IPTPP1/4512-51/15-4/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 28 stycznia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu 9 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, usług rachunkowo-księgowych - jest prawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, usług rachunkowo-księgowych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu 9 kwietnia 2015 r.) w zakresie doprecyzowania zaistniałego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 3 stycznia 2011 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą Biuro Rachunkowe.... Działalność została zarejestrowana i sklasyfikowana zgodnie z PKD z 2007 r. pod ogólnym symbolem 69.20.Z - działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe.

Wnioskodawczyni posiada certyfikat księgowy nadany przez Ministra Finansów, Wnioskodawczyni nie jest doradcą podatkowym i nie świadczy usług w tym zakresie. Na chwilę obecną Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła w żadnym dotychczas zakończonym roku podatkowym kwoty 150.000 zł (w 2011 r. wyniosła 35.080 zł).

W ramach działalności gospodarczej polegającej na usługowym prowadzeniu ksiąg, Wnioskodawczyni nie udziela porad, zleceń czy opinii podatkowych zarówno ustnych jak i pisemnych, czyli Wnioskodawczyni nie prowadzi usług w zakresie doradztwa i nie planuje wykonywać usług doradczych i prawnych (czynności wymienionych w art. 113 ustawy o VAT).

Jedynym przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest działalność rachunkowo-księgowa na rzecz stałych klientów. Usługi te są jedynym tytułem do wystawienia rachunków.

Zakres świadczonych usług na rzecz klientów obejmuje:

* bieżące prowadzenie ewidencji księgowej wszelkich zaistniałych zdarzeń gospodarczych (ksiąg handlowych, książki przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów),

* prowadzenie kont księgowych,

* prowadzenie ewidencji VAT sprzedaży i zakupów oraz ewidencji środków trwałych,

* sporządzanie ewidencji podatkowej wynagrodzeń,

* prowadzenie dokumentacji kadrowo-płacowej oraz rozliczeń z ZUS,

* sporządzanie deklaracji rozliczeniowych ZUS,

* sporządzanie deklaracji rozliczeniowych, zeznań oraz informacji podatkowych wynikających z prowadzonych w ramach umów ewidencji (VAT-7, VAT-UE, PIT-4R, PIT-36),

* sporządzanie sprawozdań wymaganych przez Urząd Statystyczny i sporządzanie rocznych sprawozdań finansowych, które są integralną częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartych umów.

Wnioskodawczyni nie wykonuje czynności udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Wnioskodawczyni tylko prowadzi, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, księgi handlowe, księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych oraz udziela im pomocy w tym zakresie.

Wnioskodawczyni nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych wyżej.

Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Wnioskodawczyni, w okresie do dnia 31 grudnia 2013 r. nie wykonywała usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), wydanego zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT od dnia 3 stycznia 2011 r., jeżeli wartość sprzedaży opodatkowanej w poszczególnych latach nie przekroczyła (zgodnie z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT) kwoty 150.000 zł, a Zainteresowana wykonywała usługi w zakresie opisanym powyżej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła w żadnym dotychczas zakończonym roku podatkowym kwoty 150.000 zł (ustalonej i obliczonej w oparciu o art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług), a także Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie będzie wykonywać doradztwa podatkowego, ani porad prawnych, nie sporządza deklaracji w ramach odrębnych zleceń, to od dnia 3 stycznia 2011 r. przysługuje Wnioskodawczyni możliwość zwolnienia podmiotowego z podatku VAT.

Zaewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych na podstawie otrzymanych dokumentów księgowych kończy się ustaleniem zobowiązań podatkowych za dany miesiąc i złożeniem wymaganych przepisami deklaracji, zeznań i informacji. Jest więc konsekwencją i integralną częścią wykonywanej usługi księgowej. W tym ujęciu nie stanowi więc czynności doradztwa podatkowego.

Wnioskodawczyni nie świadczy na rzecz klientów żadnych usług doradczych, wykraczających poza ramy omówienia kwestii rozliczenia dostarczanych przez nich dokumentów księgowych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia doradztwa. Wobec tego nie należy stosować tu wprost pojęć stworzonych dla specjalistycznych potrzeb innych ustaw, np. ustawy o doradztwie podatkowym, gdyż jest tu tylko zbieżność semantyczna. Należy raczej użyć definicji ogólnych, powszechnie stosowanych, a taką daje słownik języka polskiego według którego doradztwo to udzielanie porad, opinii, wskazywanie kierunków postępowania. W wykonywanych przez Wnioskodawczynię czynnościach tego rodzaju elementy nie występują. Samych bowiem usług księgowych nie można utożsamiać ze świadczeniem usług doradztwa, mimo że świadczenie usług księgowych wiąże się z posiadaniem określonej wiedzy pozwalającej na ich wykonywanie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w świetle powołanych przepisów przysługuje Wnioskodawczyni prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, określonego w ustawie, do czasu przekroczenia kwoty obrotu wskazanej przepisami tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Prawo do zwolnienia tzw. "podmiotowego" z opodatkowania podatkiem VAT w okresie od 1 stycznia 2011 do 31 grudnia 2013 regulował art. 113 w następującym brzmieniu:

* ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

* ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

* ust. 4 ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

* ust. 5 stanowił, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

* ust. 9 ustawy podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

* ust. 10 ustawy jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

* ust. 11 ustawy Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

* ust. 13 ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

W okresie od 1 kwietnia 2011 r. do 30 czerwca 2011 r., art. 113 pkt 13 ustawy stanowił, iż zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

Natomiast od 1 lipca 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. art. 113 ust. 13 posiadał następujące brzmienie, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

Zgodnie z art. 113 ust. 14 pkt 2 minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Przepis § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), obowiązującego do 31 grudnia 2013 r., określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W załączniku tym, zatytułowanym "Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy", wymieniono pod pozycją 12 "Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego" oraz pod pozycją 13 "Usługi prawnicze".

Wskazać należy, że na podstawie art. 1 pkt 55 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z późn. zm.), od 1 stycznia 2014 r. przepisy art. 113 otrzymały następujące brzmienie:

Według art. 113 ust. 1 ustawy - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 113 ust. 2 ustawy - do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy - jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 - art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy - jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy - zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np. podatkowe, gospodarcze, czy finansowe. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym "doradztwo" to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 9 sierpnia 2014 r., czynności doradztwa podatkowego obejmują:

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 9 sierpnia 2014 r., zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., czynności doradztwa podatkowego obejmują:

Natomiast w myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, iż doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 28I pkt 3).

Odnosząc się natomiast do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowym jako czynności doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Wobec powyższego, w sytuacji gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządzania (wypełniania) zeznań i deklaracji podatkowych i nie będzie świadczył usług doradczych lub prawniczych (np. jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. Podmiot taki będzie zatem mógł korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, chyba, że zajdą inne niż omawiane przesłanki wyłączające ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy.

Jeżeli natomiast dany podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył usługi o charakterze doradczym lub prawniczym (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. W konsekwencji podmiotowi temu nie będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że od 3 stycznia 2011 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną zgodnie z PKD z 2007 r. pod ogólnym symbolem 69.20.Z - działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe. Wnioskodawczyni posiada certyfikat księgowy nadany przez Ministra Finansów, nie jest doradcą podatkowym i nie świadczy usług w tym zakresie. Na chwilę obecną Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła w żadnym dotychczas zakończonym roku podatkowym kwoty 150.000 zł (w 2011 r. wyniosła 35.080 zł). W ramach działalności gospodarczej polegającej na usługowym prowadzeniu ksiąg, Wnioskodawczyni nie udziela porad, zleceń czy opinii podatkowych zarówno ustnych jak i pisemnych, czyli nie prowadzi usług w zakresie doradztwa i nie planuje wykonywać usług doradczych i prawnych (czynności wymienionych w art. 113 ustawy o VAT).

Jedynym przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest działalność rachunkowo-księgowa na rzecz stałych klientów. Usługi te są jedynym tytułem do wystawienia rachunków.

Zakres świadczonych usług na rzecz klientów obejmuje:

* bieżące prowadzenie ewidencji księgowej wszelkich zaistniałych zdarzeń gospodarczych (ksiąg handlowych, książki przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów),

* prowadzenie kont księgowych,

* prowadzenie ewidencji VAT sprzedaży i zakupów oraz ewidencji środków trwałych,

* sporządzanie ewidencji podatkowej wynagrodzeń,

* prowadzenie dokumentacji kadrowo-płacowej oraz rozliczeń z ZUS,

* sporządzanie deklaracji rozliczeniowych ZUS,

* sporządzanie deklaracji rozliczeniowych, zeznań oraz informacji podatkowych wynikających z prowadzonych w ramach umów ewidencji (VAT-7, VAT-UE, PIT-4R, PIT-36),

* sporządzanie sprawozdań wymaganych przez Urząd Statystyczny i sporządzanie rocznych sprawozdań finansowych, które są integralną częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartych umów.

Wnioskodawczyni nie wykonuje czynności udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Wnioskodawczyni tylko prowadzi, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, księgi handlowe, księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych oraz udziela im pomocy w tym zakresie. Wnioskodawczyni nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych wyżej. Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Wnioskodawczyni, w okresie do dnia 31 grudnia 2013 r. nie wykonywała usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, wydanego zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawczyni nie będzie świadczyła usług prawniczych lub o charakterze doradczym, tj. np. usług wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o doradztwie podatkowym - zastosowania nie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub b ustawy.

Mając na uwadze opis usług świadczonych przez Wnioskodawczynię oraz analizę ww. przepisów, a także okoliczność, iż Wnioskodawczyni nie wykonywała, nie wykonuje i nie zamierza wykonywać usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie świadczy usług, które nie są objęte zwolnieniem z art. 113 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawczyni prowadzi tylko w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, księgi handlowe, księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych oraz udziela im pomocy w tym zakresie i nie świadczy usług prawniczych lub o charakterze doradczym oraz nie świadczy pozostałych usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, to może od początku swojej działalności korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Zauważyć należy, że skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty 150.000 zł netto oraz gdy Wnioskodawczyni nie zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.