IPTPP1/443-695/11-7/IG - Określenie stawki VAT właściwej dla usług wydania dokumentacji medycznej i jej przesłania do firmy ubezpieczeniowej, sądu lub prokuratury oraz dla usług wydania i przesłania dokumentacji medycznej pacjentom.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 13 grudnia 2011 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP1/443-695/11-7/IG Określenie stawki VAT właściwej dla usług wydania dokumentacji medycznej i jej przesłania do firmy ubezpieczeniowej, sądu lub prokuratury oraz dla usług wydania i przesłania dokumentacji medycznej pacjentom.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ZOZ przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2011 r. (data wpływu 30 sierpnia 2011 r.) uzupełnionym pismami z dnia 24 listopada 2011 r. (data wpływu 25 listopada 2011 r.) i z dnia 8 grudnia 2011 r. (data wpływu 9 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* stawki podatku VAT dla usług wydania dokumentacji medycznej i jej przesłania do firmy ubezpieczeniowej, sądu lub prokuratury oraz dla usług wydania i przesłania dokumentacji medycznej pacjentowi w celu innym niż leczniczy - jest prawidłowe

* stawki podatku VAT dla usług wydania pacjentowi dokumentacji medycznej w celu dalszego leczenia - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawek podatku VAT przy wydawaniu dokumentacji medycznej.

Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 24 listopada 2011 r. (data wpływu 25 listopada 2011 r.) i z dnia 8 grudnia 2011 r. (data wpływu 9 grudnia 2011 r.) w zakresie doprecyzowania stanu faktycznego, liczby stanów faktycznych oraz własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zakład Opieki Zdrowotnej jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca składa deklaracje VAT-7.

Zainteresowany informuje, że w przedstawionej poniżej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe oraz nie ma kontroli podatkowej w tym zakresie.

Na podstawie właściwych przepisów t.j. rozporządzenia Ministra Zdrowia oraz ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta Wnioskodawca wydaje dokumentację medyczną. Dokumentacja jest przesyłana za pośrednictwem poczty lub wydawana bezpośrednio pacjentowi.

Za wykonanie czynności Wnioskodawca pobiera opłaty i wystawia faktury VAT.

1.

Jeżeli dokumentacja jest wydawana na zlecenie firmy ubezpieczeniowej, sądu lub prokuratury oraz przesyłana jest za pośrednictwem poczty, to na fakturach wykazane są następujące pozycje:

* opłata za dokumentację medyczną - VAT 23%;

* przesłanie dokumentacji medycznej - VAT 23%.

2.

W przypadku kiedy dokumentacja wydawana jest pacjentowi, Wnioskodawca domaga się od pacjenta zaznaczenia na odpowiednim druku jakiemu celowi ma ta dokumentacja służyć - i tak:

* jeżeli dla celów leczniczych (np. w celu przedłożenia jej innemu lekarzowi) Zainteresowany stosuje zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18;

* jeżeli innemu celowi niż leczniczy (np. w celu przedłożenia firmie ubezpieczeniowej) Wnioskodawca stosuje stawkę 23% VAT.

Ponadto, jeżeli Wnioskodawca przesyła dokumentację pacjentowi, to na fakturze wykazuje "za przesłanie dokumentacji medycznej" VAT 23%

Wydawana dokumentacja dla pacjentów jest wyciągiem, odpisem, kserokopią potwierdzoną za zgodność z oryginałem lub informacją o stanie zdrowia pacjenta. Zakres pytań nie obejmuje wydania pacjentowi Karty informacyjnej w oryginale i nieodpłatnie. Wydawana w formie wyciągu, odpisu, kserokopii lub informacji dokumentacja wydawana jest za opłatą zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy stosowane stawki podatku VAT w opisywanych przykładach są właściwe.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w piśmie z dnia 24 listopada 2011 r.), stosowana stawka podatku VAT 23% za wydaną dokumentację medyczną oraz jej przesłanie do firmy ubezpieczeniowej, sądu lub prokuratury jest właściwa.

Stosowana stawka podatku VAT 23% w przypadku wydania dokumentacji pacjentowi w celu innym niż leczniczy jest stawką właściwą.

Natomiast zastosowanie zwolnienia z VAT w przypadku wydania dokumentacji w celu dalszego leczenia jest prawidłowe.

Wnioskodawca uważa, że przesłanie pacjentowi dokumentacji medycznej i zastosowanie w tym przypadku stawki VAT 23% jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

* za prawidłowe - w zakresie stawki podatku VAT dla usług wydania dokumentacji medycznej i jej przesłania do firmy ubezpieczeniowej, sądu lub prokuratury oraz dla usług wydania i przesłania dokumentacji medycznej pacjentowi w celu innym niż leczniczy

* za nieprawidłowe - w zakresie stawki podatku VAT dla usług wydania pacjentowi dokumentacji medycznej w celu dalszego leczenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy postawiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 9 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej, z wyłączeniem usług weterynaryjnych (PKWiU 85.2) - ex 85 i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 18 i 19, a także dodanie ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) pkt 18a i 19a, regulujących zwolnienia od podatku w zakresie opieki medycznej.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy, zwalnia się od podatku usługi pocztowe oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną - realizowane przez operatora obowiązanego do świadczenia powszechnych usług pocztowych.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane przez zakłady opieki zdrowotnej.

Na podstawie ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach, dodano do ustawy obowiązujący od dnia 1 kwietnia 2011 r. przepis art. 43 ust. 1 pkt 18a, zgodnie z którym zwolnione od podatku od towarów i usług są również usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz zakładów opieki zdrowotnej na ich terenie.

Zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlegają także - w myśl obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy, wprowadzonego ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach - świadczenie usług, o których mowa w pkt 18 i pkt 19, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w pkt 18 i pkt 19.

Powołany wyżej przepis wskazuje, że wynikające z niego zwolnienie ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, nie zwalnia zatem wszystkich świadczeń wykonywanych przez podmioty lecznicze, ale tylko służące określonemu celowi.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654), działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt cyt. ustawy o działalności leczniczej świadczenie zdrowotne to działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonania.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, podmiotami leczniczymi są samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej - w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest Zakładem Opieki Zdrowotnej. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i składa deklaracje VAT-7.

Na podstawie właściwych przepisów t.j. rozporządzenia Ministra Zdrowia oraz ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta Wnioskodawca wydaje dokumentację medyczną. Dokumentacja jest przesyłana za pośrednictwem poczty lub wydawana bezpośrednio pacjentowi.

Za wykonanie czynności Wnioskodawca pobiera opłaty i wystawia faktury VAT.

1.

Jeżeli dokumentacja jest wydawana na zlecenie firmy ubezpieczeniowej, sądu lub prokuratury oraz przesyłana jest za pośrednictwem poczty, to na fakturach wykazane są następujące pozycje:

* opłata za dokumentację medyczną - VAT 23%;

* przesłanie dokumentacji medycznej - VAT 23%.

2.

W przypadku kiedy dokumentacja wydawana jest pacjentowi, Wnioskodawca domaga się od pacjenta zaznaczenia na odpowiednim druku jakiemu celowi ma ta dokumentacja służyć - i tak:

* jeżeli dla celów leczniczych (np. w celu przedłożenia jej innemu lekarzowi) Zainteresowany stosuje zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18;

* jeżeli innemu celowi niż leczniczy (np. w celu przedłożenia firmie ubezpieczeniowej) Wnioskodawca stosuje stawkę 23% VAT.

Ponadto, jeżeli Wnioskodawca przesyła dokumentację pacjentowi, to na fakturze wykazuje "za przesłanie dokumentacji medycznej" VAT 23%

Wydawana dokumentacja dla pacjentów jest wyciągiem, odpisem, kserokopią potwierdzoną za zgodność z oryginałem lub informacją o stanie zdrowia pacjenta. Wydawana w formie wyciągu, odpisu, kserokopii lub informacji dokumentacja wydawana jest za opłatą zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Rozpatrując kwestię zwolnienia usług świadczonych przez Wnioskodawcę, należy więc dokonać oceny, czy usługi będące przedmiotem wniosku tj. udostępnianie dokumentacji medycznej na wniosek pacjenta ze względu na swój cel mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE, zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego i mają na celu unikniecie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Oznacza to, że zakres przedmiotowy tych zwolnień powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE.

Orzecznictwo Trybunału wskazuje, że pojęcia dotyczące zwolnień należy interpretować w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Z orzecznictwa TS UE wynika, że pojęcie "opieka medyczna" dotyczy świadczeń medycznych, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania. Innymi słowy aby podlegać zwolnieniu świadczenie powinno mieć cel terapeutyczny, tym samym liczy się nie charakter usługi, ale jej cel.

Ponadto z orzecznictwa Trybunału wynika, iż pojęcia "opieka medyczna" i "działalność ściśle związana z opieką szpitalną i medyczną (leczeniem szpitalnym i medycznym), należy interpretować w ten sam sposób w obu przypadkach, ponieważ oba te przepisy mają na celu uregulowanie ogółu zwolnień z opodatkowania świadczeń medycznych w ścisłym znaczeniu: które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia.

Usługi są ściśle związane z opieką szpitalną i medyczną (leczeniem szpitalnym i medycznym) jedynie wówczas, gdy są one rzeczywiście świadczone jako usługi pomocnicze względem takiej opieki świadczonej pacjentom jako świadczenie główne, tylko wówczas jeżeli wpisują się one w logiczny sposób w ramy świadczenia tejże opieki i stanowią w procesie świadczenia tejże opieki niezbędny etap, aby osiągnąć cele terapeutyczne, którym służą, gdyż jedynie takie usługi mogą mieć wpływ na koszty opieki zdrowotnej, która staje się dostępna w drodze zwolnienia od podatku.

Przykładowo zdaniem Trybunału, zwolnienie obejmuje czynności pobierania i przesyłania próbek do analizy laboratoryjnej. Bez tych czynności nie byłoby bowiem możliwe dokonanie analizy - spełniają one zatem warunek bezpośredniego związku z czynnością główną (analiza laboratoryjna), której przyświeca cel terapeutyczny (wyrok TSUE w sprawie Commission of the European Cmmunities v French Republic, C-76/99). W tym kontekście TSUE stwierdził, że usługi stanowiące działalność "ściśle związaną" to usługi konieczne do osiągnięcia celów terapeutycznych, którym służy opieka szpitalna oraz medyczna.

Zdefiniowanie w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zakresu zwolnienie poprzez zawężenie go wyłącznie do usług opieki medycznej służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, odpowiada co do zasady używanym przez Trybunał określeniom "postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych".

Pojęcie "usługi opieki medycznej" oraz "świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane" przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT obejmuje zatem świadczenia medyczne wykonywane w celu ochrony, w tym zachowania lub przywrócenia zdrowia osób.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417 z późn. zm.) podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia dokumentację medyczną pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu, bądź osobie upoważnionej przez pacjenta.

Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia dokumentację medyczną również:

1.

podmiotom udzielającym świadczeń zdrowotnych, jeżeli dokumentacja ta jest niezbędna do zapewnienia ciągłości świadczeń zdrowotnych;

2.

organom władzy publicznej, Narodowemu Funduszowi Zdrowia, organom samorządu zawodów medycznych oraz konsultantom krajowym i wojewódzkim, w zakresie niezbędnym do wykonywania przez te podmioty ich zadań, w szczególności kontroli i nadzoru;

3.

ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, sądom, w tym sądom dyscyplinarnym, prokuraturom, lekarzom sądowym i rzecznikom odpowiedzialności zawodowej, w związku z prowadzonym postępowaniem;

4.

uprawnionym na mocy odrębnych ustaw organom i instytucjom, jeżeli badanie zostało przeprowadzone na ich wniosek;

5.

organom rentowym oraz zespołom do spraw orzekania o niepełnosprawności, w związku z prowadzonym przez nie postępowaniem;

6.

podmiotom prowadzącym rejestry usług medycznych, w zakresie niezbędnym do prowadzenia rejestrów;

7.

zakładom ubezpieczeń, za zgodą pacjenta;

8.

lekarzowi, pielęgniarce lub położnej, w związku z prowadzeniem procedury oceniającej podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o akredytacji w ochronie zdrowia, w zakresie niezbędnym do jej przeprowadzenia.

Zgodnie zaś z art. 27 pkt 2 ww. ustawy, dokumentację medyczną udostępnia się między innymi przez sporządzenie jej wyciągów, odpisów lub kopii. Art. 28 ustawy stanowi przy tym, iż podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych (np. zakład opieki zdrowotnej) może w tych przypadkach pobierać opłatę. Wysokość tej opłaty ustala kierownik zakładu. Należy jednak zaznaczyć, iż opłata za sporządzenie wyciągu, odpisu lub kopii dokumentacji medycznej na elektronicznym nośniku danych nie może przekraczać wysokości maksymalnej określonej w ww. ustawie.

Przepis § 22 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2010 r. (Dz. U. Nr 252, poz. 1697) stanowi, że:

1.

Lekarz wypisujący pacjenta wystawia na podstawie historii choroby albo karty noworodka kartę informacyjną z leczenia szpitalnego.

2.

Kartę informacyjną z leczenia szpitalnego podpisuje lekarz wypisujący i lekarz kierujący oddziałem.

3.

Karta informacyjna z leczenia szpitalnego zawiera dane określone w § 10 ust. 1 pkt 1-4 oraz dodatkowo:

a.

rozpoznanie choroby w języku polskim;

b.

opis wyników badań diagnostycznych lub konsultacji;

c.

opis zastosowanego leczenia, a w przypadku wykonania zabiegu lub operacji - datę wykonania;

d.

wskazania dotyczące dalszego sposobu leczenia, żywienia, pielęgnowania lub trybu życia;

e.

orzeczony przy wypisie okres czasowej niezdolności do pracy, a w miarę potrzeby ocenę zdolności do wykonywania dotychczasowego zatrudnienia;

f.

adnotacje o produktach leczniczych wraz z dawkowaniem i wyrobach medycznych w ilościach odpowiadających ilościom na receptach wystawionych pacjentowi;

g.

terminy planowanych konsultacji, na które wystawiono skierowania.

4.

W przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 4 ustawy, dopuszcza się podanie rozpoznania w języku łacińskim.

5.

Karta informacyjna z leczenia szpitalnego w przypadku zgonu pacjenta zawiera dane, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 1-4, rozpoznanie choroby w języku polskim oraz dane, o których mowa w § 20 pkt 1, 2 i 4.

6.

Dwa egzemplarze karty informacyjnej z leczenia szpitalnego są wydawane pacjentowi, jego przedstawicielowi ustawowemu albo osobie, o której mowa w § 8 pkt 2. Trzeci egzemplarz karty informacyjnej z leczenia szpitalnego jest dołączany do historii choroby.

7.

W przypadku dokumentacji prowadzonej w postaci elektronicznej, karta informacyjna z leczenia szpitalnego jest dołączana do historii choroby, a jej wydruk w postaci papierowej jest wydawany w dwóch egzemplarzach pacjentowi, jego przedstawicielowi ustawowemu albo osobie, o której mowa w § 8 pkt 2.

Należy mieć na uwadze, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, nie zwalnia zatem wszystkich świadczeń wykonywanych przez podmioty lecznicze, ale tylko służące określonemu celowi. Zauważyć można, że wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem - nie ma prawa do zastosowania zwolnienia z VAT. Świadczenie usług, dokonywane przez podmioty lecznicze, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli nie odpowiadają one koncepcji opieki medycznej. Jeśli głównym celem usług nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale np. sporządzenie wyciągu, odpisu lub kopii dokumentacji medycznej na elektronicznym nośniku danych, nie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku.

O ile wydana kopia dokumentacji medycznej może być niezbędna do zapewnienia ciągłości świadczeń zdrowotnych, to jednak usługa sporządzenia kopii dokumentacji, odpisów wypisów szpitalnych, duplikatów zapisów badań obrazowych na nośnikach magnetycznych jako taka nie ma na celu przeszkodzenia, uniknięcia lub zapobieżenia chorobie, obrażeniom lub zakłóceniom zdrowia lub też wykrycia ukrytych chorób lub chorób w stadium początkowym. W ramach świadczonej odpłatnie przez Wnioskodawcę usługi sporządzenia kopii i wydania dokumentacji medycznej nie jest diagnozowana żadna choroba i nie jest wykonywana żadna czynność terapeutyczna sensu stricto.

Należy podkreślić, że karta informacyjna wydawana jest pacjentowi w oryginale i nieodpłatnie, natomiast w przypadku gdy chciałby on otrzymać także inną dokumentację medyczną, może wystąpić o odpłatne sporządzenie jej kserokopii, wyciągów lub odpisów.

Tak więc, usługi będące przedmiotem wniosku (odpłatne udostępnianie odpisów, wyciągów i kserokopii dokumentacji medycznej bez względu na to w jakim celu jest ona wydawana jak również opłaty za ich przesyłanie), których nie można uznać za służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, muszą - biorąc pod uwagę nadrzędną zasadę, że każdy przepis stanowiący zwolnienie od podatku VAT należy interpretować ściśle - zostać wyłączone z zakresu stosowania art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy i w związku z tym ze względu na niespełnienie przesłanki przedmiotowej wynikającej z tego przepisu, będą opodatkowane podatkiem VAT.

Ww. usługi nie zostały również wymienione w załącznikach do ustawy, jako korzystające z obniżonych stawek podatku VAT, zatem usługi te podlegają opodatkowaniu według stawki 23% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.

Reasumując, wykonywane przez Wnioskodawcę usługi wydawania wyciągów, odpisów i kopii dokumentacji medycznej osobom upoważnionym do jej otrzymywania, w celu dalszego leczenia w innym podmiocie leczniczym lub w celu innym, niezwiązanym z dalszym leczeniem, nie podlegają zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, lecz podlegają opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT w wysokości 23%. Również opłaty za przesłanie dokumentacji podlegają opodatkowaniu stawką podstawową tj. 23%.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

* w zakresie stawki podatku VAT dla usług wydania dokumentacji medycznej i jej przesłania do firmy ubezpieczeniowej, sądu lub prokuratury oraz dla usług wydania i przesłania dokumentacji medycznej pacjentowi w celu innym niż leczniczy uznaje się: za prawidłowe

* w zakresie stawki podatku VAT dla usług wydania pacjentowi dokumentacji medycznej w celu dalszego leczenia uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl