IPTPP1/443-652/13-4/MG - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych w ramach poradni dietetycznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2013 r. (data wpływu 27 sierpnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2013 r. (data wpływu 20 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczonych usług - jest prawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczonych usług.

Pismem z dnia 19 listopada 2013 r. (data wpływu 20 listopada 2013 r.) uzupełniono wniosek o doprecyzowanie opisu zaistniałego stanu faktycznego, przedstawienie pytania oraz własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni ukończyła studia magisterskie na kierunku Zdrowie Publiczne na Uniwersytecie Medycznym oraz studnia podyplomowe w zakresie dietetyki i poradnictwa żywieniowego na Uniwersytecie Medycznym.

Od dnia 1 stycznia 2008 r. prowadzi działalność gospodarczą, którą dnia 2 lutego 2011 r. rozszerzyła o prowadzenie poradni dietetycznej (PKD 86.90.E - Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana).

Praca Wnioskodawczyni polega na udzielaniu konsultacji oraz układaniu indywidualnych diet dla osób zgłaszających się z konkretnymi problemami zdrowotnymi, jak również osób zdrowych, które chcą poprawić swój sposób odżywiania w celu uniknięcia rozwoju chorób dietozależnych.

Wśród zgłaszających się do gabinetu Wnioskodawczyni, są pacjenci z różnymi schorzeniami, m.in. cukrzycą, dną moczanową, refluksem żołądkowo - jelitowym, hipercholesterolemią, miażdżycą, nadciśnieniem tętniczym, kamicami nerkowymi, nadczynnością i niedoczynnością tarczycy, schorzeniami wątroby, trzustki, jelit, zaparciami, zespołem jelita nadwrażliwego, chorobą wrzodową, czy otyłością.

Pacjentom tym Wnioskodawczyni udziela indywidualnych porad w zakresie właściwego odżywiania. Zainteresowana omawia sposoby komponowania posiłków oraz techniki ich przygotowywania, co ma na celu złagodzenie lub całkowite wyeliminowanie niekorzystnych objawów chorobowych. Wnioskodawczyni przygotowuje także indywidualne jadłospisy, które zawierają posiłki wspomagające terapię leczniczą poszczególnych schorzeń.

W trakcie wizyt Wnioskodawczyni przeprowadza ponadto analizę składu ciała (zawartości tkanki tłuszczowej, mięśniowej, kostnej, wody). Określa również wskaźnik BMI, pomocny w ocenie ryzyka wystąpienia otyłości oraz powiązanych z nią chorób współistniejących, którymi mogą być dla przykładu: cukrzyca, miażdżyca, choroba niedokrwienna serca, czy nawet zawał mięśnia sercowego. Dzięki temu pacjenci mają możliwość podjęcia działań zapobiegających rozwojowi tych chorób i prowadzących do utrzymania zdrowia.

Inną grupą osób zgłaszających się do gabinetu Wnioskodawczyni są dzieci wraz z rodzicami. W tym przypadku Wnioskodawczyni dokonuje analizy sposobu ich odżywiania, dzięki czemu rodzice dowiadują się czy dieta dziecka jest pełnowartościowa - zawiera odpowiednie ilości witamin i składników mineralnych oraz czy zachowane są prawidłowe proporcje pomiędzy białkami, tłuszczami i węglowodanami. Racjonalna dieta jest jednym z warunków prawidłowego rozwoju fizycznego i psychicznego dziecka.

Porad w zakresie prawidłowego odżywiania Wnioskodawczyni udziela także kobietom będącym w okresie ciąży. Informuje je w jaki sposób powinny zmodyfikować swoją dietę, aby zapewnić jak najlepszy rozwój swojego dziecka.

Wykonywane przez Wnioskodawczynię usługi w ramach poradni dietetycznej są niewątpliwie usługami w zakresie opieki medycznej, służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Opieka i prowadzenie pacjenta poprzedzone są każdorazowo przeprowadzeniem szczegółowego wywiadu, badania i obserwacji pacjenta a także analizą dotychczasowych sposobów i nawyków żywieniowych. Na podstawie analizy składu ciała i analizy wyników badań laboratoryjnych i morfologicznych oraz badania i innych informacji pozyskanych w bezpośrednim kontakcie z pacjentem, Wnioskodawczyni układa indywidualne jadłospisy. Do Zainteresowanej zgłaszają się osoby z różnymi chorobami, które są wynikiem nieprawidłowego żywienia. Poprzez odpowiednie ułożenie diet i ich nadzór, Wnioskodawczyni pomaga tym osobom w niwelowaniu objawów ich chorób i powrocie do zdrowia. W wyniku pomocy Zainteresowanej pacjenci zdrowo się odżywiają, co służy także profilaktyce i zachowaniu zdrowia.

Wnioskodawczyni nie jest podmiotem leczniczym, opisanym w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o działalności leczniczej. Zainteresowana wykonuje zawód dietetyka - zatem tzw. inny zawód medyczny, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Wnioskodawczyni jest osobą uprawnioną do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz posiada fachowe kwalifikacje do udzielania tych świadczeń. Posiada wyższe wykształcenie medyczne - ukończyła studia magisterskie na kierunku Zdrowie Publiczne na Uniwersytecie Medycznym, a ponadto studia podyplomowe w zakresie dietetyki i poradnictwa żywieniowego na Uniwersytecie Medycznym.

Zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np.: zawód lekarza, dentysty, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera, diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach.

Należy zatem przyjąć, że pojęcie "osoba wykonująca zawód medyczny" obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie "wykonywanie zawodu medycznego" należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną, i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

W realiach niniejszej sprawy Wnioskodawczyni wykonuje zawód medyczny dietetyka - fachowo, stale i w celach zarobkowych oraz posiada odpowiednie kwalifikacje, tzn. zasób wiedzy i umiejętności wymagany do udzielania świadczeń zdrowotnych, które uzyskała w wyniku ukończenia studiów na dwóch renomowanych państwowych uczelniach medycznych i dotychczasowej praktyki.

Zawód dietetyka nie został dotychczas objęty unormowaniem odrębnych aktów prawnych (ustawa). Został on jednak wymieniony na równi z innymi zawodami medycznymi w szeregu przepisów związanych z ochroną zdrowia, a ponadto kształcenie tego rodzaju specjalistów podjęły się uczelnie wyższe.

W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82, poz. 537), dietetycy zostali wymienieni (w grupie 22) wśród specjalistów do spraw zdrowia, obejmującej również lekarzy, dentystów, pielęgniarki, farmaceutów i inne zawody (grupa 228401 - specjalista dietetyk).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy usługi świadczone przez Wnioskodawczynię w zakresie poradni dietetycznej podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), prowadzona działalność w zakresie prowadzenia poradni dietetycznej powinna podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług z uwagi na to, że służy profilaktyce, zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Sposób odżywiania ma przecież istotny wpływ na zdrowie człowieka. Dostarczanie organizmowi odpowiednich składników odżywczych zapobiega rozwojowi wielu schorzeń, jak również wspomaga powrót do zdrowia osób chorych.

W wielu chorobach, jak np. cukrzyca, refluks żołądkowo - jelitowy czy dna moczanowa leczenie dietetyczne jest podstawową i bardzo często wystarczającą formą terapii, a zastosowanie go eliminuje konieczność leczenia farmakologicznego.

Uwzględniając decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 9 maja 2012 r. (dotyczącą interpretacji indywidualnej) - Wnioskodawczyni uważa, iż prowadzona działalność w zakresie poradnictwa dietetycznego i układania jadłospisów powinna być zwolniona od podatku od towarów i usług.

Świadczone przez dietetyka czynności polegające na konsultacji, w zakresie, w jakim dotyczą one profilaktyki, zachowania, ratowania, przywracania i poprawy zdrowia, korzystają ze zwolnienia od dnia 1 stycznia 2011 r. od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług.

A zatem, biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku okoliczności faktyczne sprawy, Wnioskodawczyni uważa, że świadczone przez Nią jako dietetyka, w ramach prowadzonej poradni dietetycznej, czynności polegające na konsultacji dietetycznej i układaniu jadłospisów, w zakresie, w jakim dotyczą one profilaktyki, zachowania, ratowania, przywracania i poprawy zdrowia, korzystają ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18a ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwolnieniu podlegają również usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy, zwalnia się od podatku świadczenie usług, o których mowa w pkt 18 i 19, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w pkt 18 i 19.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnieniu od podatku podlegają usługi opieki medycznej, które spełniają określone warunki - służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz świadczone są przez konkretne, wymienione przez ustawodawcę podmioty (podmioty lecznicze oraz świadczone w ramach wykonywanych zawodów lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, psychologa i medycznych, o których mowa w ustawie o działalności leczniczej). Zatem powyższe zwolnienie ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Powołane przepisy stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b i lit. c Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), (dalej zwana "Dyrektywą"), zgodnie z którymi zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze, a także świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zajętym w wyroku C-473/08 z dnia 28 stycznia 2010 r. w sprawie Eulitz, pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Jednakże interpretacja tych pojęć powinna być zgodna z celami, do jakich dążą owe zwolnienia, oraz powinna spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT. Zatem, zdaniem Trybunału, powyższa zasada ścisłej interpretacji nie oznacza, że pojęcia użyte w celu opisania zwolnień z art. 13 powinny być interpretowane w sposób, który uniemożliwiałby osiągnięcie zakładanych przez nie skutków.

Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy, ustawodawca odwołał się do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 217).

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej, określenie osoba wykonująca zawód medyczny - oznacza osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Świadczeniem zdrowotnym, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o działalności leczniczej, są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Przewidziany w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej warunek, zgodnie z którym świadczenie zdrowotne musi być dokonywane przez osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do ich udzielania oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np. zawód lekarza, dentysty, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera, diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, iż pojęcie "osoba wykonująca zawód medyczny" obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie "wykonywanie zawodu medycznego" należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Zawód dietetyka nie został dotychczas objęty unormowaniami odrębnych aktów prawnych. Został on jednak wymieniony na równi z innymi zawodami medycznymi w szeregu przepisów związanych z ochroną zdrowia, a ponadto kształcenie tego rodzaju specjalistów podjęły uczelnie wyższe, w których funkcjonują wydziały i kierunki dietetyki w formie 5-letnich studiów magisterskich i 3-letnich studiów licencjackich. W § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 września 2002 r. w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2002 r. Nr 173, poz. 1419 z późn. zm.), wymieniono wykaz podstawowych dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być uzyskiwany tytuł specjalisty. Natomiast w § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia wskazano, iż do specjalizacji w dziedzinach, o których mowa w ust. 1, może przystąpić osoba, która posiada kwalifikacje do wykonywania zawodów, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia. W powyższym załączniku wymieniono zawód dietetyka.

W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82, poz. 537, z późn. zm.), dietetycy zostali wymienieni w grupie 22 specjalistów do spraw zdrowia, obejmującej również lekarzy, dentystów, pielęgniarki i inne - 228401 specjalista dietetyk.

Zgodnie natomiast z poz. 55 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 lipca 2011 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami (Dz. U. z 2011 r. Nr 151, poz. 896) wymagane kwalifikacje dla dietetyka to:

* ukończenie szkoły policealnej publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej i uzyskanie tytułu zawodowego dietetyk lub dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe w zawodzie dietetyk lub ukończenie technikum lub szkoły policealnej i uzyskanie tytułu zawodowego technika technologii żywienia w specjalności dietetyka, lub tytuł zawodowy magistra lub licencjata na kierunku dietetyka, lub

* rozpoczęcie przed dniem 1 października 2007 r. studiów wyższych w specjalności dietetyka obejmujących co najmniej 1784 godziny kształcenia w zakresie dietetyki i uzyskanie tytułu magistra, lub

* rozpoczęcie przed dniem 1 października 2007 r. studiów wyższych na kierunku technologia żywności i żywienie człowieka o specjalności żywienie człowieka i uzyskanie tytułu magistra lub magistra inżyniera na tym kierunku

Pomimo, iż zawód dietetyka nie został objęty unormowaniem odrębnych aktów prawnych, to jednak inne przepisy określające m.in.: zasady jego wykonywania, zasady związane z uzyskiwaniem kwalifikacji do wykonywania zawodu, zasady i formy wykonywania zawodu, wskazują, iż osoba, która zdobyła wyższe wykształcenie w zakresie dietetyki jest osobą uprawnioną do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobą legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie medycyny.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni ukończyła studia magisterskie na kierunku Zdrowie Publiczne na Uniwersytecie Medycznym oraz studia podyplomowe w zakresie dietetyki i poradnictwa żywieniowego na Uniwersytecie Medycznym.

Od dnia 1 stycznia 2008 r. prowadzi działalność gospodarczą, którą dnia 2 lutego 2011 r. rozszerzyła o prowadzenie poradni dietetycznej (PKD 86.90.E - Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana). Praca Wnioskodawczyni polega na udzielaniu konsultacji oraz układaniu indywidualnych diet dla osób zgłaszających się z konkretnymi problemami zdrowotnymi, jak również osób zdrowych, które chcą poprawić swój sposób odżywiania w celu uniknięcia rozwoju chorób dietozależnych.

Wśród zgłaszających się do gabinetu Wnioskodawczyni, są pacjenci z różnymi schorzeniami, m.in. cukrzycą, dną moczanową, refluksem żołądkowo - jelitowym, hipercholesterolemią, miażdżycą, nadciśnieniem tętniczym, kamicami nerkowymi, nadczynnością i niedoczynnością tarczycy, schorzeniami wątroby, trzustki, jelit, zaparciami, zespołem jelita nadwrażliwego, chorobą wrzodową, czy otyłością. Pacjentom tym Wnioskodawczyni udziela indywidualnych porad w zakresie właściwego odżywiania. Zainteresowana omawia sposoby komponowania posiłków oraz techniki ich przygotowywania, co ma na celu złagodzenie lub całkowite wyeliminowanie niekorzystnych objawów chorobowych. Wnioskodawczyni przygotowuje także indywidualne jadłospisy, które zawierają posiłki wspomagające terapię leczniczą poszczególnych schorzeń. W trakcie wizyt Wnioskodawczyni przeprowadza ponadto analizę składu ciała (zawartości tkanki tłuszczowej, mięśniowej, kostnej, wody). Określa również wskaźnik BMI, pomocny w ocenie ryzyka wystąpienia otyłości oraz powiązanych z nią chorób współistniejących, którymi mogą być dla przykładu: cukrzyca, miażdżyca, choroba niedokrwienna serca, czy nawet zawał mięśnia sercowego. Dzięki temu pacjenci mają możliwość podjęcia działań zapobiegających rozwojowi tych chorób i prowadzących do utrzymania zdrowia.

Inną grupą osób zgłaszających się do gabinetu Wnioskodawczyni są dzieci wraz z rodzicami. W tym przypadku Wnioskodawczyni dokonuje analizy sposobu ich odżywiania, dzięki czemu rodzice dowiadują się czy dieta dziecka jest pełnowartościowa - zawiera odpowiednie ilości witamin i składników mineralnych oraz czy zachowane są prawidłowe proporcje pomiędzy białkami, tłuszczami i węglowodanami. Racjonalna dieta jest jednym z warunków prawidłowego rozwoju fizycznego i psychicznego dziecka.

Porad w zakresie prawidłowego odżywiania Wnioskodawczyni udziela także kobietom będącym w okresie ciąży. Informuje je w jaki sposób powinny zmodyfikować swoją dietę, aby zapewnić jak najlepszy rozwój swojego dziecka.

Wykonywane przez Wnioskodawczynię usługi w ramach poradni dietetycznej są usługami w zakresie opieki medycznej, służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Wnioskodawczyni nie jest podmiotem leczniczym, opisanym w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o działalności leczniczej. Zainteresowana wykonuje zawód dietetyka - zatem tzw. inny zawód medyczny, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej. Wnioskodawczyni jest osobą uprawnioną do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz posiada fachowe kwalifikacje do udzielania tych świadczeń.

Wykładnia normy zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy wskazuje, iż zwolnienie od podatku świadczenia usług w zakresie opieki medycznej dotyczy podatników będących osobami wskazanymi w tym przepisie (między innymi osoby wykonujące zawody medyczne, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej - w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2011 r.).

A zatem, biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku okoliczności faktyczne sprawy, stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawczynię, jako osobę posiadającą zawód dietetyka, czynności polegające na konsultacji dietetycznej dla osób chorych na: cukrzycę, dnę moczanową, refluks żołądkowo - jelitowy, hipercholesterolemię, miażdżycę, nadciśnienie tętnicze, kamice nerkowe, nadczynność i niedoczynność tarczycy, schorzenia wątroby, trzustki, jelit, zaparcia, zespół jelita nadwrażliwego, chorobę wrzodową, czy otyłość, dzieci oraz kobiet w ciąży, w zakresie, w jakim dotyczą one profilaktyki, zachowania, ratowania, przywracania i poprawy zdrowia, korzystają ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, usługi świadczone przez Wnioskodawczynię podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy, pod warunkiem, że - jak wskazała Wnioskodawczyni - będą służyły wyłącznie profilaktyce, zachowaniu, poprawie zdrowia pacjentów, jak również wykonywane będą w ramach wykonywania zawodu medycznego, a więc przez osobę, która legitymuje się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.