IPTPP1/443-350/14-4/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lipca 2014 r. (data wpływu 16 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania najmu nieruchomości (mieszkania i sadu) za "transakcje związane z nieruchomościami", które "nie mają charakteru transakcji pomocniczych",

* niewliczania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, obrotów z najmu zwolnionych od podatku VAT,

* możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy

- jest nieprawidłowe.

W dniu 19 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania najmu nieruchomości (mieszkania i sadu) za "transakcje związane z nieruchomościami", które "nie mają charakteru transakcji pomocniczych",

* niewliczania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, obrotów z najmu zwolnionych od podatku VAT,

* możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Wniosek został uzupełniony w dniu 16 lipca 2014 r. w zakresie doprecyzowania zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Podatnik uzyskuje obecnie z dwóch źródeł przychody, które są zwolnione przedmiotowo z podatku VAT:

Przychody te są równocześnie przedmiotowo zwolnione z podatku VAT, ponieważ ich suma, w przeliczeniu na miesiące, nie przekracza rocznie limitu 150 tys. zł z art. 113 ust. 1 VATU.

Być może za kilka miesięcy podatnik zacznie uzyskiwać przychód z najmu kolejnej trzeciej nieruchomości - budynku na cele niemieszkalne (siedziba sądu garnizonowego), który - w związku z charakterem nieruchomości - nie będzie już zwolniony"przedmiotowo" z podatku VAT.

Podatnik chciałby jednak móc wówczas nadal korzystać z ww. zwolnienia"podmiotowego" z VAT z art. 113 ust. 1 VATU.

W takim przypadku suma przychodów z wszystkich 3 źródeł przekroczy wprawdzie, w przeliczeniu na miesiące, ww. roczny limit 150 tys. zł.

Jednak, zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 VATU"do ww. limitu" przychodów uprawniającego do podmiotowego zwolnienia z VAT",nie wlicza się przychodów zwolnionych przedmiotowo" z tego podatku na podstawie ww. art. 43 ust. 1 lub art. 82 ust. 3 VATU.

W tym przypadku do limitu tego niewliczane byłyby zatem przychody z najmu"dwóch pierwszych nieruchomości" (mieszkania i sadu). Umożliwiłoby to podatnikowi dalsze korzystanie z"podmiotowego" zwolnienia z VAT dla wszystkich trzech przychodów.

Jednakże na końcu ww. art. 113 ust. 2 pkt 2 VATU, w brzmieniu zmienionym z dniem 1 stycznia br. znajduje się zapis:"z wyjątkiem: transakcji związanych z nieruchomościami, - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych".

Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej, w 2013 r. nie osiągnął obrotu z działalności gospodarczej. W 2013 r. wartość sprzedaży nie przekroczyła kwoty 150.000 zł. Od bieżącego roku dzierżawienie nieruchomości rolnej (...) jest w pewnym sensie jego zasadniczą działalnością.

Wnioskodawca jest emerytem. W dniu 2 stycznia 2014 r. nabył od ANr - wraz z żoną, jako współwłasność - ww. nieruchomość rolną. Wcześniej od roku 1997 nieruchomość ta była objęta umową dzierżawy zawartą pomiędzy ANr a dzierżawcą (rolnikiem). Wnioskodawca wszedł w dotychczasowe prawa i obowiązki ANr z tej umowy. Umowa obowiązuje do roku 2017. Wnioskodawca nie ingeruje w kierowanie produkcją rolną, w dobór upraw ani w osiągane przez dzierżawcę dochody czy straty. "Działalność" sprowadza się do uzyskania czynszu dzierżawnego (dwie raty w roku). Wysokość rat uzależniona jest od cen pszenicy ustalanych przez GUS i nie jest zależna ani od kierunku produkcji ani od jej wyników. Jest to stały schemat rozliczeń stosowany przez ANr. Pierwszą ratę Wnioskodawca ma otrzymać we wrześniu br.

Sad jest przedmiotem umowy dzierżawy (a nie - jak mylnie wskazano we wniosku - umowy najmu), która ponadto obejmuje też grunty orne, łąki i nieużytki oraz obecnie nie użytkowane budynki gospodarskie na terenie tej nieruchomości. Nieruchomość rolna wydzierżawiona była i jest na cele produkcji rolnej, wg uznania dzierżawcy, który nie jest zobowiązany do przedstawiania sprawozdań. Według rozeznania Wnioskodawcy dominuje sad jabłoniowy oraz pola orne (obecnie obsiane rzepakiem), zbiór i sprzedaż plonów należy do dzierżawcy.

Mieszkanie (spółdzielcze), w którym Wnioskodawca uprzednio mieszkał, wynajmuje na cele stancji dla studentów. W roku 2013 przychód Wnioskodawcy z najmu (czynsz płacony przez studentów) wyniósł 12.250 zł, a koszty (czynsz płacony spółdzielni) 10.794 zł. Ww. mieszkanie wynajmuje od 1 października 2004 r.

W związku z derogacją definicji ustawowej pojęcia "zwolnienie podmiotowe", Wnioskodawca używa obecnie tego pojęcia zarówno w pytaniu nr 3, jak i w innych miejscach wniosku - nie w jego dotychczasowym znaczeniu ustawowym, ale w jego znaczeniu potocznym, oznaczającym - jako swego rodzaju "przeciwieństwo" zwolnienia "przedmiotowego" - zwolnienie z podatku VAT, które dotyczy wszystkich co do zasady przychodów uzyskiwanych przez podatnika, który spełnia określone warunki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy najem ww. pierwszych dwóch nieruchomości (mieszkania i sadu) stanowi"transakcje związane z nieruchomościami", które"nie mają charakteru transakcji pomocniczych", o których mowa w ww. wyjątku z art. 113 ust. 2 pkt 2 VATU.

2. Czy zatem w takim przypadku przychody z najmu obu ww. pierwszych dwóch nieruchomości (mieszkanie i sad), powinny jednak być wliczane, na zasadzie ww. wyjątku, do limitu 150.000 zł (podzielonego na miesiące).

3. Czy zatem oznaczałoby to brak możliwości skorzystania ze zwolnienia"podmiotowego" z VAT-u dla ewentualnego przyszłego trzeciego przychodu - z najmu budynku.

Przy ewentualnym bowiem dołączeniu do tych przychodów za kilka miesięcy kolejnego przychodu z najmu trzeciej nieruchomości - suma przychodów podatnika, w przeliczeniu na miesiące, przekroczyłaby bowiem ww. limit, uniemożliwiając podatnikowi korzystanie ze zwolnienia podmiotowego dla przychodu z tejże trzeciej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Najem ww. dwóch pierwszych nieruchomości (mieszkania i sadu) nie stanowi"transakcji związanych z nieruchomościami", które"nie mają charakteru transakcji pomocniczych", o których mowa w ww. wyjątku z art. 113 ust. 2 pkt 2 VATU.

Ad. 2.

Zatem przychodów z obu tych źródeł -"nie wlicza się" do limitu dla zwolnienia podmiotowego.

Ad. 3.

Zatem podatnik"będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego dla ew. przyszłego przychodu z najmu trzeciej nieruchomości", a to z przyczyn poniższych.

W ocenie Wnioskodawcy brak jest podstaw, aby przyjąć, że najem mieszkania i sadu"mają charakter transakcji pomocniczych", co mogłoby uzasadniać zastosowanie tego wyjątku drugiego stopnia.

Wobec tego pozostaje do rozważania kwestia, czy najem mieszkania i sadu stanowią"transakcje związane z nieruchomościami", o których mowa w ww. wyjątku z art. 113 ust. 2 pkt 2 VATU.

Zdaniem podatnika nie stanowią, a to z przyczyn poniższych:

1. Po pierwsze, w ekonomii pojęcie transakcji rozumiane jest zwykle przede wszystkim, jako kupno lub sprzedaż dóbr (nieruchomości, przedsiębiorstwa, partii towaru, walut itp.) - vide Wikipedia. Transakcjami są także zamiana towarów, darowizna lub wypłata gotówki w bankomacie. Zwykle więc transakcje są zdarzeniami zachodzącymi w określonym momencie. W odróżnieniu od pokrewnego pojęcia usług, które zwykle świadczone są przez pewien okres czasu, a do tego często w sposób ciągły (np. trwająca kilka dni naprawa samochodu lub trwająca wiele miesięcy usługa sprzątania lub usługa najmu właśnie).

2. Po drugie, należy zwrócić uwagę na użyte w ww. przepisie sformułowanie:"za wyjątkiem (...) transakcji związanych z nieruchomościami". Zgodnie zaś z powszechnie przyjętą zasadą wykładni przepisów prawnych, wyjątki należy wykładać"ściśle", zwężająco.

3. Po trzecie, zgodnie z"zasadą in dubio pro tributario", mającą podstawę w art. 2 Konstytucji RP (zasada państwa prawa) w zw. z art. 84 (podatki), w razie wątpliwości w kwestii podatku - należy rozstrzygać na korzyść podatnika.

4. Po czwarte i ostatnie, zauważyć należy, że"Skarb Państwa nie odniósłby żadnej efektywnej korzyści ekonomicznej" z obciążenia podatkiem VAT przychodów z czynszu najmu budynku. Czynsz ten bowiem, który (być może za kilka miesięcy) płacić będzie podatnikowi - jako najemca budynku - sąd garnizonowy będący jednostką organizacyjną tego samego Skarbu Państwa. W razie zatem konieczności doliczania podatku VAT przez podatnika do czynszu, podatek ten w sensie ekonomicznym płaciłby"sam sobie" tenże Skarb Państwa. Odmienna interpretacja odnośnych przepisów nie skutkowałaby, zatem żadną korzyścią ekonomiczną RP, a jedynie dodatkowymi obowiązkami rachunkowo-sprawozdawczymi zarówno po stronie podatnika, jak i służb fiskalnych Skarbu Państwa.

Wobec powyższego stanowisko podatnika w powyższej kwestii, jest takie, jak wyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie natomiast z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r. poz. 1722 z późn. zm.), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast z art. 693 § 1 ustawy - Kodeks cywilny wynika, że przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższego wynika, że najem/dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu/dzierżawy wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych. Z kolei zawierane umowy najmu/dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W konsekwencji najem/dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., ustalonym przez art. 1 pkt 55 lit. a ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), dalej ustawa zmieniająca - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

W myśl. art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca uzyskuje obecnie z dwóch źródeł przychody, które są zwolnione przedmiotowo z podatku VAT, tj. przychód z najmu mieszkania - na cele mieszkalne oraz przychód z dzierżawy sadu (grunt rolny) - na cele rolnicze. Suma przychodów z ww. źródeł, nie przekracza rocznie limitu 150 tys. zł z art. 113 ust. 1 ustawy. Być może za kilka miesięcy podatnik zacznie uzyskiwać przychód z najmu kolejnej trzeciej nieruchomości - budynku na cele niemieszkalne (siedziba sądu garnizonowego), który - w związku z charakterem nieruchomości - nie będzie już zwolniony"przedmiotowo" z podatku VAT. Podatnik chciałby jednak móc wówczas nadal korzystać z ww. zwolnienia"podmiotowego" z VAT z art. 113 ust. 1 ustawy. W takim przypadku suma przychodów z wszystkich 3 źródeł przekroczy, w przeliczeniu na miesiące, ww. roczny limit 150 tys. zł. Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej, w 2013 r. nie osiągnął obrotu z działalności gospodarczej. W 2013 r. wartość sprzedaży nie przekroczyła kwoty 150.000 zł. Od bieżącego roku dzierżawienie nieruchomości rolnej jest zasadniczą działalnością. Sad jest przedmiotem umowy dzierżawy, która ponadto obejmuje też grunty orne, łąki i nieużytki oraz obecnie nie użytkowane budynki gospodarskie na terenie tej nieruchomości. Nieruchomość rolna wydzierżawiona była i jest na cele produkcji rolnej.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących wliczenia do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy obrotu z tytułu wynajmu/dzierżawy nieruchomości, należy stwierdzić, że zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Dokonane przez ustawodawcę od 1 stycznia 2014 r. zmiany w art. 113 mają na celu w sposób bardziej precyzyjny i odpowiadający prawu unijnemu regulować stosowanie zwolnienia od podatku VAT dla drobnych przedsiębiorców, których obrót w skali roku nie przekracza 150 000 zł.

Zgodnie z art. 288 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.), kwota obrotu stanowiąca punkt odniesienia dla zastosowania procedury przewidzianej w niniejszej sekcji obejmuje następujące kwoty, z wyłączeniem VAT:

Dokonane zatem od dnia 1 stycznia 2014 r. zmiany w ustawie o podatku od towarów i usług w sposób ściślejszy odwzorowują przepisy Dyrektywy 2006/112/WE, która w art. 288 pkt 4 również stanowi, że kwota obrotu obejmuje wartość transakcji związanych z nieruchomościami.

Zauważyć należy, że Dyrektywa 2006/112/WE najem i dzierżawę nieruchomości traktuje jako transakcje. Wynika to chociażby z brzmienia art. 135 lit. I Dyrektywy, dotyczącego zwolnienia od podatku określonych transakcji, który jako transakcje zwolnione wymienia dzierżawę i najem nieruchomości.

Również "Słownik języka polskiego PWN" pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Warszawa 2008, definiuje słowo "transakcja" jako operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług albo umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług i samo zawarcie takiej umowy.

Zatem w świetle powyższego, usługi najmu i dzierżawy nieruchomości należy uznać za "transakcje związane z nieruchomościami".

Wskazać także należy, że ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia charakter "pomocniczy". W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa - http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa "pomocniczy" są pojęcia: "pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający".

Przepisy unijnej dyrektywy w zakresie podatku VAT posługują się określeniem "incidental transactions" w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone jako "transakcje incydentalne/uboczne". Termin "incydentalny" wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym "mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko", natomiast termin "uboczny" oznacza "dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy". Transakcje o charakterze "incydentalnym" oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie "incydentalności" odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.

Także w wersji francuskiej omawianej VI Dyrektywy użyto określenia "accessoire", a w wersji niemieckiej "Hilfsumsaetze", co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności).

Podobnie polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania "transakcje sporadyczne" i określa omawiane czynności jako "transakcje pomocnicze".

Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze.

Zatem, aby ocenić, czy świadczona usługa ma charakter "pomocniczy", należy wziąć pod uwagę to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie najem/dzierżawa nieruchomości (mieszkanie, grunty rolne) jest przedmiotem "podstawowej" działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a więc nie ma charakteru transakcji pomocniczych do "innej" działalności. Są to transakcje podstawowe - wykonywane przez Zainteresowanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, stwierdzić należy, że zaklasyfikowany przez Wnioskodawcę jako zwolniony od podatku VAT obrót z tytułu najmu nieruchomości (mieszkanie, grunty rolne) jako transakcje związane z nieruchomościami, które nie mają charakteru czynności pomocniczych, od 1 stycznia 2014 r. wliczany jest do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jeśli łączna wartość sprzedaży z tytułu najmu nieruchomości na cele mieszkalne oraz dzierżawy nieruchomości na cele rolne, a także najmu trzeciej nieruchomości przekroczy kwotę 150 000 zł, to Wnioskodawca - stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy - utraci zwolnienie począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę. Tym samym od ww. czynności, którą przekroczono kwotę 150 000 zł, Wnioskodawca będzie miał obowiązek zarejestrować się jako czynny podatnik VAT.

Zatem Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy w odniesieniu do najmu trzeciej nieruchomości, ale tylko do momentu zaistnienia czynności, którą Wnioskodawca przekroczy kwotę, o której mowa w ww. ust. 1, przy czym do kwoty tej należy wliczać należności uzyskiwane z tytułu najmu/dzierżawy wszystkich trzech nieruchomości.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe.

Bez znaczenia dla niniejszego rozstrzygnięcia pozostają wywody zawarte we własnym stanowisku Wnioskodawcy w zakresie "braku efektywnej korzyści ekonomicznej" po stronie Skarbu Państwa z tytułu opodatkowania usług najmu trzeciej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Należy zwrócić uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy czy własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Tut. Organ pragnie zauważyć, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zauważa się również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.