IPTPP1/443-585/13-6/AK - Możliwość wystawienia faktury VAT z tytułu udostępniania przez gminę przystanków komunikacyjnych na rzecz przewoźników.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2013 r. (data wpływu 29 lipca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 września 2013 r. (data wpływu 12 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności wystawienia faktury VAT z tytułu udostępniania przystanków komunikacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 29 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania odpłatnego udostępniania przystanków komunikacyjnych,

* momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu opłat udostępniania przystanków komunikacyjnych,

* zasadności wystawienia faktury VAT z tytułu udostępniania przystanków komunikacyjnych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 10 września 2013 r. o brakująca opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina (dalej: "Gmina" lub "Wnioskodawca") jako jednostka samorządu terytorialnego jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z dniem 1 marca 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z dnia 7 stycznia 2011 r. Nr 5, poz. 13; "Ustawa o publicznym transporcie zbiorowym"). Zgodnie z tym aktem za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dostawców, których właścicielem albo zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego, mogą być pobierane opłaty. Stawka opłat ustalana jest w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ samorządu terytorialnego i nie może być wyższa niż 0,05 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym. Stawka opłaty jest ustalana w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego, z uwzględnieniem niedyskryminujących zasad.

Dnia 14 września 2012 r. została podjęta Uchwała Nr.. Rady Gminy w sprawie określenia przystanków komunikacyjnych udostępnionych dla operatorów i przewoźników, których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina, warunków i zasad korzystania z tych obiektów oraz ustalenia stawek opłat za korzystanie z nich. W podjętej uchwale określono stawkę opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych w kwocie 0,05 zł za każde zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym. W uchwale również określono warunki i zasady korzystania z przystanków oraz sporządzono wykaz przystanków komunikacyjnych udostępnionych operatorom i przewoźnikom.

W styczniu 2013 r. Gmina zawarła umowy cywilnoprawne z przewoźnikami, którzy korzystają z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina. Na podstawie tych umów Gmina udostępnia przewoźnikowi korzystanie z przystanków autobusowych przy wykonywaniu przewozu osób. Umowa przewiduje, że korzystanie z przystanków jest płatne oraz określa formę, termin oraz sposób obliczenia miesięcznej opłaty, jaką przewoźnik zobowiązany jest uiszczać.

Opłata ma charakter miesięczny i jest obliczana jako iloczyn liczby zatrzymań pojazdu na przystanku w danym miesiącu oraz stawki za jedno zatrzymanie wynikającej z powyższej uchwały Rady Gminy. Miesięczna liczba zatrzymań pojazdu przewoźnika z rozkładu jazdy.

Miesięczną opłatę przewoźnik ma obowiązek uiścić do 15-tego dnia miesiąca, którego opłata dotyczy, na podstawie faktury VAT wystawionej przez Gminę i doręczonej nie później niż 3 dni przed powyższym terminem płatności.

Zgodnie z art. 16 ust. 7 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym środki finansowe z opłat za korzystanie z przystanków stanowią dochód gminy z przeznaczeniem na utrzymanie przystanków komunikacyjnych w czystości oraz budowę i remont przystanków i wiat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

(we wniosku pytanie nr 3) Czy Gmina powinna wystawić fakturę z tytułu przedmiotowych usług zgodnie z § 11 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.: dalej "Rozporządzenie fakturowe").

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina powinna wystawić fakturę z tytułu przedmiotowych usług zgodnie z § 11 rozporządzenia fakturowego.

Z uwagi na fakt, iż jak wykazano wyżej obowiązek podatkowy dla usług Gminy powstanie zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT, dla potrzeb wystawienia faktury konsekwentnie należy zastosować § 11 Rozporządzenia fakturowego. W oparciu o ten przepis w przypadkach określonych m.in. w art. 19 ust. 13 pkt 4 fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego i nie wcześniej niż 30 dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Mając na uwadze treść ww. przepisu należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

Należy podkreślić, iż dane świadczenie podlega jako usługa opodatkowaniu wówczas, gdy ww. warunki będą spełnione łącznie, bowiem aby czynność ta podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym w ten sposób, że wynagrodzenie stanowi należność za wykonaną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Wynagrodzenie powinno być konsekwencją wykonania świadczenia.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie jednak z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dnia 14 września 2012 r. została podjęta Uchwała Nr.. Rady Gminy w sprawie określenia przystanków komunikacyjnych udostępnionych dla operatorów i przewoźników, których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina, warunków i zasad korzystania z tych obiektów oraz ustalenia stawek opłat za korzystanie z nich. W podjętej uchwale określono stawkę opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych w kwocie 0,05 zł za każde zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym. W uchwale również określono warunki i zasady korzystania z przystanków oraz sporządzono wykaz przystanków komunikacyjnych udostępnionych operatorom i przewoźnikom. W styczniu 2013 r. Gmina zawarła umowy cywilnoprawne z przewoźnikami, którzy korzystają z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina. Na podstawie tych umów Gmina udostępnia przewoźnikowi korzystanie z przystanków autobusowych przy wykonywaniu przewozu osób. Umowa przewiduje, że korzystanie z przystanków jest płatne oraz określa formę, termin oraz sposób obliczenia miesięcznej opłaty, jaką przewoźnik zobowiązany jest uiszczać. Opłata ma charakter miesięczny i jest obliczana jako iloczyn liczby zatrzymań pojazdu na przystanku w danym miesiącu oraz stawki za jedno zatrzymanie wynikającej z powyższej uchwały Rady Gminy. Miesięczna liczba zatrzymań pojazdu przewoźnika z rozkładu jazdy. Miesięczną opłatę przewoźnik ma obowiązek uiścić do 15-tego dnia miesiąca, którego opłata dotyczy, na podstawie faktury VAT wystawionej przez Gminę i doręczonej nie później niż 3 dni przed powyższym terminem płatności.

Wskazać należy, iż w interpretacji indywidualnej nr IPTPP1/443-585/13-4/AK tut. Organ uznał, iż Gmina odpłatnie udostępniając przystanki komunikacyjne przewoźnikom działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w związku z powyższym przedmiotowe czynności, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnośnie obowiązku wystawiania faktur VAT celem udokumentowania ww. czynności należy zauważyć co następuje:

Jak wynika z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny. Faktury mogą również wystawiać zarejestrowani podatnicy VAT zwolnieni (§ 4 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały określone w § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia i są to:

Zgodnie z § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11 oraz ust. 16a i 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego (§ 11 ust. 2 ww. rozporządzenia).

W myśl § 11 ust. 3 rozporządzenia, przepis ust. 2 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostaw energii elektrycznej i cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Zgodnie z § 17 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), wystawiane przez podatników niezarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni, z wyjątkiem gdy do wystawienia faktury obowiązani są podatnicy VAT, o których mowa w art. 16 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, iż stosownie do art. 87 § 1 ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

W myśl art. 87 § 3 Ordynacji podatkowej, podatnicy wymienieni w § 1, od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania.

Podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 87 § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, iż skoro przedmiotowe czynności udostępniania przystanków komunikacyjnych, podlegają opodatkowaniu, to tym samym Wnioskodawca będzie miał obowiązek dokumentowania tych czynności fakturami, o których mowa w art. 106 ust. 1 cyt. ustawy. Ponadto jak wskazano w interpretacji nr IPTPP1/443-585/13-5/AK, obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia przedmiotowych usług powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie - zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem zgodnie z § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11 oraz ust. 16a i 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Reasumując, Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, świadczący usługi udostępniania przystanków komunikacyjnych winien wystawiać faktury zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie zasadności wystawienia faktury VAT z tytułu udostępniania przystanków komunikacyjnych. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie zostanie załatwiony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.