IPTPP1/4512-361/15-4/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2015 r. (data wpływu 24 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 lipca 2015 r. (data wpływu 4 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia opłaty administracyjnej za zajęcie pasa drogowego

* terminu, w jakim należy wystawić fakturę dokumentującą przeniesienie opłaty administracyjnej za zajęcie pasa drogowego

* jest nieprawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia opłaty administracyjnej za zajęcie pasa drogowego

* terminu, w jakim należy wystawić fakturę dokumentującą przeniesienie opłaty administracyjnej za zajęcie pasa drogowego.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 lipca 2015 r. (data wpływu 4 sierpnia 2015 r.) w zakresie doprecyzowania zaistniałego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Spółka realizuje inwestycje w ramach budowy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej. W zakresie prowadzonych inwestycji Spółka korzysta z usług Wykonawców, z którymi zawiera umowy na roboty budowlane. W związku z prowadzonymi pracami budowlanymi konieczne jest zajęcie pasa drogowego w celach budowlanych. W powyższych umowach Spółka nakłada na Wykonawców obowiązek poniesienia kosztów opłat wynikających z decyzji zezwalających na zajęcie pasa drogowego. Wykonawca składając ofertę wykonania usługi koszty zajęcia pasa drogowego ma skalkulowane w cenie umowy. Z wnioskiem o wydanie decyzji zezwalającej na zajęcie pasa drogowego występuje Wykonawca na podstawie udzielonego przez Spółkę pełnomocnictwa. To Wykonawca posiada wiedzę, w jakim zakresie i terminie będzie zajmował drogę wykonując roboty budowlane. Sporządza on projekt organizacji ruchu, który zatwierdza ZDM oraz występuje z wnioskami, na podstawie udzielonego pełnomocnictwa, o zajęcie konkretnego odcinka pasa drogowego, określając daty wejścia oraz zajmowaną powierzchnię poszczególnych ulic. Na tej podstawie Zarząd Dróg i Transportu wydaje przedmiotowe decyzje. Następnie Wykonawca odbiera je i dostarcza do Spółki celem uregulowania opłaty wynikającej z decyzji. Z uwagi na fakt, że Spółka jest adresatem decyzji, dokonuje opłaty za zajęcie pasa drogowego na rzecz właściwego organu administracji publicznej, a następnie obciąża kosztami tej opłaty Wykonawców inwestycji. Spółka ogranicza się zatem jedynie do dokonania zapłaty za przedmiotową decyzję., a następnie obciążenia Wykonawcy wartością tej decyzji. Następnie Wykonawca przekazuje oryginał odebranej decyzji do Inwestora, na tej podstawie Spółka obciąża Wykonawcę poprzez wystawienie faktury VAT.

Spółka obciąża Wykonawcę poprzez wystawienie i przekazanie faktury VAT wraz z załączoną kserokopią decyzji. Kopia decyzji wraz z wystawioną fakturą jest przekazywana do Wykonawcy niezwłocznie po opracowaniu dokumentu przez komórkę merytoryczną, której zadaniem jest określenie Wykonawcy, którego należy obciążyć. Wykonawca uiszcza opłatę w terminie 14 dni od wystawienia faktury przekazanej do Wykonawcy, tj. po przekazaniu kopii ww. decyzji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Kiedy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu przeniesienia opłaty administracyjnej za umieszczenie urządzeń w pasie drogowym.

2. W jakim terminie należy wystawić fakturę dokumentującą przeniesienie opłaty za zajęcie pasa drogowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Spółka świadczy na rzecz wykonawcy usługę polegającą na przeniesieniu opłaty za zajęcie pasa drogowego, określonej w decyzji administracyjnej w której właściwy organ wyraża zgodę na zajęcie pasa drogowego i ustala opłatę. Powyższa usługa jest wykonana po otrzymaniu przez Spółkę decyzji ustalającej opłatę, poprzez wystawienie na rzecz Wykonawcy faktury VAT. Przepisy ustawy o VAT nie przewidują dla takiej usługi szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego, zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie ogólna zasada wyrażona w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT. Tak więc momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia przez Spółkę na rzecz Wykonawcy opłaty za zajęcie pasa drogowego, zgodnie z ww. art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, będzie moment wykonania tej usługi, tj. moment obciążenia Wykonawcy opłatą za zajęcie pasa drogowego, co następuje z chwilą przekazania Wykonawcy faktury VAT wraz z kopią decyzji zezwalającej na zajęcie pasa drogowego.

Zgodnie z art. 1061 ustawy fakturę wystawia się nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy lub wykonano usługę. Spółka powinna wystawić fakturę najpóźniej do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymała decyzję ustalającą opłatę za zajęcie pasa drogowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8. ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 5a cyt. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Odwołując się do uregulowań dotyczących świadczenia usług należy podkreślić, iż czynność należy uznać za świadczenie usługi podlegającej opodatkowaniu wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Ponadto, należy mieć również na względzie, że ustawa o VAT zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 tej ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane są w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z brzmieniem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast w art. 106e ustawy, wskazano jakie elementy powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży.

Stosownie do art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W przedmiotowej sprawie przedmiotem interpretacji jest kwestia ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu obciążenia wykonawcy kosztami opłaty za zajęcie pasa drogowego oraz terminu wystawienia faktury dokumentującej przeniesienie na wykonawcę kosztów tej opłaty.

W analizowanej sprawie decyzję administracyjną, w której właściwy organ wyraża zgodę na zajęcie pasa drogowego i ustala opłatę uzyskuje Wnioskodawca, który kosztami opłaty za zajęcie pasa drogowego, zgodnie z warunkami zawartej umowy, obciąża Wykonawcę.

Wnioskodawca obciążając kosztami opłaty za zajęcie pasa drogowego Wykonawcę przenosi na podmiot świadczący usługę budowlaną poniesiony przez siebie wydatek. Przeniesienie powyższych kosztów jest związane bezpośrednio z usługą świadczoną przez Wykonawcę, bowiem brak zezwolenia na zajęcie pasa drogowego, nie pozwoliłby na wykonanie czynności, do których wykonawca został zobowiązany.

Przedmiotowa decyzja zezwalająca na zajęcie pasa drogowego zostaje wystawiona na Wnioskodawcę. Niemniej jednak zauważyć należy, że z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Wykonawcą wynika, że Wykonawca zobowiązany jest do ponoszenia kosztów opłat za zajęcie pasa drogowego.

Zatem Wnioskodawca uzyskując ww. decyzję administracyjną, w której właściwy organ wyraża zgodę na zajęcie pasa drogowego i ustala opłatę, w istocie działa na rzecz Wykonawcy.

Pomiędzy Wnioskodawcą a Wykonawcą istnieje zatem więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca podejmuje bowiem określone działania, za które otrzymuje wynagrodzenie w wysokości kwoty opłaty za wydanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego, które to wynagrodzenie zostaje wypłacone przez Wykonawcę inwestycji. Opłata, o której mowa w niniejszym wniosku jest formą wynagrodzenia za świadczone usługi, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy.

Świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy usługą jest przeniesienie opłaty, za co otrzymuje wynagrodzenie równe wartości opłaty za zajęcie pasa drogowego. Natomiast Wykonawca staje się niewątpliwie beneficjentem tej czynności, jest bezpośrednim jej konsumentem, odbiorcą świadczenia odnoszącym korzyść o charakterze majątkowym.

Tym samym zapłatę przez Wykonawcę na rzecz Wnioskodawcy kwoty opłaty za zajęcie pasa drogowego należy uznać za wynagrodzenie w zamian za wyświadczoną przez Wnioskodawcę usługę.

W okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku Wnioskodawca świadczy na rzecz wykonawcy usługę polegającą na przeniesieniu opłaty za zajęcie pasa drogowego, określonej w decyzji administracyjnej, w której właściwy organ wyraża zgodę na zajęcie pasa drogowego i ustala opłatę. Powyższa usługa jest wykonana po otrzymaniu przez Wnioskodawcę ww. decyzji ustalającej opłatę. Usługa ta powinna zostać udokumentowana poprzez wystawienie przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy faktury VAT w oparciu o przepisy art. 106a-q ustawy.

Przepisy ustawy nie przewidują dla takiej usługi szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego, zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie ogólna zasada wyrażona w art. 19a ust. 1 ustawy.

Tak więc momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy opłaty za zajęcie pasa drogowego, zgodnie z ww. art. 19a ust. 1 ustawy, będzie moment wykonania tej usługi, tj. moment obciążenia Wykonawcy opłatą za zajęcie pasa drogowego, co następuje z chwilą przekazania Wykonawcy kopii decyzji zezwalającej na zajęcie pasa drogowego (z wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawca obciąża kosztami Wykonawcę poprzez przekazanie mu kopii decyzji zezwalającej na zajęcie pasa drogowego). Na tak określony moment powstania obowiązku podatkowego nie ma wpływu kwestia, że płatność następuje z opóźnieniem i wykonawca reguluje zobowiązania po dacie obciążenia go kosztami przez Wnioskodawcę, jak również termin wystawienia faktury dla Wykonawcy.

Mając na uwadze treść art. 106i ust. 1 ustawy, zgodnie z którym fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8, należy stwierdzić, że fakturę dokumentującą przeniesienie opłaty za zajęcie pasa drogowego należy wystawić nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykonano usług, czyli nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło przekazanie Wykonawcy kopii decyzji zezwalającej na zajęcie pasa drogowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

* momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia przez Spółkę na rzecz Wykonawcy opłaty za zajęcie pasa drogowego, zgodnie z ww. art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, będzie moment wykonania tej usługi, tj. moment obciążenia Wykonawcy opłatą za zajęcie pasa drogowego, co następuje z chwilą przekazania Wykonawcy faktury VAT wraz z kopią decyzji zezwalającej na zajęcie pasa drogowego

* Spółka powinna wystawić fakturę najpóźniej do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymała decyzję ustalającą opłatę za zajęcie pasa drogowego,

należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.