IPTPP1/4512-153/15-2/RG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia terminu ponownego skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia terminu ponownego skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 1 maja 2011 r. Zainteresowana rozpoczęła działalność gospodarczą wg kodu PKD 47.91.Z (faktycznie zajmowała się wyłącznie sprzedażą odzieży), jednocześnie z datą 1 maja 2011 r. zrezygnowała dobrowolnie ze zwolnienia podmiotowego z VAT i złożyła VAT-R. Z dniem 1 grudnia 2011 r. Wnioskodawczyni zawiesiła działalność gospodarczą do 16 stycznia 2013 r., natomiast dnia 16 stycznia 2013 r. zlikwidowała ww. działalność gospodarczą i złożyła VAT-Z. W okresie jej prowadzenia obroty były bardzo niskie tzn. spełniały wymagania art. 113 ust. 1, 2, 9, 10 ustawy o VAT. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie wykonywała czynności zawartych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. Z dniem 1 sierpnia 2014 r. Zainteresowana ponownie rozpoczęła działalność gospodarczą tym razem polegającą na świadczeniu usług fryzjerskich i kosmetycznych i wybrała zwolnienie podmiotowe z VAT. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie planuje wykonywać żadnych czynności zawartych w art. 113 ust. 13 ustawy VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy rozpoczynając działalność gospodarczą z dniem 1 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni miała prawo wybrać zwolnienie podmiotowe z VAT, tj. na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, miała prawo wybrać zwolnienie podmiotowe z VAT, gdyż spełniła wymagania zawarte w przepisie art. 113 ust. 11, 11a ustawy o VAT. Zainteresowana ponownie skorzystała ze zwolnienia z VAT po upływie roku licząc od końca roku, w którym zrezygnowała z tego zwolnienia.

Zdaniem Zainteresowanej ustawodawca miał na myśli fakt, aby każdy podmiot, który zrezygnuje bądź utraci prawo do zwolnienia z VAT był podatnikiem VAT przez co najmniej rok licząc od końca roku, w którym utracił lub wybrał zwolnienie i ten wymóg w przypadku Wnioskodawczyni jest zachowany. Ponadto usługi, które świadczy Wnioskodawczyni w ramach nowej działalności nie są zawarte w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT i nie przekroczyła wcześniej limitów wg art. 113 ust. 1, 2, 9, 10. Poza tym taką właśnie odpowiedź Zainteresowana uzyskała we właściwym dla siebie urzędzie skarbowym oraz podczas konsultacji na krajowej informacji podatkowej, aczkolwiek tu zasugerowano Wnioskodawczyni aby upewniła się występując o indywidualną interpretacje, co też czyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W światle art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 10 ustawy).

Stosownie natomiast do art. 113 ust. 11 ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Przy wyznaczaniu na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy terminu, od którego możliwe jest ponowne skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 tej ustawy, przez podatników, którzy utracili prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnowali z tego zwolnienia, należy uwzględnić orzecznictwo sądów administracyjnych, w tym m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 września 2014 r. sygn. akt I FSK 1463/13. W ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że "Ustawodawca nie wprowadził (...) dodatkowego warunku w postaci ponownego skorzystania ze zwolnienia w pierwszym okresie rozliczeniowym następującym po roku podatkowym, w którym podatnik nie przekroczył limitu sprzedaży. Wyznaczył jedynie początkowy moment, od którego podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia. (...) Objęcie zwolnieniem może mieć zatem miejsce od początku dowolnego miesiąca, następującego po wyznaczonym w art. 113 ust. 11 Uptu okresie karencji.".

Z powołanego wyżej przepisu art. 113 ust. 11 ustawy wynika, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostały spełnione pozostałe przesłanki ponownego skorzystania ze zwolnienia, tzn.: wartość sprzedaży nie przekroczyła u podatnika w poprzednim roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy i nie zachodziły przypadki wyłączające stosowanie zwolnienia, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy oraz w przepisach wydanych na podstawie ust. 14 tego artykułu. W przypadku gdy podatnik zdecydował się na ponowne skorzystanie ze zwolnienia w trakcie roku podatkowego musiał zostać również spełniony warunek, że do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego podatnik zamierzał ponownie skorzystać ze zwolnienia nie została przekroczona wartość sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że co do zasady, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia może ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

* wartość sprzedaży u podatnika w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy,

* podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 1 maja 2011 r. Zainteresowana rozpoczęła działalność gospodarczą wg kodu PKD 47.91.Z, jednocześnie z datą 1 maja 2011 r. zrezygnowała dobrowolnie ze zwolnienia podmiotowego z VAT i złożyła VAT-R. Z dniem 1 grudnia 2011 r. Wnioskodawczyni zawiesiła działalność gospodarczą do 16 stycznia 2013 r., natomiast dnia 16 stycznia 2013 r. zlikwidowała ww. działalność gospodarczą i złożyła VAT-Z. W okresie jej prowadzenia obroty były bardzo niskie tzn. spełniały wymagania art. 113 ust. 1, 2, 9, 10 ustawy o VAT. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie wykonywała czynności zawartych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. Z dniem 1 sierpnia 2014 r. Zainteresowana ponownie rozpoczęła działalność gospodarczą tym razem polegającą na świadczeniu usług fryzjerskich i kosmetycznych i wybrała zwolnienie podmiotowe z VAT. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie planuje wykonywać żadnych czynności zawartych w art. 113 ust. 13 ustawy VAT.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy oraz okoliczności sprawy przedstawione we wniosku należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni rozpoczynając działalność gospodarczą z dniem 1 sierpnia 2014 r. miała prawo wybrać zwolnienie z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, gdyż Zainteresowana ponownie skorzystała ze zwolnienia z VAT po upływie roku licząc od końca roku, w którym zrezygnowała z tego zwolnienia, ponadto w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie planuje wykonywać żadnych czynności zawartych w art. 113 ust. 13 ustawy VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo tut. Organ zwraca uwagę, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.