IPTPP1/4512-639/15-3/MSu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) i w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy -Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. , poz. 1649 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2015 r. (data wpływu 22 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług - jest prawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, przeformułowania pytania oraz przedstawienia własnego stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

W roku 2016 Wnioskodawca będzie świadczył w ramach działalności gospodarczej usługi organisty przy parafii. Świadczenie usług odbędzie się na podstawie umowy zawartej z parafią. Do obowiązków Wnioskodawcy należeć będzie przygotowywanie repertuaru, wykonywanie utworów muzycznych czy słowno-muzycznych, prowadzenie chóru parafialnego i scholii (oznacza to kierownictwo muzyczne i kierownictwo produkcji w zakresie muzycznym w parafii). Ze względów oczywistych do obowiązków Wnioskodawcy należeć będzie również utrzymanie porządku w miejscu świadczenia usługi, uczestnictwo w szkoleniach (co oznacza obowiązek podnoszenia kwalifikacji zawodowych), dbałość o sprzęt muzyczny, współpraca z proboszczem - co jednak nie ma wpływu na istotę świadczenia.

Jako wynagrodzenie Wnioskodawca otrzymuje honoraria bezpośrednio od wiernych - członków parafii (wspólnoty), co jasno wynika z umowy zawartej z parafią, z rozmów z wiernymi oraz z dokumentacji. Przy okazji uroczystości kościelnych, również przy okazji udzielenia sakramentów, wierni opłacają pracę Wnioskodawcy na rzecz parafii bezpośrednio (z pominięciem proboszcza i parafii jako kościelnej osoby prawnej). Otrzymywane kwoty nie przystają do czasu, w którym Wnioskodawca udziela się jako artysta grający na instrumencie muzycznym podczas danej ceremonii, jest znacznie wyższa i wierni parafii są świadomi, iż łożą na utrzymanie funkcji organisty, nie zaś opłacają bezpośrednio 30 czy 45 minut artystycznego wykonania utworów muzycznych, np. podczas mszy.

W piśmie z dnia 8 lutego 2016 r. Wnioskodawca wskazał, iż w dniu ziszczenia się stanu faktycznego opisanego we wniosku ORD-IN, Wnioskodawca będzie prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą i będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na pytanie tut. Organu, jaka umowa zostanie zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Parafią i jakie wynikają z niej obowiązki dla Wnioskodawcy a jakie dla Parafii, Wnioskodawca wskazał, iż zakres usług, w związku z którymi Wnioskodawca prawa autorskie przenosi na parafię to: granie na wszystkich mszach świętych, prowadzenie chóru parafialnego i scholii, przygotowanie repertuaru pieśni religijnych, pomoc w przygotowaniu uroczystości religijnych (w zakresie działań organisty). Dodatkowo do obowiązków Wnioskodawcy należeć będą takie czynności akcesoryjne jak dbałość o sprzęt muzyczny, podnoszenie kwalifikacji zawodowych, ścisła współpraca z proboszczem. Parafię obciąża obowiązek zakupu materiałów niezbędnych do wykonania umowy, parafia dostarcza również instrument. Zgodnie z umową wynagrodzenie za świadczenia opisane w umowie pobierane będzie bezpośrednio od wiernych członków danej parafii. Umowa nie określa wysokości tego wynagrodzenia, jest ono określane przez wiernych i obejmuje zawsze wynagrodzenie za ogół czynności organisty, bez sprecyzowania zakresu czasowego czy rzeczowego usługi.

Zainteresowany wskazał, iż nabywcą usług świadczonych przez Wnioskodawcę będzie parafia jako odrębna kościelna osoba prawna.

Nadto ww. umowa będzie przewidywać wynagrodzenie za świadczone przez Wnioskodawcę usługi. Zapłata za świadczone przez Zainteresowanego usługi będzie w kwotach zryczałtowanych, w stawkach zgodnie z umową nieprzekraczających stawek przyjętych w diecezji.... Wierni będą ponosić opłaty za usługi organisty (innymi słowy osoby trzecie będą dokonywać - w ocenie Wnioskodawcy - dopłat do ceny usługi ogólnej organisty).

Świadczenia pieniężne za wykonane usługi będą przekazywać Wnioskodawcy wierni przekazujący wynagrodzenie w różnych kwotach, pragnący wspomóc parafię i opłacić usługi Wnioskodawcy przy okazji ważnych dla nich wydarzeń o charakterze religijnym.

Wnioskodawca wskazał, iż jest indywidualnym twórcą, artystą wykonawcą, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przede wszystkim jest twórcą wykonawcą jako organista wykonujący utwory muzyczne i słowno-muzyczne podczas uroczystości o charakterze religijnym. Również dobór repertuaru w zakresie, w jakim liturgia pozostawia wybór organiście, jest oryginalnym dziełem Wnioskodawcy i w tym zakresie Wnioskodawca jest twórcą wykonawcą wspomagającym powstanie i wykonanie utworu muzycznego czy słowno-muzycznego. Podobnie tworzenie repertuaru chóru parafialnego, dyrygowanie chórem i wykonywanie wraz z nim utworów słowno-muzycznych stanowi pracę o charakterze oryginalnym i twórczym. Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę na fakt, że Europejski Trybunał Sprawiedliwości nie różnicuje, jeżeli chodzi o stawkę VAT, kultury na kulturę wysoką lub niską czy inną. Kultura to kultura.

Nadto Wnioskodawca wskazał, iż otrzymywane wynagrodzenie wypłacane jest w formie honorarium. Wnioskodawca wskazał, iż otrzyma wynagrodzenie za wykonanie usługi i przeniesienie praw autorskich, w szczególności prawa do artystycznego wykonania. W ocenie Wnioskodawcy jest to honorarium, choć ustawa o prawie autorskim nie definiuje zwrotu "honorarium". Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, iż dla celów podatkowych liczy się nie sformułowanie konkretne w umowie, lecz istota uzgodnienia pomiędzy stronami, tak więc nie miałoby znaczenia, gdyby umowa nazywała takie honorarium w inny sposób. Uzgodnieniem jest zaś wynagrodzenie za opisane we wniosku ORD-IN oraz wyżej czynności twórcze, zaś takie wynagrodzenie w ocenie Wnioskodawcy stanowi honorarium.

Zgodnie z twierdzeniem Zainteresowanego, po otrzymaniu honorarium za wykonanie przez Wnioskodawcę usług, prawa autorskie przenoszone będą na zleceniodawcę. Prawo do artystycznego wykonania jest przenoszone na czas tego artystycznego wykonania, podobnie jak dzieje się to w przypadku artystów estradowych. Prawo do takich utworów jak repertuar, itp. również są przenoszone na parafię z chwilą przygotowania takich utworów.

Wnioskodawca wskazał, iż jego działalność chroniona jest prawem autorskim.

Przejawem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jest powstanie utworu - w przypadku utworów takich jak repertuar czy podobnego rodzaju program artystyczny. Przede wszystkim są to jednak prawa do artystycznego wykonania (art. 50 pkt 3 ustawy o prawie autorskim).

Na pytanie tut. Organu, czy ww. utwór posiada indywidualny charakter, tzn. czy wyróżnia się od innych takich samych przejawów działalności twórczej w sposób świadczący o jego swoistości, oryginalności i tych wszystkich właściwościach, które sprawiają, że w większym czy mniejszym stopniu jest on niepowtarzalny i nieposiadający swego wiernego odpowiednika w przeszłości. Wnioskodawca wskazał, iż utwory stanowić będą utwory chronione prawem autorskim zgodnie z cyt. ustawą. Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że artystyczne wykonanie czy twórcza praca w przygotowanie takiego wykonania, zgodnie z art. 85 ustawy o prawie autorskim stanowi prawo pokrewne.

Natomiast, na wezwanie Organu o wskazanie klasyfikacji statystycznej wszystkich czynności (usług) świadczonych przez Wnioskodawcę, będących przedmiotem wniosku w punkcie 2 opisu, według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2011 r. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) - ww. odpowiedzi należało udzielić osobno dla każdej z usług objętych zakresem pytania - Wnioskodawca odpowiedział, iż stosownie do obowiązujących przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, omawiane we wniosku Wnioskodawcy zwolnienie z VAT nie zależy w żadnej mierze od stawki VAT, w związku z czym informacja ta nie ma żadnego znaczenia dla udzielenia odpowiedzi. Jej niepodanie przez Wnioskodawcę nie sprawi, że stan faktyczny został opisany w sposób niewyczerpujący. Równie dobrze Minister Finansów mógłby zadać pytanie o to, czy usługi Wnioskodawcy oceniane są pozytywnie przez innych organistów naszej diecezji. Wynika to bezpośrednio z art. 5a ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 33 tej ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy świadczone przez Wnioskodawcę jako organistę usługi, opisane we wniosku ORD-IN, korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, tak opisane świadczenia będą zwolnione z podatku od towarów i usług. Pismo Ministra Finansów z dnia 29 lipca 1994 r. (Departament Podatków Bezpośrednich i Opłat) wskazuje, iż osoby kierujące grupą twórców także są twórcami w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Również Sąd Najwyższy w wyroku z 5 kwietnia 2002 r. w sprawie..... stwierdził, że kierownik produkcji może być uznany za twórcę, o ile w procesie powstawania utworu, pełnił on względem współtwórców więcej niż tylko funkcje służebne (organizacyjno-administracyjne lub gospodarcze). Kierownik muzyczny w odniesieniu do utworów muzycznych wykonywanych w parafii zajmuje się właśnie tym wycinkiem kierownictwa produkcji, które pełni funkcje niesłużebne, zatem funkcje bezpośrednio wpływające na powstanie dzieła w rozumieniu przepisów o prawie autorskim. Stąd należy stwierdzić, iż świadcząc powyższe usługi Wnioskodawca będzie występować w charakterze twórcy. Również występując jako kierownik produkcji działa w sferze twórczej, gdyż nie zajmuje się takimi aspektami technicznymi, jak zabezpieczenie pomieszczeń, mediów itp., które to kwestie techniczne w pełni zabezpiecza parafia. Bez wątpienia przygotowanie repertuaru oraz wykonanie utworów muzycznych oraz słowno-muzycznych w czasie nabożeństw oraz w czasie innych uroczystości kościelnych stanowi czynność twórczą, związaną z powstaniem czy przekazaniem praw autorskich (licencji) do utworów czy ich artystycznego wykonania.

Zarówno funkcja organisty, jak i funkcja kierownika zespołów muzycznych działających w parafii, stanowią funkcje związane z kulturą, tzn. z materialną i umysłową działalnością społeczeństwa oraz jej wytworami", jak dodaje słownik języka polskiego PWN. Do tego rodzaju definicji odsyła nas zaś wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 czerwca 2015 r. w sprawie I FSK 1988/13 w procesie interpretacji zwolnienia właściwego dla usług kulturalnych. Rola organisty jako osoby zachowującej tradycje muzyczne i przekazujące je społeczeństwu (zarówno poprzez wykonanie utworów muzycznych, jak i poprzez prowadzenie chóru, scholii czy propagowanie pieśni kościelnych) została jasno określona w kościelnej instrukcji musicam sacram, co potwierdził w wywiadzie dla Tygodnika Katolickiego..... (edycja....) ks....., dyrektor studium organistowskiego..... Jest to zatem funkcja nierozłącznie związana z kulturą, a zatem i wynagrodzenie za świadczenie tego rodzaju usług stanowi wynagrodzenie za świadczenie usługi w zakresie kultury.

Z kolei rozpatrując świadczenia pieniężne otrzymywane od wiernych, należy uznać je za dotacje lub dopłaty o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie są to bowiem świadczenia na pokrycie kosztów funkcjonowania Wnioskodawcy jako organisty, gdyż pokrywają również założony zysk (zarobek przeznaczony na utrzymanie Wnioskodawcy i rodziny Wnioskodawcy). Zarazem proboszcz, jako osoba przewodnicząca wspólnocie wiernych parafii, zawarł z Wnioskodawcą umowę, w której określił taki właśnie sposób uiszczania wynagrodzenia - bezpośrednio przez parafian. Można zatem powiedzieć, iż proboszcz zawarł z Wnioskodawcą umowę dla dobra osób trzecich - parafian. I choć faktycznie opłaty - jak wskazano w zapytaniu - nie są wynagrodzeniem za konkretny czas prezentowania utworów muzycznych, a zarazem parafianie uiszczają te opłaty dobrowolnie, to nie można uznać, iż nie są one związane ze świadczoną przez Wnioskodawcę funkcją organisty w parafii, że są darowiznami. Są one bowiem w świetle umowy zawartej z parafią oraz w ocenie samych płacących parafian, świadczeniami ponoszonymi w zamian za nieprzerwane pełnienie przez Wnioskodawcę funkcji organisty w parafii. Na potwierdzenie powyższego należy przytoczyć wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 27 marca 2014 r. W sprawie C-151/13, w którym stwierdzono, iż "w przypadku, gdy tak jak w sprawie w postępowaniu głównym, rozpatrywane świadczenie usług charakteryzuje się w szczególności ciągłą gotowością usługodawcy do udzielenia w odpowiednim momencie świadczeń z tytułu opieki zdrowotnej wymaganych przez pensjonariuszy, to aby uznać, że istnieje bezpośredni związek pomiędzy wspomnianym świadczeniem oraz otrzymywanym w zamian świadczeniem wzajemnym, nie jest konieczne ustalenie, że zapłata odnosi się do zindywidualizowanego i ściśle określonego świadczenia z tytułu opieki zdrowotnej udzielonego na żądanie pensjonariusza (zob. podobnie wyrok Kennemer Golf, EU:C:2002:200, pkt 40). W konsekwencji okoliczność, że rozpatrywane w sprawie w postępowaniu głównym świadczenia z tytułu opieki zdrowotnej udzielane pensjonariuszom nie są ani z góry określone, ani zindywidualizowane, oraz że wynagrodzenie jest wypłacane w formie dotacji również nie ma wpływu na bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług a otrzymanym w zamian świadczeniem, którego kwota jest określona z góry i zgodnie z ustalonymi kryteriami."

Podobnie w sytuacji Wnioskodawcy, Wnioskodawca gotowy jest świadczyć usługi (pełnić funkcję) organisty w ramach określonych przez parafię w umowie (podobnie jak w cyt. wyroku w umowie z pensjonariuszem) w zamian za zryczałtowane wynagrodzenie (podobnie jak w cyt. wyroku niezwiązane bezpośrednio z zakresem świadczenia). Nie jest bowiem konieczne w świetle cytowanego wyroku przypisanie do konkretnego wynagrodzenia otrzymanego od wiernego konkretnej usługi organisty, wystarczy jedynie, iż ogół obowiązków jest sprecyzowany, a wynagrodzenie jest zryczałtowane, nawet jeżeli płaci je ktoś inny niż strona, na rzecz której Wnioskodawca zobowiązał się do świadczenia usługi. W ocenie Wnioskodawcy sytuacja podmiotu leczniczego z wyroku w sprawie C-151/13 jest identyczna z sytuacją Wnioskodawcy w parafii jako organisty. Przeciwny pogląd prowadziłby do uznania otrzymanych kwot (i świadczonej usługi) za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Jako że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dotacja stanowi część podstawy opodatkowania z tytułu świadczenia danej usługi (w przypadku usług opisanych w zapytaniu), to kwoty otrzymane w ramach dotacji (dopłaty od wiernych z parafii) podlegają opodatkowaniu VAT tą samą stawką VAT, co usługa organisty. Biorąc powyższe pod uwagę, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, usługi te (i kwoty dopłat od wiernych) są zwolnione z podatku VAT.

Wnioskodawca jest bowiem:

* indywidualnym twórcą i artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim;

* wynagradzanym w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji lub praw do artystycznego wykonania;

* świadczącym usługi kulturalne.

Choć zmianie uległ stan prawny, aktualna pozostaje interpretacja naczelnika urzędu skarbowego.... z 25 czerwca 2004 r., w której usługi organisty uznano za związaną z kulturą usługę twórcy - wykonawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Z analizy powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy wynika, że zwolnienie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Oznacza to, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku na jego podstawie jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, albo indywidualnym twórcą lub artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym za wykonaną usługę w formie honorarium.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęć "prawa autorskie", "twórca", "utwór". Zatem w celu dokonania interpretacji przedmiotowej kwestii posiłkowo należy odwołać się do ustaw, które szczegółowo normują znaczenie tych wyrazów.

I tak, przedmiotem praw autorskich na podstawie art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

O ile sens pierwszej z cech nie budzi wątpliwości, dwie pozostałe mają charakter ocenny. Stwierdzenie, że utwór to przejaw działalności twórczej uwypukla fakt, iż utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana przesłanką "oryginalności" utworu kładzie nacisk na aspekt przedmiotowy, tj. odnoszący się do samego wytworu ludzkiego umysłu. Spełniona ona zostaje, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Sam "przejaw działalności twórczej" nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest bowiem, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem cechować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 stycznia 2006 r., I CK 281/05, charakter twórczy jako immanentna cecha utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest przejawem intelektualnej działalności człowieka, jakkolwiek nie każdy proces intelektualny prowadzi do powstania rezultatu o cechach twórczych. Praca intelektualna o charakterze twórczym jest przeciwieństwem pracy o charakterze technicznym, która polega na wykonywaniu czynności wymagających jedynie określonej wiedzy i sprawności oraz użycia określonych narzędzi, surowców i technologii. Cechą pracy w charakterze technicznym jest przewidywalność i powtarzalność osiągniętego rezultatu. Proces tworzenia, w przeciwieństwie do pracy technicznej, polega na tym, że rezultat podejmowanego działania stanowi projekcję wyobraźni osoby, od której pochodzi, zmierzając do wypełniania tych elementów wykonywanego zadania, które nie są jedynie wynikiem zastosowania określonej wiedzy, sprawności, surowców, urządzeń bądź technologii.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Jak stanowi art. 85 ust. 1 ww. ustawy, każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie natomiast z art. 85 ust. 2, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Pierwszą uwagą nasuwającą się z lektury art. 85 jest szczególna relacja pomiędzy art. 85 ust. 1 i 2 oraz art. 1 ust. 1 i 2 ww. ustawy - ustawodawca, definiując artystyczne wykonanie, odwołał się do definicji utworu, czyniąc z niej szablon dla definicji artystycznego wykonania.

Z powołanych powyżej przepisów można wywieść, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie "przejaw działalności twórczej", należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w 2016 r. będzie świadczył w ramach działalności gospodarczej usługi organisty przy parafii. Do obowiązków Wnioskodawcy będzie należało granie na wszystkich mszach świętych, prowadzenie chóru parafialnego i scholii, przygotowanie repertuaru pieśni religijnych, pomoc w przygotowaniu uroczystości religijnych (w zakresie działań organisty). Dodatkowo do obowiązków Wnioskodawcy należeć będą takie czynności akcesoryjne jak dbałość o sprzęt muzyczny, podnoszenie kwalifikacji zawodowych, ścisła współpraca z proboszczem. Nabywcą usług świadczonych przez Wnioskodawcę będzie parafia jako odrębna kościelna osoba prawna. Świadczenia pieniężne za wykonane usługi będą przekazywać Wnioskodawcy wierni przekazujący wynagrodzenie w różnych kwotach, pragnący wspomóc parafię i opłacić usługi Wnioskodawcy przy okazji ważnych dla nich wydarzeń o charakterze religijnym. Zapłata za świadczone przez Zainteresowanego usługi będzie w kwotach zryczałtowanych, w stawkach zgodnie z umową nieprzekraczających stawek przyjętych w diecezji.... Wierni będą ponosić opłaty za usługi organisty (innymi słowy osoby trzecie będą dokonywać - w ocenie Wnioskodawcy - dopłat do ceny usługi ogólnej organisty). Wnioskodawca wskazał, iż jest indywidualnym twórcą, artystą wykonawcą, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przede wszystkim jest twórcą wykonawcą jako organista wykonujący utwory muzyczne i słowno-muzyczne podczas uroczystości o charakterze religijnym. Również dobór repertuaru w zakresie, w jakim liturgia pozostawia wybór organiście, jest oryginalnym dziełem Wnioskodawcy i w tym zakresie wnioskodawca jest twórcą wykonawcą wspomagającym powstanie i wykonanie utworu muzycznego czy słowno-muzycznego. Podobnie tworzenie repertuaru chóru parafialnego, dyrygowanie chórem i wykonywanie wraz z nim utworów słowno-muzycznych stanowi pracę o charakterze oryginalnym i twórczym. Nadto Wnioskodawca wskazał, iż otrzymywane wynagrodzenie wypłacane jest w formie honorarium. Zgodnie z twierdzeniem Zainteresowanego, po otrzymaniu honorarium za wykonanie przez Wnioskodawcę usług, prawa autorskie przenoszone będą na zleceniodawcę. Prawo do artystycznego wykonania jest przenoszone na czas tego artystycznego wykonania, podobnie jak dzieje się to w przypadku artystów estradowych. Prawo do takich utworów jak repertuar itp. również są przenoszone na parafię z chwilą przygotowania takich utworów. Wnioskodawca wskazał, iż jego działalność chroniona jest prawem autorskim. Przejawem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jest powstanie utworu - w przypadku utworów takich jak repertuar czy podobnego rodzaju program artystyczny.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro - jak wskazał Wnioskodawca - jest indywidualnym twórcą i artystą wykonawcą i za świadczone usługi otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium, to usługi objęte zakresem wniosku korzystają ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 cyt. wyżej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny, czy Wnioskodawca faktycznie działa jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, a niniejsze przyjęto jako element przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego. Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, w którym Wnioskodawca wskazał, iż jest indywidualnym twórcą, artystą wykonawcą, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym w formie honorarium, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.