IPTPP1/443-228/11-4/MS - Opodatkowanie działalności statutowej polegającej na organizowaniu wypoczynku dla dzieci i młodzieży.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 sierpnia 2011 r. (data wpływu 24 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT działalności statutowej polegającej na organizowaniu wypoczynku dla dzieci i młodzieży - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT działalności statutowej polegającej na organizowaniu wypoczynku dla dzieci i młodzieży.

Ww. wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 sierpnia 2011 r. (data wpływu 24 sierpnia 2011 r.) w zakresie doprecyzowania zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada status organizacji pożytku publicznego. Działalność Stowarzyszenia objęta jest zakresem działu PKD 9499Z "Działalność pozostałych organizacji członkowskich gdzie indziej nie sklasyfikowanych. Działalność Zainteresowanego ma charakter opiekuńczo-wychowawczy poprzez wspieranie prawidłowego rozwoju dzieci i młodzieży.

Zgodnie z paragrafem 5 i 6 Statutu działalnością statutową Wnioskodawcy jest między innymi:

Działalność pkt 1 finansowana jest w 90% z dotacji Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie i Urzędu Miasta - zgodnie z podpisanymi umowami na prowadzenie tych placówek w oparciu o przepisy ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728 z późn. zm.).

Wnioskodawca wypełniając czas wolny swoim podopiecznym w czasie wakacji zamierza zorganizować kolonię wypoczynkową dla dzieci i półkolonię pod żaglami dla dzieci i młodzieży.

Kolonia zorganizowana będzie w powiecie w wynajętej szkole podstawowej. Szkoła w oparciu o podpisaną umową zapewnia bazę noclegową i żywieniową. Półkolonia pod żaglami zorganizowana będzie w obiekcie Zainteresowanego. Działalność wypoczynkowa dla dzieci i młodzieży prowadzona będzie jako działalność nieodpłatna i odpłatna zgodnie z art. 6-10 rozdziału 1 dz. II ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z dnia 29 maja 2003 r. z późn. zm.).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą tj. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkalne, które to usługi są zwolnione z podatku VAT i aktualnie Zainteresowany jest zwolnionym podatnikiem podatku.

Stowarzyszenie zrzesza głównie młodzież a także dorosłych. Uczestnikami kolonii, obozów i półkolonii będą członkowie Stowarzyszenia, jego sympatycy a także dzieci, które w ciągu roku szkolnego korzystają ze świetlicy, ognisk i klubów zainteresowań.

Nie wszyscy uczestnicy kolonii i obozów są członkami Stowarzyszenia. Ci, którzy są, wnoszą składki członkowskie. Uczestnicy kolonii i obozów oraz półkolonii ponoszą odpłatność za swój udział w tych formach wypoczynku w zależności od sytuacji materialnej. Są też przypadki całkowitego zwolnienia z odpłatności.

Formy wypoczynku organizowane przez Wnioskodawcę nie są finansowane ze składek członkowskich, ponieważ są one zbyt małe w stosunku do organizowanej formy wypoczynku. Składki przeznaczane są na finansowanie świetlicy lub klubu.

Zainteresowany świadczy usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą i są one wykonywane w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej. Podstawa prawna to ustawa o pomocy społecznej z 12 marca 2004 r. (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.). W oparciu o ww. ustawę została zawarta umowa z Prezydentem Miasta - Nr umowy z dnia 14 stycznia 2009 r. na prowadzenie placówek opiekuńczo-wychowawczych wsparcia dziennego w formie świetlicy, ognisk i klubów zainteresowań dla dzieci i młodzieży w wieku szkolnym z terenu miasta. Wnioskodawca nie sprawuje opieki nad dziećmi do lat 3-ech.

Kolonie, obozy czy półkolonie organizowane są nie tylko dla członków Stowarzyszenia ale również dla dzieci i młodzieży, którzy są uczestnikami prowadzonych placówek.

Kolonie, obozy czy półkolonie nie są organizowane ze składek ponieważ są one zbyt małe. Organizowane formy wypoczynku finansowane są z częściowej odpłatności uczestników, dotacji Urzędu oraz z własnych środków np. 1% od podatku. Wnioskodawca jest organizacją pożytku publicznego i otrzymuje darowizny w formie 1% od podatku.

W bieżącym roku Zainteresowany zorganizował 1 kolonię dla 45 dzieci i zastosował symbol PKWiU 94.99.19 według obowiązującej dla celów podatkowych klasyfikacji od 1 stycznia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy planowana kolonia wypoczynkowa i półkolonia jako usługi działalności statutowej Stowarzyszenia prowadzone jako odpłatna i nieodpłatna działalność pożytku publicznego winny być zwolnione z podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, organizowany wypoczynek dla dzieci i młodzieży jest działalnością statutową i jako taka winna być zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT. Wątpliwość Wnioskodawcy bierze się stąd, iż do końca 2010 r. jasno określony był załącznik nr 4 do art. 43 ustawy, w którym był podany symbol PKWiU i nazwa usługi (grupy usług). W przypadku Zainteresowanego było to PKWiU 91 "Usługi świadczone przez organizacje, gdzie indziej nie sklasyfikowane (wyłącznie statutowe)". Wnioskodawca uważa, iż świadczone usługi dot. wypoczynku dla dzieci i młodzieży mieszczą się w art. 43 ust. 1 pkt 21 znowelizowanej ustawy o podatku VAT obowiązującej od 1stycznia 2011 r.

Pobierana odpłatność za wypoczynek jest w granicach poniesionych kosztów i nie zakłada zysku a zatem nie może być traktowana jak działalność gospodarcza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Artykuł 15 ust. 1 i 2 ustawy stanowią, że - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 21 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez niezależne grupy osób, na rzecz swoich członków, których działalność jest zwolniona od podatku lub, w zakresie której członkowie ci nie są uznawani za podatników, w celu świadczenia swoim członkom usług bezpośrednio niezbędnych do wykonywania tej działalności zwolnionej lub wyłączonej od podatku, w przypadku gdy grupy te ograniczają się do żądania od swoich członków zwrotu kosztów do wysokości kwoty indywidualnego udziału przypadającego na każdego z nich w ogólnych wydatkach tych grup, poniesionych we wspólnym interesie, jeżeli zwolnienie nie spowoduje naruszenia warunków konkurencji.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, wykonywane:

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a), nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Stosownie do art. 43 ust. 18 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a), stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczone w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca posiada status organizacji pożytku publicznego. Działalność Wnioskodawcy ma charakter opiekuńczo-wychowawczy poprzez wspieranie prawidłowego rozwoju dzieci i młodzieży.

Zgodnie z paragrafem 5 i 6 Statutu działalnością statutową Stowarzyszenia jest między innymi organizowanie wypoczynku dla dzieci i młodzieży. Zainteresowany wypełniając czas wolny swoim podopiecznym w czasie wakacji zamierza zorganizować kolonię wypoczynkową dla dzieci i półkolonię pod żaglami dla dzieci i młodzieży. Kolonia zorganizowana będzie w wynajętej szkole podstawowej. Szkoła w oparciu o podpisaną umową zapewnia bazę noclegową i żywieniową. Półkolonia pod żaglami zorganizowana będzie w obiekcie Wnioskodawcy. Działalność wypoczynkowa dla dzieci i młodzieży prowadzona będzie jako działalność nieodpłatna i odpłatna zgodnie z art. 6-10 rozdziału 1 Dz. II ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z dnia 29 maja 2003 r. z późn. zm.). Uczestnikami kolonii, obozów i półkolonii będą członkowie Stowarzyszenia, jego sympatycy a także dzieci, które w ciągu roku szkolnego korzystają ze świetlicy, ognisk i klubów zainteresowań. Nie wszyscy uczestnicy kolonii i obozów są członkami Stowarzyszenia. Ci, którzy są, wnoszą składki członkowskie. Uczestnicy kolonii i obozów oraz półkolonii ponoszą odpłatność za swój udział w tych formach wypoczynku w zależności od sytuacji materialnej. Są też przypadki całkowitego zwolnienia z odpłatności. Pobierana odpłatność za wypoczynek jest w granicach poniesionych kosztów i nie zakłada zysku. Formy wypoczynku organizowane przez Zainteresowanego nie są finansowane ze składek członkowskich, ponieważ są one zbyt małe w stosunku do organizowanej formy wypoczynku. Składki przeznaczane są na finansowanie świetlicy lub klubu. Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą i są one wykonywane w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej. Podstawa prawna to ustawa o pomocy społecznej z 12 marca 2004 r. (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.). W oparciu o ww. ustawę została zawarta umowa z Prezydentem Miasta - Nr umowy z dnia 14 stycznia 2009 r. na prowadzenie placówek opiekuńczo-wychowawczych wsparcia dziennego w formie świetlicy, ognisk i klubów zainteresowań dla dzieci i młodzieży w wieku szkolnym z terenu miasta. Wnioskodawca nie sprawuje opieki nad dziećmi do lat 3-ech.

Stowarzyszenie prowadzi działalność gospodarczą tj. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkalne, które to usługi są zwolnione z podatku VAT i aktualnie Zainteresowany jest zwolnionym podatnikiem podatku.

W opinii Wnioskodawcy organizowanie wypoczynku dla dzieci - jako działalność statutowa - winno podlegć zwolnieniu od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 21 ustawy.

Ustosunkowując się do powyższego, należy wskazać, że ww. przepis art. 43 ust. 1 pkt 21 ustawy, stanowi implementację do polskiego systemu prawnego art. 132 ust. 1 lit. f) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1). Wskazany przepis ustawy o VAT, który w swoim brzmieniu odpowiada przepisowi art. 132 ust. 1 lit. f) Dyrektywy, wskazuje kryteria, jakie powinny spełniać usługi, by można było zastosować do nich zwolnienie od VAT.

Przy czym należy zauważyć, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Jak wynika z wyżej powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 21 ustawy o VAT, warunkiem koniecznym do zastosowania zwolnienia od podatku VAT jest:

Innymi słowy, zwolnienie może zostać zastosowane, jeśli:

* Istnieje jednostka (niezależna grupa osób) świadcząca usługi dla osób, które są jej członkami. Zarówno dyrektywa, jak i orzecznictwo ETS nie definiują formy, w jakiej powinny działać niezależne grupy osób, o których mowa w analizowanym przepisie, a jedynie wskazują warunki, jakie grupa powinna spełniać, aby można było stosować zwolnienie z VAT do usług świadczonych przez grupę na rzecz jej członków. Aby usługi świadczone przez grupę mogły być uznane za zwolnione od podatku, sama grupa powinna spełniać kryteria wymienione w art. 15 ustawy o VAT pozwalające uznać ją za podatnika tego podatku.

* Działalność podmiotów wchodzących w skład grupy jest zwolniona od podatku od towarów i usług lub w zakresie tej działalności członkowie ci nie są uznawani za podatników. Należy wyjaśnić, że zakres działalności zwolnionej od VAT wynika z przepisów ww. ustawy o VAT (m.in. art. 43) oraz aktów wykonawczych do ustawy. Do czynności wyłączonych spod opodatkowania VAT należą czynności, które nie są wymienione w art. 5 ustawy o VAT. Nie podlegają VAT również czynności wykonywane przez podmioty, które nie mają statusu podatnika VAT.

* Usługi niezależnej grupy osób są świadczone przez grupę na rzecz członków tej grupy i są to usługi bezpośrednio niezbędne do wykonywania tej działalności - zwolnionej lub wyłączonej od podatku.

Ze stanu przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie spełnia warunku świadczenia usług wyłącznie dla członków zrzeszonych w niezależnej grupie. Jak wskazał Wnioskodawca, Stowarzyszenie jako niezależna grupa osób świadczy usługi na rzecz członków tej grupy jak i na rzecz osób niebędących jej członkami.

W tych okolicznościach, zastosowanie zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 21 ustawy nie jest możliwe.

Jednakże w rozpatrywanej sprawie zwrócić należy uwagę na postanowienia zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a) ustawy. Określając krąg usług objętych zwolnieniem na podstawie tego przepisu, ustawodawca odwołał się do przepisów o pomocy społecznej oraz o systemie oświaty.

W myśl art. 71 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.), w celu wsparcia funkcji opiekuńczych rodziny dziecko może zostać objęte opieką i wychowaniem w następujących placówkach opiekuńczo-wychowawczych wsparcia dziennego:

Zgodnie z art. 84 ww. ustawy placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze podlegają obowiązkowi rejestracji.

Stosownie do § 28 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 października 2007 r. w sprawie placówek opiekuńczo-wychowawczych (Dz. U. z 2007 r. Nr 201, poz. 1455), placówka wsparcia dziennego zapewnia dziecku:

Natomiast zgodnie z art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.) w czasie wolnym od zajęć szkolnych dla uczniów mogą być organizowane kolonie, obozy i inne formy wypoczynku. Na podstawie dyspozycji zawartej w ust. 2 tego artykułu minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określił zasady organizowania form wypoczynku dla dzieci i młodzieży, o czym stanowi rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr 12, poz. 67 z późn. zm.). Stosownie do zapisów ww. rozporządzenia organizatorami wypoczynku mogą być szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne, a także jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. W świetle § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, wypoczynek może być organizowany w formach wypoczynku wyjazdowego (np. kolonie, obozy, zimowiska) i formach wypoczynku w miejscu zamieszkania (np. półkolonie, wczasy w mieście), zwanych dalej "placówkami wypoczynku". Rozporządzenie nie określa żadnych szczególnych wymagań co do formy prawnej, ani też warunków organizacyjno-finansowych, które powinien spełnić organizator. Ustala się jedynie wymagania dotyczące samych form wypoczynku: obowiązkiem organizatorów jest zapewnienie bezpiecznych warunków wypoczynku i właściwej opieki wychowawczej, a także zatrudnienie odpowiednio przygotowanej kadry pedagogicznej.

Zgodnie z § 6 pkt. 1 ww. rozporządzenia, organizator wypoczynku może zorganizować wypoczynek po przedstawieniu kuratorowi oświaty, właściwemu ze względu na miejsce siedziby lub zamieszkania organizatora, zgłoszenia wypoczynku, którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, zawierającego:

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. h) Dyrektywy Rady, państwa członkowskie zwalniają również od podatku świadczenie usług i dostawę towarów ściśle związanych z opieką nad dziećmi i młodzieżą przez podmioty prawa publicznego lub przez inne podmioty uznane za podmioty o charakterze społecznym przez dane państwa członkowskie.

W szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. L 145, str. 1, zwanej dalej "szóstą dyrektywą") przedmiotowe zwolnienie zostało określone w art. 13 część A ust. 1 lit. h). I tak, art. 13 część A ust. 1 lit. h) szóstej dyrektywy stanowi, że nie naruszając innych przepisów wspólnotowych, państwa członkowskie zwalniają z podatku na warunkach, które określają w celu zapewnienia prawidłowego i prostego zastosowania takich zwolnień, jak również, aby zapobiec oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania i nadużyciom dostawę towarów i świadczenie usług ściśle związanych z opieką nad dziećmi i młodzieżą przez instytucje prawa publicznego lub przez inne instytucje uznane za charytatywne przez zainteresowane państwa członkowskie.

Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie Kingscrest Associates Ltd, Montecello Ltd przeciwko Commissioners of Customs Excise C-498/03 wskazał, że zgodnie z wykładnią literalną innych wersji językowych art. 13 część A ust. 1 lit. g) i h) szóstej dyrektywy dla skorzystania ze zwolnienia wystarczy w istocie spełnienie dwóch przesłanek, to znaczy, po pierwsze, aby były to świadczenia związane z pomocą społeczną lub zabezpieczeniem społecznym, bądź z opieką nad dziećmi i młodzieżą oraz, po drugie, by były one świadczone przez podmioty prawa publicznego lub przez inne podmioty uznane za mające zasadniczo społeczny charakter przez zainteresowane państwa członkowskie. Pojęcie "podmiot" jest co do zasady wystarczająco szerokie, aby objąć także podmioty prywatne mające cel zarobkowy (zob. podobnie wyrok z dnia 7 września 1999 r. w sprawie C 216/97 Gregg, Rec. str. I 4947, pkt 17, oraz ww. wyrok w sprawie Hoffmann, pkt 24).

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi polegające na organizacji kolonii, obozów i półkolonii dla dzieci i młodzieży mieszczą się w usługach w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy.

Reasumując należy stwierdzić, że organizowanie w ramach działalności statutowej kolonii i półkolonii dla dzieci i młodzieży nie podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 21 ustawy.

Natomiast w sytuacji jeżeli - jak wskazał Wnioskodawca - ww. usługi świadczone są na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej, korzystają one ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należy uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ pragnie w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.