IPTPP1/443-586/13-2/MG - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług refundacji przekazywanej przez gminę z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów, otrzymywanej przez spółkę komunalną prowadzącą sprzedaż biletów na przejazd komunikacją publiczną.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2013 r. (data wpływu 29 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanej od Gminy refundacji z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów w okresie od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2011 r. - jest prawidłowe.

W dniu 29 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanej od Gminy refundacji z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów w okresie od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca został utworzony na podstawie uchwały Rady Miejskiej w... nr... z dnia 30 marca 2005 r. w sprawie "...". Jedynym właścicielem Spółki jest Gmina Miejska posiadająca 100% udziałów. Gmina powołała Spółkę i w umowie Spółki nałożyła na nią do realizacji zadanie polegające na bieżącym i nieprzerwanym zaspokajaniu potrzeb ludności w zakresie świadczenia usług przewozów regularnych zwanych komunikacją miejską. Gmina w ten sposób realizuje zadanie własne gminy wynikające z art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o "samorządzie gminnym".

Wykonywanie tych zadań przez Spółkę prowadzone było w oparciu o:

* uchwałę Rady Miejskiej nr... z dnia 28 września 2005 r. w sprawie "...";

* coroczne porozumienia pomiędzy Gminą Miejską a Spółką, które były zawierane na podstawie uchwały Rady Miejskiej nr... z dnia 28 września 2005 r. Porozumienia określały corocznie wielkość refundacji na dany rok z tytułu ponoszonych przez Spółkę strat powstałych w wyniku stosowania przez Spółkę uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów.

Rada Miejska ustala w formie uchwał katalog grup społecznych, którym przysługują uprawnienia do bezpłatnych i ulgowych przejazdów. Również Rada Miejska ustala ceny biletów w komunikacji miejskiej podejmując stosowne uchwały. Ceny biletów oraz katalog uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów nie są związane z kosztami funkcjonowania spółki komunikacyjnej, a są wynikiem polityki społecznej gminy.

Wnioskodawca prowadził w okresie 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2011 r. sprzedaż biletów. Przychody uzyskane ze sprzedaży biletów stanowiły przychód Spółki. Przychody uzyskane ze sprzedaży biletów nie pokrywały kosztów prowadzonej działalności. W związku z tym, że Spółka stosowała uprawnienia pasażerów do bezpłatnych i ulgowych przejazdów, które w znaczący sposób obniżały przychody Spółki, Gmina winna corocznie przekazywać Spółce rekompensatę na pokrycie strat wynikających ze stosowania tych uprawnień.

Wysokość refundacji była corocznie negocjowana przez Gminę i Spółkę na podstawie wyliczeń ilości pasażerów, którzy korzystali z uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów w następujący sposób:

* ilość pasażerów uprawnionych do ulgowych przejazdów była wyliczana na podstawie ilości sprzedanych biletów ulgowych;

* ilość pasażerów którym przysługiwały uprawnienia do bezpłatnych przejazdów ustalana była szacunkowo na podstawie badań statystycznych poprzez badanie potoków pasażerów.

Otrzymywana kwota refundacji z tytułu uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów nie miały na celu sfinansowania ceny sprzedaży biletów oraz nie miały żadnego wpływu na ceny biletów. Pomimo przedstawianych przez Spółkę wyliczeń odnośnie wielkości przysługującej jej w danym roku refundacji, Spółka nie otrzymywała wnioskowanej kwoty gdyż ostatecznie wielkość przekazanej rekompensaty była uzależniona od możliwości finansowych Gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy refundacja otrzymywana od Gminy Miejskiej z tytułu stosowania przez Spółkę uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów w okresie od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2011 r. stanowi obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane od Gminy kwoty refundacji w okresie od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2011 r. w myśl art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie stanowią wynagrodzenia za świadczoną usługę publicznej komunikacji miejskiej i tym samym nie podlegają podatkowi od towarów i usług.

Również zgodnie z treścią artykułu 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę usługi. Refundacje z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych przejazdów nie miała żadnego wpływu na cenę biletów, które ustalane są przez Radę Miejską w drodze uchwały.

Dlatego zdaniem Wnioskodawcy otrzymywana przez Spółkę refundacja z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów nie stanowiła obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że stosownie do art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku

Zgodnie natomiast z treścią art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa, instytucja interpretacji indywidualnej gwarantuje ochronę prawną, w zakresie unormowanym w tych przepisach podmiotom, które zastosowały się do wydanych na ich rzecz interpretacji.

Stosownie do przepisu art. 14k § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, podmiot, który uzyskał interpretację i zastosował się do niej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną, chroniony jest przed skutkami jej wadliwości. Z kolei przepis art. 14m cyt. ustawy określa przypadki, kiedy zastosowanie się do interpretacji, która została następnie zmieniona lub nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku.

Należy wskazać, że znaczenie prawne indywidualnych interpretacji prawa podatkowego sprowadza się przede wszystkim do możliwości zrealizowania i wykorzystania związanej z nimi ochrony prawnej. Indywidualna interpretacja prawa podatkowego posiada znaczenie prawne dla jej wnioskodawcy - adresata. Wydanie interpretacji jest załatwieniem zapytania prawnego określonego wnioskodawcy, który może się do niej zastosować i oczekiwać z tego tytułu ochrony prawnej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko okresów, co do których nie minął okres przedawnienia, o którym mowa w ww. art. 70 ustawy - Ordynacja podatkowa, ponieważ tylko w odniesieniu do tych okresów interpretacja spełnia swoją funkcję ochronną dla Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (do 25 sierpnia 2011 r. Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm., od 26 sierpnia 2011 r. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy wyjaśnić, iż pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Mocą art. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), od dnia 1 stycznia 2011 r. podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast od 1 kwietnia 2011 r. obowiązuje zmieniona przepisem art. 1 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) treść art. 29 ust. 1 ustawy, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119, art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do zapisu art. 29 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tyko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

Oznacza to, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi - tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania. Natomiast otrzymana dotacja niemająca bezpośredniego wpływu na cenę usługi, mająca na celu ogólne dofinansowanie działalności podatnika, nieuzależniona od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że otrzymane dotacje i inne dopłaty podlegają opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Jeżeli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług - istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną - to ona stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji mamy do czynienia z dotacją przedmiotową, która podlega opodatkowaniu według takiej stawki jak czynności, których dotyczą.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca został utworzony na podstawie uchwały Rady Miejskiej. Jedynym właścicielem Spółki jest Gmina Miejska posiadająca 100% udziałów. Gmina powołała Spółkę i w umowie Spółki nałożyła na nią do realizacji zadanie polegające na bieżącym i nieprzerwanym zaspokajaniu potrzeb ludności w zakresie świadczenia usług przewozów regularnych zwanych komunikacją miejską. Gmina w ten sposób realizuje zadanie własne gminy wynikające z art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o "samorządzie gminnym". Rada Miejska ustala w formie uchwał katalog grup społecznych, którym przysługują uprawnienia do bezpłatnych i ulgowych przejazdów. Również Rada Miejska ustala ceny biletów w komunikacji miejskiej podejmując stosowne uchwały. Ceny biletów oraz katalog uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów nie są związane z kosztami funkcjonowania spółki komunikacyjnej, a są wynikiem polityki społecznej gminy.

Wnioskodawca prowadził w okresie 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2011 r. sprzedaż biletów. Przychody uzyskane ze sprzedaży biletów stanowiły przychód Spółki. Przychody uzyskane ze sprzedaży biletów nie pokrywały kosztów prowadzonej działalności. W związku z tym, że Spółka stosowała uprawnienia pasażerów do bezpłatnych i ulgowych przejazdów, które w znaczący sposób obniżały przychody Spółki, Gmina winna corocznie przekazywać Spółce rekompensatę na pokrycie strat wynikających ze stosowania tych uprawnień.

Wysokość refundacji była corocznie negocjowana przez Gminę i Spółkę na podstawie wyliczeń ilości pasażerów, którzy korzystali z uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów w następujący sposób:

* ilość pasażerów uprawnionych do ulgowych przejazdów była wyliczana na podstawie ilości sprzedanych biletów ulgowych;

* ilość pasażerów którym przysługiwały uprawnienia do bezpłatnych przejazdów ustalana była szacunkowo na podstawie badań statystycznych poprzez badanie potoków pasażerów.

Otrzymywana kwota refundacji z tytułu uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów nie miały na celu sfinansowania ceny sprzedaży biletów oraz nie miały żadnego wpływu na ceny biletów. Pomimo przedstawianych przez Spółkę wyliczeń odnośnie wielkości przysługującej jej w danym roku refundacji, Spółka nie otrzymywała wnioskowanej kwoty gdyż ostatecznie wielkość przekazanej rekompensaty była uzależniona od możliwości finansowych Gminy.

Na podstawie powyższych uregulowań, w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, iż kwoty otrzymywane od Gminy w związku ze świadczeniem na rzecz pasażerów usług publicznych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego nie stanowią wynagrodzenia z tytułu usług wykonywanych na rzecz gminy i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą istnieje wprawdzie stosunek prawny (coroczne porozumienia), jednakże w ramach tego stosunku bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem jest społeczeństwo korzystające z usług transportu. Brak jest zatem podstaw, aby twierdzić, że istnieje jakiekolwiek obustronne i ekwiwalentne świadczenie. Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz Gminy, lecz na rzecz potencjalnych podróżnych, a wynagrodzenie z tego tytułu stanowią kwoty uzyskane przez Spółkę ze sprzedaży biletów na rzecz pasażerów. W przedmiotowej sprawie brak jest zatem bezpośredniego związku pomiędzy kwotą refundacji a wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług transportu pasażerskiego.

Opisanej we wniosku refundacji nie można również rozpatrywać w kategorii dotacji czy innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, iż jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowa rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług transportu pasażerskiego. Fakt otrzymania refundacji pozostaje bez wpływu na cenę, jaką pasażer był zobowiązany zapłacić za bilet.

Reasumując, refundacja otrzymywana od Gminy Miejskiej z tytułu stosowania przez Spółkę uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów w okresie od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2011 r. nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ pragnie w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.