne w sprawie natomiast jest, że w dniu 5 maja 2011 r. Prezydent Miasta... wydał decyzję znak:. o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zamierzenia polegającego na budowie zjazdu z ulicy... i drogi dojazdowej na działkach o numerach ewidencyjnych...,... i... w.... Teren przeznaczony do zbycia był zatem objęty ustaleniami ww. decyzji jednak zamierzenie inwestycyjne, o którym mowa w decyzji, będzie realizowane na powstałej z podziału działce nr ewid..... Gmina... jest czynnym podatnikiem podatku od towarowi usług.

Zakresem pytania objęta jest działka oznaczona w ewidencji gruntów miasta... numerem... o powierzchni 0,0271 ha. Działka niezabudowana objęta zakresem pytania nie była wykorzystywana w związku z prowadzeniem jakiejkolwiek działalności. Gminie... nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Do ceny nabycia nieruchomości nie został doliczony podatek od towarów i usług. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych,

Decyzja zezwalająca na realizację inwestycji drogowej została wydana na działkę nr ewid..... W 2014 r. działka ta została podzielona na trzy działki o nr ewid.:..,... i..., przy czym zakresem pytania objęta jest powstała z podziału działka nr ewid.....

Decyzja znak:. wydana przez Prezydenta Miasta... w dniu 5 maja 2011 r. o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zamierzenia polegającego na budowie zjazdu z ulicy.... i drogi dojazdowej na działkach o numerach ewidencyjnych...,... i... w... stała się ostateczna w dniu 3 czerwca 2011 r.

Gmina... nie była właścicielem działki objętej niniejszym wnioskiem w dacie wydania decyzji zezwalającej na realizację inwestycji drogowej. Gmina nabyła prawo własności do nieruchomości gruntowej zabudowanej obejmującej działkę nr ewid.... na podstawie aktu notarialnego Rep. A nr... z dnia 9 grudnia 2011 r.

Jako droga dojazdowa użytkowana jest działka nr ewid.... (nieobjęta wnioskiem). Droga na tej działce nie została wybudowana. Droga dojazdowa na działce nr ewid.... (nieobjętej wnioskiem) nie została utwardzona i trwale z gruntem związana. Zajazd nie jest utwardzony i trwale z gruntem związany.

Na terenie działki nr ewid.... objętej wnioskiem brak jest budynków, budowli lub ich części w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.) znajduje się natomiast przyłącze wodociągowe. Wszystkie budynki zostały wyburzone w 2013 r. Przedmiotem zbycia jest nieruchomość niezabudowana - nr ewid..... Nieruchomość objęta wnioskiem nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, itp. Na terenie działki nr ewid.... brak jest budynków, ani budowli lub ich części.

Wnioskodawca nadmienia, że Gmina... przeznaczyła do sprzedaży w drodze przetargu nieruchomość, gruntową niezabudowaną oznaczoną w ewidencji gruntów m.... jako działka numer..., położoną w... przy ul..... W związku z powyższym koniecznym jest ustalenie czy sprzedaż tej nieruchomości podlega, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Działka nr ewid.... nie została objęta ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla działki tej nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Istotne w sprawie natomiast jest, że na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) w dniu 5 maja 2011 r. wydana została decyzja znak:. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zamierzenia polegającego na budowie zjazdu z ulicy... i drogi dojazdowej na działkach o numerach ewidencyjnych...,... i... w....

W 2014 r. działka nr ewid.... została podzielona na trzy części: działki nr ewid....,... i.... W związku z powyższym uznać należy, że dla powstałej z podziału działki nr ewid.... wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości gminnej położonej przy ul.... będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), sprzedaż nieruchomości położonej w... przy ul.... będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nieruchomość ta stanowi tereny budowlane zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 21 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

Za tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu-zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z uwagi na to, że przedmiotowy teren został objęty decyzją o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego, jego sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie - na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Wskazać jednocześnie należy, iż powyższe zmiany do ustawy stanowią implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347 str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy.

W odniesieniu do nieruchomości zabudowanych należy rozpatrywać zastosowanie zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość winna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż jak i najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Jednakże czynność ta nie musi być faktycznie opodatkowana (nie musi prowadzić do powstania podatku należnego), bowiem za czynność taką należy również rozumieć czynność podlegającą opodatkowaniu w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na mocy przepisów szczególnych - korzystającą ze zwolnienia od tego podatku. Zatem należy uznać, że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa budynku, budowli lub ich części, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku budynku, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego - w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

Na mocy art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowle - stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W świetle art. 3 pkt 3a ustawy - Prawo budowlane, jako obiekt liniowy - należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego,

Zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Z opisu sprawy wynika, iż Gmina nabyła prawo własności do nieruchomości gruntowej zabudowanej obejmującej działkę nr ewid.... o powierzchni 0,0786 ha, położonej w... przy ul...., na podstawie aktu notarialnego Rep. A nr... z dnia 9 grudnia 2011 r. od osoby fizycznej. W momencie wykupu nieruchomość była zabudowana budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym wzniesionym w 1938 r., budynkiem z funkcją transportu i łączności z 1980 r. oraz budynkiem niemieszkalnym. Wykup został podyktowany wykorzystaniem tej działki na potrzeby rozwiązań drogowych (wykonanie drogi gminnej - ulicy...). Po jej wykupieniu budynki zostały wyburzone, a na jej terenie urządzona została droga. Do dnia dzisiejszego droga ta nie została wybudowana jako obiekt budowlany, ani też zaliczona do żadnej kategorii dróg. Z uwagi na to, że tylko częściej działki jest faktycznie użytkowana jako droga podjęta została decyzja o wykonaniu jej podziału. W wyniku podziału zatwierdzonego decyzją Prezydenta Miasta... znak:. z dnia 9 września 2014 r. wyodrębnione zostały trzy działki nr ewid....,... i.... Działka nr ewid.... o powierzchni 0,0378 ha wykorzystana została jako pas drogowy ulicy..., natomiast działka nr ewid.... o powierzchni 0,0271 ha przeznaczona została do sprzedaży w drodze przetargu.

Na terenie działki nr ewid.... objętej wnioskiem brak jest budynków, budowli lub ich części w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.) znajduje się natomiast przyłącze wodociągowe. Wszystkie budynki zostały wyburzone w 2013 r. Przedmiotem zbycia jest nieruchomość niezabudowana - nr ewid..... Nieruchomość objęta wnioskiem nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, itp. Na terenie działki nr ewid.... brak jest budynków, ani budowli lub ich części.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że przyłącze wodociągowe znajdujące się na działce nr..., zalicza się do urządzeń budowlanych w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane. Rzeczy, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 ww. ustawy, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, nie można zaliczyć do kategorii budowli. Bowiem to urządzenie budowlane nie pełni samodzielnych funkcji budowlanych. W konsekwencji uznać należy, iż przedmiotowa nieruchomość gruntowa, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jest niezabudowana. Przedmiotem dostawy będzie zatem grunt niezabudowany wraz z urządzeniem budowlanym.

Z opisu sprawy wynika, iż w wyniku podziału zatwierdzonego decyzją Prezydenta z dnia 9 września 2014 r. wyodrębnione zostały trzy działki nr ewid....,... i.... Nadto w dniu 5 maja 2011 r. Prezydent Miasta wydał decyzję znak:. o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zamierzenia polegającego na budowie zjazdu z ulicy... i drogi dojazdowej na działkach o numerach ewidencyjnych...,... i....

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Z przepisu art. 54 ww. ustawy, wynika, że decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego określa:

Zgodnie z art. 64 ust. 1 ww. ustawy przepisy art. 51 ust. 3, art. 52, art. 53 ust. 3-5a. art. 55 i art. 56 stosuje się odpowiednio do decyzji o warunkach zabudowy.

Stosownie do art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r. poz. 518 z późn. zm.), podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli jest on zgodny z ustaleniami planu miejscowego. W razie braku tego planu stosuje się przepisy art. 94.

Zgodność z ustaleniami planu w myśl ust. 1 dotyczy zarówno przeznaczenia terenu, jak i możliwości zagospodarowania wydzielonych działek gruntu (art. 93 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Natomiast art. 94 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że w przypadku braku planu miejscowego - jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze nieobjętym obowiązkiem sporządzenia tego planu - podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli:

Zatem podział działek w oparciu o art. 93 ustawy o gospodarce nieruchomościami może być dokonany wyłącznie wówczas, gdy przeznaczenie i możliwość zagospodarowania działek ewidencyjnych, powstałych po podziale, będzie odpowiadać przepisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Gdy brak jest takiego planu, podział jest możliwy w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, która określa warunki podziału i możliwość zabudowy powstałych w ten sposób działek (art. 94 ww. ustawy).

Jak wynika z ww. przepisów, o przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, iż stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Należy podkreślić, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

W opisie sprawy wskazano, że w wyniku podziału działki nr... wyodrębnione zostały trzy działki nr ewid....,... i.... Działka nr ewid.... o powierzchni 0,0271 ha przeznaczona została do sprzedaży w drodze przetargu. Dla działki tej nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Istotne w sprawie natomiast jest, że na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w dniu 5 maja 2011 r. wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zamierzenia polegającego na budowie zjazdu z ulicy... i drogi dojazdowej na działkach o numerach ewidencyjnych...,... i.... Jak wskazuje Wnioskodawca w związku z powyższym uznać należy, że dla powstałej z podziału działki nr ewid.... wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Z uwagi na przywołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony przez Gminę opis sprawy, stwierdzić należy, że skoro dla powstałej z podziału działki nr ewid.... wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, to jej dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Nadto należy wskazać, iż zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT

Gmina wskazała, że z tytułu nabycia nieruchomości niezabudowanych nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jak również nieruchomości będące przedmiotem wniosku nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. W konsekwencji w odniesieniu do dostawy przedmiotowej działki nr... nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem czynność dostawy ww. działki nr... nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki podstawowej 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w powiązaniu z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.