IPTPP1/4512-101/15-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2015 r. (data wpływu 17 lutego 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 kwietnia 2015 r. (data wpływu 7 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, dla usług rachunkowo księgowych - jest prawidłowe.

W dniu 17 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, dla usług rachunkowo księgowych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 kwietnia 2015 r. (data wpływu 7 kwietnia 2015 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi biuro księgowe, którego przedmiotem działalności jest prowadzenie na podstawie zawartych umów z klientami, ksiąg podatkowych oraz sporządzaniu, podpisywaniu i składaniu w imieniu podatników deklaracji podatkowych na podstawie tych ksiąg. Przy czym sporządzanie i składanie deklaracji stanowi element kompleksowej obsługi klienta przez biuro.

Oprócz rozliczeń podatkowych Wnioskodawca sporządza deklaracje ZUS oraz prowadzi kadry i płace. Zainteresowany posiada Certyfikat Ministerstwa Finansów oraz Świadectwo Kwalifikacyjne Ministerstwa Finansów. Roczny obrót spółki nie przekracza 150.000,00 zł. Wnioskodawca nie wykonuje żadnych usług polegających na udzielaniu porad w zakresie doradztwa podatkowego, nie udziela żadnych wyjaśnień, nie sporządza żadnych opinii. Usługi Zainteresowanego mieszczą się w grupowaniu PKWiU 69.20.2. - usługi rachunkowo-księgowe.

Wnioskodawca nie wykonuje czynności udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz żadnych porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych, celnych i w sprawach egzekucji. Prowadzi w imieniu i na rzecz podatników wyłącznie księgi podatkowe, księgi rachunkowe oraz inne ewidencje. Zainteresowany sporządza w imieniu i na rzecz podatników i płatników zeznania i deklaracje podatkowe. Nie udziela żadnej pomocy w tym zakresie lecz jedynie na podstawie prowadzonych ksiąg sporządza i składa deklaracje podatkowe. Nie reprezentuje podatników i płatników w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych. Jedynie w przypadku kontroli podatkowej dostarcza organom podatkowym żądane dokumenty i odbiera z tego organu w imieniu podatnika protokół z kontroli podatkowej.

Obecnie Wnioskodawca nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W dniu 9 marca 2015 r. jeden ze wspólników,..., zgłosił do Ministerstwa Finansów do Państwowej Komisji Egzaminacyjnej wniosek o dopuszczenie do egzaminu na doradcę podatkowego. Obecnie oczekuje na wyznaczenie terminu egzaminu. Dopiero po pozytywnym zadaniu egzaminu oraz wpisaniu na listę doradców podatkowych usługi te będę świadczone i wówczas Spółka zostanie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Obecnie usługi takie nie są świadczone.

Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w dniu 7 sierpnia 2014 r. i wybrał zwolnienie na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Nigdy z tego zwolnienia nie zrezygnował ani go nie utracił.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka może skorzystać z podmiotowego zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym ma ona prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego z VAT. Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnień, o których mowa w art. 113 ust. 1 i 9 nie stosuje się do podatników świadczących usługi doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego (...). Zakres czynności doradztwa podatkowego określa art. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym. Usługi doradztwa podatkowego zostały sklasyfikowane pod symbolem 69.20.3 PKWiU. Ustawa o podatku VAT nie definiuje pojęcia "doradztwa". Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN "doradzać" oznacza "udzielać porad, wskazywać sposób postępowania". Zgodnie z art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym, czynności doradztwa podatkowego wymienione w pkt 1 i 4 art. 2 ust. 1 ustawy zostały zarezerwowane wyłącznie dla ściśle określonych podmiotów. Natomiast czynności wymienione w pkt 2 i 3 może wykonywać każda zainteresowana osoba. Jednak prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych musi być wykonywane łącznie z udzielaniem im pomocy w tym zakresie. Nie można zatem utożsamiać usług księgowo-rachunkowych z usługami doradczymi. Zmiany w ustawie o doradztwie podatkowym, spowodowane wprowadzeniem ustawy deregulacyjnej miały na celu ułatwienie dostępu do wykonywania niektórych zawodów. Nie wprowadzają one jednak żadnych nowych elementów w zakresie opodatkowania podatkiem VAT.

Słuszność powyższej argumentacji została potwierdzona w następujących interpretacjach Ministra Finansów, które dotyczyły sytuacji analogicznych jak Wnioskodawcy:

1. Interpretacja Indywidualna IPTPP4/443-410/14-2/MK Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28 sierpnia 2014 r.;

2. Interpretacja Indywidualna IPTPP1/443-689/14-4/RG Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 4 grudnia 2014 r.;

3. Interpretacja Indywidualna IPTPP1/443-532/14-4/MW Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 października 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy - jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 - art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy - jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy - zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np. podatkowe, gospodarcze, czy finansowe. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym "doradztwo" to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest materią regulowaną ustawowo - ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.). Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego-zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym (w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r.) - dla celów stosowania tej ustawy obejmują zatem:

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, iż doradztwo podatkowe sensu stricio obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 281 pkt 3).

Odnosząc się natomiast do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowym jako czynności doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Wobec powyższego, w sytuacji gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządzania (wypełniania) zeznań i deklaracji podatkowych i nie będzie świadczył usług doradczych lub prawniczych (np. jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. Podmiot taki będzie zatem mógł korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, chyba, że zajdą inne niż omawiane przesłanki wyłączające ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy.

Jeżeli natomiast dany podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył usługi o charakterze doradczym lub prawniczym (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. W konsekwencji podmiotowi temu nie będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi biuro księgowe, którego przedmiotem działalności jest prowadzenie na podstawie zawartych umów z klientami, ksiąg podatkowych oraz sporządzaniu, podpisywaniu i składaniu w imieniu podatników deklaracji podatkowych na podstawie tych ksiąg. Przy czym sporządzanie i składanie deklaracji stanowi element kompleksowej obsługi klienta przez biuro. Oprócz rozliczeń podatkowych Wnioskodawca sporządza deklaracje ZUS oraz prowadzi kadry i płace. Roczny obrót spółki nie przekracza 150.000,00 zł. Wnioskodawca nie wykonuje żadnych usług polegających na udzielaniu porad w zakresie doradztwa podatkowego, nie udziela żadnych wyjaśnień, nie sporządza żadnych opinii. Wnioskodawca nie wykonuje czynności udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz żadnych porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych, celnych i w sprawach egzekucji. Prowadzi w imieniu i na rzecz podatników wyłącznie księgi podatkowe, księgi rachunkowe oraz inne ewidencje. Zainteresowany sporządza w imieniu i na rzecz podatników i płatników zeznania i deklaracje podatkowe. Nie udziela żadnej pomocy w tym zakresie lecz jedynie na podstawie prowadzonych ksiąg sporządza i składa deklaracje podatkowe. Nie reprezentuje podatników i płatników w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych. Jedynie w przypadku kontroli podatkowej dostarcza organom podatkowym żądane dokumenty i odbiera z tego organu w imieniu podatnika protokół z kontroli podatkowej. Obecnie Wnioskodawca nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w dniu 7 sierpnia 2014 r. i wybrał zwolnienie na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Nigdy z tego zwolnienia nie zrezygnował ani go nie utracił.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawca nie będzie świadczył usług prawniczych lub o charakterze doradczym, tj. np. usług wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o doradztwie podatkowym - zastosowania nie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub b ustawy.

Mając na uwadze opis usług świadczonych przez Wnioskodawcę oraz analizę ww. przepisów, a także okoliczność, iż Wnioskodawca nie wykonuje czynności z art. 113 ust. 13 ustawy, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie świadczy usług, które nie są objęte zwolnieniem z art. 113 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca prowadzi w imieniu i na rzecz podatników wyłącznie księgi podatkowe, księgi rachunkowe oraz inne ewidencje oraz sporządza w imieniu i na rzecz podatników i płatników zeznania i deklaracje podatkowe i nie świadczy usług prawniczych lub o charakterze doradczym oraz nie świadczy pozostałych usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, to może przy świadczeniu tych usług korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Zauważyć należy, że skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty 150.000 zł netto oraz gdy Wnioskodawca nie zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Na uprawnienie Wnioskodawcy do stosowania zwolnienia podmiotowego od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy nie ma wpływu fakt, iż Wnioskodawca w przypadku kontroli podatkowej jedynie dostarcza organom podatkowym żądane dokumenty i odbiera z tego organu w imieniu podatnika protokół z kontroli podatkowej. Bowiem czynność ta, w świetle wyżej dokonanej analizy, nie stanowi usług prawniczych ani usług o charakterze doradczym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Dodatkowo tut. Organ zwraca uwagę, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek Zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14 m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną. Stosownie zaś do art. 14e § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zawiadomienie o zmienionej interpretacji indywidualnej doręcza się podmiotowi, któremu w danej sprawie interpretacja została wydana.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.