IPTPP1/4512-331/15-4/MW - Zasadność złożenia korekty deklaracji VAT-ZD.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2015 r. (data wpływu 12 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2015 r. (data wpływu 7 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności złożenia korekty deklaracji VAT-ZD dnia 8 października 2014 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności złożenia korekty deklaracji VAT-ZD dnia 8 października 2014 r. oraz zasadności żądania przez Urząd Skarbowy od Wnioskodawcy zwrotu podatku VAT za wrzesień 2013 r.

Wniosek został uzupełniony w dniu 7 sierpnia 2015 r. w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego, przeformułowania pytań oraz przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca - osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą - będący czynnym podatnikiem podatku VAT, w dniach od 14 marca 2013 r. do 29 marca 2013 r. wystawił faktury VAT za wykonane usługi dla Spółki z o.o. A z siedzibą w....

Od wystawionych faktur został odprowadzony podatek należny. W związku z upływem terminu płatności 180 dni, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy dłużnik został poinformowany o zamiarze złożenia korekty deklaracji VAT-7/ZD. Wnioskodawca nie uzyskał żadnej informacji na temat zapłaty za wykonane usługi.

W dniu 17 kwietnia 2013 r. Spółka A zgłosiła upadłość z możliwością zawarcia układu. Nieuregulowane przez Spółkę faktury zostały zgłoszone do układu. W dniu 18 października 2014 r. Wnioskodawca dokonał korekty deklaracji VAT-7/ZD - w załączeniu przedstawił ksera faktur oraz ksero postanowienia Sądu Rejonowego o złożonej upadłości likwidacyjnej z możliwością zawarcia układu z datą 17 kwietnia 2013 r. - zakończone 22 maja 2014 r. - postępowanie upadłościowe z możliwością układu wpis KRS -....

Po złożonych korektach VAT-7/ZD Wnioskodawcy został zwrócony podatek od towarów i usług w wyznaczonym terminie.

W dniu 11 maja 2015 r. Wnioskodawca otrzymał pismo z Urzędu Skarbowego informujące o tym, że zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług nie zostały spełnione warunki do korekty podatku należnego i Wnioskodawca musi złożyć korekty deklaracji uprzednio złożonego VAT-7/ZD i zwrócić wypłacony podatek.

W związku z tym, iż dłużnik A na dzień złożenia deklaracji podatkowej, tj. 8 października 2014 r. był już w upadłości likwidacyjnej i nie zostały spełnione warunki do dokonania korekty podatku należnego.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę były dokonane na rzecz podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, który w momencie wystawiania faktur nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Wnioskodawca wystawił następujące faktury dla A w terminach:

Ma to szczególny związek ze sprawą, gdyż ww. Spółka 17 kwietnia 2013 r., czyli po terminie wystawienia faktur rozpoczęła na mocy wydania aktu prawnego przez Sąd Rejonowy postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu. Faktem jest, że Urząd Skarbowy po złożeniu deklaracji VAT- ZD w dniu 8 października 2014 r. zwrócił należne pieniądze. Jednakże w niedalekiej przyszłości począwszy od 27 lutego 2015 r. do 11 maja 2015 r. Wnioskodawca otrzymał wezwania od Naczelnika Urzędu Skarbowego, w których informowano o tym, iż dłużnik A na dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której wierzyciel dokonał korekty tj. 23 października 2014 r. był już w upadłości likwidacyjnej, więc zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b nie postały spełnione warunki do korekty podatku należnego.

Termin płatności w odniesieniu do wszystkich faktur był określony na 14 dni i kształtuje się następująco dla ww. faktur:

150 dzień od upływu terminu płatności określonego na fakturze układa się następująco:

W odniesieniu do przyjętej numeracji faktur Wnioskodawca stwierdza, że w stosunku do żadnej z nich nie upłynął 2-letni okres przyjęty w art. 89a ust. 2 pkt 5.

Wierzytelność na mocy art. 89a ust. 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług została uprawdopodobniona, gdyż nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Ponadto wszystkie wierzytelności zostały uwzględnione w masie upadłościowej podczas postępowania upadłościowego dłużnika. Wypłata ma nastąpić bez odsetek i kosztów sądowych należności głównej w wysokości 40% wierzytelności. Jednakże pomimo postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 30 kwietnia 2014 r. do dnia dzisiejszego nie zostały wypłacone żadne pieniądze na rzecz wierzyciela.

Wierzyciel i dłużnik byli podatnikami VAT czynnymi na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej i pozostają nimi do dnia dzisiejszego.

Dłużnik w okresie od 17 kwietnia 2013 r. do 22 maja 2014 r. był w trakcie postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu. Postanowieniem Sądu Rejonowego został zatwierdzony układ pomiędzy jego wierzycielami, a dłużnikiem. W dniu dzisiejszym Spółka prowadzi działalność w niezmienionej formie z zachowaniem obecnego numeru identyfikacji podatkowej. Deklaracja VAT-ZD została złożona przez Wnioskodawcę 8 października 2014 r., czyli w momencie, kiedy Spółka nie była w trakcie postępowania. Wierzytelności nie zostały uregulowane w żaden sposób, jak również zbyte do dnia dzisiejszego.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca stwierdził, że ww. elementy nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, jak również kontroli podatkowej oraz postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej. Sprawa nie została rozstrzygnięta w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. Wnioskodawca otrzymał jedynie wezwania z Urzędu Skarbowego, dotyczące deklaracji VAT-ZD. Urząd uznał, że nie zostały spełnione warunki do korekty podatku należnego z uwagi na fakt, iż A była w trakcie postępowania upadłościowego w myśl art. 89a ust. 2 pkt 3 lit.b. W momencie złożenia przez Wnioskodawcę deklaracji VAT-ZD w dniu 8 października 2014 r. za miesiąc wrzesień 2013 r. Spółka nie była w trakcie postępowania upadłościowego, gdyż zostało ono zakończone 22 maja 2014 r. Jest to przyjęcie przez Urząd Skarbowy błędnego stanu prawnego Spółki. Ostatnie pismo, które Wnioskodawca otrzymał datowane jest przez Urząd Skarbowy na 11 maja 2015 r., a więc na niespełna rok po zakończeniu postępowania upadłościowego przez A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Czy w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego powyżej, zasadnym było złożenie korekty deklaracji VAT-ZD dnia 8 października 2014 r.

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), niezrozumiały dla Wnioskodawcy jest fakt, iż Urząd Skarbowy nie zweryfikował stanu prawnego zadłużonej Spółki. Ponadto wymaga od Wnioskodawcy zwrotu kwoty podatku należnego w momencie, gdy Wnioskodawca nigdy nie otrzymał zapłaty za jakąkolwiek fakturę.

Zdaniem Wnioskodawcy zadłużona Spółka, która po 150 dniach od upływu terminu płatności faktur, będąc czynnym podatnikiem podatku VAT, powinna złożyć korektę deklaracji. Według Wnioskodawcy miał on prawo złożyć VAT-ZD, gdyż zostały spełnione wszystkie warunki do zastosowania art. 89a ust. 1. Data wystawienia faktur nie pozostaje tutaj bez znaczenia, ponieważ wszystkie roszczenia Wnioskodawcy, co do dłużnika wynikają z zobowiązań powstałych przed wejściem Spółki w stan postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu.

W wyroku NSA z 30 stycznia 2013 r. sygn. akt I FSK 343/12 Sąd podtrzymuje stanowisko, iż "istotnym jest, że prawo wierzyciela z dokonaniem korekty podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług w przypadku wierzytelności nieściągalnych, po stronie dłużnika przeradza się w obowiązek dokonania przez nabywcę usługi korekty podatku naliczonego. W świetle art. 89b ust. 1 u.p.t.u., w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, dłużnik jest obowiązany do pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia." Brzmienie uzasadnienia jednoznacznie określa obowiązek złożenia korekty przez dłużnika. Gdyby taka sytuacja miała miejsce, wtedy Urząd Skarbowy nie wzywałby Wnioskodawcy w swoim piśmie do zwrotu kwoty podatku należnego. Sąd odnosi się również do okoliczności, w których "ustawodawca stanowiąc ww. przepisy uwzględnił specyfikę przepisów p.u.n. Wyłączył bowiem możliwość ich stosowania w odniesieniu do wierzytelności, które powstały w okresie, gdy przyszły dłużnik był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji (vide art. 89a ust. 2 pkt 1 u.p.t.u.). Z powyższego wynika, że warunek, by dłużnik nie był w stanie upadłości, należy odnosić wyłącznie do daty dostawy towaru (świadczenia usługi). Upadłość dłużnika nie stanowi natomiast przeszkody do dokonania korekty określonej w art. 89b ust. 1 u.p.t.u. Gdyby bowiem ogłoszenie upadłości lub postawienie w stan likwidacji miało wykluczać obowiązek dokonania tej korekty, to zostałoby to wprost wskazane w treści przepisów regulujących zasady rozliczania podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności. W momencie dokonania korekty istotne jest natomiast, by dłużnik i wierzyciel byli zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, stosownie do treści art. 89a ust. 2 pkt 3 u.p.t.u."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2013 r. normy prawne, zawarte w art. 89a i 89b ustawy o podatku od towarów i usług, regulujące powyższe kwestie, obowiązują w brzmieniu nadanym art. 11 pkt 8 i 9 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342).

Stosownie do treści art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

W przypadku, gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Jak wynika z zapisu art. 89a ust. 5 ustawy, wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Ponadto w myśl art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Z powołanych przepisów ustawy wynika, że wierzyciel może dokonać korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego wyłącznie w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną. Oznacza to, że wierzyciel dokonując korekty musi dokonać jej w konkretnej deklaracji, tj. w deklaracji za okres, w którym upłynął 150. dzień od terminu płatności wierzytelności określonego w umowie lub na fakturze.

Jeżeli wierzyciel nie skorzysta z przysługującego mu prawa do dokonania korekty w ww. terminie, może dokonać stosownej korekty w terminie późniejszym, jednak musi "wrócić" do deklaracji za okres, w którym upłynął 150. dzień od umownego terminu płatności, przy czym składając korektę tej deklaracji musi spełnić wszystkie warunki uprawniające go do dokonania takiej korekty.

Prawo do skorzystania przez wierzyciela z odliczenia nieściągalnej wierzytelności (czy to "na bieżąco", czy też poprzez złożenie deklaracji korygującej) wygasa po dwóch latach, licząc od końca roku, w którym została wystawiona faktura dokumentująca nieuregulowaną wierzytelność, a warunki, że wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni oraz dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, muszą być spełnione zarówno na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji bieżącej, w której podatnik dokonuje korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego, jak również na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji korygującej.

Na wierzycielu spoczywa także obowiązek zawiadomienia właściwego dla siebie urzędu skarbowego o dokonanej korekcie wraz ze wskazaniem jej kwoty oraz danych dłużnika.

Przystępując do rozważań w przedmiotowej sprawie zauważyć należy, że artykuł 185 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2015 r. poz. 233 z późn. zm.), reguluje m.in. następujące kwestie:

* definiuje osobę upadłego,

* określa wpływ ogłoszenia upadłości na zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych upadłego.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawa - Prawo upadłościowe i naprawcze za upadłego uważa podmiot, wobec którego wydano postanowienie o ogłoszeniu upadłości. Jest to więc albo osoba fizyczna, albo osoba prawna, albo też jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, a która posiada zdolność upadłościową, wymieniona jako upadły w sentencji postanowienia o ogłoszeniu upadłości.

W związku z regulacją zawartą w art. 51 ust. 2 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze, według którego postanowienie o ogłoszeniu upadłości jest skuteczne i wykonywane z dniem jego wydania, stan upadłości danego podmiotu istnieje od dnia wydania postanowienia o ogłoszeniu jego upadłości. Postępowanie upadłościowe jest prowadzone wobec podmiotu, dla którego Sąd wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości.

W myśl art. 52 ww. ustawy, data wydania postanowienia o ogłoszeniu upadłości jest datą upadłości.

Wobec powyższego określenie użyte w art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy - w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji - określające warunki korekty podatku należnego, stanowi o właściwym postępowaniu upadłościowym, tj. postępowaniu, które toczy się po ogłoszeniu upadłości dłużnika lub o postępowaniu likwidacyjnym po ogłoszeniu likwidacji Spółki.

Zatem z uwagi na opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że to decyzja Sądu podjęta po przeprowadzeniu postępowania i wydanie przez niego postanowienia o ogłoszeniu upadłości, skutkuje tym, że określony podmiot można uznać za podmiot, wobec którego toczy się postępowanie upadłościowe; także postawienie podmiotu w stan likwidacji i wezwanie wierzycieli do zgłaszania swoich wierzytelności, powoduje, że określony podmiot można uznać za podmiot, wobec którego toczy się postępowanie likwidacyjne w rozumieniu art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Postanowienie Sądu jest skuteczne i wykonywane z dniem jego wydania. Informację o wydaniu postanowienia o ogłoszeniu upadłości oraz postawienie podmiotu w stan likwidacji podaje się niezwłocznie do publicznej wiadomości przez obwieszczenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz opublikowanie w dzienniku o zasięgu lokalnym.

Wobec tego wydanie postanowienia o ogłoszeniu upadłości przez Sąd oraz postawienie w stan likwidacji podmiotu jest momentem uznania tego podmiotu za podmiot będący w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji w rozumieniu art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy.

W związku z tym Wnioskodawca, dokonując korekty podatku należnego na podstawie powołanych wyżej przepisów art. 89a ustawy, powinien mieć na względzie treść ww. artykułu, jak również postanowienie Sądu o ogłoszeniu upadłości oraz prowadzenie postępowania obejmujące likwidację majątku dłużnika bądź postępowanie z możliwością zawarcia układu.

Tym samym należy stwierdzić, iż aby podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1 ustawy, warunki określone w art. 89a ust. 1a i ust. 2 ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa. Należy wskazać, że ustawodawca zastrzegł, że dłużnik nie może być w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji na dzień poprzedzający dzień złożenia przez wierzyciela deklaracji wykazującej korektę w ramach ulgi za złe długi, jak również na dzień poprzedzający dzień złożenia ewentualnej deklaracji korygującej. Wskazuje na to brzmienie analizowanego przepisu art. 89a ust. 2 pkt 3 ustawy, który wprost określa, że "przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki: (...) na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1: a) wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni, b) dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji". Natomiast korekta podatku, jak wyjaśniono powyżej, musi zawsze dotyczyć okresu, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną.

W opisanej sprawie - jak wskazał Wnioskodawca - w dniu 17 kwietnia 2013 r. została ogłoszona upadłość z możliwością zawarcia układu (postępowanie upadłościowe zostało zakończone w dniu 22 maja 2014 r.), co w praktyce oznacza, że w dacie uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności będących przedmiotem wniosku, dłużnik był w trakcie postępowania upadłościowego.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do zaistniałego stanu faktycznego, Wnioskodawca nie mógł dokonać korekty złożonej deklaracji podatku VAT w zakresie podstawy opodatkowania i podatku należnego za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w fakturach będących przedmiotem wniosku, ponieważ, jak wynika z wniosku, nie zostały spełnione wszystkie warunki uprawniające do dokonania korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego, o których mowa w art. 89a ustawy o VAT.

W rozpatrywanej sprawie, Wnioskodawca nie mógł skorzystać z "ulgi za złe długi" w trybie art. 89a ustawy, bowiem na dzień poprzedzający dzień złożenia pierwotnej deklaracji podatkowej, za okres, w którym nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona (tekst jedn.: za sierpień 2013 r. i za wrzesień 2013 r.) dłużnik znajdował się w stanie upadłości, z uwagi na wydanie przez Sąd w dniu 17 kwietnia 2013 r. postanowienia o ogłoszeniu upadłości. Bez znaczenia pozostaje tu fakt, że w momencie składania korekty deklaracji, tj. w dniu 8 października 2014 r. dłużnik nie był już w stanie upadłości.

Tym samym należy stwierdzić, że niezasadne było złożenie przez Wnioskodawcę korekty deklaracji VAT-7/ZD za wrzesień 2013 r. w dniu 8 października 2014 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowi ono rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzone w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 127, z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej zasadności złożenia korekty deklaracji VAT-7/ZD dnia 8 października 2014 r. Wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.