IPTPP1/443-563/14-4/IG - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu na nieruchomości gruntowej wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2014 r. (data wpływu 8 sierpnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2014 r. (data wpływu 27 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji w podatku od towarów i usług otrzymania wynagrodzenia, na które składają się ustanowienie służebności przesyłu oraz odszkodowanie za utratę wartości gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji w podatku od towarów i usług otrzymania wynagrodzenia, na które składają się ustanowienie służebności przesyłu oraz odszkodowanie za utratę wartości gruntu.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 października 2014 r. (data wpływu 27 października 2014 r.) w zakresie doprecyzowania: statusu Wnioskodawcy, zaistniałego stanu faktycznego oraz przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego odrębnie dla każdego pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 10 marca 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę notarialną służebności przesyłu energii elektrycznej z firmą.... SA. na nieruchomości położonej w miejscowości M., gm. G.

Na mocy tej umowy Zainteresowana otrzymała wynagrodzenie, na które składają się:

* ustanowienie służebności przesyłu - w kwocie 136.967 zł,

* odszkodowanie za utratę wartości gruntu - w kwocie 85.604 zł.

Zawarta przez Wnioskodawczynię umowa jest czynnością jednorazową, niepowtarzalną i w przyszłości nie będzie podstawą uzyskiwania stałych dochodów. Z uwagi na wielkość kwoty transakcji, która przekracza łącznie 150.000 zł, Zainteresowana została poinformowana przez Urząd Skarbowy, o tym że ma obowiązek rejestracji jako podatnik VAT, opłacenie należnego podatku od całości transakcji i złożenie deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym była transakcja i za kolejne 12 miesięcy kalendarzowych.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, a grunt na którym ustanowiono służebność przesyłu nie jest i nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej. Jest to grunt rolny, wchodzący w skład gospodarstwa rolnego, którego Zainteresowana jest właścicielem. Nieruchomość nie była też przedmiotem najmu czy dzierżawy. Wnioskodawczyni nie dokonała sprzedaży gruntu lub innych czynności opodatkowanych. Z tytułu prowadzenia działalności rolniczej w postaci gospodarstwa rolnego, Zainteresowana nie zrezygnowała ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy.

Odszkodowanie za utratę wartości gruntu zostało ustalone przez strony i zapisane w akcie notarialnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy podatkiem VAT będzie objęta cała transakcja, czyli - ustanowienie służebności przesyłu i odszkodowanie za utratę wartości gruntu.

2. Czy Wnioskodawczyni musi rejestrować się jako podatnik VAT i odprowadzić należny podatek.

3. Jak długo Zainteresowana ma być podatnikiem VAT, skoro czynność była jednorazowa.

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), nie powinna dokonywać rejestracji jako podatnik VAT i nie powinna naliczać kupującemu tegoż podatku bo kwota, która jest przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT, czyli ustanowienie służebności przesyłu, nie przekracza 150 000 zł. Kwota odszkodowania - 85 604 zł nie podlega, według Wnioskodawczyni podatkowi VAT, jako odszkodowanie właśnie niebędące dostawą ani świadczeniem usług. Stanowisko Urzędu Skarbowego uznaję za nieprawidłowe, więc nie dokonałam rejestracji na potrzeby podatku VAT i nie odprowadziłam go do Urzędu Skarbowego, nie złożyłam też deklaracji VAT-7.

Ad. 1 Transakcja nie rodzi obowiązku zapłaty podatku VAT, bo kwota ustanowienia służebności przesyłu nie przekracza 150tys. zł, a więc nadal Zainteresowana może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy, natomiast odszkodowanie w kwocie 85.604,00 zł nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, nie jest bowiem ani dostawą ani świadczeniem usług.

Ad. 2 Wnioskodawczyni nie powinna dokonywać rejestracji jako podatnik VAT, bo nie utraciła zwolnienia z art. 113 i co za tym idzie, nie musi naliczać i odprowadzać podatku VAT.

Ad. 3 Jeśli interpretacja podatkowa będzie jednak odmienna niż stanowisko Zainteresowanej, to ewentualnie powinna złożyć jednorazową deklarację VAT za miesiąc, w którym doszło do transakcji, a nie za kolejne 12 m-cy, jak sugerował Organ podatkowy.

Opodatkowanie ww. transakcji Zainteresowana uważa jednak za bezpodstawne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik "świadczyć" jako "wykonywać coś na czyjąś rzecz", "świadczenie" zaś, to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Z pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi, należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Z kolei przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest określenie, czy wykonywane świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy usługą i otrzymaną zapłatą. Czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest także określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy określonymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej.

Kwestią "odpłatności" zajmował się wielokrotnie w swoim orzecznictwie Europejski Trybunał Sprawiedliwości (np. w sprawach: C-16/93, C-213/99, C-404/99) podkreślając, iż o dostawie towarów i usług za wynagrodzeniem można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami. Związek, o którym mowa musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za to świadczenie.

W przedmiotowej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie, czy otrzymane przez Wnioskodawczynię wynagrodzenie za odpłatne ustanowienie służebności przesyłu oraz odszkodowanie za utratę wartości gruntu podlega, czy też nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Instytucja służebności przesyłu uregulowana została w art. 305¹ -305⁴ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) - dalej k.c.

W świetle art. 305¹ tej ustawy, nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu). W art. 49 § 1 k.c. wskazano, że urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 305² § 1 k.c., jeżeli właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, przedsiębiorca może żądać jej ustanowienia za odpowiednim wynagrodzeniem.

W art. 305² § 2 k.c. postanowiono, że jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu.

Służebność przesyłu to rodzaj służebności gruntowej, o czym jednoznacznie przesądza art. 305⁴ Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych.

Pojęcie służebności gruntowej zdefiniowane zostało w art. 285 § 1 k.c. Zgodnie z tym przepisem, nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa).

Z powyższego wynika, że ustanowienie służebności przesyłu wiąże się z zobowiązaniem właściciela gruntu do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z tym, będąc jednocześnie czynnością polegającą na wykorzystaniu towaru (do towarów w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług zalicza się również grunty) dla celów zarobkowych (realizowaną za wynagrodzeniem), zyskuje charakter odpłatnej usługi, w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Przepisy podatkowe nie zawierają definicji odszkodowania. Zatem również w tym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego. Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto między zdarzeniem, a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy. Kodeks cywilny rozróżnia dwa podstawowe rodzaje odpowiedzialności: kontraktową, która powstaje z mocy umowy i odnosi się do przypadków niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 k.c.) oraz deliktową, czyli wynikającą z czynów niedozwolonych (art. 415 k.c.).

Zgodnie z treścią art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik zobowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów, na gruncie stosunków cywilnoprawnych szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem, a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni zawarła umowę notarialną służebności przesyłu energii elektrycznej z firmą.... SA. na nieruchomości, której jest właścicielką. Na mocy tej umowy Zainteresowana otrzymała wynagrodzenie na które składają się:

* ustanowienie służebności przesyłu - w kwocie 136.967 zł,

* odszkodowanie za utratę wartości gruntu - w kwocie 85.604 zł.

Zawarta przez Wnioskodawczynię umowa jest czynnością jednorazową, niepowtarzalną i w przyszłości nie będzie podstawą uzyskiwania stałych dochodów. Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej, a grunt na którym ustanowiono służebność przesyłu nie jest i nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej. Jest to grunt rolny, wchodzący w skład gospodarstwa rolnego, którego Zainteresowana jest właścicielem. Nieruchomość nie była też przedmiotem najmu czy dzierżawy. Wnioskodawczyni nie dokonała sprzedaży gruntu lub innych czynności opodatkowanych. Z tytułu prowadzenia działalności rolniczej w postaci gospodarstwa rolnego, Zainteresowana nie zrezygnowała ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy. Odszkodowanie za utratę wartości gruntu zostało ustalone przez strony i zapisane w akcie notarialnym.

Mając zatem na uwadze powołane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług oraz przytoczone przepisy odrębne, należy stwierdzić, iż pozwalając przedsiębiorstwu przesyłowemu na korzystanie z nieruchomości (tolerując taką sytuację), Wnioskodawczyni świadczy usługi, które ze względu na ich odpłatny charakter podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Otrzymane od przedsiębiorstwa przesyłowego świadczenia pieniężne - niezależnie od tego, czy wypłacone zostały na podstawie umowy (ugody pozasądowej), czy wyroku sądowego - są w rzeczywistości wynagrodzeniem za świadczoną przez Zainteresowaną usługę, dającą wypłacającemu je kontrahentowi wyraźne i bezpośrednie korzyści w postaci możliwości korzystania w oznaczonym zakresie z nieruchomości.

Poprzez ustanowienie służebności przesyłu na rzecz kontrahenta oraz umożliwienie mu korzystania z gruntów w czasie prowadzenia prac budowlanych lub innych czynności związanych z eksploatacją urządzeń przesyłowych, Zainteresowana wykorzystywała towar do celów zarobkowych, zatem świadczyła te usługi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i z tytułu ich świadczenia była podatnikiem podatku VAT. Tym samym odpłatne usługi służebności przesyłu na rzecz kontrahenta oraz umożliwienie mu korzystania z gruntów w czasie prowadzenia prac budowlanych lub innych czynności związanych z eksploatacją urządzeń przesyłowych stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnośnie odszkodowania, które otrzymała Wnioskodawczyni za utratę wartości gruntu należy stwierdzić, iż również ta czynność wypełnia definicję usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i ze względu na jej odpłatny charakter podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Niezależnie bowiem od użytej nomenklatury, otrzymane odszkodowanie jest w rzeczywistości wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

Co do zasady obowiązek pokrycia szkody powstaje z uwagi na dokonanie czynności zabronionej (ex delicto) lub w wyniku niewykonania lub nieprawidłowego wykonania postanowień umowy (ex contracto). Podkreślając, że decydujące znaczenie dla oceny skutków prawnych umów w stosunkach pomiędzy stronami ma ich treść, a nie nazwa, stwierdzić należy, iż w ocenie tut. Organu, w opisanym stanie faktycznym otrzymane kwoty pieniężne nie posiadają cech odszkodowania za poniesioną szkodę, gdyż nie zaistniały okoliczności, które w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego powodowałyby szkodę i determinowały wypłatę odszkodowania. Ewentualne szkody zaistniałe w trakcie budowy urządzeń przesyłowych powstaną nie z powodu niewykonania lub nieprawidłowego wykonania postanowień umowy, lecz będą nieuniknionym elementem wykonywanych w jej ramach robót, na które Wnioskodawczyni się godzi (toleruje je).

W świetle powyższego stwierdzić należy, że zarówno ustanowienie służebności przesyłu (jako rodzaju służebności gruntowej) jak i odszkodowanie za utratę wartości gruntu wiążą się ze zobowiązaniem właściciela gruntu do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji będąc jednocześnie czynnością polegającą na wykorzystywaniu towaru dla celów zarobkowych (realizowaną za wynagrodzeniem), zyskuje charakter odpłatnej, w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy - jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 - art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy - jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Zainteresowana nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, a grunt na którym ustanowiono służebność przesyłu nie jest i nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej. Jest to grunt rolny, wchodzący w skład gospodarstwa rolnego, którego Zainteresowana jest właścicielem. Nieruchomość nie była też przedmiotem najmu czy dzierżawy. Wnioskodawczyni nie dokonała sprzedaży gruntu lub innych czynności opodatkowanych. Z tytułu prowadzenia działalności rolniczej w postaci gospodarstwa rolnego, Zainteresowana nie zrezygnowała ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem, z uwagi na fakt, że wartość wynagrodzenia z tytułu ustanowienia służebności przesyłu oraz odszkodowania za utratę wartości gruntu przekroczyła kwotę 150.000 zł - w przedmiotowej sprawie Zainteresowana traci prawo do zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług określonego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

Jak wynika z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na mocy art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego" (art. 96 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 96 ust. 5 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia (...).

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że:

1. otrzymane przez Wnioskodawczynię wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu oraz odszkodowanie za utratę wartości gruntu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy,

2. W związku z utratą zwolnienia od podatku VAT Zainteresowana zobowiązana jest do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy.

3. W związku z utratą prawa do zwolnienia od podatku Wnioskodawczyni może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utraciła prawo do zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, pod warunkiem spełnienia przesłanki określonej w art. 113 ust. 1 ustawy i niewykonywania czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.