IPTPP1/443-393/11-5/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Starosty, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2011 r. (data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 24 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 13 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku sprzedaży użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2011 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku sprzedaży użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej.

W związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, pismem z dnia 21 czerwca 2011 r., przesłało ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 24 czerwca 2011 r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową.

Pismem z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 13 września 2011 r.), uzupełniono wniosek w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego, zadania pytania oraz przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 15 października 2010 r. do Starostwa Powiatowego wpłynął wniosek w sprawie wykupienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej oznaczonej w ewidencji gruntów numerami działek: 428, 431, 457, 467, 472, 1355, 1364, 1374, 1376, 1379 o pow. ogólnej 4,3500 ha. Dla przedmiotowej nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta KW Nr. Skarb Państwa - Przedsiębiorstwo Realizacji Kompletnych Obiektów Przemysłowych nabył przedmiotowe nieruchomości od osób fizycznych na mocy umów sprzedaży z 1974 r., 1977 r. i 1979 r.

Sprzedaż na rzecz użytkownika wieczystego nastąpi w trybie bezprzetargowym zgodnie z art. 35 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.). Użytkownicy wieczyści nabyli przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego w drodze licytacji na mocy postanowienia Sądy Rejonowego Sygn. akt.

Zgodnie z ustaleniami Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy działki numer 428, 431, 457 przeznaczone są pod tereny usług turystycznych - UT oraz tereny usług z zielenią towarzyszącą. Działki numer 467, 472, 1355, 1364, 1374, 1376, 1379 przeznaczone są pod tereny rolnicze i przestrzenie otwarte. Ponadto działki numer 1355, 1364, 1374, 1376, 1379 położone są w pobliżu "..." uznanych z pomnik przyrody. Na przedmiotowych działkach zgodnie z wypisem z rejestru gruntów znajdują się następujące użytki: PsIV, RVI, LsV, LsVI, ŁIV, ŁV, ŁVI.

Zgodnie z zapisami w operacie szacunkowym działki numer 467, 472, 1355, 1364, 1374, 1376, 1379, 428, 431 są niezabudowane, niezalesione i nieogrodzone. Natomiast działka numer 457 zabudowana jest budynkiem stołówki i stacją trafo - obiekty nieużytkowane od kilkunastu lat w stanie dewastacji.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których miałby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego a jeżeli ponosił takie wydatki to były one niższe niż 30% wartości początkowej tej nieruchomości.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości w wysokości przekraczającej 30% jej wartości początkowej.

Wnioskodawca wskazał, iż nieruchomość gruntowa oznaczona w ewidencji gruntów jako działki numer: 428, 431, 457, 467, 472, 1355, 1364, 1374, 1376, 1379 o pow. ogólnej 4,3500 ha stanowi własność Skarbu Państwa. Prawo użytkowania wieczystego na rzecz obecnych użytkowników zostało ustanowione na mocy postanowienia Sądu Rejonowego Sygn. akt. z dnia 29 lipca 2009 r. Właścicielem budynków znajdujących się na działce oznaczonej numerem ewidencyjnym 457 obecni użytkownicy wieczyści.

Stołówka usytułowana na działce nr 457 jest budynkiem w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), natomiast stacja trafo stanowi budowlę w rozumieniu ww. przepisów. Budynki nie są przedmiotem sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy zbycie nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Skarbu Państwa na rzecz użytkownika wieczystego, na której znajdują się budynki stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności, wymaga naliczenia podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku) opisany przedmiot sprzedaży nie wymaga naliczenia podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jak również oddanie gruntu w użytkowanie stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, iż przepis art. 7 ust. 1 ustawy definiujący pojęcie "dostawa towarów" nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Należy ponadto wskazać, iż czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie "dostawa towarów" oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel", ustawodawca uznał, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Na podstawie art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze.

Zgodnie z zapisami art. 32 ust. 1 powyższej ustawy, nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3.

W myśl art. 37 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. Nr 175, poz. 1459 z późn. zm.), decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości wydaje:

Z opisu sprawy wynika, że do Wnioskodawcy wpłynął wniosek w sprawie wykupienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta. Skarb Państwa nabył przedmiotowe nieruchomości od osób fizycznych na mocy umów sprzedaży z 1974 r., 1977 r. oraz 1979 r. Użytkownicy nabyli przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego w drodze licytacji na mocy postanowienia Sądy Rejonowego w Sygn. akt z dnia 29 lipca 2009 r. Sprzedaż na rzecz użytkownika wieczystego nastąpi w trybie bezprzetargowym zgodnie z art. 35 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy należy wskazać, że oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste stanowiło dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, z tą bowiem chwilą użytkownicy otrzymali prawo do faktycznego dysponowania nieruchomościami, jak gdyby byli jej właścicielami. Zatem zbycie tych nieruchomości gruntowych, będące w istocie "przekształceniem" prawa wieczystego użytkowania w prawo własności gruntu, nie może być traktowane jako ponowna dostawa tego samego towaru między tymi samymi stronami, gdyż nie będzie spełniać dyspozycji art. 7 ust. 1 ustawy. Stanowi bowiem jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na "władztwo do rzeczy", które użytkownicy wieczyści uzyskali już w dacie oddania im gruntów w użytkowanie wieczyste.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło w chwili ustanowienia prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości. Użytkownik wieczysty przedmiotowej nieruchomości nabył prawo do dysponowania gruntem jak właściciel w 2009 r. A zatem w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7) doszło już do dostawy tej nieruchomości na rzecz obecnego wieczystego użytkownika.

W związku z tym, sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, natomiast nie wpływa na "władztwo rzeczy", które podatnik już uzyskał i nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru. Zatem przedmiotowa sprzedaż nie może być traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem już doszło do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W konsekwencji zbycie nieruchomości na rzecz jej dotychczasowego użytkownika wieczystego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, zbycie nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Skarbu Państwa na rzecz użytkownika wieczystego nie będzie stanowić dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.