IPTPP1/443-848/14-4/AK - Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do ciągnika.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 stycznia 2015 r. (data wpływu 2 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do ciągnika N.H. - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do ciągnika N.H.,

* uznania czy Gmina postąpiła prawidłowo stosując do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie ciągnika wraz z maszynami opisaną proporcję w wysokości 70%,

* uznania czy Gmina postąpiła prawidłowo stosując do usług mających pośredni związek zarówno z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu jak i niepodlegającymi proporcję w wysokości 70%.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 2 lutego 2015 r. w zakresie doprecyzowania opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Gmina jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym od 1 stycznia 2006 r. Wykonuje we własnym zakresie ustawowe obowiązki związane z zaopatrzeniem ludności w wodę i odbiorem ścieków, gdyż nie posiada zakładu komunalnego. Gmina jest właścicielem infrastruktury wodociągowo - kanalizacyjnej. Prowadzi eksploatację komunalnej oczyszczalni ścieków we W. wraz z siecią kanalizacyjną o długości 3,63 km oraz 2 oczyszczalnie ścieków przy szkołach. Utrzymuje 3 stacje uzdatniania wody wraz z siecią wodociągów o długości ponad 125 km Gmina dostarcza wodę mieszkańcom 30- tu wsi oraz przedsiębiorcom do celów produkcyjnych. Wykonuje ww. usługi na podstawie pisemnych umów cywilnoprawnych, zawartych z poszczególnymi odbiorcami i obciąża ich za świadczone usługi, które dokumentowane są wystawianymi przez Gminę fakturami VAT. Faktury te Gmina ujmuje w rejestrach sprzedaży a wartość netto wraz z należnym podatkiem VAT wykazuje w deklaracjach VAT- 7.

Wodociągi w Gminie budowane były sukcesywnie, począwszy od lat 60-tych aż do lat 90-tych. Ze względu na długi okres ich eksploatacji systematycznie wzrasta ich awaryjność Aby zapewnić mieszkańcom ciągłość dostawy wody oraz odbioru ścieków Gmina musi posiadać odpowiedni sprzęt. Dlatego, w celu sprawnego usuwania awarii oraz wykonywania niezbędnych prac związanych z bieżącym utrzymaniem sieci wodociągowo - kanalizacyjnej dokonano w czerwcu 2014 r. zakupu ciągnika rolniczego wraz z osprzętem: przyczepą, kosiarką i odmularką do rowów. Zakup urządzeń o wartości brutto 354.240,00 zł sfinansowano ze środków własnych Gminy i pożyczki udzielonej przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Od momentu zakupu, urządzenia wykorzystywane są na potrzeby zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zapewnienia odbioru ścieków. Usuwane są awarie sieci wodociągowo - kanalizacyjnych, oczyszczalni ścieków, stacji ujęcia wody. Zakupiony sprzęt użytkowany jest również do utrzymania we właściwym stanie technicznym koryt rowów melioracyjnych, służących do zrzutu oczyszczonych ścieków z oczyszczalni i wód popłucznych ze stacji uzdatniania wody. Ciągnik wraz z osprzętem umożliwia prawidłowe funkcjonowanie oczyszczalni ścieków, stacji uzdatniania wody, sieci wodno - kanalizacyjnej oraz utrzymanie porządku i czystości na tych obiektach.

Zakupionym sprzętem wykonywane są następujące prace:

* dostarczanie narzędzi i materiałów do usuwania awarii;

* wykaszanie i odmulanie rowów, do których odprowadzana jest woda z oczyszczalni ścieków;

* bieżące prace porządkowe, w tym wykaszanie i odśnieżanie terenów w obrębie stacji ujęcia wody, przepompowni i oczyszczalni ścieków.

W związku z tym, że zakupione urządzenia służą do czynności opodatkowanych, to Gmina odlicza podatek VAT wynikający z faktur zakupu sprzętu i ujmuje w deklaracjach VAT- 7.

W celu zapewnienia mieszkańcom ciągłości dostawy wody oraz odbioru ścieków Gmina ponosi koszty związane z eksploatacją zakupionego sprzętu, w tym: koszty utrzymania ciągnika, serwisowania, naprawy, części zamiennych i paliwa. Przedmiotowe wydatki dokumentowane są przez dostawców wystawianymi na rzecz Gminy fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego. Oprócz zakupionego nowego ciągnika N.H. wraz z osprzętem Gmina posiada jeszcze drugi ciągnik ZETOR z kosiarką, 2 przyczepy oraz koparko-ładowarkę z pługiem odśnieżnym. Urządzenia te wykorzystywane są przede wszystkim do utrzymania w należytym stanie dróg gminnych, boisk sportowych i innych obiektów komunalnych.

W związku z tym, że wykonywane prace na drogach nie służą czynnościom opodatkowanym to Gmina nie dokonuje odliczeń podatku VAT naliczonego od faktur dokumentujących poniesione wydatki na realizację tych zadań.

Podczas eksploatacji, zakupionego ciągnika rolniczego mogą wystąpić sytuacje nieprzewidziane takie jak: awarie sprzętu służącego do utrzymania dróg i boisk, konieczność usuwania nadmiaru śniegu w okresie zimy oraz inne zdarzenia. W wyniku tego, Gmina będzie zmuszona wykorzystać nowy ciągnik rolniczy N.H. do wykonywania pilnych prac, stanowiących czynności nieopodatkowane (ok. 30% rocznie). Gmina prowadzi kartę pracy ciągnika i będzie mogła wyodrębnić wydatki związane z zakupem paliwa, które będą służyć czynnościom opodatkowanym w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę oraz odbioru ścieków. Natomiast, problematyczny jest sposób rozliczania pozostałych wydatków na bieżące utrzymanie ciągnika rolniczego: kosztów serwisowania, remontów, wymiany opon oraz określenia w jakim zakresie służą one czynnościom opodatkowanym. Wydatki te pozwalają na utrzymanie sprzętu w odpowiednim stanie technicznym i są nierozerwalnie związane ze świadczonymi usługami w zakresie zbiorowego zaopatrzenia mieszkańców w technicznym i są nierozerwalnie związane ze świadczonymi usługami w zakresie zbiorowego zaopatrzenia mieszkańców w wodę i odbioru ścieków (służą czynnościom opodatkowanym). Powyższe wydatki dokumentowane są przez dostawców usług wystawionymi na Gminę fakturami VAT. Do tej pory Gmina nie odliczała VAT naliczonego od powyższych wydatków.

Dotychczas Gmina otrzymała tylko i wyłącznie faktury dokumentujące zakup paliwa zużywanego przez ciągnik NH wraz z zakupionymi maszynami. Na podstawie kart pracy ciągnika Gmina była w stanie wyodrębnić ilość paliwa zużywaną na potrzeby działalności opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu. Jako, że paliwo jest materiałem zużywanym na bieżąco - możliwym jest w sposób bezpośredni rozdzielenie kwoty zużytej na potrzeby działalności opodatkowanej. Dlatego też po wnikliwej analizie dokumentów zakupu oraz kart pracy ciągnika NH, Gmina w zależności od rodzaju zużycia (czy na potrzeby działalności opodatkowanej czy też niepodlegającej opodatkowaniu), albo odliczała podatek VAT naliczony z faktur dokumentujących zakup paliwa napędowego albo też nie.

Inaczej będzie się miała sprawa z kosztami pośrednio związanymi z usługami zarówno opodatkowanymi jak i nie, takimi jak np. przegląd serwisowy, zakup opon czy też części zamiennych. Pierwotnie w wniosku ORD-IN Gmina pomyłkowo zawarła, ze już otrzymywała takiego rodzaju dokumenty zakupu. Do tej pory jednak Gmina nie otrzymała takiego dokumentu, stąd też stwierdzenie, ze póki co nie odliczała podatku VAT naliczonego z tych faktur. W przyszłości jednak Gmina takie dokumenty z pewnością będzie otrzymywać, gdyż urządzenia te w celu utrzymania ich w odpowiednim stanie technicznym wymagać będą poniesienia takich kosztów jak, np. przeglądy okresowe, drobne naprawy, wymiana części, opon, etc.

Podczas eksploatacji zakupionego ciągnika rolniczego NH występują sytuacje takie jak: awaria sprzętu służącego do utrzymania dróg gminnych i boisk sportowych w należytym stanie, czasami zachodzi konieczność np. usuwania nadmiaru śniegu w okresie zimy itp. zdarzenia będące zadaniami własnymi Gminy nałożonymi na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana, a które nie są realizowane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oznacza to, że są to czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Gmina z tytułu ich wykonywania nie jest podatnikiem VAT. Dlatego Gmina nie jest wstanie zastosować sposobu wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 w sposób zaprezentowany w art. 90 ust. 3-10, gdyż usługi takie jak np. odśnieżanie dróg gminnych nie wchodzą w skład obrotu Gminy. Jednak z karty pracy ciągnika można oszacować na podstawie np. przepracowanych maszynogodzin w jakim stopniu traktor pracuje na rzecz czynności podlegających opodatkowaniu a w jakim nie. Z statystycznych obliczeń Gmina otrzymała proporcję w wysokości: 70% pracy ciągnika NH to prace służące czynnościom opodatkowanym, a 30% to prace służące czynnościom nieopodatkowanym.

Dodatkowo Gmina pragnie wskazać, iż pierwotnie w wyniku niedopatrzenia nie wskazała we wniosku o tym, że skorygowała deklarację VAT-7 za miesiąc czerwiec, w której to pierwotnie dokonała odliczenia podatku VAT od zakupionego ciągnika i maszyn w wysokości 100% na 70%. Korekty tej Gmina dokonała na podstawie obliczonej proporcji (o której wyżej mowa).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

(we wniosku wskazane jako nr 2) Czy Gmina postępuje prawidłowo odliczając podatek VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa, po przeanalizowaniu faktycznego zużycia wynikającego z karty pracy ciągnika i wyodrębnieniu ilości paliwa od jakich przysługuje prawo do obliczenia podatku VAT-7.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art, 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z prowadzonej przez Gminę ewidencji (karty pracy ciągnika) można wyodrębnić koszty bezpośrednio związane z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu (paliwo), a tym samym wyodrębnić kwoty podatku VAT naliczonego, o jakie można obniżyć kwotę podatku należnego. Dodatkowo na podstawie ewidencji, w której zawarto liczbę maszynogodzin przepracowanych przez ciągnik na rzecz poszczególnych usług można oszacować proporcję pracy ciągnika na rzecz czynności podlegających opodatkowaniu.

Z obliczeń wynika, iż 70% prac jakie wykonuje traktor NH to prace służące czynnościom opodatkowanym i w takiej proporcji Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia traktora jak i maszyn. Ponadto Gmina stoi na stanowisku, iż jeżeli nie jest w stanie bezpośrednio wyodrębnić jaka kwota podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia usług pośrednio związanych z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu jak i nie (np. przegląd serwisowy, opony, etc.) może zastosować obliczoną na podstawie prowadzonej ewidencji proporcję, tj. 70%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Artykuł 86a ust. 1 pkt 1, stanowi, że w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy do dnia 31 marca 2014 r. nie definiowały pojęć: "samochód osobowy" oraz "pojazd samochodowy".

Zgodnie z art. 2 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Jak wskazuje art. 2 pkt 31 i pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.), "pojazd" oznacza środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane, zaś "pojazd samochodowy" - pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że "samochodem osobowym" jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Dodać należy, że jak wynika to z wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 76 ust. 1 pkt 3 cyt. wyżej ustawy - Prawo o ruchu drogowym, rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w prawach związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. z 2007 r. Nr 137, poz. 968 z późn. zm.) - załącznik Nr 4 Klasyfikacja pojazdów, Tabela nr 1 - Rodzaje i podrodzaje pojazdów - samochód specjalny, jako podrodzaj pojazdu, może posiadać kategorię homologacyjną: M1, M², M³, N1, N2, N3. Natomiast pojazdy o kategorii homologacyjnej: L7e (czterokołowiec) oraz L6e (czterokołowiec lekki) zostały zaliczone do odrębnego podrodzaju pojazdów o nazwie - pojazd samochodowy inny. Należy również zauważyć, że przez pojazd, w rozumieniu tego rozporządzenia, w myśl § 1 pkt 5 tego aktu prawnego, należy rozumieć pojazdy, o których mowa w art. 71 ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym (a więc: pojazd samochodowy, ciągnik rolniczy, pojazd wolnobieżny wchodzący w skład kolejki turystycznej, motorower lub przyczepa).

Zatem należy zauważyć, że ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 86a ust. 1 pkt 1 nie dotyczą ciągnika rolniczego.

Z opisu spawy wynika, iż Gmina jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym od 1 stycznia 2006 r. Wykonuje we własnym zakresie ustawowe obowiązki związane z zaopatrzeniem ludności w wodę i odbiorem ścieków, gdyż nie posiada zakładu komunalnego. W celu sprawnego usuwania awarii oraz wykonywania niezbędnych prac związanych z bieżącym utrzymaniem sieci wodociągowo - kanalizacyjnej dokonano w czerwcu 2014 r. zakupu ciągnika rolniczego wraz z osprzętem: przyczepą, kosiarką i odmularką do rowów. Zakup urządzeń o wartości brutto 354.240,00 zł sfinansowano ze środków własnych Gminy i pożyczki udzielonej przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Od momentu zakupu, urządzenia wykorzystywane są na potrzeby zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zapewnienia odbioru ścieków. Usuwane są awarie sieci wodociągowo - kanalizacyjnych, oczyszczalni ścieków, stacji ujęcia wody. Zakupiony sprzęt użytkowany jest również do utrzymania we właściwym stanie technicznym koryt rowów melioracyjnych, służących do zrzutu oczyszczonych ścieków z oczyszczalni i wód popłucznych ze stacji uzdatniania wody. Ciągnik wraz z osprzętem umożliwia prawidłowe funkcjonowanie oczyszczalni ścieków, stacji uzdatniania wody, sieci wodno - kanalizacyjnej oraz utrzymanie porządku i czystości na tych obiektach.

Zakupionym sprzętem wykonywane są następujące prace:

* dostarczanie narzędzi i materiałów do usuwania awarii;

* wykaszanie i odmulanie rowów, do których odprowadzana jest woda z oczyszczalni ścieków;

* bieżące prace porządkowe, w tym wykaszanie i odśnieżanie terenów w obrębie stacji ujęcia wody, przepompowni i oczyszczalni ścieków.

W związku z tym, że zakupione urządzenia służą do czynności opodatkowanych, to Gmina odlicza podatek VAT wynikający z faktur zakupu sprzętu i ujmuje w deklaracjach VAT- 7. W związku z tym, że wykonywane prace na drogach nie służą czynnościom opodatkowanym to Gmina nie dokonuje odliczeń podatku VAT naliczonego od faktur dokumentujących poniesione wydatki na realizację tych zadań. Dotychczas Gmina otrzymała tylko i wyłącznie faktury dokumentujące zakup paliwa zużywanego przez ciągnik NH wraz z zakupionymi maszynami. Na podstawie kart pracy ciągnika Gmina była wstanie wyodrębnić ilość paliwa zużywaną na potrzeby działalności opodatkowanej i nie podlegającej opodatkowaniu. Jako, że paliwo jest materiałem zużywanym na bieżąco - możliwym jest w sposób bezpośredni rozdzielenie kwoty zużytej na potrzeby działalności opodatkowanej. Dlatego też po wnikliwej analizie dokumentów zakupu oraz kart pracy ciągnika NH, Gmina w zależności od rodzaju zużycia (czy na potrzeby działalności opodatkowanej czy też niepodlegającej opodatkowaniu), albo odliczała podatek VAT naliczony z faktur dokumentujących zakup paliwa napędowego albo też nie. Z statystycznych obliczeń Gmina otrzymała proporcję w wysokości: 70% pracy ciągnika NH to prace służące czynnościom opodatkowanym, a 30% to prace służące czynnościom nieopodatkowanym

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące kwestii zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy paliwa do ciągnika wykorzystywanego do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Jak wskazano powyżej, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do ciągnika, w sytuacji, gdy zakupy są związane z czynnościami opodatkowanymi oraz niepodlegającymi opodatkowaniu wskazać należy, że wyrażoną w powołanym wyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 - art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 - na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy - ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Według art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalona proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Zatem, dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Przy czym, co należy podkreślić wyliczenie podatku podlegającego odliczeniu przy użyciu metody wskazanej w tym przepisie odnosi się jedynie do tej części zakupów, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że proporcja, o której mowa wyżej wyliczana jest jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Należy zauważyć, że przepisy art. 90 ust. 1-3 ustawy o VAT stanowią implementację art. 173 i art. 174 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347) (poprzednio art. 17 ust. 5 i art. 19 Szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej¬ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) - (Dz.Urz.UE z dnia 13 czerwca 1977 r. Nr L 145 s. 1 nast. z późn. zm.).

W swoim najnowszym orzecznictwie TSUE w sprawie Portugal Telecom SGPS SA (C-496/11 26 września 2012 r.) zauważył, że jeżeli towary i usługi są wykorzystywane przez podmiot w celu dokonywania jednocześnie transakcji gospodarczych dających prawo do odliczenia i transakcji gospodarczych niedających prawa do odliczenia, odliczenie jest dopuszczalne jedynie w części VAT, który jest proporcjonalny do kwoty przypadającej na pierwsze transakcje i krajowy organ podatkowy może przewidzieć jedną z metod ustalania prawa do odliczenia wymienionych w rzeczonym art. 17 ust. 5 VI dyrektywy. Jeżeli towary i usługi są jednocześnie wykorzystywane do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej, art. 17 ust. 5 VI dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności.

W kontekście omawianej sprawy należy również zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta Göttinger Immobilienanlagen und Vermögensmanagement AG przeciwko Finanzamt Göttingen gdzie wskazano, że "podatek naliczony od wydatków poniesionych przez podatnika nie może uprawniać do odliczenia w zakresie, w jakim dotyczy działalności, która ze względu na brak jej gospodarczego charakteru nie należy do zakresu stosowania szóstej dyrektywy. (...) w przypadku, gdy podatnik wykonuje równocześnie działalność gospodarczą, opodatkowaną lub zwolnioną z podatku, i działalność niemającą charakteru gospodarczego, nienależącą do zakresu stosowania szóstej dyrektywy, odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z emisją akcji i nietypowych cichych udziałów jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy." (pkt 30-31).

Skoro zatem przepis art. 90 ust. 1-3 ustawy o VAT stanowi implementacje art. 17 ust. 5 VI dyrektywy (obecnie art. 173 dyrektywy 112) to faktycznie nie może mieć on zastosowania do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT. W konsekwencji należy stwierdzić, że podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT zarówno w części, która jest związana ze sprzedażą zwolnioną, jak również w odniesieniu do tej części, która związana jest z czynnościami będącymi poza systemem VAT.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku należy wskazać, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Powyższe stanowisko Organu znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 29 lipca 2014 r. sygn. I SA/Wr 754/14, w którym Sąd stwierdził, że: "(...) racje ma organ podatkowy, powołując się na treść art. 86 ust. 1 ustawy o VAT i wskazując, że prawo do odliczenia VAT z tytułu zakupu usług prawnych przysługuje skarżącemu w części związanej z jego działalnością gospodarczą, zaś w części nie związanej z działalnością gospodarczą podatnika - prawo takie nie przysługuje. Tym samym nie podzielono zarzutów skargi wskazujących na naruszenie ww. przepisu."

Wnioskodawca jest zobowiązany do przyjęcia przy odliczeniu podatku VAT naliczonego obiektywnego kryterium (np. klucza inwestycyjnego bądź transakcyjnego) zapewniającego, że obliczenie proporcji pomiędzy działalnością gospodarczą a działalnością niemającą charakteru gospodarczego będzie obiektywnie odzwierciedlało część wydatków faktycznie przypadającą odpowiednio na każdy z tych rodzajów działalności. Zatem możliwe jest zastosowanie jakiegokolwiek sposobu rozdziału dokonanych zakupów towarów i usług pod warunkiem jednak, że gwarantuje on najdokładniejsze ustalenie kwoty podatku naliczonego do odliczenia (vide: wyrok TSUE w sprawie C-511/10 - pkt 23 i 24).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Dotyczą zatem czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy. W świetle powyższego należy stwierdzić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Tym samym, w związku z tym, że Wnioskodawca wykonuje czynności opodatkowane i niepodlegające opodatkowaniu, przepisy art. 90 ustawy o VAT nie mają zastosowania, gdyż jak wyżej wskazano wyliczona na jego podstawie proporcja uwzględnia tylko działalność opodatkowaną i zwolnioną. Nie oznacza to jednak, że Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT od części wydatków związanych z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu.

Nieuwzględnianie w kalkulacji proporcji czynności pozostających poza zakresem VAT, nie stanowi przesłanki do przyznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu. Oznacza to jedynie, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT znajdują się poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług oraz ich wykonywanie, nie może stanowić podstawy do realizowania przewidzianych w niej praw. W odniesieniu bowiem do zakupów towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi z podatku i niepodlegającymi opodatkowaniu, proporcję tę należy stosować wyłącznie do tej części podatku naliczonego, która będzie związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, tj. z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT oraz w przyszłości jeśli wystąpią zwolnionymi od podatku. Należy bowiem mieć na uwadze, że prawo do odliczenia podatku naliczonego występuje wyłącznie - zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w części związanej z czynnościami opodatkowanymi.

Zatem, w odniesieniu do zakupów paliwa wykorzystywanych zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, jednakże tylko w takim zakresie, w jakim zakupy te można przyporządkować działalności podlegającej VAT w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz Dyrektywy 2006/112/WE i związanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

W tym miejscu wskazać należy, że w wyroku C- 515/07 z dnia 12 lutego 2009 r., dotyczącym Stowarzyszenia, które prowadziło działalność opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu, w pkt 34-35, Trybunał zauważył, że "Bezsporny jest fakt, że taka działalność, jak działalność polegająca na tym, że dane stowarzyszenie broni ogólnych interesów swoich członków, nie stanowi działalności "opodatkowanej podatkiem " w rozumieniu art. 2 pkt 1 dyrektywy, jeżeli nie polega ona na odpłatnym dostarczaniu towarów lub świadczeniu usług (zob. podobnie wyrok z dnia 12 stycznia 2006 r. w sprawach połączonych C 354/03, C 355/03 i C 484/03 Optigen i in., Zb.Orz.s. I 483, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo). Jeśli chodzi o to, czy taką działalność można uznać za wykonywaną "w innych celach" w rozumieniu art. 6 ust. 2 lit. a dyrektywy, należy stwierdzić, że w sprawie C 437/06 Securenta, w której wyrok, zapadły w dniu 13 marca 2008 r., Zb.Orz.s. I 1597, został ogłoszony po złożeniu wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w niniejszej sprawie, Trybunał rozpoznawał między innymi pytanie, w jaki sposób, w przypadku podatnika wykonującego jednocześnie działalność gospodarczą i niemającą charakteru gospodarczego, należy ustalać prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT.

W tym względzie Trybunał zwrócił uwagę, w pkt 26 tego wyroku, że działalność niemająca charakteru gospodarczego nie należy do zakresu przedmiotowego dyrektywy, wskazując jednocześnie w pkt 28 tego wyroku, że system odliczeń ustanowiony przez dyrektywę dotyczy całej działalności gospodarczej podatnika, niezależnie od jej celów i wyników, pod warunkiem że te ostatnie co do zasady same podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (pkt 36).

W pkt 38 TSUE wskazał, że "Z rozważań tych wynika, że, jak wskazał rzecznik generalny w pkt 38 opinii, art. 6 ust. 2 lit. a dyrektywy nie może być traktowany jako ustanawiający zasadę, zgodnie z którą czynności, które nie są objęte zakresem zastosowania podatku VAT można uznać za czynności wykonywane "w celach innych" niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Taka wykładnia pozbawiłaby bowiem sensu art. 2 ust. 1 tejże dyrektywy".

Ponadto w pkt 40 uzasadnienia wyroku stwierdzono, że "W związku z tym na pierwsze pytanie należy odpowiedzieć w ten sposób, że art. 6 ust. 2 lit. a i art. 17 ust. 2 dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie mają one zastosowania do wykorzystywania towarów i usług zaliczonych do aktywów przedsiębiorstwa do celów realizacji czynności innych niż podlegające opodatkowaniu czynności podatnika, a VAT podlegający zapłaceniu z tytułu nabycia towarów i usług dotyczących takich czynności nie podlega odliczeniu".

W związku z tym uznać należy, że Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do ciągnika wykorzystywanego przez Wnioskodawcę zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem, jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary są związane ze sprzedażą opodatkowaną.

Zaznaczyć należy, że kwestia wyboru klucza podziału leży w gestii Wnioskodawcy - to on w celu prawidłowej realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego winien przyporządkować w odpowiednich częściach podatek naliczony wynikający z faktur związanych z prowadzoną przez niego działalnością, poszczególnym kategoriom czynności, tj. czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu i działalności gospodarczej w oparciu o miarodajny i uzasadniony klucz podziału.

Zatem tut. Organ nie jest uprawniony do wskazania właściwego klucza podziału. Oceny prawidłowości ewentualnego wyboru klucza podziału może dokonać Organ kontrolujący, po przeprowadzeniu kontroli u Wnioskodawcy, uwzględniając specyfikę jego działalności.

Należy zatem przyjąć za właściwą każdą metodę czy kryterium przedstawione przez podatnika, o ile pozwalają one w sposób dokładny na ustalenie proporcjonalnej części odliczenia naliczonego VAT podlegającego odliczeniu.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku wskazać należy, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z czynnościami opodatkowanymi.

Zatem, Wnioskodawca powinien przyjąć taką metodę podziału wydatków dokonywanych w związku z realizacją przedmiotowego projektu, uwzględniając specyfikę swojej działalności oraz rodzaj ponoszonych wydatków, która pozwoli na obiektywne odzwierciedlenie części wydatków faktycznie przypadających na każdy z tych rodzajów działalności.

Z opisu sprawy wynika, że ze statystycznych obliczeń, na podstawie kart pracy, Gmina otrzymała proporcję w wysokości: 70% pracy ciągnika NH to prace służące czynnościom opodatkowanym, a 30% to prace służące czynnościom nieopodatkowanym. Zatem, jeżeli przyjęty przez Wnioskodawcę sposób przyporządkowania kwot podatku naliczonego do poszczególnych kategorii czynności, tj. czynności niepodlegających opodatkowaniu oraz opodatkowanych, będzie stanowił miarodajny i uzasadniony klucz podziału, to Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 70% kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do ciągnika N.H.

Natomiast, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupionych towarów i usług w związku z zakupem paliwa do ciągnika N.H., wykorzystywanych do czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Należy zatem zaznaczyć, iż w niniejszej interpretacji Organ nie oceniał możliwości przyporządkowania kwot podatku naliczonego do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz do czynności niepodlegających, gdyż nie było to przedmiotem wniosku. Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy, w którym Wnioskodawca przyjął, iż 70% kwot podatku naliczonego będzie związane z czynnościami opodatkowanymi a pozostałe 30% z nieopodatkowanymi. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego i nie było przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do ciągnika N.H. Wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.