IPTPP1/443-662/11-2/MW - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług wynagrodzenia oraz zwrotu kosztów, uzyskanych w związku z wykonywaniem usług dozoru.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 18 listopada 2011 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP1/443-662/11-2/MW Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług wynagrodzenia oraz zwrotu kosztów, uzyskanych w związku z wykonywaniem usług dozoru.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu 22 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynagrodzenia oraz zwrotu kosztów w związku z wykonywaniem dozoru - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynagrodzenia oraz zwrotu kosztów w związku z wykonywaniem dozoru.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Sp. z o.o. prowadzi, jako jednostka wyznaczona przez Starostę Powiatu do usuwania pojazdów na zlecenie Policji lub innych uprawnionych służb, parking strzeżony, na którym umieszczane są pojazdy usunięte z drogi publicznej do czasu uiszczenia opłaty za ich usunięcie i parkowanie w trybie art. 130a i 50a ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Naczelnik Urzędu Skarbowego, po przejściu własności dozorowanego pojazdu w trybie i na zasadach określonych w ustawie - Prawo o ruchu drogowym, wydaje postanowienia w trybie art. 102 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, w których przyznaje Spółce jako dozorcy koszty dozoru obejmujące zwrot koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenie za dozór.

W postanowieniu tym, w stosunku do obu pozycji obejmujących przyznane Spółce należności Naczelnik Urzędu Skarbowego nie określa jednak czy przyznane kwoty stanowiące zwrot kosztów i kwoty wynagrodzenia są kwotami netto czy brutto.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy przyznana postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego kwota stanowiąca zwrot kosztów dozoru obejmująca zwrot koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Czy przyznana postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego kwota stanowiąca wynagrodzenie za dozór podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyznana postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego, wydanego w trybie art. 102 § 2 u.p.e.a. na rzecz dozorcy kwota z tytułu zwrotu kosztów dozoru (obejmujących zwrot koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przyznana postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego, wydanego w trybie art. 102 § 2 u.p.e.a. na rzecz dozorcy kwota z tytułu wynagrodzenia za dozór podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, przy czym w zakresie opodatkowania podatkiem VAT w treści postanowienia przyznającego przedmiotowe wynagrodzenie kwota z tego tytułu powinna być przyznana w sposób określający kwoty netto, brutto oraz stawkę i wysokość naliczonego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści powołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 i ust. 3 oraz w art. 8 ust. 2). W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wielokrotnie wyrażano pogląd, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego dochodzi do spełnienia świadczeń wzajemnych.

Pod pojęciem usługi należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

W świetle art. 29 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku (ust. 1). W przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (ust. 2). Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze (ust. 4).

Ww. przepis art. 29 ust. 1 ustawy nie wymienia wprost wydatków, które są elementem składowym podstawy opodatkowania. Jednakże należy stwierdzić, że definicja obrotu wynikająca z ww. art. 29 ust. 1 jest zbieżna ze stosownymi regulacjami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z późn. zm.). Otóż z podstawowej zasady określonej przepisem art. 73 ww. Dyrektywy wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z treści przepisu art. 78 ww. Dyrektywy Rady UE wynika, że do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

a.

podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;

b.

koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Do celów akapitu pierwszego lit. b), państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Koszty, o których mowa w ww. przepisie stanowią katalog otwarty. Zatem zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany ze świadczeniem usług, którym dostawca obciąża nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Przepis ten dotyczy kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Należy wskazać, iż w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia - dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość lub jedną usługę.

Ponadto, jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja. Po pierwsze zatem, czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług.

W związku z powyższym, uwzględniając treść wskazanej wyżej regulacji art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług, stwierdzić należy, że w przypadku świadczonych usług za podstawę opodatkowania uznać należy kwotę obrotu wynikającą z całości świadczenia pieniężnego pobieranego przez wykonawcę od nabywcy, tj. łącznie z kosztami dodatkowymi. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania w przypadku świadczenia usług należy zaliczyć pobierane przez wykonującego wynagrodzenie także w tym zakresie, w którym obejmuje ono zwrot kosztów dodatkowych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi parking strzeżony, jako jednostka wyznaczona przez Starostę Powiatu do usuwania pojazdów na zlecenie Policji lub innych uprawnionych służb, na którym umieszczane są pojazdy usunięte z drogi publicznej do czasu uiszczenia opłaty za ich usunięcie i parkowanie w trybie art. 130a i 50a ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Po przeniesieniu własności dozorowanego pojazdu w trybie i na zasadach określonych w ustawie - Prawo o ruchu drogowym, organ egzekucyjny wydaje postanowienia w trybie art. 102 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, w którym przyznaje Wnioskodawcy, jako dozorcy, koszty dozoru obejmujące zwrot koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenie za dozór.

Zgodnie z art. 102 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), dozorca obowiązany jest przechowywać zajętą ruchomość z taką starannością, aby nie straciła na wartości, oraz wydać ją na wezwanie organu egzekucyjnego lub poborcy skarbowego. Dozorca obowiązany jest zawiadomić organ egzekucyjny o zamierzonej zmianie miejsca przechowania ruchomości.

Stosownie do art. 102 § 2 ww. ustawy, organ egzekucyjny przyzna, na żądanie dozorcy, zwrot koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenie za dozór, chyba że dozorcą jest jedna z osób wymienionych w art. 101 § 1.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż wypłata wynagrodzenia dla Wnioskodawcy stanowi zapłatę za usługę dozoru i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nadto specyfika i prawidłowe wykonywanie, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, czynności dozoru nad przejętymi samochodami nierozerwalnie wiąże się z ponoszeniem kosztów - wydatków koniecznych z wykonywaniem tego dozoru. Zatem koszty ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z dozorem przejętych samochodów, są ściśle związane z usługą główną, stanowiąc jeden z elementów kalkulacyjnych otrzymywanej należności (część odpłatności za usługę).

Zatem w oparciu o wyżej przedstawiony opis stanu faktycznego, należy zauważyć, iż wykonywana przez Wnioskodawcę usługa jest usługą złożoną, tzn. taką, która łączy w sobie usługę zasadniczą, tj. usługę w zakresie dozoru i przyporządkowane do niej usługi związane z ponoszeniem kosztów, które są nierozerwalnie ze sobą związane. Zatem kwoty kosztów stanowią integralną część świadczonej przez Wnioskodawcę usługi dozoru.

W związku z powyższym, uwzględniając treść wskazanej wyżej regulacji art. 29 ust. 1 ustawy, stwierdzić należy, że podstawa opodatkowania obejmuje, oprócz wynagrodzenia za usługę zasadniczą, również ciążące na usługodawcy koszty, jeżeli są one bezpośrednio związane z daną usługą główną i zwracane są przez nabywcę usługi w zakresie uiszczanej należności. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucony jest na nabywcę, nie uznaje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku VAT właściwej dla świadczenia podstawowego.

Mając na uwadze treść powyższych przepisów, należy stwierdzić, że koszty ponoszone w związku ze świadczeniem usługi dozoru, których ciężar przerzucany jest na usługobiorcę, stanowią element świadczenia zasadniczego i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Na mocy art. 41 ust. 1 cytowanej ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie zostały wymienione w katalogu czynności wyłączonych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od podatku lub korzystających z obniżonej stawki podatku, a więc podlegają opodatkowaniu według stawki podstawowej w wysokości 23%.

Reasumując, wynagrodzenie za dozór przejętych samochodów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług wraz z kosztami ponoszonymi w związku z tym dozorem, jako nierozerwalnym elementem świadczonej usługi, według stawki 23%.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania świadczonej usługi dozoru należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, jak i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Tut. Organ, mając na uwadze treść art. 14b § 1 i § 3 Ordynacji podatkowej, nie dokonywał oceny stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego sposobu wydawania postanowień przez Naczelnika Urzędu Skarbowego. Należy jednocześnie stwierdzić, że sam fakt określenia w postanowieniach organu egzekucyjnego dwóch rodzajów należności tj. wynagrodzenia i zwrotu kosztów za świadczoną usługę, nie determinuje zakwalifikowania w podatku od towarów i usług tych elementów jako odrębnych świadczeń.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl