IPTPP1/443-369/14-4/MH

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 31 lipca 2014 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP1/443-369/14-4/MH

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca 2014 r. (data wpływu 22 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji.

Wniosek uzupełniono w dniu 22 lipca 2014 r. w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Komornik Sądowy dokonał w dniu 28 kwietnia 2014 r. sprzedaży licytacyjnej prawa użytkowania wieczystego działki gruntu o pow. 0,4502 ha oraz budynku o charakterze socjalno-biurowo-magazynowo-produkcyjnym stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności dłużników, wspólników spółki cywilnej Przedsiębiorstwa. Dla nieruchomości będącej w użytkowaniu wieczystym położonej w miejscowości X prowadzona jest w Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego.

Spółka cywilna Przedsiębiorstwo władało przedmiotową nieruchomością od dnia 18 grudnia 2008 r. Zgodnie z treścią umowy sprzedaży akt notarialny przed notariuszem X. Pierwotnym właścicielem nieruchomości S.A., która dnia 30 września 1999 r. aktem notarialnym przed zastępcą notariusza Y dokonała sprzedaży nieruchomości wspólniczkom spółki cywilnej pod firmą za cenę 130.000 zł.

Dnia 18 grudnia 2008 r. wspólniczki zlikwidowanej spółki cywilnej umową sprzedaży - akt notarialny sprzedają wspólnikom spółki cywilnej przedmiotową nieruchomość za cenę 490.000 zł.

Operat szacunkowy rzeczoznawcy majątkowego z dnia 29 stycznia 2013 r. określa wartość przedmiotowej nieruchomości na kwotę 770.915 zł. Komornik Sądowy dokonał sprzedaży licytacyjnej nieruchomości dnia 28 kwietnia 2014 r. za cenę wywołania określoną zgodnie z przepisem art. 965 KCP na kwotę w wysokości trzech czwartych sumy oszacowania. Nadmienić należy, iż część biurowo-socjalna odremontowana została, poprzez nadbudowę i rozbudowę obiektu w 2009 r.

Dłużnicy na przedmiotowej nieruchomości prowadzili w okresie od 1 kwietnia 2004 r. do 10 stycznia 2014 r. działalność gospodarczą w formie Spółki cywilnej Przedsiębiorstwo jako czynni podatnicy. W dniu sprzedaży nie byli podatnikami podatku VAT.

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku była wykorzystywana przez dłużnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i była wykorzystywana przez dłużnika do wykonywania czynności opodatkowanych. Nieruchomość nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało dłużnikom prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Budynek jest trwale związany z gruntem. Nie miało miejsca pierwsze zasiedlenie nieruchomości. Podatnik ponosił wydatki na ulepszenie ww. nieruchomości i przekraczały one 30% wartości początkowej i nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ulepszenia zostały oddane do użytkowania w 2009 r. Po ulepszeniu nieruchomość była wykorzystywana przez dłużnika do czynności opodatkowanych przez okres krótszy niż 5 lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przedstawione we wniosku ORD-IN z dnia 22 maja 2014 r.).

Czy Komornik Sądowy, jako płatnik podatku od towarów i usług, od dostawy dokonanej w trybie egzekucji (opłacający VAT w imieniu nabywcy), winien odprowadzić w przytoczonej powyżej sytuacji VAT. Innymi słowy, czy po stronie zbywcy - dłużnika istnieje taki obowiązek.

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym we wniosku ORD-IN z dnia 22 maja 2014 r.), egzekucyjna sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki gruntu o pow. 0,4502 ha oraz budynku o charakterze socjalno-biurowo-magazynowo-produkcyjnym stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności dłużników - wspólników Spółki Cywilnej Przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu 23% podatkiem VAT.

Ustalono, że dłużnicy prowadzili działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo, jako czynni podatnicy VAT w rozumieniu art. 15 ustawy od towarów i usług. Spółka cywilna władała przedmiotową nieruchomością od dnia 18 grudnia 2008 r. Zgodnie z treścią umowy sprzedaży-przed notariuszem. Pierwotnym właścicielem nieruchomość była S.A. Z która dnia 30 września 1999 r. aktem notarialnym przed zastępcą notariusza dokonała sprzedaży nieruchomości - wspólniczkom spółki cywilnej za cenę 130.000 zł.

Dnia 18 grudnia 2008 wspólniczki zlikwidowanej spółki cywilnej umową sprzedaży - sprzedają wspólnikom spółki cywilnej przedmiotową nieruchomość za cenę 490.000 zł, co wskazuje na dokonanie ulepszenia powyżej 30% wartości początkowej nieruchomości w odniesieniu do ceny sprzedaży z 1999 r.

Operat szacunkowy rzeczoznawcy majątkowego z dnia 29 stycznia 2013 r. określa wartość przedmiotowej nieruchomości na kwotę 770.915 zł, która jest wyższa od wartości początkowej z dnia 18 grudnia 2008 r. o kwotę 280.915 zł, wskaźnik tego wzrostu wynosi 57,33%. Nawet po uwzględnieniu stopy inflacji za lata 2008/2013 wartość nieruchomości wzrosła o ponad 30% wartości początkowej i tym samym na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a PPK B (a contrario) ustawy o podatku od towarów i usług decyduje to o opodatkowaniu sprzedaży egzekucyjnej 23% stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r. poz. 1015, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do treści art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Przepis art. 30 § 1 ww. ustawy stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie "płatnikami" oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem, a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Na podstawie art. 106c ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1.

organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;

2.

komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przez dostawę towarów, zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami - według art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, nieruchomość spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jej sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

W art. 15 ust. 1 ustawy wskazano, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z treści powyższego przepisu wynika, że dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowe jest ustalenie, kiedy miało miejsce pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął od niego okres czasu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy sformułowanie "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu" wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie był naliczony podatek od tej czynności - może to być czynność zwolniona od podatku.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (dokonującego dostawy) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji, za pierwsze zasiedlenie należy również uznać moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W świetle powyższych przepisów dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy - zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b - w świetle art. 43 ust. 7a ustawy - nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na mocy art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1.

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

2.

złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy - zgodnie z treścią ust. 11 ww. artykułu - musi zawierać:

1.

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;

2.

planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;

3.

adres budynku, budowli lub ich części.

Jak wynika z przywołanych wyżej uregulowań, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym, jeżeli analizowana dostawa nieruchomości dokonana zostanie na rzecz nabywcy zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, a strony transakcji przed dniem dokonania dostawy nieruchomości złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie tej dostawy, które zawierać będzie elementy wskazane w art. 43 ust. 11 ustawy - przy analizowanej sprzedaży nieruchomości będzie możliwe zastosowanie rezygnacji ze zwolnienia, stosownie do art. 43 ust. 10 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Komornik Sądowy dokonał w dniu 28 kwietnia 2014 r. sprzedaży licytacyjnej prawa użytkowania wieczystego działki gruntu o pow. 0,4502 ha oraz budynku o charakterze socjalno-biurowo-magazynowo-produkcyjnym stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności dłużników wspólników spółki cywilnej Przedsiębiorstwa. Spółka cywilna Przedsiębiorstwo władało przedmiotową nieruchomością od dnia 18 grudnia 2008 r. Zgodnie z treścią umowy sprzedaży akt notarialny przed notariuszem. Pierwotnym właścicielem nieruchomości była S.A., która dnia 30 września 1999 r. aktem notarialnym przed zastępcą notariusza dokonała sprzedaży nieruchomości - spólniczkom spółki cywilnej za cenę 130.000 zł. Dnia 18 grudnia 2008 r. wspólniczki zlikwidowanej spółki cywilnej umową sprzedaży - sprzedają wspólnikom spółki cywilnej przedmiotową nieruchomość za cenę 490.000 zł. Operat szacunkowy rzeczoznawcy majątkowego z dnia 29 stycznia 2013 r. określa wartość przedmiotowej nieruchomości na kwotę 770.915 zł. Komornik Sądowy dokonał sprzedaży licytacyjnej nieruchomości dnia 28 kwietnia 2014 r. za cenę wywołania określoną zgodnie z przepisem art. 965 KCP na kwotę w wysokości trzech czwartych sumy oszacowania. Nadmienić należy, iż część biurowo-socjalna odremontowana została poprzez nadbudowę i rozbudowę obiektu w 2009 r. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku była wykorzystywana przez dłużnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i była wykorzystywana przez dłużnika do wykonywania czynności opodatkowanych. Nieruchomość nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało dłużnikom prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek jest trwale związany z gruntem. Nie miało miejsca pierwsze zasiedlenie nieruchomości. Podatnik ponosił wydatki na ulepszenie ww. nieruchomości i przekraczały one 30% wartości początkowej i nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ulepszenia zostały oddane do użytkowania w 2009 r. Po ulepszeniu nieruchomość była wykorzystywana przez dłużnika do czynności opodatkowanych przez okres krótszy niż 5 lat.

Tak więc, mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące przepisy stwierdzić należy, że do dostawy ww. budynku nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku wynikające z powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Dostawa budynku nastąpi bowiem w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż przed dokonaniem tej sprzedaży przez Wnioskodawcę nie doszło do wydania przedmiotowego budynku po ulepszeniu przekraczającym 30% wartości początkowej do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Sprzedaż budynku o charakterze socjalno-biurowo-magazynowo-produkcyjnym korzysta natomiast ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, dłużnikowi przy nabyciu ww.budynku nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jak wskazał Wnioskodawca, również w stosunku do dokonywanych ulepszeń nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, pomimo ponoszenia wydatków przekraczających 30% wartości początkowej budynku,.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, o czym stanowi art. 29a ust. 8 ustawy.

Oznacza to, że do dostawy gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu) stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu (prawa użytkowania wieczystego gruntu), na którym obiekt jest posadowiony.

Zatem dostawa przedmiotowej nieruchomości zwolniona jest z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż Komornik Sądowy, jako płatnik podatku od towarów i usług, od dostawy nieruchomości objętej wnioskiem, dokonanej w trybie egzekucji, nie jest zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż niniejsza interpretacja została wydana na podstawie opisu stanu sprawy, pytania i stanowiska dotyczącego opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji. Mając na uwadze przepisy Ordynacji podatkowej w zakresie wydawania interpretacji, należy wskazać, iż rozszerzenie zakresu pytania zawartego w poz. 69 na etapie uzupełnienia wniosku ORD-IN z dnia 17 lipca 2014 r. w zakresie obowiązku wystawienia faktury w związku ze sprzedażą nieruchomości, przy jednoczesnym braku własnego stanowiska Wnioskodawcy w tej sprawie, nie pozwala Organowi na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy w tym zakresie. Dlatego też, w sytuacji, gdy Wnioskodawca oczekuje również interpretacji w ww. zakresie, winien złożyć w tym zakresie nowy wniosek ORD-IN, zawierający wszystkie elementy tj. dokładny opis sprawy, pytanie oraz własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu. Nadto należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej, wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl