IPTPP1/443-226/12-3/14/S/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 666/13 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 22 maja 2014 r.) stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2012 r. (data wpływu 19 marca 2012 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w związku ze sprzedażą używanych samochodów osobowych stanowiących środki trwałe - jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w związku ze sprzedażą używanych samochodów osobowych stanowiących środki trwałe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, obecnie korzystającym ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Działalność swoją prowadzi w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 108, poz. 908 z późn. zm. - dalej powoływana jako ustawa o ruchu drogowym) oraz rozporządzenia wykonawcze do ww. ustawy.

Podstawowa działalność Zainteresowanego - w głównej mierze - nie podlega opodatkowaniu VAT (zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT), lub też jest zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT. Działalność opodatkowana VAT dotyczy tylko usług wynajmu pomieszczeń i usług poradni psychologicznej.

Aktualnie Wnioskodawca planuje sprzedać samochody osobowe, które wykorzystywał do egzaminowania kierowców. Samochody te stanowią środki trwałe w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych i są ujęte w ewidencji środków trwałych. Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy o VAT spełniają definicję towaru używanego. W związku z ich nabyciem Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, bowiem służyły one do działalności nieopodatkowanej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodów osobowych stanowiących środki trwałe, w momencie ich sprzedaży traci prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do postanowień art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.-dalej jako ustawa o VAT) zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy o VAT do wartości sprzedaży, o której mowa powyżej nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych podmiotowo przekroczy kwotę 150.000 zł, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty zaś obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (art. 113 ust. 5 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w art. 113 ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

W art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z. 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) wskazano, iż w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Powyższy przepis wprowadza tzw. zasadę jednofazowości opodatkowania akcyzą samochodów osobowych, co w konsekwencji oznacza, że każda kolejna sprzedaż samochodu osobowego, co do zasady nie stanowi przedmiotu opodatkowania akcyzą, z wyjątkiem art. 100 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z tym przepisem, przedmiotem opodatkowania akcyzą - w przypadku samochodu osobowego - jest również sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju, następująca po sprzedaży, o której mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli wcześniej akcyza nie została zapłacona w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług - jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy o VAT-wynosi 22%, jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka ta wynosi 23%.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwolniona od podatku jest dostawa towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, należy rozumieć ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

Mając na uwadze treść powołanych wyżej przepisów, tj. art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 ustawy należy stwierdzić, że prawo do zastosowania zwolnienia ma podatnik, dokonujący dostawy ruchomości, w stosunku do których okres ich używania wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel oraz nie przysługiwało mu w stosunku do tego towaru prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Łączne spełnienie tych warunków pozwala na zastosowanie zwolnienia od podatku przy sprzedaży ruchomości.

W ocenie Wnioskodawcy samochody osobowe będące przedmiotem planowanej dostawy spełnią definicję towaru używanego, gdyż były użytkowane przez Zainteresowanego przez okres przekraczający 6 miesięcy, a ponadto z tytułu ich zakupu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wobec powyższego sprzedaż tychże samochodów będzie zwolniona z VAT.

Obrót uzyskany z tytułu tej sprzedaży - z uwagi na treść art. 113 ust. 2 ustawy oraz faktu, że zbywane samochodu są środkami trwałymi ujętymi w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy - nie będzie wliczany do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto - zdaniem Zainteresowanego - planowana sprzedaż samochodów osobowych zaliczanych do środków trwałych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, o którym mowa w art. 100 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Przedmiotowe samochody nie są również nowymi środkami transportu, w świetle przepisu art. 2 pkt 10 ustawy o VAT.

Konkludując, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawca nie dokonuje dostawy towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym ani nowych środków transportu. W konsekwencji Zainteresowany nadal będzie uprawniony do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT do czasu przekroczenia wartości sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT.

W dniu 14 czerwca 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wydał interpretację indywidualną nr IPTPP1/443-226/12-2/IG stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, Strona pismem z dnia 25 czerwca 2012 r. (data wpływu 5 lipca 2012 r.) wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, działającego w imieniu Ministra Finansów, do usunięcia naruszenia prawa.

W wyniku ponownej analizy sprawy, w piśmie z dnia 23 lipca 2012 r. Nr IPTPP1/443W-23/12-2/EOG, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Strona wniosła w dniu 20 sierpnia 2012 r. (data wpływu 27 sierpnia 2012 r.) za pośrednictwem tut. Organu, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie. Sąd po rozpoznaniu sprawy w dniu 21 listopada 2012 r. wydał wyrok sygn. akt I SA/Lu 833/12, w którym skargę oddalił.

Na powyższy wyrok Strona wniosła skargę kasacyjną z dnia 10 lutego 2013 r. (data wpływu odpisu skargi 26 lutego 2013 r.) do Naczelnego Sądu Administracyjnego. NSA po rozpoznaniu sprawy wydał wyrok w dniu 6 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 666/13, w którym uchylił wyrok z dnia 21 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Lu 833/12 oraz uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2012 r. Nr IPTPP1/443-226/12-2/IG.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż dla utraty prawa do zwolnienia stosownie do art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy, nie jest wystarczający sam fakt dokonywania dostaw towarów akcyzowych, lecz okoliczność, że to na jednostkowo określonym podatniku ciąży obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym. Ponadto Sąd zwrócił uwagę na wskazówkę interpretacyjną jaką jest nowelizacja dokonana ustawą z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), w której art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b został znowelizowany w ten sposób, że umożliwiono skorzystanie ze zwolnienia od podatku dostawy używanych samochodów osobowych, zaliczanych przez podatnika do środków trwałych podlegających amortyzacji. Zamierzeniem ustawodawcy było doprecyzowanie, że wyłączenie ze zwolnienia przewidziane dla towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, nie dotyczy dostawy takich pojazdów.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku NSA z dnia 6 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 666/13, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W świetle art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Artykuł 113 ust. 5 ww. ustawy stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Jak wynika z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Na mocy art. 113 ust. 13 powołanej ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

Zgodnie z delegacją ustawową, zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, Minister Finansów wydał, obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2011 r., rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy - stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 tej ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Mając na uwadze art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy, stwierdzić należy, iż podatnicy dokonujący dostawy towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, niezależnie od wielkości obrotów.

Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, nawet w przypadku obrotów nieprzekraczających kwoty limitu określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 3 tej ustawy, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ww. ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Stosownie do art. 96 ust. 5 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

Przepis ustępu 4 stosuje się odpowiednio. Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., na podstawie art. 146a pkt 1 tej ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 43 ust. 2 ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, obecnie korzystającym ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Prowadzi swoją działalność w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.). Podstawowa działalność Zainteresowanego - w głównej mierze - nie podlega opodatkowaniu VAT (zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy), lub też jest zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Działalność opodatkowana VAT dotyczy tylko usług wynajmu pomieszczeń i usług poradni psychologicznej. Wnioskodawca planuje sprzedać samochody osobowe, które wykorzystywał do egzaminowania kierowców. Samochody te stanowią środki trwałe w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych i są ujęte w ewidencji środków trwałych. Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy spełniają definicję towaru używanego. W związku z ich nabyciem Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, bowiem służyły one do działalności nieopodatkowanej.

W przedmiotowej sprawie należy mieć przede wszystkim na względzie art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy w powiązaniu z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zgodnie z którym ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy. Wnioskodawca będzie sprzedawał samochody osobowe, który to towar - mając na uwadze literalne brzmienie art. 1 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

W uzasadnieniu powołanego wyroku z dnia 6 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 666/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zwrot "towar opodatkowany podatkiem akcyzowym" należy do tzw. zwrotów niedookreślonych, których interpretacja budzi wątpliwości i które nie zostały dotąd w sposób wiążący rozstrzygnięte. Pod"niedookreślonym pojęciem" rozumie się termin lub zwrot, którego treść i zakres jest niepewna, nie ustala ono bezpośrednio i wyczerpująco wszystkich elementów hipotezy i dyspozycji, w przeciwieństwie do pojęcia dookreślonego, którego hipoteza i dyspozycja w sposób zupełny i pewny ustala wszystkie elementy sytuacji faktycznej. Jak wynika z analizy struktury pojęć każde abstrakcyjne uregulowanie jest mniej lub bardziej niedookreślone, a zatem wymaga wypełnienia i wykładni.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, w odniesieniu do rozpoznawanej sprawy, konieczne jest odwołanie się dyrektyw pozajęzykowych, ponieważ językowo-logiczne rozumienie budzi wątpliwości interpretacyjne.

Odnosząc się do brzmienia ww. przepisu art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy, Naczelny Sąd Administracyjny zasygnalizował, że ustawodawca posługuje się sformułowaniem "opodatkowany". Posłużono się tu zatem formą dokonaną, a nie probabilistycznym założeniem, że do takiego opodatkowania doszło, ponieważ mamy do czynienia z "wyrobem akcyzowym" czy "towarem akcyzowym", ale wówczas konieczne byłoby odesłanie do wyliczenia, co kryje się pod terminem "wyrób czy towar akcyzowy", którego to odesłania w interpretowanej normie brak. Świadczy to o tym, że zakresy tych pojęć należy wyraźnie rozdzielić. W przeciwnym przypadku musielibyśmy niejako a priori założyć, że doszło do zapłaty podatku akcyzowego. Tymczasem takie hipotetyczne założenie jest nieuzasadnione, ponieważ nie możemy wykluczyć sytuacji, że towar z jakichś powodów był zwolniony od podatku akcyzowego albo po prostu go nie zapłacono. Ponadto względy natury funkcjonalnej (celowość zwolnienia) przemawiają - w ocenie NSA - za stwierdzeniem, że w rozstrzyganym zagadnieniu prawnym istotny jest związek podmiotowo - przedmiotowy, a więc to, iż to na podatniku ciąży obowiązek podatkowy w akcyzie, co stanowi właśnie element istotny owego opodatkowania. Mówiąc inaczej, nie chodzi o podatnika określonego w sposób ogólny, lecz zindywidualizowanego, ponieważ zarówno zwolnienie, jak i wyłączenie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług znajduje swoje urzeczywistnienie w skonkretyzowanej normie.

Dodatkowo NSA zauważył, że nowelizacja art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b, dokonana ustawą z 7 grudnia 2012 r., może stanowić argument przemawiający za uznaniem, że wynik wykładni językowej tego przepisu nie był jednoznaczny.

Dla utraty prawa do zwolnienia nie jest więc wystarczający sam fakt dokonywania dostaw towarów akcyzowych, lecz okoliczność, że to na jednostkowo określonym podatniku ciąży obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym.

Mając na uwadze okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz wykładnię przepisów dokonaną przez NSA, Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodów osobowych stanowiących środki trwałe, w momencie ich sprzedaży nie utracił prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji z dnia 14 czerwca 2012 r.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.