IPTPP1/443-620/14-4/MH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 listopada 2014 r. (data wpływu 17 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania odpłatnej dzierżawy, udostępniania stanowisk handlowych za opłatą rezerwacyjną oraz umożliwienia wjazdu na targowisko za odpłatnością za czynności podlegające opodatkowaniu i niekorzystające ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania odpłatnej dzierżawy, udostępniania stanowisk handlowych za opłatą rezerwacyjną oraz umożliwienia wjazdu na targowisko za odpłatnością za czynności podlegające opodatkowaniu i niekorzystające ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT,

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki bieżące związane z utrzymaniem i funkcjonowaniem targowiska i okresu rozliczeniowego, w którym Gmina winna dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego.

Wniosek uzupełniono w dniu 17 listopada 2014 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina..... (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina jest właścicielem targowiska miejskiego (dalej: Targowisko), na którym istnieją miejsca do prowadzenia handlu. Zgodnie też z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, Rada Miejska w....... w uchwale z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie stawek opłaty targowej wprowadziła od podmiotów handlujących na terenie targowiska pobór opłaty targowej.

Rada Miejska w....... uchwałą nr.... z dnia 11 lipca 2008 r. wyraziła zgodę na bezprzetargowe oddanie w dzierżawę części terenu Targowiska. Następnie, w dniu 14 lipca 2008 r. Gmina zawarła umowę dzierżawy ww. części w celu umożliwienia prowadzenia działalności gospodarczej przez osobę trzecią (dalej: dzierżawa). Umowa dotycząca dzierżawy została zawarta na okres trzech (3) lat i jest sukcesywnie przedłużana na kolejne okresy trzyletnie (obecnie Gmina oddała w dzierżawę część terenu Targowiska do dnia 30 czerwca 2017 r.). Osoba trzecia na wydzierżawionym terenie prowadzi zajęcia nauki jazdy w zakresie nauki i doskonalenia umiejętności kandydatów na kierowców i kierowców na placu manewrowym.

Ponadto na mocy zarządzenia Burmistrza Gminy z dnia 18 października 2010 r. w sprawie korzystania z nieruchomości zajętej pod targowisko miejskie (dalej: Zarządzenie), do dnia 16 grudnia 2013 r. Gmina pobierała opłaty o charakterze cywilnoprawnym, tj.: opłatę za wjazd na teren Targowiska oraz opłatę za rezerwację miejsca targowego. Gmina dokumentowała niniejsze czynności za pomocą faktur VAT (względnie paragonów) oraz rozliczała podatek należny w latach 2010-2013. Opłata za wjazd na Targowisko nie dotyczyła osób prowadzących handel na jego terenie (była pobierana np. od osób, które chciały wjechać na plac targowy w celu załadowania i wywozu zakupionych towarów). Jednocześnie Gmina nie wykonywała żadnej innej działalności na terenie Targowiska czy też przy jego pomocy. Tym samym, osoby prowadzące handel na terenie Targowiska zobowiązane były płacić na rzecz Gminy opłatę targową gdy nie korzystały z możliwości rezerwacji stanowiska/miejsca, albo dwie opłaty: tj. opłatę rezerwacyjną oraz opłatę targową, a osoby chcące wjechać na teren Targowiska - opłatę za wjazd.

Od 16 grudnia 2013 r. Gmina zgodnie z zarządzeniem Burmistrza Gminy z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie uchylenia Zarządzenia pobiera jedynie opłatę targową.

Z racji zarządzania i utrzymywania Targowiska przez Gminę, w celu należytego jego funkcjonowania w okresie od dnia 18 października 2010 r. do dnia 16 grudnia 2013 r. Gmina ponosiła wydatki bieżące związane z funkcjonowaniem i utrzymaniem opisywanego obiektu, np.: prowadzenie bieżących prac porządkowych i konserwacyjnych, koszty utrzymania czystości, koszty dostawy wody i prądu, usługi ochrony, zapewnienie odpowiedniego nadzoru higieniczno-sanitarnego itp. (dalej: Wydatki Bieżące). Wydatki Bieżące były dokumentowane przez usługodawców wystawionymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi kwotami podatku.

Gmina nie odliczyła VAT naliczonego od Wydatków Bieżących poniesionych w tym zakresie.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Gmina wskazała, iż od dnia 14 lipca 2008 r. (a więc i w okresie od 18 października 2010 r. do 16 grudnia 2013 r.) wykorzystywała/wykorzystuje teren targowiska jedynie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. Gmina dokonywała/dokonuje czynności odpłatnej dzierżawy, udostępniała stanowiska handlowe za opłatą rezerwacyjną oraz umożliwiała dokonanie wjazdu na teren targowiska za odpłatnością.

Gmina pragnie podkreślić, iż fakt pobierania opłaty targowej nie wpływa na prawo od odliczenia VAT naliczonego przez Gminę, gdyż jest on niezależny od należności za korzystanie z urządzeń targowych, czy też konieczności ponoszenia opłat za usługi świadczone przez Gminę, na co wskazuje także art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613). W konsekwencji obowiązek płacenia opłaty targowej nie jest zależny od świadczeń wzajemnych ze strony Gminy na rzecz osób dokonujących sprzedaży na targowiskach. Tym samym, Gmina wykorzystywała/wykorzystuje targowisko w 100% do czynności opodatkowanych VAT.

Tożsame stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 2 września 2014 r. o sygn. I FSK 379/14.

Gmina stoi na stanowisku, iż po dniu 16 grudnia 2013 r. wykorzystywała/wykorzystuje teren targowiska jedynie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. czynności odpłatnej dzierżawy części terenu targowiska.

Zarówno po dniu 16 grudnia 2013 r., jak i przed dniem 18 października 2010 r. oraz po tym dniu (tekst jedn.: 18 października 2010 r.) Wnioskodawca ponosił/ponosi/będzie ponosić wydatki bieżące związane z funkcjonowaniem i utrzymaniem targowiska.

Faktury dokumentujące wydatki poniesione w związku z funkcjonowaniem i utrzymaniem targowiska są/będą wystawiane co do zasady na Gminę (tekst jedn.: z podaniem danych Gminy jako nabywcy towarów i usług). Niemniej, część faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z funkcjonowaniem i utrzymaniem targowiska były/są/mogą być omyłkowo wystawiane z danymi Urzędu Miejskiego jako nabywcą towarów i usług. Jednakże, zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem organów podatkowych oraz orzecznictwem sądowym, Gmina ma prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur błędnie wystawionych jeśli błąd dotyczył omyłkowego (1) wskazania Urzędu jako nabywcy, przy jednoczesnym wskazaniu nr NIP Gminy, (2) nr NIP Urzędu, przy jednoczesnym wskazaniu Gminy jako nabywcy lub (3) wskazania Urzędu jako nabywcy i nr NIP Urzędu, bez konieczności korygowania takich faktur.

Powyższe zostało także potwierdzone w wydanej na rzecz Gminy interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 3 marca 2014 r. o sygn. IPTPP1/443-947/13-2/MW.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(we wniosku jako pytanie nr 1) Czy odpłatna dzierżawa oraz udostępnianie stanowisk handlowych za opłatą rezerwacyjną, a także umożliwienie wjazdu na Targowisko za odpłatnością podlegało/podlega opodatkowaniu VAT i nie korzystało/nie korzysta ze zwolnienia z VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatna dzierżawa oraz udostępnianie stanowisk handlowych za opłatą rezerwacyjną, a także umożliwienie wjazdu na Targowisko za odpłatnością podlegało/podlega opodatkowaniu VAT i nie korzystało/nie korzysta ze zwolnienia z VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami tego podatku są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego posiadają osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

W przypadku więc, gdy Gmina realizuje swoje zadania:

* w oparciu o reżim publicznoprawny, tj. w ramach uprawnień przyznanych jej z mocy prawa (np. gdy wydawane są decyzje administracyjne, pobierane opłaty o charakterze publicznym), nie będzie traktowana jako podatnik VAT;

* na podstawie umów cywilnoprawnych (np. sprzedaż nieruchomości, dzierżawa), tj. na warunkach i okolicznościach właściwych również dla podmiotów zajmujących się prowadzeniem działalności gospodarczej - będzie traktowana jak podatnik VAT. W powyższym zakresie, niezależnie od swoich celów i zadań, Gmina postępuje bowiem analogicznie jak podmioty prowadzące działalność gospodarczą.

Mając na uwadze opisywaną sytuację, Gmina wydzierżawiając część należącej do niej nieruchomości oraz udostępniając za odpłatnością powierzchnię handlową (opłata rezerwacyjna) lub odpłatnie udzielając możliwości wjazdu (opłata za wjazd) działała na takich samych zasadach jak inni przedsiębiorcy zawierający odpłatne umowy cywilnoprawne.

Tym samym, należy uznać, że Gmina dokonując odpłatnej dzierżawy oraz pobierając opłaty o charakterze cywilnoprawnym działała w charakterze podatnika VAT.

Zgodnie z art. 5 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z uwagi na fakt, iż Gmina wydzierżawiając część Targowiska oraz wprowadzając opisywane opłaty nie przenosiła prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ani nie dochodziło w szczególności do przekazania lub zużycia towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w przedstawionym stanie faktycznym, nie mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Gmina pragnie zauważyć, że Minister Finansów wielokrotnie potwierdzał stanowisko, zgodnie z którym poprzez pobór opłat o charakterze cywilnoprawnym (jak np.: opłata rezerwacyjna) Gmina staje się podatnikiem VAT. Przykładowo:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w..... z dnia 19 lipca 2013 r. o sygn. IPTPP1/443/342/13-2/MG;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w..... z dnia 7 sierpnia 2013 r. o sygn. ILPP1/443-392/13-4/MD;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w....... z dnia z dnia 6 sierpnia 2013 r. o sygn. ILPP2/443-462/13-4/MR,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w..... z dnia z dnia 29 listopada 2011. o sygn. ILPP2/443-1286/11-3/EN.

Mając powyższe na uwadze, należy uznać, iż odpłatna dzierżawa oraz udostępnianie stanowisk handlowych za opłatą rezerwacyjną, a także umożliwienie wjazdu na Targowisko za odpłatnością podlegało/podlega opodatkowaniu VAT i nie korzystało/nie korzysta ze zwolnienia z VAT, gdyż usługi te powinny zostać uznane za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) - tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są natomiast podatnikami VAT w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina jest właścicielem targowiska miejskiego, na którym istnieją miejsca do prowadzenia handlu. Zgodnie też z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, Rada Miejska w....... w uchwale z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie stawek opłaty targowej wprowadziła od podmiotów handlujących na terenie targowiska pobór opłaty targowej. Rada Miejska w....... uchwałą nr.... z dnia 11 lipca 2008 r. wyraziła zgodę na bezprzetargowe oddanie w dzierżawę części terenu Targowiska. Następnie, w dniu 14 lipca 2008 r. Gmina zawarła umowę dzierżawy ww. części w celu umożliwienia prowadzenia działalności gospodarczej przez osobę trzecią (dalej: dzierżawa). Umowa dotycząca dzierżawy została zawarta na okres trzech (3) lat i jest sukcesywnie przedłużana na kolejne okresy trzyletnie (obecnie Gmina oddała w dzierżawę część terenu Targowiska do dnia 30 czerwca 2017 r.). Osoba trzecia na wydzierżawionym terenie prowadzi zajęcia nauki jazdy w zakresie nauki i doskonalenia umiejętności kandydatów na kierowców i kierowców na placu manewrowym. Ponadto na mocy zarządzenia Burmistrza Gminy z dnia 18 października 2010 r. w sprawie korzystania z nieruchomości zajętej pod targowisko miejskie (dalej: Zarządzenie), do dnia 16 grudnia 2013 r. Gmina pobierała opłaty o charakterze cywilnoprawnym, tj.: opłatę za wjazd na teren targowiska oraz opłatę za rezerwację miejsca targowego. Gmina dokumentowała niniejsze czynności za pomocą faktur VAT (względnie paragonów) oraz rozliczała podatek należny w latach 2010-2013. Opłata za wjazd na Targowisko nie dotyczyła osób prowadzących handel na jego terenie (była pobierana np. od osób, które chciały wjechać na plac targowy w celu załadowania i wywozu zakupionych towarów). Jednocześnie Gmina nie wykonywała żadnej innej działalności na terenie Targowiska czy też przy jego pomocy. Tym samym, osoby prowadzące handel na terenie Targowiska zobowiązane były płacić na rzecz Gminy opłatę targową gdy nie korzystały z możliwości rezerwacji stanowiska/miejsca, albo dwie opłaty: tj. opłatę rezerwacyjną oraz opłatę targową, a osoby chcące wjechać na teren targowiska - opłatę za wjazd. Od 16 grudnia 2013 r. Gmina zgodnie z zarządzeniem Burmistrza Gminy z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie uchylenia Zarządzenia pobiera jedynie opłatę targową.

Wątpliwości Gminy budzi kwestia opodatkowania odpłatnej dzierżawy, udostępniania stanowisk handlowych za opłatą rezerwacyjną oraz umożliwienia wjazdu na targowisko.

Wskazać należy, że z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Odnosząc powołane przepisy w kontekście niniejszej sprawy należy stwierdzić, że odpłatna dzierżawa przez Gminę oraz udostępnianie stanowisk handlowych za opłatą rezerwacyjną i umożliwienie wjazdu na targowisko, jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), i tym samym, dla tej czynności Gmina występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność w świetle ustawy o VAT jest/będzie traktowana jako odpłatne świadczenie usług. W konsekwencji powyższego, odpłatna dzierżawa oraz udostępnianie stanowisk handlowych za opłatą rezerwacyjną i umożliwienie wjazdu na targowisko podlega/będzie podlegało opodatkowaniu VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Należy jednak zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla usług polegających na odpłatnej dzierżawie oraz udostępniania stanowisk handlowych za opłatą rezerwacyjną i umożliwienie wjazdu na targowisko.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż czynności dokonywane przez Gminę, polegające na odpłatnej dzierżawie, udostępnianiu stanowisk handlowych za opłatą rezerwacyjną i umożliwieniu wjazdu na targowisko za odpłatnością stanowią/będą stanowić czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, niekorzystające ze zwolnienia z opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślenia wymaga, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Należy wskazać, iż powołane interpretacje dotyczą odmiennego stanu faktycznego od stanu w niniejszej sprawie.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie uznania odpłatnej dzierżawy, udostępniania stanowisk handlowych za opłatą rezerwacyjną i umożliwienia wjazdu na targowisko za odpłatnością za czynności podlegające opodatkowaniu i niekorzystające ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.