IPTPP1/443-171/12-3/MS - Nieodpłatne przekazanie artykułów spożywczych - brak opodatkowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2012 r. (data wpływu 29 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych - jest prawidłowe.

W dniu 29 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w formie spółki jawnej i zajmuje się m.in. kompleksowym zaopatrzeniem w środki do produkcji rolnej.

Spółka ponosi koszty nabycia produktów spożywczych takich jak: kawa, herbata, mleko, napoje chłodzące (woda mineralna, napoje, soki), cukier, słodycze. Zgodnie z przepisami BHP Spółka zapewnia pracownikom napoje, natomiast pozostałe artykuły spożywcze przekazywane są podczas zebrań zarządu, narad, spotkań z pracownikami oraz klientami/gośćmi w czasie pracy w siedzibie firmy.

Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nabyte artykuły są wykorzystywane w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną. Spółka odlicza podatek naliczony związany z zakupem artykułów będących przedmiotem wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w takiej sytuacji nieodpłatne przekazanie ww. artykułów spożywczych należy opodatkować podatkiem należnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka przekazuje nieodpłatnie pracownikom w trakcie pełnienia obowiązków służbowych zgodnie z przepisami BHP napoje. Do przekazania pracownikom napojów zobowiązują pracodawcę przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy na podstawie § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.). Zdaniem Spółki takie zużycie nie powinno być opodatkowane podatkiem należnym VAT, gdyż nie mamy do czynienia ze zużyciem na cele osobiste tylko z przekazaniem pracownikom napojów zgodnie z przepisami prawa na terenie firmy oraz w czasie wykonywania pracy.

Spółka organizuje również spotkania pracownicze, które mają na celu omówienie i rozwiązywanie problemów pojawiających się w Spółce. Podczas spotkań zapewniane są w celu zwiększenia komfortu i usprawnienia pracy artykuły spożywcze, takie jak: kawa, herbata, inne napoje, paluszki i ciastka. W związku z organizowaniem narad, konferencji nie dochodzi do indywidualnego zużycia towarów przez pracowników na ich potrzeby osobiste lecz w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych. Wskazane spotkania mają charakter roboczy i są ściśle związane z działalnością przedsiębiorstwa.

W przypadku wydań artykułów spożywczych, takich jak: kawy, herbaty, czy ciastek, kontrahentom/gościom Spółka traktuje wydanie jako drobny poczęstunek, który ma na celu utrzymanie dobrego wizerunku firmy. Wizerunek zdaniem Spółki ma ogromne znaczenie dla powodzenia podjętych działań niezależnie od ich charakteru. Serwowanie drobnego poczęstunku podczas spotkań biznesowych według Spółki nie posiada znamion reprezentacji i jest raczej wyrazem dobrego zachowania, a nie okazałością czy wystawnością. Spotkania z kontrahentami/gośćmi na terenie i w czasie pracy firmy mają ścisły związek z wykonywaną działalnością i nie realizują celów osobistych kontrahentówgości, stąd też nie może być tu mowy o przekazaniu towaru na cele osobiste.

Nieodpłatne przekazania artykułów spożywczych nie stanowią prezentów o małej wartości i próbek.

Spółka uważa, iż nieodpłatne przekazanie towarów spożywczych w ww. sytuacjach ma ścisły związek z prowadzoną działalnością i nie ma znamion przekazania towarów na cele osobiste więc nie podlega opodatkowaniu VAT należnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 oraz - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

Według art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) - osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Ponadto, z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podlega tylko takie nieodpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników, które służy celom osobistym pracowników (ich celom bezpośrednio konsumpcyjnym), zatem nie ma żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. kompleksowego zaopatrzenia w środki do produkcji rolnej. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany ponosi koszty nabycia produktów spożywczych tj.: kawa, herbata, mleko, napoje chłodne (woda mineralna, napoje, soki), cukier, słodycze. Spółka zapewnia pracownikom napoje zgodnie z przepisami BHP. Pozostałe artykuły spożywcze przekazywane są podczas zebrań zarządu, narad, spotkań z pracownikami oraz klientami/gośćmi w siedzibie formy w czasie pracy. Nabyte artykuły są wykorzystywane w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną.

Na podstawie art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Przepisy wykonawcze regulujące powyższe obowiązki to:

* rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),

* rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn. z 2003 r. Dz. U. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.).

Jak stanowi § 1 powołanego rozporządzenia w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

Na mocy § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

Ponadto, w myśl § 4 ust. 1 cyt. rozporządzenia, pracodawca zapewnia napoje pracownikom zatrudnionym:

Jak wynika z § 112 ww. rozporządzenia w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy.

Jak wynika z przedstawionych wyżej regulacji prawnych, nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) - osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem w świetle powołanych wyżej norm prawnych oraz opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie artykułów spożywczych (tj.: napoje słodycze, itp.) w ramach zebrań zarządu, narad, spotkań z pracownikami oraz klientami oraz pracownikom w czasie pracy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż niewątpliwie dotyczyć będzie zużycia na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.

Reasumując, nieodpłatne przekazanie napojów pracownikom Spółki na podstawie przepisów BHP nie będzie podlegało opodatkowaniu. Także przekazanie podczas zebrań zarządu, narad, spotkań z pracownikami oraz klientami/gośćmi w czasie pracy w siedzibie firmy produktów spożywczych takich jak: kawa, herbata, mleko, napoje chłodzące (woda mineralna, napoje, soki), cukier, słodycze nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż ich zużycie będzie związane z prowadzoną działalnością.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.