IPTPP1/443-782/13-4/MG - Gmina podatnikiem VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2013 r. (data wpływu 16 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 grudnia 2013 r. (data wpływu 30 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania jednostek budżetowych Miasta za odrębnych podatników - jest prawidłowe.

W dniu 16 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania jednostek budżetowych Miasta za odrębnych podatników.

Pismem z dnia 24 grudnia 2013 r. (data wpływu 30 grudnia 2013 r.) uzupełniono wniosek w zakresie prawa do reprezentacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Miasto jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną nadaną ustawowo przez art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594) i prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240).

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, organem wykonawczym gminy jest wójt, zaś zgodnie z ust. 4 ww. artykułu, w miastach powyżej 100.000 mieszkańców, do których należy Miasto, organem wykonawczym jest prezydent miasta. Miasto wykonuje przede wszystkim tzw. zadania własne nałożone na jednostkę odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostało powołane. Zdecydowana większość tych zadań jest wykonywana przez Miasto w ramach reżimu publicznoprawnego, niektóre czynności Miasto wykonuje jednak na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, traktując je jako podlegające przepisom ustawy o VAT. W ramach tych czynności Miasto dokonuje zarówno transakcje opodatkowane VAT według odpowiednich stawek, jak również podlegające zwolnieniu z podatku.

Zgodnie z art. 9 pkt 2 i pkt 3 ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą jednostki samorządu terytorialnego (gminy, powiaty i województwa) i jednostki budżetowe. W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych gminne, powiatowe i wojewódzkie jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw tworzą, łączą i likwidują: organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego.

W ramach struktury Miasta funkcjonują jednostki budżetowe nieposiadające osobowości prawnej, powołane przez Miasto na podstawie odrębnych przepisów, w celu realizacji zadań Miasta, m.in. szkoły, przedszkola, żłobki, domy pomocy społecznej, Ośrodek Sportu i Rekreacji, Ogród Zoologiczny, Centrum Wystawienniczo - Kongresowe, Młodzieżowy Dom Kultury, Zarząd Dróg.

Jednostki budżetowe mają zasadniczo możliwość samodzielnego wykonywania powierzonych im zadań. W tym celu jednostki te zostały wyposażone m.in. w odpowiednią kadrę pracowniczą, urządzenia techniczne oraz środki finansowe (w tym pochodzące z budżetu Miasta). W związku z tym, iż jednostki te nie posiadają osobowości prawnej, kierownicy tych jednostek działają na podstawie stosownego upoważnienia udzielonego im przez Prezydenta Miasta. Miasto ma możliwość tworzenia nowych oraz przekształcania i likwidacji istniejących jednostek budżetowych.

Jednostki budżetowe posiadają własne, odrębne od Miasta numery NIP, również dla potrzeb podatku od towarów i usług, oraz REGON, posiadają różny status podatkowy (podatnik VAT czynny, podatnik VAT zwolniony), na gruncie Kodeksu pracy są odrębnymi pracodawcami dla zatrudnionych pracowników, prowadzą odrębne księgi rachunkowe. Natomiast Miasto jako podatnik VAT czynny (osoba prawna - jednostka samorządu terytorialnego) wykazywało i nadal wykazuje w swoich ewidencjach, księgach i deklaracjach dla podatku od towarów i usług składanych miesięcznie, tylko i wyłącznie czynności podlegające przepisom ustawy o VAT, przypisane Miastu bezpośrednio i bezpośrednio przez Miasto wykonywane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jednostki budżetowe Gminy (Miasta) w zakresie powierzonej im działalności, podlegającej przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, powinny być uznane przez organy podatkowe za odrębnych od Miasta podatników podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy jednostki budżetowe Miasta w zakresie powierzonej im działalności powinny być uznane za odrębnych od Miasta podatników VAT, tj. nie Miasto lecz jej jednostki budżetowe powinny rozliczać VAT należny i naliczony z tytułu wykonywanych przez nie czynności podlegających przepisom ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl ust. 2 wyżej wskazanego art. 15 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przepis art. 15 ust. 1 ustawy VAT koresponduje z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.), który stanowi, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Miasto posiada osobowość prawną nadaną ustawowo przez art. 165 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej i art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Miasto jest więc podatnikiem VAT w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, który definiuje podatnika jako osobę prawną. Z kolei samorządowe jednostki budżetowe są podatnikami VAT (czynnymi lub zwolnionymi) w oparciu o ten sam art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, który podatnika definiuje także jako jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. To, że jednostka budżetowa takiej nie posiada wynika wprost z art. 11 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, zgodnie z którym jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych gminne, powiatowe i wojewódzkie jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego.

Jak wynika z przywołanych wyżej regulacji, jednostki budżetowe powinny być uznane za odrębnych od jednostek samorządu terytorialnego podatników podatku od towarów i usług. Ponadto jednostki budżetowe zostały niejako wprost uznane za podatników w rozporządzeniu Ministra Finansów, bowiem przepis § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia wprowadza, co do zasady, zwolnienie od podatku VAT dla transakcji dokonywanych pomiędzy jednostkami budżetowymi, samorządowymi zakładami budżetowymi oraz pomiędzy samorządowymi zakładami budżetowymi i jednostkami budżetowymi. W konsekwencji uznać należy, iż zakłady budżetowe oraz jednostki budżetowe są uznawane na gruncie VAT za odrębnych od gmin podatników VAT, bowiem winnym przypadku przepis zwalniający z VAT transakcje dokonywane pomiędzy jednostkami budżetowymi nie znajdowałby uzasadnienia.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu stanu faktycznego, w ocenie Miasta, wyodrębnione ze struktury Miasta jednostki budżetowe prowadzące działalność gospodarczą i wykonujące czynności podlegające opodatkowaniu VAT należy uznać za odrębnych od Miasta podatników VAT. Nie powinno przy tym mieć znaczenia, iż zadania realizowane przez jednostki budżetowe wykonywane są na podstawie upoważnienia udzielonego kierownikom jednostek przez Prezydenta Miasta. Jednostki budżetowe zatem, a nie Miasto, powinny rozliczać podatek VAT z tytułu świadczonych przez nie czynności podlegających przepisom ustawy o VAT.

Ponadto Miasto zauważa, iż funkcjonujące aktualnie w obrocie prawnym interpretacje podatkowe wydane przez organy podatkowe powszechnie uznają, iż samorządowe jednostki budżetowe dla potrzeb podatku od towarów i usług posiadają status odrębnego od gmin podatnika podatku VAT, np.:

* w interpretacji indywidualnej nr ITPP2/443-1215/12/EK z dnia 13 grudnia 2012 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy potwierdził prawidłowość stanowiska Gminy uznając, iż "Jednostki budżetowe w zakresie powierzonej im działalności powinny być uznane za odrębnych od Gminy podatników podatku od towarów i usług, tj. nie Gmina, lecz jej jednostki budżetowe powinny rozliczać podatek należny i naliczony z tytułu świadczonych przez nie usług/dokonywanych dostaw towarów."

* w interpretacji indywidualnej z dnia 19 lipca 2011 r., nr ILPP1/443-671/11-2/BD, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że jeżeli wyodrębnione ze struktury Gminy jednostki budżetowe prowadzą działalność gospodarczą w sposób samodzielny, oceniany w oparciu o obiektywne kryteria i wykonują czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to podmioty te należy uznać za odrębnych od Gminy podatników podatku VAT. Oznacza to, że Gmina i jej jednostki budżetowe dla celów rozliczeń z tytułu podatku VAT nie powinny zostać zarejestrowane jako jeden podatnik VAT i w konsekwencji nie powinny posługiwać się jednym numerem NIP nadanym Gminie",

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 14 maja 2013 r., nr ITPP1/443-168/12/MS potwierdził, iż jednostki budżetowe Gminy w zakresie powierzonej im działalności powinny być uznane za odrębnych od Gminy podatników VAT, tj. nie Gmina, lecz jej jednostki budżetowe powinny rozliczać VAT należny i naliczony z tytułu świadczonych przez nie usług/sprzedaży towarów,

* w interpretacji indywidualnej z dnia 9 maja 2013 r. nr IPTPP1/443-130/13-3/MG Dyrektor izby Skarbowej w Łodzi również potwierdził słuszność stanowiska Wnioskującego o wydanie interpretacji w temacie uznania jednostek budżetowych Gminy za odrębnych od Gminy podatników podatku od towarów i usług.

Należy również zauważyć, iż także interpretacje indywidualne organów podatkowych wydane po podjęciu przez NSA w dniu 24 czerwca 2013 r. uchwały kwestionującej zasadność uznawania gminnych jednostek budżetowych jako odrębnych od gminy podatników podatku od towarów i usług (sygn. nr I FPS 1/13), uznają samorządowe jednostki budżetowe jako odrębnych podatników podatku od towarów i usług, i tak:

* w interpretacji nr ILPP2/443-426/13-4/AKr z dnia 6 sierpnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał za prawidłowe stanowisko Gminy, iż nie powinna Ona uwzględniać w kalkulacji proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, obrotów gminnych jednostek budżetowych, gdyż - na co wskazała Gmina - podległe Jej jednostki budżetowe należy w świetle obowiązujących regulacji, uznać za odrębnych podatników VAT,

* analogiczne stanowisko w przedmiocie kalkulacji proporcji sprzedaży zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 28 sierpnia 2013 r. nr IBPP3/443-662/13EJ,

* w interpretacji nr IPTPP1/443-495/13-4/AK z dnia 19 września 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, odnosząc się do pytań zawartych we wniosku jednostki samorządowej - Gminy, potwierdził również, iż Jej stanowisko odnośnie braku podstaw do uwzględniania obrotów jednostek organizacyjnych gminy w kalkulacji proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT jest prawidłowe (w uzasadnieniu Gmina wskazała odrębność podatkową swoich jednostek organizacyjnych w zakresie podatku VAT).

Stanowisko reprezentowane w niniejszym wniosku przez Miasto znajduje również potwierdzenie w wyrokach sądów administracyjnych, na przykład:

* w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 10 grudnia 2004 r., sygn. I SA/Bk 340/04, w którym sąd stwierdził, że "uznając gminę, jednostkę budżetową gminy (np. urząd gminy), gminny zakład budżetowy lub gospodarstwo pomocnicze za podmioty, na których niezależnie ciążyć może obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, konsekwentnie należy także uznać ich niezależność w roli nabywcy towaru lub usługobiorcy."

* w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 października 2011 r., sygn. I SA/Wr 1148/11, w którym sąd uznał, że jednostka budżetowa samorządu, wykonując zadania własne jednostki samorządu terytorialnego o charakterze użyteczności publicznej, jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, wykonującą w tym zakresie samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a zatem ma podmiotowość podatkową VAT odrębną od jednostki samorządu terytorialnego, która go utworzyła".

Podsumowując powyższe, Miasto stoi na stanowisku, iż jednostki budżetowe w zakresie powierzonej im działalności powinny być uznane za odrębnych od Miasta podatników VAT, co oznacza, że nie Miasto, lecz Jego jednostki budżetowe powinny rozliczać VAT zarówno należny, jak i naliczony, z tytułu wykonywanych przez nie czynności podlegających przepisom ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny - niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osobie fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, poz. 1 z późn. zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia czy dana jednostka działa "samodzielnie" należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną dla danego podmiotu. Ponadto należy wskazać, że ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych.

Jednym z kryteriów jest przede wszystkim ustalenie, czy dana jednostka ponosi ryzyko gospodarcze, czy też to ryzyko ponosi jednostka nadrzędna (por. pkt 35 wyroku TSUE w sprawie C-210/04). Kolejnym kryterium, według TSUE, decydującym o ustaleniu samodzielności, jest odpowiedzialność za szkody poniesione wobec osób trzecich (por. wyrok w sprawie C-202/90 pkt 15).

Podmioty, o których mowa w art. 15, stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Mocą art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 11a ust. 1 powołanej wyżej ustawy, organami gminy są: rada gminy, wójt (burmistrz, prezydent miasta).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 powołanej powyżej ustawy).

Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

Gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania, w oparciu o art. 33 ustawy o samorządzie gminnym, wykonuje za pośrednictwem urzędu gminy. Zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma jednostka samorządu terytorialnego - gmina, nie zaś urząd gminy. Urząd gminy jest jedynie aparatem pomocniczym gminy.

Z powyższego wynika, że Miasto, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT, tym samym podlega rejestracji dla potrzeb tego podatku na zasadach ogólnych.

Podkreślić przy tym należy, iż inne niż urzędy gmin/miast (powiatów) i urzędy marszałkowskie, gminne jednostki organizacyjne, działające w formie np.: samorządowych zakładów budżetowych i jednostek budżetowych, o ile oczywiście spełniają kryteria dotyczące statusu podatnika VAT przewidziane w powołanym wyżej art. 15 ustawy powinny dla celów rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług rejestrować się jako odrębne podmioty tego podatku i posiadać odrębne dla potrzeb VAT oznaczenie (numery) NIP.

Zauważyć należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują terminu "jednostka budżetowa". Wobec powyższego należy posiłkować się w tej kwestii regulacjami zwartymi w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.).

I tak, w świetle art. 9 ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą m.in.:

Jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie (art. 10 ww. ustawy).

Jednostkami budżetowymi - zgodnie z art. 11 ust. 1 cyt. ustawy - są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Natomiast, stosownie do ust. 2 ww. przepisu, jednostka budżetowa działa na podstawie statutu określającego w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności.

Według art. 11 ust. 3 ustawy o finansach publicznych, podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej "planem finansowym jednostki budżetowej".

Jak wynika z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują:

Tworząc jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1 - na podstawie ust. 2 cytowanego przepisu - nadaje jej statut, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej, oraz określa mienie przekazywane tej jednostce w zarząd.

Zatem, gminne jednostki organizacyjne, działające w formie np.: zakładów budżetowych i jednostek budżetowych, o ile oczywiście spełniają kryteria dotyczące statusu podatnika VAT przewidziane w powołanym wyżej art. 15 ustawy, powinny dla celów rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług rejestrować się jako odrębne podmioty tego podatku.

Potwierdzeniem powyższego jest treść obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. przepisu § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247, z późn. zm.), który stanowi, iż zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

- z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

Natomiast od 1 stycznia 2014 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r. poz. 1722). Zgodnie z przepisem § 3 ust. 1 pkt 7 zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

- z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

Z powyższego wynika zatem, że zakłady budżetowe jak również jednostki budżetowe gminy/miasta niemające osobowości prawnej są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi, które po przekroczeniu określonego progu obrotu dla celów podatku VAT powinny zarejestrować się jako (odrębni) podatnicy VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną nadaną ustawowo przez art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym i prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Miasto wykonuje przede wszystkim tzw. zadania własne nałożone na jednostkę odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostało powołane. Zdecydowana większość tych zadań jest wykonywana przez Miasto w ramach reżimu publicznoprawnego, niektóre czynności Miasto wykonuje jednak na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, traktując je jako podlegające przepisom ustawy o VAT. W ramach tych czynności Miasto dokonuje zarówno transakcje opodatkowane VAT według odpowiednich stawek, jak również podlegające zwolnieniu z podatku.

W ramach struktury Miasta funkcjonują jednostki budżetowe nieposiadające osobowości prawnej, powołane przez Miasto na podstawie odrębnych przepisów, w celu realizacji zadań Miasta, m.in. szkoły, przedszkola, żłobki, domy pomocy społecznej, Ośrodek Sportu i Rekreacji, Ogród Zoologiczny, Centrum Wystawienniczo - Kongresowe, Młodzieżowy Dom Kultury, Zarząd Dróg. Jednostki budżetowe mają zasadniczo możliwość samodzielnego wykonywania powierzonych im zadań. W tym celu jednostki te zostały wyposażone m.in. w odpowiednią kadrę pracowniczą, urządzenia techniczne oraz środki finansowe (w tym pochodzące z budżetu Miasta). W związku z tym, iż jednostki te nie posiadają osobowości prawnej, kierownicy tych jednostek działają na podstawie stosownego upoważnienia udzielonego im przez Prezydenta Miasta. Miasto ma możliwość tworzenia nowych oraz przekształcania i likwidacji istniejących jednostek budżetowych. Jednostki budżetowe posiadają własne, odrębne od Miasta numery NIP, również dla potrzeb podatku od towarów i usług, oraz REGON, posiadają różny status podatkowy (podatnik VAT czynny, podatnik VAT zwolniony), na gruncie kodeksu pracy są odrębnymi pracodawcami dla zatrudnionych pracowników, prowadzą odrębne księgi rachunkowe. Natomiast Miasto jako podatnik VAT czynny (osoba prawna - jednostka samorządu terytorialnego) wykazywało i nadal wykazuje w swoich ewidencjach, księgach i deklaracjach dla podatku od towarów i usług składanych miesięcznie, tylko i wyłącznie czynności podlegające przepisom ustawy o VAT, przypisane Miastu bezpośrednio i bezpośrednio przez Miasto wykonywane.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy wskazać, że w sytuacji, gdy wyodrębnione ze struktury Miasta jednostki budżetowe prowadzą działalność gospodarczą w sposób samodzielny i wykonują czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to podmioty te należy uznać za odrębnych od Miasta podatników VAT.

Ponadto zgodnie z przytoczonymi powyżej przepisami, Miasto i jednostki budżetowe wykonują czynności w swoim własnym imieniu (każdy). Zatem Miasto nie dokonuje czynności w imieniu jej jednostek budżetowych. Powołane przez Miasto jednostki budżetowe, jako wyodrębnione organizacyjnie jednostki niemające osobowości prawnej, prowadzą własną działalność gospodarczą wykonując czynności we własnym imieniu. Miasto w swoich rozliczeniach w zakresie podatku od towarów i usług uwzględnia fakt odrębności rozliczeń podatkowych dokonywanych przez jego jednostki budżetowe. Podmioty te (każda jednostka budżetowa osobno) po przekroczeniu limitu obrotów uprawniającego do zwolnienia od podatku od towarów i usług mają obowiązek zarejestrować się jako podatnicy VAT. Oznacza to, że Miasto i jego jednostki budżetowe należy uznać za odrębnych podatników podatku VAT.

Reasumując, w świetle przepisów o podatku od towarów i usług jednostki budżetowe Miasta w zakresie powierzonej im działalności, podlegającej przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, należy traktować jako odrębnych podatników podatku VAT.

Zaznaczenia jednak wymaga, że jak już wskazano powyżej, jednostki budżetowe Miasta są odrębnymi od Miasta podatnikami podatku od towarów i usług, jednakże ustalenie, czy w konkretnym przypadku taka jednostka rzeczywiście spełnia definicję podatnika podatku od towarów i usług określoną w art. 15 ust. 1 ustawy, możliwe jest tylko w odrębnym postępowaniu o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie tej jednostki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano opis zaistniałego stanu faktycznego i stanowisko Wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa. Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek Zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14 m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną. Stosownie zaś do art. 14e § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zawiadomienie o zmienionej interpretacji indywidualnej doręcza się podmiotowi, któremu w danej sprawie interpretacja została wydana

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.