IPTPP1/443-968/11-7/IG - Uznanie dokonywanej sprzedaży za dostawę ciągłą oraz sposób jej dokumentowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 grudnia 2011 r. (data wpływu 27 grudnia 2011 r.) oraz z dnia 30 stycznia 2012 r. (data wpływu 2 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonywanej sprzedaży za dostawę ciągłą oraz sposobu jej dokumentowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonywanej sprzedaży za dostawę ciągłą oraz sposobu jej dokumentowania.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 grudnia 2011 r. (data wpływu 27 grudnia 2011 r.) w zakresie zmiany adresu pełnomocnika oraz pismem z dnia 30 stycznia 2012 r. (data wpływu 2 luty 2012 r.) w zakresie uzupełnienia pełnomocnictwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zakładem produkcyjnym zajmującym się m.in. produkcją opakowań z tworzyw sztucznych. Spółka w ramach swojej działalności gospodarczej zawiera z kontrahentami umowy o stałe dostawy opakowań z tworzyw sztucznych.

Spółka przed każdym miesiącem otrzymywać będzie od odbiorcy informacje o zapotrzebowaniu miesięcznym na towary (nie później niż 5 dni roboczych przed rozpoczęciem miesiąca). Następnie, jeżeli strony umowy nie postanowią inaczej, "zamówienie miesięczne" precyzowane będzie tygodniowymi "zamówieniami bieżącymi" wysyłanymi w każdy czwartek w tygodniu poprzedzającym planowane odbiory, w których zostanie określony szczegółowy termin realizacji zamówienia.

Spółka zobowiązana będzie do dokonania dostawy w terminie i miejscu wskazanym przez odbiorcę w zamówieniu. Płatność za towary dokonywana będzie przez odbiorcę po dostawie towarów. Zgodnie z postanowieniami umów spółka zobowiązana będzie do wystawienia faktury w ostatnim dniu każdego miesiąca za wszystkie dokonane w danym miesiącu dostawy (osobno dla każdego miejsca dostawy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dostawy dokonywane przez spółkę, w ramach zawieranych z odbiorcami umów, można uznać za sprzedaż o charakterze ciągłym, na podstawie § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług. do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 nr 63, poz. 360), a w związku z tym, czy Spółka może potwierdzać dostawy dokonane w danym miesiącu jedną fakturą wystawioną ostatniego dnia miesiąca w którym dokonano dostaw.

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawy dokonywane przez Spółkę należy uznać za sprzedaż o charakterze ciągłym, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, a tym samym Spółka ma prawo dokumentować dostawy zgodnie z § 9 ust. 2 rozporządzenia, a więc jedną zbiorczą fakturą wystawioną do siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Wobec braku w przepisach podatkowych definicji sprzedaży ciągłej, należy odnieść się do definicji sprzedaży zawartej w art. 2 ust. 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54. poz. 535 z późn. zm.), dalej: "ustawą VAT" - zgodnie z którym za sprzedaż uznaje się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przepisy nie stanowią wyraźnie, iż sprzedaż ciągła dotyczy wyłącznie świadczenia usług. Ponadto w literaturze często można spotkać przykłady, które wskazują na ciągły charakter dostaw towarów, takich jak np. dostawa pieczywa czy warzyw do sklepów, zgodnie z zamówieniami składanymi przez cały miesiąc przez nabywcę.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia ciągłości ani w ustawie VAT ani w aktach wykonawczych do tej ustawy.

Należy więc, definiować je w oparciu o wykładnię językową tego terminu. Zgodnie z Uniwersalnym słownikiem języka polskiego (wydawnictwo naukowe PWN. tom 1, str. 453) pojęcie ciągły definiowane jest jako: "dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stały, systematycznie się powtarzający".

W celu określenia świadczenia ciągłego, należy odwołać się do regulacji prawa cywilnego. W doktrynie prawa cywilnego za świadczenie takie, uważa się świadczenie, które polega na określonym, stałym zachowaniu się dłużnika w czasie trwania zobowiązania (Z. Radwański, A. Olejniczak Zobowiązania-część ogólna, Ch. Beck 2005, str. 50).

Zobowiązanie o charakterze ciągłym, oznacza więc zobowiązanie, którego istota polega na trwałości stosunku cywilnoprawnego i roli czasu w tym stosunku. Zobowiązanie ciągłe trwa przez cały okres obowiązywania umowy i nie może zostać wypełnione inaczej niż przez upływ czasu, na jaki umowa została zawarta. Istotne jest tu powtarzanie się kolejnych świadczeń w określonych odstępach czasu. Świadczenie o charakterze ciągłym składa się z pewnych następujących po sobie czynności, o ile tworzą razem funkcjonalną całość, która ma do siebie to, że trwa w czasie. Ponadto, w świadczeniu ciągłym trudno jest wyróżnić odrębne czynności, gdyż takie świadczenie trwa stale. Stan jego realizacji trwa przez określony okres. Niemożność jednorazowego wykonania świadczenia o charakterze ciągłym powinna wynikać z rodzaju czynności.

Warunek ten jest spełniony przez Spółkę, gdyż jej zobowiązanie trwa w dokładnie określonym przedziale czasu i dopiero po jego zakończeniu możliwe jest fizyczne rozliczenie zakresu zrealizowanej dostawy zgodnie z umową jest to okres miesięczny. W tym czasie Spółka jest zobowiązana do rzeczywistej, stałej, powtarzalnej i regularnej dostawy towarów.

W przedmiotowej sprawie dostawa towaru na rzecz odbiorców dokonywana jest cyklicznie, w regularnych odstępach czasu, co wynika z charakteru działalności gospodarczej prowadzonej przez odbiorcę. Taka dostawa z kolei pozwala odbiorcy na sprawną organizację procesu zarządzania zapasami oraz zachowanie ciągłości zaopatrzenia i produkcji.

Istotą świadczenia Spółki jest nie tylko dostawa określonych towarów i zobowiązanie do ciągłych i terminowych dostaw, ale ich rzeczywiste dokonanie. Spełnienie tego świadczenia umożliwia m.in. ustanowienie zapasu magazynowego (posiadanej przez Spółkę w magazynie minimalnej ilości wyrobów, tak aby w każdym momencie móc zrealizować zamówienie odbiorcy). Potwierdzają to również harmonogramy zamówień otrzymywane przez Spółkę, z których jednoznacznie wynika, iż odbiorca zainteresowany jest ciągłym zaspokajaniem jego potrzeb zaopatrzeniowych.

Należy pamiętać, że odbiorcy mogą prowadzić działalność w różnych branżach w tym takich, gdzie jakiekolwiek przestoje w oczekiwaniu na dostawę produktów mogą generować duże straty. W niektórych branżach cykl produkcyjny odbywa się nieustannie, stąd też dostawy produktów następują w sposób ciągły, powtarzający się i regularny, aby zapewnić ten prawidłowy cykl produkcyjny. Specyfika branży, w której działa część odbiorców wyraźnie potwierdza, iż zapewnienie ciągłości współpracy stanowi ważny element relacji między Spółką a odbiorcami. Istotnym elementem dostaw Spółki jest zarówno czynnik czasu jak również ich częstotliwość oraz regularność, co zdaniem Spółki kwalifikuje te dostawy do sprzedaży o charakterze ciągłym.

Powyższe potwierdzają także interpretacje organów skarbowych: Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 10 października 2008 r. (nr IPPP1-443-1369/08-2/JL) wskazał, iż "w przypadku gdy współpraca wnioskodawcy ma stały charakter a dostawy dla niektórych kontrahentów wnioskodawcy dokonywane są regularnie - osiem razy w miesiącu może być uznana za sprzedaż o charakterze ciągłym".

Podobnie w interpretacji indywidualnej z 16 października 2008 r. (nr IPPP1-443-1370/08-2/AK) Minister Finansów stwierdził, że " (...) dostawa towarów dokonywana przez wnioskodawcę regularnie - 12 razy w miesiącu, może być uznana za sprzedaż o charakterze ciągłym".

W licznych interpretacjach i postanowieniach organów skarbowych znaleźć można wnioski, stwierdzające, iż do uznania świadczenia za ciągłe wystarcza, iż składa się ono z pewnych następujących po sobie aktów (czynności), o ile tworzą razem funkcjonalną całość, która ma to do siebie, że trwa w czasie, a czas jest jej miernikiem i interes jednej strony jest zaspokojony właśnie dlatego, że odpowiednie zachowanie się drugiej strony ma charakter trwały. Pod pojęciem "sprzedaży ciągłej" należy więc rozumieć, wynikające ze zobowiązania o charakterze ciągłym świadczenie, polegające na trwałym i powtarzalnym zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

Ponadto Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dn. 14 września 2010 r. (sygn. akt I SA/Kr 997/10) orzekł, iż: "za, sprzedaż ciągłą można uznać każdą dostawę lub usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywane jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumiany jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami".

Zważając na powyższe, Spółka pragnie podkreślić, że dostawy dokonywane są z regularną powtarzalnością, w sposób ciągły, tak aby zapewnić prawidłowy cykl produkcji u swojego klienta. Zachodzi w tym przypadku rzeczywista częstotliwość i nieustanność sprzedaży, a moment jej zakończenia przypada na koniec okresu rozliczeniowego określonego w umowie. Charakter tej sprzedaży wskazuje, że dokonaną dostawę towarów należy uznać za sprzedaż ciągłą. Współpraca z klientem ma charakter stały, dostawy dokonywane są w regularnych odstępach czasu a spółka otrzymuje od klienta zamówienia, których stopień szczegółowości i zakres czasowy są systematycznie uaktualniane w miarę postępu realizowanych dostaw.

Na koniec spółka pragnie również wskazać, iż obowiązek podatkowy powstanie w dniu wystawienia faktury (czyli w ostatnim dniu miesiąca), a zatem wszystkie transakcje zostaną wykazane w tej samej deklaracji (w której byłyby wykazane, gdyby każda dostawa była fakturowana osobno). A zatem nie nastąpi przesunięcie "przesunięcie" momentu powstania obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe, spółka stoi na stanowisku, że dokonywana przez nią sprzedaż jest sprzedażą ciągłą a w związku z tym może być dokumentowana jedną fakturą zbiorczą wystawianą do ostatniego dnia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Treść art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi - art. 19 ust. 5 ustawy.

Powołane wyżej przepisy wiążą więc, co do zasady, powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z wykonaniem usługi (częściowym wykonaniem usługi) lub wystawieniem faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od wykonania usługi).

Stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

Stosownie do regulacji § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Elementy, jakie co najmniej powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, zostały określone w § 5 ust. 1 rozporządzenia i są to:

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Pomimo, iż ww. przepisy odwołują się do pojęcia sprzedaży ciągłej, to jednak pojęcie to nie zostało zdefiniowane w przepisach o podatku od towarów i usług. Dlatego też, należy w tym zakresie odwołać się do wykładni językowej oraz przepisów prawa cywilnego.

Sprzedaż o charakterze ciągłym należy rozumieć w znaczeniu nadanym pojęciu "sprzedaż" w art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, a mianowicie jako odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem wykładnia językowa pojęcia "sprzedaż o charakterze ciągłym" sprowadza się do ustalenia znaczenia przymiotnika "ciągły". W Słowniku Języka Polskiego pod red. J. Szymczaka (PWN, Warszawa 1989) słowo to zdefiniowane zostało jako "dziejący się, odbywający nieustannie, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały" oraz "ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni, nie mający luk, odstępów".

Wynika z powyższego, że za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać sprzedaż odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy, itd.

Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie ciągłe trwa przez cały okres obowiązywania umowy i nie może zostać wypełnione inaczej niż przez upływ czasu, na jaki umowa została zawarta (lub wypowiedzenie bądź rozwiązanie umowy). W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne w określonym momencie czasu. Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, bowiem jest ono realizowane stale - stan realizacji świadczenia trwa - przez określony okres (np. w przypadku najmu, czy też usług telekomunikacyjnych).

Pod pojęciem sprzedaży "ciągłej" należy więc rozumieć wynikające ze zobowiązania o charakterze ciągłym, świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

W praktyce za sprzedaż o charakterze ciągłym przyjęło się uważać przede wszystkim systematyczne, wykonywane z dużą częstotliwością, usługi o charakterze powszechnym np.: dostawy energii cieplnej, wody, dostawy energii elektrycznej czy też najem, dzierżawę, przechowanie.

W myśl powyższego, aby sprzedaż mogła być uważana za ciągłą, umowa o takie dostawy lub usługi powinna spełniać następujące kryteria:

* powinna być trwała, zawarta na dłuższy okres czasu,

* muszą z niej wynikać obowiązki ciągłe, bez możliwości jednorazowego spełnienia świadczenia, moment ten sprowadza się do niemożności wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności stanowiących samodzielne świadczenia, a w konsekwencji na określenie konkretnego dnia dokonania tej czynności (spełnienia świadczenia),

* świadczenie polega na stałym i powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do określonego zachowania.

Sformułować można wniosek, iż jako sprzedaż ciągłą można uznać każdą dostawę lub usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.

Zgodnie z ogólną zasadą, faktura winna dokumentować każdą dostawę towarów lub świadczenie usług i być wystawiana, stosownie do § 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym zdarzenia te miały miejsce, z zastrzeżeniem § 10-12.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego, wynika, iż Wnioskodawca jest zakładem produkcyjnym zajmującym się m.in. produkcją opakowań z tworzyw sztucznych. Spółka w ramach swojej działalności gospodarczej zawiera z kontrahentami umowy o stałe dostawy opakowań z tworzyw sztucznych.

Spółka przed każdym miesiącem otrzymywać będzie od odbiorcy informacje o zapotrzebowaniu miesięcznym na towary (nie później niż 5 dni roboczych przed rozpoczęciem miesiąca). Następnie, jeżeli strony umowy nie postanowią inaczej, "zamówienie miesięczne" precyzowane będzie tygodniowymi "zamówieniami bieżącymi" wysyłanymi w każdy czwartek w tygodniu poprzedzającym planowane odbiory, w których zostanie określony szczegółowy termin realizacji zamówienia.

Spółka zobowiązana będzie do dokonania dostawy w terminie i miejscu wskazanym przez odbiorcę w zamówieniu. Płatność za towary dokonywana będzie przez odbiorcę po dostawie towarów. Zgodnie z postanowieniami umów Spółka zobowiązana będzie do wystawienia faktury w ostatnim dniu każdego miesiąca za wszystkie dokonane w danym miesiącu dostawy (osobno dla każdego miejsca dostawy).

Mając na uwadze wskazany wyżej stan prawny należy stwierdzić, że dostawy towarów w przedmiotowej sprawie nie mogą być uznane za sprzedaż o charakterze ciągłym, a co za tym idzie nie stwarza to podstaw do zastosowania regulacji zawartej w § 5 ust. 1 pkt 4 w powiązaniu z § 9 ust. 2 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów. Samo zawarcie pomiędzy kontrahentami umowy, z której wynikać będzie zobowiązanie Wnioskodawcy do dokonywania wielokrotnie w ciągu miesiąca dostaw towarów (opakowań z tworzyw sztucznych), nie przesądza o uznaniu tych dostaw za sprzedaż o charakterze ciągłym. Dostawa ta musi bowiem spełniać opisane wyżej przesłanki należące do istoty zobowiązania, czy świadczenia ciągłego. W konsekwencji dokonanie sprzedaży (dostawy) na rzecz danego klienta, ww. towarów nawet wielokrotnie w ciągu miesiąca nie przesądza o tym, że jest to sprzedaż ciągła. Każda bowiem z tych dostaw może być wyodrębniona co do daty, asortymentu i ilości dostarczonego towaru, jak też w odniesieniu do każdej można ustalić definitywne wykonanie. Tak więc dokonywanie dostaw w ramach długofalowej umowy o współpracy na rzecz danego klienta na każdorazowe, sprecyzowane ilościowo zamówienie kontrahenta, nie wskazuje by można było mówić o sprzedaży o charakterze ciągłym. Nie w tak rozumianej częstotliwości tkwi bowiem istota sprzedaży ciągłej, chodzi o trwałość dostawy czy sprzedaży nieprzerwanie przez cały okres trwania umowy, o czynności które są stale w fazie wykonywania.

W związku z powyższym w zaistniałej sytuacji, występują więc odrębne cykliczne dostawy co przesądza o nieuznaniu danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym, a w konsekwencji dostawy te nie mogą być fakturowane na podstawie § 9 ust. 2 w związku z § 5 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia. Tym samym Wnioskodawca każdą dostawę winien dokumentować odrębną fakturą wystawioną nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru.

Reasumując, dostawy opakowań sztucznych dokonywane przez Wnioskodawcę, w ramach zawieranych z odbiorcami umów nie będą stanowić sprzedaży o charakterze ciągłym i Wnioskodawca winien dokumentować każdą dostawę towarów fakturą, która winna być wystawiona stosownie do § 9 ust. 1 powołanego rozporządzenia.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. Organ nie jest nimi związany.

Podobnie powoływanie się przez Wnioskodawcę na orzecznictwo sądowe nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując orzecznictwa sądowego, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

W niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonywanej sprzedaży za dostawę ciągłą oraz sposobu jej dokumentowania, natomiast wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonywanej sprzedaży za dostawę ciągłą oraz sposobu jej dokumentowania został rozpatrzony interpretacją nr IPTPP1/443-968/11-6/IG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.