IPTPP1/443-618/14-5/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2014 r. (data wpływu 26 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości określenia podstawy opodatkowania przy zastosowaniu art. 32 ustawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* sposobu udokumentowania aportu nieruchomości i określenia podstawy opodatkowania aportu nieruchomości, tj: możliwości wystawienia faktury tylko przez Wnioskodawcę, wskazania jako wartości rynkowej podstawy opodatkowania wyłącznie wartości gruntu oraz obliczenia podatku VAT należnego "metodą w stu";

* możliwości określenia podstawy opodatkowania przy zastosowaniu art. 32 ustawy.

Wniosek został uzupełniony w dniu 26 listopada 2014 r. w zakresie doprecyzowania zdarzenia przyszłego oraz własnego stanowiska w zakresie pytania nr 1.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Małżonkowie R. P. (dalej: Wnioskodawca) i A. P. 5 marca 2009 r. nabyli aktem notarialnym z dnia 5 marca 2009 r. nieruchomość od Gminy....., płacąc całą cenę brutto nieruchomości wraz z 22% podatkiem VAT. Wnioskodawca wraz z żoną przeznaczyli nabytą nieruchomość na prowadzenie działalności gospodarczej prowadzonej wyłącznie przez Wnioskodawcę pod firmą, w związku z czym będąc czynnym podatnikiem VAT, Wnioskodawca uzyskał zwrot należnego podatku VAT od transakcji zakupu nieruchomości. Sprzedawca, czyli Gmina......, wystawiła bowiem fakturę VAT wskazując jako nabywcę Wnioskodawcę. Nieruchomość ta została wynajęta spółce z o.o. której wspólnikami są R. i A. P. oraz A. i M. F. (siostra i szwagier R. P.). Za zgodą Wnioskodawcy oraz jego żony, Spółka z o.o. wybudowała na nabytej nieruchomości hotel.

Obecnie Spółka z o.o. funkcjonuje jako spółka jawna, gdyż w dniu 21 sierpnia 2014 r. nastąpiło przekształcenie spółki z o.o. w spółkę jawną F., P. i wspólnicy Spółka Jawna. Wnioskodawca zamierza wraz z żoną, która jest współwłaścicielką nieruchomości z uwagi na ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, wnieść aportem do spółki jawnej F., P. i wspólnicy Spółka Jawna zabudowaną, wyżej opisaną nieruchomość, określając wartość wkładu w kwocie odpowiadającej wartości rynkowej działki gruntu (bez budynków), gdyż nakłady na budowę poniosła wyłącznie Sp. z o.o. Wspólnikami spółki cywilnej poza Wnioskodawcą i jego żoną jest również siostra Wnioskodawcy i jej mąż, a więc osoby, o których mowa w art. 32 ust. 3. Ponieważ podatek VAT z tytułu wniesienia wkładu do spółki jawnej należy liczyć od wartości wniesionych wkładów (udziałów) oznacza to, że podatnikiem z tytułu wniesienia aportu będzie wyłącznie Wnioskodawca, będący z tytułu wniesienia aportu czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca będzie zobligowany wystawić fakturę, w której wykaże podatek VAT od wartości wkładu obliczonego tzw. rachunkiem w stu. Tym samym Wnioskodawca odprowadzi podatek należny od aportu, a następnie po dokonaniu zwrotu spółce jawnej naliczonego podatku VAT spółka ta zwróci Wnioskodawcy kwotę środków pieniężnych odpowiadającą równowartości otrzymanego zwrotu podatku VAT. Kwota VAT należnego zostanie natomiast przekazana Wnioskodawcy przez spółkę w formie pieniężnej, w oparciu o otrzymaną fakturę VAT oraz ustalone warunki płatności.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, wykonującym wyłącznie działalność opodatkowaną, któremu przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o naliczony w związku z zakupem przedmiotowej niezabudowanej działki gruntu od Gminy...... aktem notarialnym z dnia 5 marca 2009 r. (Rep. A nr 642/2009).

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Umowa najmu nie zostanie rozwiązana-umowa ta wygaśnie z mocy prawa, ze względu na tożsamość podmiotową stron umowy, które do tej pory występowały jako wynajmujący oraz najemca. Między stronami umowy nie nastąpi rozliczenie nakładów, ze względu na tożsamość podmiotową stron umowy, które do tej pory występowały jako wynajmujący oraz najemca. Przedmiotowy budynek jest trwale związany z gruntem. Czynność wniesienia aportem gruntu do Spółki będzie czynnością opodatkowaną stawką podatku VAT.

Cena / wartość aportu w umowie zostanie określona zarówno w kwocie brutto - wartość aportu zawierać będzie także kwotę podatku VAT należnego.

Powiązania nie będą miały wpływu na ustalenie wartości gruntu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(we wniosku pytanie nr 2) Czy procedura określona w art. 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) może mieć w tej sytuacji zastosowanie. To znaczy czy istnieje prawna możliwość zakwestionowania wartości przedmiotowej nieruchomości po stwierdzeniu, że wkład pieniężny został określony poniżej wartości rynkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, procedura określona w art. 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, dalej: ustawa o VAT) nie może mieć w tej sytuacji zastosowania, ponieważ wartość wkładu do spółki jawnej określają wspólnicy i jego wysokość nie może być zwiększona decyzją organów skarbowych.

W przypadku wniesionego do osobowej spółki handlowej wkładu niepieniężnego (aportu) wartość poszczególnych składników majątku, tj. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wspólnicy sami ustalają na dzień ich wniesienia. W przypadku takich transakcji nie występuje cena, zatem zgodnie z przepisami ustawy o VAT podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa wnoszonych składników majątku. Według art. 22g pkt 4 ustawy o PIT w celu ustalenia wartości początkowej wspólnicy przede wszystkim odnoszą się do ceny nabycia tego środka. Do tej ceny wspólnicy mogą doliczyć ewentualne wydatki poniesione na naprawy i remonty niezbędne do przywrócenia środka do stanu używalności. Istotne jest jednak to, że wartość wnoszonego składnika nie może być jednak wyższa od wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu. Wspólnicy przy wycenie aportu mogą również skorzystać z opinii rzeczoznawcy.

Artykuł 19 ustawy o PIT określa szczegółowo, że wartość rynkową danego środka trwałego wspólnicy określają na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów VAT wniesienie wkładu niepieniężnego traktowane jest jak każda inna dostawa towarów lub świadczenie usług, za wyjątkiem trybu wynikającego z art. 32 ustawy o VAT. Zastosowanie tego trybu w sytuacji opisanej we wniosku prowadziłoby bowiem do określenia wartości rynkowej uwzględniającej nie tylko wartość rynkową gruntu, lecz także wartość rynkową budynków wzniesionych wyłącznym nakładem dzierżawcy - Spółka z o.o.

Pomimo zatem powiązań rodzinnych wartość rynkowa przedmiotu aportu (podstawa opodatkowania) może stanowić równowartość samego gruntu (bez zabudowań). Przeciwne stanowisko naruszałoby zasadę neutralności VAT, gdyż dzierżawcy również przysługiwało prawo obniżenia należnego podatku VAT o podatek naliczony związany z budową obiektu hotelowego.

Dopiero łączne spełnienie przesłanek wynikających z art. 32 ustawy o VAT, tj.:

* istnienie związku między kontrahentami,

* ustalenie ceny nieodpowiadającej cenie rynkowej w warunkach określonych w przepisach,

* wykazanie, że przyczyną ustalenia takiej ceny był związek pomiędzy kontrahentami,

pozwala organowi podatkowemu na ustalenie podstawy opodatkowania w wysokości odpowiadającej wartości rynkowej przedmiotu świadczenia. Nie jest wystarczające spełnienie tylko niektórych powyższych przesłanek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez pojęcie sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Wyjątek od powyższego jest uregulowany w art. 32 ust. 1 ustawy, stosownie do treści którego w przypadku, gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku, gdy wynagrodzenie jest:

- organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów (art. 32 ust. 2 ustawy).

Artykuł 32 ust. 5 ustawy stanowi, iż przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy, na podstawie ustawy - Ordynacja podatkowa, wydał decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi.

Stosownie do opisu zdarzenia przyszłego w przedmiotowej sprawie przepis ten nie będzie miał jednak zastosowania.

Artykuł 2 pkt 27b ustawy stanowi, iż przez pojęcie wartości rynkowej rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

Stosownie do art. 80 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) - dalej: Dyrektywa 2006/112/WE:

1. W celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania, w następujących przypadkach państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki, ażeby podstawą opodatkowania w odniesieniu do dostawy towarów i świadczenia usług na rzecz odbiorców, z którymi istnieją powiązania o charakterze rodzinnym lub inne bliskie powiązania o charakterze osobistym, powiązania organizacyjne, własnościowe, w zakresie członkostwa, finansowe lub prawne, określone przez państwo członkowskie, była wartość wolnorynkowa:

Do celów akapitu pierwszego powiązania prawne mogą obejmować relacje między pracodawcą a pracownikiem lub członkami rodziny pracownika lub wszelkimi innymi blisko z nim związanymi osobami.

2. Czyniąc użytek z możliwości przewidzianej w ust. 1, państwa członkowskie mogą określić kategorie dostawców, usługodawców, nabywców lub usługobiorców do których wspomniane środki mają zastosowanie.

Z treści powyżej cytowanego art. 80 Dyrektywy 2006/112/WE wynika, że "w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania, w następujących przypadkach państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki". Oznacza to, że celem wprowadzenia tego przepisu jest zapobieganie uchylaniu się od opodatkowania lub unikania opodatkowania. Przepis ten został zatem wprowadzony przez ustawodawcę wspólnotowego w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania. Przy czym ustawodawca wspólnotowy szczegółowo zdefiniował przypadki, w których do takiego uchylania się od opodatkowania lub unikania może dojść. Korzystając z możliwości przewidzianej w art. 80 Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie nie mają potrzeby powoływania się w przyjmowanym ustawodawstwie krajowym na cel wprowadzenia przepisu przez ustawodawcę wspólnotowego. Państwa członkowskie mogą wprowadzić ten przepis właśnie w celu zapobieżenia unikania i uchylania się od opodatkowania w konkretnych przypadkach wymienionych w Dyrektywie 2006/112/WE. Wystarczającym jest, aby zaistniały przypadki wymienione w przepisie Dyrektywy 2006/112/WE (i implementującym go przepisie krajowym), aby w takich sytuacjach podstawą opodatkowania była wartość rynkowa. Zawartego w przepisie Dyrektywy 2006/112/WE określenia "w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania" nie należy traktować jako kolejnego warunku jaki powinien być spełniony, aby podstawę opodatkowania określić w oparciu o wartość rynkową. Badanie zamiaru stron i udowadnianie w jakim celu stosują ceny odbiegające od cen rynkowych w praktyce byłoby niemożliwe.

W wyroku z dnia 26 kwietnia 2012 r. w sprawach połączonych C-621/10 i C-129/11 Balkan and Sea Properties ADSIC i C-129/11 Provadinvest OOD Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - dalej: TSUE - wskazał: "Należy przypomnieć, że zgodnie z brzmieniem motywu 26 Dyrektywy VAT jej art. 80 ust. 1 ma na celu zapobieganie oszustwom i unikaniu opodatkowania." (pkt 46). Następnie stwierdził, że "Zatem tylko gdy osoba zaangażowana w transakcję nie korzysta z pełnego prawa do odliczenia, istnieje ryzyko oszustw lub unikania opodatkowania, któremu zapobieganie umożliwia państwom członkowskim art. 80 ust. 1 tej dyrektywy." (pkt 48).

Z cytowanego powyżej wyroku jednoznacznie wynika, że sam przepis art. 80 Dyrektywy 2006/112/WE ma na celu zapobieganie oszustwom i unikaniu opodatkowania i państwa członkowskie mają możliwości wprowadzenia tego uregulowania właśnie w celu zapobiegania unikaniu opodatkowania lub nadużyciom. Oznacza to, że określenie "w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania" wskazuje na cel wprowadzenia art. 80 do przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, nie oznacza natomiast, że określenie to stanowi kolejny warunek jaki musi być przewidziany przez przepisy krajowe implementujące ten przepis Dyrektywy 2006/112/WE do prawa krajowego.

Podobnie, na cele wprowadzenia art. 80 do przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, wskazuje Rzecznik Generalna Eleanor Sharpston w przedstawionej w dniu 26 stycznia 2012 r. opinii do ww. spraw połączonych: "(...) art. 80 ust. 1 Dyrektywy 2006/112 stanowi, że celem wprowadzenia możliwości odstępstwa jest "zapobieżenie uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania". Cel ten jest szerzej wyjaśniony w motywie 3 Dyrektywy 2006/69: "w celu zapewnienia, że nie wystąpi żadna strata podatkowa poprzez wykorzystanie stron powiązanych w celu uzyskania korzyści podatkowych", oraz w motywie 26 Dyrektywy 2006/112: "aby zapobiec wystąpieniu utraty dochodów podatkowych w związku z wykorzystaniem stron powiązanych do celów uzyskania korzyści podatkowych. Gdy towary lub usługi są dostarczane lub świadczone po sztucznie niskiej lub sztucznie wysokiej cenie między stronami, którym w związku z transakcją przysługuje pełne prawo do odliczenia - innymi słowy, gdy zarówno dostawca lub usługodawca, jak i klient dokonują jedynie transakcji podlegających opodatkowaniu - na tym etapie nie występuje uchylanie się od opodatkowania czy unikanie opodatkowania. W zakresie dotyczącym omawianej transakcji podatek jest całkowicie neutralny dla obu jej stron i pozostanie taki bez względu na ukształtowanie ceny. Na tym etapie nie występuje również "utrata" dochodów podatkowych. Tylko wtedy, gdy łańcuch dostaw kończy się na konsumencie - lub częściowo kończy się na mieszanym podatniku korzystającym z proporcjonalnego prawa do odliczenia - sztucznie niska lub sztucznie wysoka cena może doprowadzić do utraty dochodów podatkowych. Dopiero bowiem w tym momencie łączna kwota podatku VAT należna w związku z całym łańcuchem dostaw ostatecznie "krystalizuje się" i kwota ta jest proporcjonalna tylko do ceny końcowej, niezależnie od kwot naliczonych wcześniej na kolejnych etapach obrotu." (pkt 29 i 30 opinii).

Powołując się na preambułę do Dyrektywy 2006/112/WE Rzecznik Generalna w ww. opinii podkreśliła, że celem wprowadzenia przepisu art. 80 Dyrektywy było zapobieżenie wystąpieniu utraty dochodów podatkowych w związku z wykorzystaniem stron powiązanych do celów uzyskania korzyści podatkowych do jakich może dojść przy stosowaniu sztucznie niskich lub sztucznie wysokich cen w transakcjach dokonywanych pomiędzy podatnikami nieposiadającymi prawa do odliczenia lub mającymi tylko częściowe prawo do odliczenia podatku naliczonego. Rzecznik Generalna wskazuje jednocześnie, jakie przesłanki w podatku VAT mogą mieć wpływ na utratę dochodów budżetowych.

Należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Jak już zaznaczono powyżej, przepisy ustawy o VAT nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość danego towaru, czy usługi. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy, organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług, ale tylko gdy związki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli aktem notarialnym z dnia 5 marca 2009 r. nieruchomość od Gminy, płacąc całą cenę brutto nieruchomości wraz z 22% podatkiem VAT. Wnioskodawca wraz z żoną przeznaczyli nabytą nieruchomość na prowadzenie działalności gospodarczej prowadzonej wyłącznie przez Wnioskodawcę, w związku z czym będąc czynnym podatnikiem VAT, Wnioskodawca uzyskał zwrot należnego podatku VAT od transakcji zakupu nieruchomości. Sprzedawca, czyli Gmina, wystawiła bowiem fakturę VAT wskazując jako nabywcę Wnioskodawcę. Nieruchomość ta została wynajęta Spółce, której wspólnikami są Wnioskodawca i jego żona oraz siostra i szwagier Wnioskodawcy. Za zgodą Wnioskodawcy oraz jego żony, Spółka wybudowała na nabytej nieruchomości hotel. Wnioskodawca zamierza wraz z żoną, która jest współwłaścicielką nieruchomości, wnieść aportem do Spółki zabudowaną, wyżej opisaną nieruchomość, określając wartość wkładu w kwocie odpowiadającej wartości rynkowej działki gruntu (bez budynków), gdyż nakłady na budowę poniosła wyłącznie Spółka Wspólnikami spółki poza Wnioskodawcą i jego żoną jest również siostra Wnioskodawcy i jej mąż, a więc osoby, o których mowa w art. 32 ust. 3. Ponieważ podatek VAT z tytułu wniesienia wkładu do Spółki należy liczyć od wartości wniesionych wkładów (udziałów) oznacza to, że podatnikiem z tytułu wniesienia aportu będzie wyłącznie Wnioskodawca, będący z tytułu wniesienia aportu czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca będzie zobligowany wystawić fakturę, w której wykaże podatek VAT od wartości wkładu obliczonego tzw. rachunkiem w stu. Tym samym Wnioskodawca odprowadzi podatek należny od aportu, a następnie po dokonaniu zwrotu Spółce naliczonego podatku VAT, Spółka ta zwróci Wnioskodawcy kwotę środków pieniężnych odpowiadającą równowartości otrzymanego zwrotu podatku VAT. Kwota VAT należnego zostanie natomiast przekazana Wnioskodawcy przez Spółkę w formie pieniężnej, w oparciu o otrzymaną fakturę VAT oraz ustalone warunki płatności. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, wykonującym wyłącznie działalność opodatkowaną, któremu przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o naliczony w związku z zakupem przedmiotowej niezabudowanej działki gruntu od Gminy. Umowa najmu nie zostanie rozwiązana - umowa ta wygaśnie z mocy prawa, ze względu na tożsamość podmiotową stron umowy, które do tej pory występowały jako wynajmujący oraz najemca. Między stronami umowy nie nastąpi rozliczenie nakładów, ze względu na tożsamość podmiotową stron umowy, które do tej pory występowały jako wynajmujący oraz najemca. Przedmiotowy budynek jest trwale związany z gruntem. Czynność wniesienia aportem gruntu do Spółki będzie czynnością opodatkowaną stawką podatku VAT. Cena/wartość aportu w umowie zostanie określona zarówno w kwocie brutto - wartość aportu zawierać będzie także kwotę podatku VAT należnego. Powiązania nie będą miały wpływu na ustalenie wartości gruntu.

Zatem transakcja dokonywana pomiędzy stronami będzie się odbywała, jak wynika ze wskazanych przez Wnioskodawcę okoliczności - na następujących warunkach:

* pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą nieruchomości istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług;

* wartość aportu będzie odpowiadała wartości rynkowej działki gruntu;

* powiązania nie będą miały wpływu na ustalenie wartości gruntu.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że dla zastosowania przez organ podatkowy szczególnej procedury określania obrotu na podstawie art. 32 ustawy, nie jest wystarczające spełnienie tylko niektórych wymienionych w ww. przepisie przesłanek - konieczne jest bowiem ich spełnienie łączne, co oznacza, że niewystąpienie jakiejkolwiek z nich powoduje, że przepis art. 32 ustawy nie ma zastosowania.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić należy, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisu stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Powyższe oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Podane we wniosku zdarzenie przyszłe stanowi jedyną faktyczną podstawę udzielonej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywoływać określone w ustawie skutki prawne. Od początku wprowadzenia w procedurze podatkowej instytucji "interpretacji" przyjmuje się, że specyfika regulacji dotyczącej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyklucza stosowanie przepisów Ordynacji podatkowej regulujących postępowanie dowodowe (wyjaśniające), zatem postępowanie w przedmiocie interpretacji bazuje wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Powyższe może zostać zweryfikowane na drodze postępowania podatkowego.

Należy również zaznaczyć, że stosowanie znacznych obniżek cen jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu czy zaniżeniu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust, rabat winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla prowadzonej działalności.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość danego towaru czy usługi. Jednakże w sytuacji, gdy wystąpią okoliczności, o których mowa w art. 32 ustawy, organ podatkowy może określić wysokość zapłaty na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku, ale tylko w sytuacji, gdy okaże się, że związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy nie zaistnieją wszystkie przesłanki wynikające z ww. art. 32 ustawy, brak podstaw do stosowania ww. przepisu. Zatem, uwzględniając okoliczności przedstawione we wniosku, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą istnieją powiazania rodzinne i powiązania te - jak wskazał Wnioskodawca - nie będą miały wpływu na cenę wnoszonej w formie aportu działki gruntu, tj. ustalona przez strony wartość aportu będzie odpowiadała wartości rynkowej, brak będzie podstaw do ustalenia podstawy opodatkowania na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy.

Niemniej jednak, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, iż procedura określona w art. 32 ustawy nie może mieć w tej sytuacji zastosowania, ponieważ wartość wkładu do spółki jawnej określają wspólnicy i jego wysokość nie może być zwiększona decyzją organów skarbowych - należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Ponadto należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego.

Postępowanie w przedmiocie wydawania interpretacji indywidualnej opiera się wyłącznie na ściśle określonym stanie przedstawionym przez Wnioskodawcę, czyli takim zdarzeniu, którego wszelkie elementy istotne dla wyrażenia własnego stanowiska w zakresie i sposobie zastosowania prawa podatkowego podatnik przedstawił we wniosku. Należy zaznaczyć, że w postępowaniu w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji, nie może być prowadzone postępowanie dowodowe zmierzające do jednoznacznego określenia przedstawionego zdarzenia, jak również toczyć się spór, co do przedstawionego stanu sprawy.

Należy zatem wskazać, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono przy założeniu, iż faktycznie powiązania rodzinne istniejące miedzy kontrahentami nie będą miały wpływu na cenę wnoszonej w formie aportu działki gruntu, tj. ustalona przez strony wartość aportu będzie odpowiadała wartości rynkowej.

Jednocześnie należy wskazać, że powyższa ocena dotyczy stricte okoliczności objętych zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę. W toku zaś kontroli podatkowej lub w postępowaniu podatkowym prowadzonym przez właściwy organ podatkowy w celu zweryfikowania prawdziwości okoliczności faktycznych wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji, mogą zostać poczynione odmienne ustalenia od przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku. W takiej sytuacji ustalenie w tych postępowaniach, że rzeczywiste zdarzenie przyszłe występujące w zakresie okoliczności faktycznych wskazanych przez Zainteresowanego we wniosku o wydanie interpretacji jest inny, może stanowić podstawę do dokonania wymiaru podatku.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w zakresie możliwości określenia podstawy opodatkowania przy zastosowaniu art. 32 ustawy.

W pozostałym zakresie wniosek został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.