IPTPP1/443-619/13-3/MG - Określenie stawki VAT właściwej dla kompleksowej usługi montażu trwałej zabudowy meblowej w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2013 r. (data wpływu 9 sierpnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 października 2013 r. (data wpływu 16 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla kompleksowej usługi montażu trwałej zabudowy meblowej w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* stawki podatku dla kompleksowej usługi montażu trwałej zabudowy meblowej;

* stawki podatku dla kompleksowej usługi montażu schodów drewnianych;

w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W dniu 16 października 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, prowadzi księgę przychodów i rozchodów, jest również podatnikiem podatku VAT.

Na indywidualne zamówienie klienta Wnioskodawca dokonuje trwałej zabudowy meblowej z uprzednio nabytych komponentów (płyt meblowych, blatów, luster, szyb, elementów metalowych tzw. okuć, prowadnic, elementów elektrycznych, tzw. elementów oświetlenia), montuje szafy, szafy wnękowe, garderoby, pawlacze trwale związane z budynkiem, poprzez ich mocowanie do ścian, podłóg i sufitów. Wnioskodawca zawsze osobiście dokonuje obmiarów, projektuje daną zabudowę, wycenia całość transakcji.

Następnie Wnioskodawca kupuje wszystkie materiały, półfabrykaty niezbędne do wykonania szaf, garderób, pawlaczy. Wnioskodawca w swoim warsztacie przygotowuje (np. docina), kompletuje poszczególne komponenty, a następnie dokonuje montażu szaf, garderób, pawlaczy w domu czy mieszkaniu klienta. Montaż ma charakter montażu zabudowy trwałej połączonej na stałe z budynkiem. Montażu dokonuje wraz z własnymi pracownikami. Na realizację zamówienia Wnioskodawca zawiera z klientem umowę na usługę remontowo-budowlaną. Wnioskodawca nie jest producentem materiałów wykorzystywanych do realizowania trwałych zabudów, a jedynie nabywa je i ewentualnie docina na potrzeby konkretnego indywidualnego zamówienia. Montaż szaf, szaf wnękowych, pawlaczy, garderób czyli trwałej zabudowy opodatkowuje podstawową stawką VAT - 23%, niezależnie od tego w jakim budynku dokonuje montażu. Wnioskodawca posiada w tej sprawie interpretację podatkową IPTPP1/443-120/12-6/IG z 10 maja 2012 r.

W wyniku weryfikacji wniosku Wnioskodawca stwierdził, że zbyt ogólnie przedstawił proces montowania elementów zabudowy w domu klienta.

Wnioskodawca przedstawia rozszerzony opis montażu w rozbiciu na:

* szafa

Zmontowana z materiałów nabytych u innych producentów płyty meblowe, drewno, drzwiczki, drzwi, drążki do zawieszenia wieszaków, elementy oświetlenia, lustra, wkręty, gwoździe, bejce, lakiery i inne. W wyniku docięcia płyt, czy wytworzenia z drewna ścian szafy, poprzez połączenie ich następnie w mebel, powstaje szafa, którą Wnioskodawca montuje u klienta we wnęce domu. Szafa ta jest lub nie jest przykręcana do ścian, podłóg, sufitu, według życzenia klienta. Szafa nadaje się do przeniesienia w inne miejsce. Wnioskodawca traktuje wytworzenie takiej szafy jako mebla i mimo, że często przytwierdzona jest do ścian budynku nie traktuje jej jak trwałą zabudowę. Stawka VAT jest 23% i Wnioskodawca nie ma co do tego wątpliwości. Nie zwraca się również w tej sprawie o interpretację.

* szafy, szafy wnękowe

W przypadku szaf wnękowych stanowiących trwałą zabudowę, w warsztacie Wnioskodawca przygotowuje elementy, tzn. docina półki, listwy, maluje poszczególne elementy, okleja półki i listwy, itp. Materiały Wnioskodawca nabywa u innych producentów. Oprócz przesuwanych drzwi zabudowy, które są gotowe do montażu w chwili zakupu (Wnioskodawca kupuje od razu na wymiar pod konkretną zabudowę), pozostałe materiały wymagają wstępnej obróbki w warsztacie (cięcie, frezowanie, malowanie, oklejanie). Dopiero tak przygotowane elementy Wnioskodawca przewozi do klienta. Miejsce, gdzie ma znajdować się zabudowa to zazwyczaj wnęka (zabudowa - szafa wnękowa) lub też cała ściana (zabudowa szafa). W przypadku ściany tyłem zabudowy szafy jest ta ściana, a boczne ściany budynku są bocznymi ścianami zabudowy. Na przestrzeni między ścianami domu montowane są przegrody z płyty przytwierdzonej do podłogi i sufitu na stałe. Ściany i przegrody stanowią konstrukcje do zamontowania półek, wieszaków, koszy, szuflad, itp. Drzwi przesuwne zamontowane zostają na prowadnicach przykręconych wkrętami do podłogi i sufitu. Konstrukcja wykończona jest listwami, mającymi charakter nie tylko ozdobny ale głównie zabezpieczający przed uderzeniem drzwi przesuwnych o ścianę. Zabudowa stanowi roboty instalacyjne stolarki budowlanej, zgodnie z zawartą umową na indywidualne zamówienie klienta.

* garderoby

Jest to zabudowa osobnego pomieszczenia w budynku lub zabudowa pomieszczenia przedzielonego drzwiami przesuwnymi na prowadnicach, wydzielającymi garderobę z całego pomieszczenia. W warsztacie powstają wszystkie elementy konstrukcyjne takie jak przegrody, półki, szuflady, elementy nośne konstrukcji, poprzez ich docięcie, malowanie, oklejanie, szlifowanie, skręcanie (np. szuflad). Po tym etapie elementy przewożone są do domu klienta i tam montowane poprzez trwałe przytwierdzenie ich do ścian, sufitów, podłóg. Elementy zabudowy garderoby skręcane są też ze sobą tworząc nierozerwalną całość połączoną z pomieszczeniem. Poprzez to, że poszczególnych elementów nie można zdemontować bez naruszania całej konstrukcji, zabudowa stanowi stałą zabudowę - garderobę, nie nadającą się do przeniesienia do innego pomieszczenia czy budynku. Roboty budowlano-remontowe polegające na montażu garderoby wchodzą w skład grupy PKWiU 43 - Roboty instalacyjne stolarki budowlanej, zgodnie ze stanem opisanym we wniosku.

* pawlacze

Jest to stała zabudowa, stanowiąca po zamontowaniu nierozłączną część lokalu. Jak wspomniano wyżej, zabudowa powstaje z materiałów nabytych u innych producentów. W warsztacie podlega wstępnej obróbce, docinanie, oklejanie, malowanie i inne czynności wymienione wyżej. Po przewiezieniu elementów do lokalu klienta, elementy przykręcane są do ścian lokalu na stałe. Montowane są pomiędzy dwoma ścianami i sufitem, zazwyczaj w korytarzu, poprzez przykręcenie ich na stałe za pomocą kołków i wkrętów. Zabudowa po skręceniu nie nadaje się do przenoszenia w inne miejsce, gdyż ma indywidualne wymiary i kształty, pasujące do miejsca swego pierwotnego przeznaczenia. Z punktu widzenia trwałości wykonanych prac, trwała zabudowa stanowi część składową budynku czy lokalu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w obecnym stanie prawnym świadczenie kompleksowe polegające na montażu trwałej zabudowy meblowej (szafy, szafy wnękowe, garderoby, pawlacze) z uprzednio nabytych komponentów, wykonywane na indywidualne zamówienie klienta w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, wykonywane na podstawie umowy o świadczenie robót budowlano-remontowych należy traktować jako usługę modernizacji podlegającą opodatkowaniu stawką 8% VAT na podstawie art. 41 ust. 2 i ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy realizacji zamówień polegających na montażu na indywidualne zamówienie klienta trwałej zabudowy (szafy, szafy wnękowe, garderoby, pawlacze) Wnioskodawca stosuje podstawową stawkę podatku VAT 23%, stosując się tym samym do posiadanej przez Wnioskodawcę w tej sprawie indywidualnej interpretacji podatkowej IPTT/443-120/12-6/IG. W związku z pojawiającymi się wyrokami sądów w sprawie stawki podatkowej tego rodzaju działalności, Wnioskodawca zaczął mieć wątpliwości co do stosowanej stawki VAT. Posiłkując się wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 10 stycznia 2013 r. sygn. I SA/Po 880/12, w sprawie opodatkowania trwałej zabudowy (zabudowy kuchennej), oraz uchwałą NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 w sprawie opodatkowania usługi trwałej zabudowy, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ma prawo do stosowania 8% stawki VAT w przypadku świadczenia kompleksowej usługi polegającej na montowaniu stałej zabudowy (szafa, szaf wnękowych, garderób, pawlaczy) z komponentów zakupionych u hurtownika lub producenta, świadczonej na podstawie indywidualnego zamówienia klienta, wykonywane w budynkach i mieszkaniach zaliczonych do społecznego programu mieszkaniowego zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Według tego przepisu obniżoną stawkę VAT stosuje się dla dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, którego definicja znajduje się w art. 41 ust. 12a u.p.t.u.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotem transakcji Wnioskodawcy jest kompleksowa usługa, której przeważającym świadczeniem jest montaż, instalacja elementów tworzących po zamontowaniu trwała zabudowę, nierozerwalnie związaną z budynkiem. Najbardziej pracochłonną i wymagającą wiedzy i precyzji jest czynność montażu elementów do ścian, podłóg i sufitów. Po zakończeniu realizacji, powstaje trwała zabudowa, nie nadająca się po ewentualnym demontażu do przeniesienia do innego pomieszczenia czy budynku, gdyż ma indywidualne wymiary i kształty, pasujące do miejsca swego pierwotnego przeznaczenia. Z punktu widzenia trwałości wykonywanych prac, trwała zabudowa, po zamontowaniu stanowi część składową budynku.

Na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawca powołuje się również na posiadane pismo z Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 1 lutego 2010 r. Wnioskodawca cytuje z powyższego pisma "Odpowiadając na pismo z dnia 22 stycznia 2010 r., Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi uprzejmie informuje, że zgodnie z zasadami merytorycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) wymienione w piśmie wyroby i usługi mieszczą się w grupowaniach:

* instalowanie drzwi, schodów drewnianych, okładanie schodów elementami drewnianymi, montaż trwałej zabudowy wnęk (szaf wnękowych), wykonywany według indywidualnych zamówień klientów PKWiU 43.32.10.0 "Roboty instalacyjne stolarki budowlanej "..."".

Jak wynika z klasyfikacji GUS montaż trwałej zabudowy mieści się w grupie 43 PKWiU Roboty budowlane specjalistyczne.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że montaż trwałej zabudowy (szafy, szafy wnękowe, garderoby i pawlacze), wykonywany na indywidualne zamówienie z zakupionych wcześniej komponentów, mieści się w zakresie robót budowlano-remontowych i dlatego stanowi kompleksową usługę. Montaż trwałej zabudowy w lokalach i budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT podlegać będzie obniżonej stawce podatku 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12 lit. b ustawy, nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Stosownie do § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247, z późn. zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

- w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanego art. 2 pkt 12 ustawy, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W myśl przepisu art. 5a ww. ustawy o podatku od towarów i usług towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W przypadku preferencyjnego rozwiązania, o którym mowa w art. 41 ust. 12 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest zatem określenie, czy i w jakim zakresie ustawodawca odwołuje się w nim do klasyfikacji statystycznych, a w przypadku braku takiego odwołania, jakie znaczenie należy przypisać normie tam zawartej. W przepisie tym ustawodawca wymienił czynności oraz wskazał, że muszą one dotyczyć określonych obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Dla czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ww. ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca nie powołał symboli statystycznych, a zatem dla celów stosowania tego przepisu czynności te nie powinny być identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych.

Z powołanego wyżej przepisu art. 41 ust. 12 ustawy wynika, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji obiektów budowlanych lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy pomocniczo odwołać się do przepisów prawa budowlanego. Z uwagi jednak na autonomię prawa podatkowego, a także ze względu na treść art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) z którego wynika, iż definicje w nim zawarte zostały wprowadzone dla potrzeb tegoż aktu prawnego, nie należy ich traktować jako definicji legalnych na użytek innych aktów normatywnych. W związku z powyższym, posługiwanie się tymi pojęciami nie powinno odbywać się poprzez ich dokładne recypowanie na grunt ustawy, lecz winno mieć charakter pomocniczy przy dokonywaniu wykładni prawa podatkowego. Koniecznym jest zatem odwołanie się zarówno do przepisów prawa budowlanego jak i językowego znaczenia użytych w art. 41 ust. 12 ustawy pojęć.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ww. ustawy - Prawo budowlane pod pojęciem obiekt budowlany należy rozumieć budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami oraz obiekt małej architektury. Ustawodawca wyjaśniając zatem pojęcie obiektu budowlanego posługuje się terminami (budynek, budowla, obiekt małej architektury) definiowanymi w dalszej części słowniczka (art. 3 pkt 2, 3 i 4). Obiekty budowlane stanowią całość pod względem techniczno-użytkowym. Wyposażone są w instalacje i inne urządzenia niezbędne do spełniania funkcji, dla której zostały zbudowane.

W świetle art. 3 pkt 6 ww. ustawy przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 7 ww. ustawy, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Z kolei, zgodnie z pkt 7a tego artykułu, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 tego artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja, zgodnie z definicją słownikową, to unowocześnienie i usprawnienie czegoś (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN).

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie "montaż" odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Należy zauważyć, iż sama usługa montażu czy też instalacja poszczególnych towarów nie może być traktowana jako modernizacja. Dopiero bowiem w połączeniu z zespołem innych czynności, w wyniku których podnosi się, bądź też przywraca poprzedni stan techniczny czy wartość użytkową budynku lub lokalu, można ją traktować jako modernizację, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Modernizacja, podobnie jak w przypadku innych czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, powinna zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części, zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT. Na indywidualne zamówienie klienta Wnioskodawca dokonuje trwałej zabudowy meblowej z uprzednio nabytych komponentów. Montuje szafy, szafy wnękowe, garderoby, pawlacze trwale związane z budynkiem, poprzez ich mocowanie do ścian, podłóg i sufitów. Wnioskodawca zawsze osobiście dokonuje obmiarów, projektuje daną zabudowę, wycenia całość transakcji. Następnie Wnioskodawca kupuje wszystkie materiały, półfabrykaty niezbędne do wykonania szaf, garderób, pawlaczy. Wnioskodawca w swoim warsztacie przygotowuje, kompletuje poszczególne komponenty, a następnie dokonuje montażu szaf, garderób, pawlaczy w domu czy mieszkaniu klienta. Montaż ma charakter montażu zabudowy trwałej połączonej na stałe z budynkiem. Montażu dokonuje wraz z własnymi pracownikami. Na realizację zamówienia Wnioskodawca zawiera z klientem umowę na usługę remontowo-budowlaną. Wnioskodawca nie jest producentem materiałów wykorzystywanych do realizowania trwałych zabudów.

W przypadku szaf wnękowych stanowiących trwałą zabudowę, w warsztacie Wnioskodawca przygotowuje elementy, tzn. docina półki, listwy, maluje poszczególne elementy, okleja półki i listwy, itp. Materiały Wnioskodawca nabywa u innych producentów. Oprócz przesuwanych drzwi zabudowy, które są gotowe do montażu w chwili zakupu (Wnioskodawca kupuje od razu na wymiar pod konkretną zabudowę), pozostałe materiały wymagają wstępnej obróbki w warsztacie. Tak przygotowane elementy Wnioskodawca przewozi do klienta. Miejsce, gdzie ma znajdować się zabudowa to zazwyczaj wnęka lub też cała ściana. W przypadku ściany tyłem zabudowy szafy jest ta ściana, a boczne ściany budynku są bocznymi ścianami zabudowy. Na przestrzeni między ścianami domu montowane są przegrody z płyty przytwierdzonej do podłogi i sufitu na stałe. Ściany i przegrody stanowią konstrukcje do zamontowania półek, wieszaków, koszy, szuflad, itp. Drzwi przesuwne zamontowane zostają na prowadnicach przykręconych wkrętami do podłogi i sufitu. Konstrukcja wykończona jest listwami, mającymi charakter nie tylko ozdobny ale głównie zabezpieczający przed uderzeniem drzwi przesuwnych o ścianę. Zabudowa stanowi roboty instalacyjne stolarki budowlanej, zgodnie z zawartą umową na indywidualne zamówienie klienta.

Garderoba to zabudowa osobnego pomieszczenia w budynku lub zabudowa pomieszczenia przedzielonego drzwiami przesuwnymi na prowadnicach, wydzielającymi garderobę z całego pomieszczenia. W warsztacie powstają wszystkie elementy konstrukcyjne takie jak przegrody, półki, szuflady, elementy nośne konstrukcji, poprzez ich docięcie, malowanie, oklejanie, szlifowanie, skręcanie. Po tym etapie elementy przewożone są do domu klienta i tam montowane poprzez trwałe przytwierdzenie ich do ścian, sufitów, podłóg. Elementy zabudowy garderoby skręcane są też ze sobą tworząc nierozerwalną całość połączoną z pomieszczeniem. Poprzez to, że poszczególnych elementów nie można zdemontować bez naruszania całej konstrukcji, zabudowa stanowi stałą zabudowę - garderobę, nie nadającą się do przeniesienia do innego pomieszczenia czy budynku. Roboty budowlano-remontowe polegające na montażu garderoby wchodzą w skład grupy PKWiU 43 - Roboty instalacyjne stolarki budowlanej, zgodnie ze stanem opisanym we wniosku.

Pawlacz to stała zabudowa, stanowiąca po zamontowaniu nierozłączną część lokalu. Zabudowa powstaje z materiałów nabytych u innych producentów. W warsztacie podlega wstępnej obróbce, docinanie, oklejanie, malowanie i inne czynności wymienione wyżej. Po przewiezieniu elementów do lokalu klienta, elementy przykręcane są do ścian lokalu na stałe. Montowane są pomiędzy dwoma ścianami i sufitem, zazwyczaj w korytarzu, poprzez przykręcenie ich na stałe za pomocą kołków i wkrętów. Zabudowa po skręceniu nie nadaje się do przenoszenia w inne miejsce, gdyż ma indywidualne wymiary i kształty, pasujące do miejsca swego pierwotnego przeznaczenia.

Analiza zdarzenia przyszłego na tle powołanych przepisów prawa, prowadzi do wniosku, że do wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności montażu trwałej zabudowy meblowej (szafy, szafy wnękowe, garderoby, pawlacze), które są przymocowane do ściany, sufitów i podłóg w domach i mieszkaniach objętych społecznym programem mieszkaniowym, zastosowanie znajdzie stawka 23% podatku od towarów i usług, bowiem czynności tych nie można uznać za wymienione w art. 41 ust. 12 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, jak również za roboty, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu podkreślić należy, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego. Decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Należy zauważyć, iż jak wskazano powyżej obiektem budowlanym jest budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynek bowiem to nie tylko fundamenty, dach oraz przegrody budowlane, ale również instalacje oraz urządzenia techniczne w nim się znajdujące. Ponieważ obiektem budowlanym jest w rozumieniu prawa budowlanego budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, należy uznać, że instalacje te i urządzenia wchodzą w skład budynku będąc jego elementami. Pomiędzy budynkiem oraz wskazanymi instalacjami i urządzeniami musi jednak zachodzić związek uzasadniający wniosek, że elementy te są niesamodzielne a jedynie składają się na budynek.

Jak wskazuje przepis § 3 pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.) przez mieszkanie należy rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego.

Zgodnie z jej art. 3 pkt 9 ww. ustawy - Prawo budowlane urządzeniem budowlanym jest urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W świetle powyższego nie sposób uznać, aby trwała zabudowa meblowej (szafy, szafy wnękowe, garderoby, pawlacze), mogła być uznana za instalację lub urządzenie techniczne budynku. Jej montaż nie wymaga pozwolenia na budowę, może być w każdym czasie zdemontowana lub wymieniona.

Ponadto należy zauważyć, iż sama usługa montażu czy też instalacja poszczególnych elementów nie może być traktowana jako remont lub modernizacja. Dopiero w połączeniu z zespołem innych czynności, w wyniku których podnosi się bądź też przywraca poprzedni stan faktyczny czy wartość użytkową budynku lub lokalu, usługę taką można traktować jako usługę budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy, o których mowa w ustawie.

Odnosząc wskazany wyżej stan prawny do przedstawionego opisu sprawy należy zatem stwierdzić, iż świadczonych przez Wnioskodawcę czynności w zakresie montażu trwałej zabudowy meblowej (szafy, szafy wnękowe, garderoby, pawlacze) trwale związanej z budynkiem lub jego częścią, nie można uznać za dostawę, budowę, remont, modernizację, termomodernizację lub przebudowę, bowiem czynności te nie dotyczą substancji samego budynku. Szafy, szafy wnękowe, garderoby, pawlacze należy uznać za wyposażenie budynku (lokalu), a fakt trwałego ich przytwierdzenia np. do ścian, podłoża bądź sufitu pozostaje bez znaczenia, bowiem nie następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego budynku (lokalu). Również ich demontaż nie powoduje żadnych zmian konstrukcyjnych istniejącego budynku lub lokalu.

Wykonywane przez Wnioskodawcę ww. czynności nie stanowią w szczególności remontu oraz modernizacji, gdyż w istocie czynności te są jedynie zaopatrywaniem lokalu/budynku mieszkalnego w elementy wyposażenia, niestanowiące ich elementów konstrukcyjnych. Szafy, szafy wnękowe, garderoby oraz pawlacze trwale związana z budynkiem lub jego częścią może podnosić jedynie funkcjonalność i wartość obiektów mieszkalnych, przy czym podkreślić należy, że podobną funkcjonalność i wartość można zapewnić umieszczając w obiekcie "zwykłą" szafę, czy "zwykłe" meble nieprzymocowane do ściany czy podłogi.

W tej kwestii wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 grudnia 2010 r. sygn. akt I FSK 2067/09, w którym stwierdził m.in."jeśli chodzi o umeblowanie oraz sprzęt AGD i RTV, to z punktu widzenia prawnego są to ruchomości, które mogą być przedmiotem odrębnego obrotu i sam fakt wyposażenia nimi budynku (lokalu) mieszkalnego nie może decydować o staniu się częściami składowymi, gdyż musiałyby być na trwałe połączone i to w taki sposób, że nie byłoby możliwe ich odłączenie od rzeczy głównej (mieszkania) bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego". Podkreślić należy, że do umeblowania, o którym mowa w powołanym wyroku NSA została również zaliczona trwała zabudowa w postaci szaf typu "Komandor".

Odnosząc się do uchwały NSA z 24 czerwca 2013 r. (sygn. I FPS 2/13), tut. Organ zauważa, iż nie może być ona podstawą do wydania rozstrzygnięcia zgodnego z intencją Wnioskodawcy, bowiem mając na uwadze przeprowadzoną analizę okoliczności sprawy, należy stwierdzić, iż usługi montażu świadczone przez Wnioskodawcę nie można traktować jako modernizacji, gdyż w istocie czynności te są jedynie zaopatrywaniem lokalu/budynku mieszkalnego w elementy wyposażenia, niestanowiące ich elementów konstrukcyjnych.

Należy również zauważyć, iż bez wyposażenia w postaci zabudowy meblowej (szaf, szaf wnękowych, garderób, pawlaczy) trwale związanej z budynkiem lub jego częścią, lokal/budynek nie traci swojego charakteru mieszkalnego i w dalszym ciągu spełnia w tym zakresie kryteria wynikające z przepisów prawa budowlanego. W przeciwnym razie oznaczałoby to, że w przypadku gdy lokal (budynek), który nie zostaje wyposażony np. w szafy wnękowe, garderoby, pawlacze, traci funkcję"mieszkalną", gdyż nie spełnia powyższych warunków i w związku z tym nie nadaje się do zamieszkania przez ludzi.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów ustawy, stwierdzić należy, że do opisanych w zdarzeniu przyszłym czynności, polegających na montażu zabudowy meblowej (szafy, szafy wnękowe, garderoby, pawlacze) trwale związanej z budynkiem lub jego częścią w obiektach objętych społecznym programem mieszkaniowym, zastosowanie będzie miała stawka podatku w wysokości 23%, ponieważ czynności te nie stanowią czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy. Usługi montażu trwałej zabudowy meblowej wykonywane przez Wnioskodawcę w budynkach jednorodzinnych o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m² i mieszkaniach o powierzchni nie większej niż 150 m² nie można uznać za konserwację, remont, modernizację, przebudowę, a także budowę, bowiem usługa ta nie dotyczy substancji samego budynku lub lokalu. Wskazać należy, iż ww. zabudowę, należy uznać za wyposażenie budynku (lokalu). Obniżoną stawkę można stosować tylko wtedy, gdy montaż zabudowy meblowej (szafy, szafy wnękowe, garderoby, pawlacze) zostałyby trwale związane z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części, gdyż dopiero wtedy posiada cechy modernizacji lokalu czy domu. Z treści wniosku wynika natomiast, że Wnioskodawca dokonuje montażu mebli na wymiar. Przy czym należy wskazać, iż demontaż zabudowy możliwy jest bez uszkodzenia konstrukcji lokalu lub budynku.

Reasumując, kompleksowego świadczenia usługi polegającej na montażu trwałej zabudowy meblowej (szafy, szafy wnękowe, garderoby, pawlacze) z uprzednio nabytych komponentów, wykonywane na indywidualne zamówienie klienta w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, wykonywanej na podstawie umowy o świadczenie robót budowlano-remontowych nie można uznać za wymienioną w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również w § 7 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z tym nie podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, lecz zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, 23% stawką podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ pragnie w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę orzeczenia, stwierdzić należy - uznając rolę i znaczenie orzecznictwa sądowego w zakresie wskazywania kierunków wykładni przepisów materialnego prawa podatkowego - iż każdorazowo orzeczenia sądu są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa, którymi na terytorium RP są - zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) - Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie stawki podatku dla kompleksowej usługi montażu trwałej zabudowy meblowej. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.