IPTPP1/443-131/14-4/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2014 r. (data wpływu 20 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2014 r. (data wpływu 17 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży zmieszanych odpadów przez Gminę na rzecz Spółki za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu VAT oraz uznania sprzedaży zmieszanych odpadów opakowaniowych jako sprzedaży jednego towaru - jest prawidłowe.

W dniu 20 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania sprzedaży zmieszanych odpadów przez Gminę na rzecz Spółki za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu VAT,

* uznania sprzedaży zmieszanych odpadów opakowaniowych jako sprzedaży jednego towaru,

* braku możliwości zastosowania w odniesieniu do sprzedaży zmieszanych odpadów (PKWiU 38.11.59.0) mechanizmu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

W dniu 17 kwietnia 2014 r. wniosek został uzupełniony w zakresie doprecyzowania przedmiotu wniosku oraz okoliczności zdarzenia przyszłego.

We wniosku zostało przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 1990 r. Nr 16, poz. 95 z późn. zm., dalej: ustawa o samorządzie gminnym) do zadań własnych Gminy należy w szczególności zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie utrzymania czystości i porządku, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych. Szczegółowo zadania Gminy dotyczące utrzymania czystości i porządku, warunków wykonywania działalności w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów zostały określone w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 391 i 951, z 2013 r. poz. 21 i 228, dalej: ustawa o utrzymaniu czystości).

W związku ze zmianą zapisów ustawy o utrzymaniu czystości, Gmina od dnia 1 lipca 2013 r. jest odpowiedzialna za zapewnienie odbioru odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości z terenu Gminy i ich zagospodarowanie.

W szczególności, do obowiązków Gminy w tym zakresie należy:

* objęcie wszystkich właścicieli nieruchomości systemem gospodarowania odpadami komunalnymi,

* sprawowanie nadzoru nad gospodarowaniem odpadami komunalnymi, w tym nad realizacją zadań powierzonych podmiotowi odbierającemu odpady komunalne od właścicieli nieruchomości,

* organizacja przetargu na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości lub przetargu na odbieranie i zagospodarowanie tych odpadów,

* ustalenie terminu, częstotliwości i trybu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Zgodnie natomiast z art. 6h ustawy o utrzymaniu czystości, właściciele nieruchomości są obowiązani ponosić na rzecz Gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

W celu realizacji obowiązków nałożonych na Gminę przez ustawę o utrzymaniu czystości, Rada Gminy podjęła szereg uchwał, w tym m.in. uchwałę z dnia 26 lutego 2013 r. w sprawie szczegółowego sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów oraz uchwałę z dnia 18 czerwca 2013 r. w sprawie określenia rodzaju dodatkowych usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów oraz wysokości cen za te usługi.

Ponadto, Rada Gminy w drodze uchwały określiła stawki opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi na terenie Gminy, przeznaczonych na finansowanie systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, w tym szczególności:

* odbioru, transportu, zbierania, odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych,

* tworzenia i utrzymania punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych,

* obsługę administracyjną całego systemu.

Następnie Gmina zawarła z Sp. z o.o. (dalej: Spółka), tj. podmiotem wyłonionym w trybie przetargu nieograniczonego, umowę na odbiór i zagospodarowanie odpadów o kodach, określonych w katalogu odpadów zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (dalej: katalog odpadów), pochodzących od właścicieli nieruchomości z terenu Gminy, na których zamieszkują mieszkańcy oraz od właścicieli nieruchomości z terenu Gminy, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne (dalej: Umowa). Powyższa umowa ma na celu realizację obowiązków Gminy, nałożonych na nią na podstawie ustawy o utrzymaniu czystości, w szczególności określonych w art. 9e ustawy o utrzymaniu czystości.

W ramach przedmiotowej Umowy, Spółka zobowiązana jest do odbioru i zagospodarowania m.in. pochodzących od właścicieli nieruchomości z terenu Gminy:

A. zmieszanych odpadów komunalnych o kodzie 20 03 01, tj. odpadów niesegregowanych oraz pozostałości po segregacji,

B. odpadów suchych (tekst jedn.: zmieszanych odpadów opakowaniowych) o kodzie 15 01 06 (papier, tworzywa sztuczne, opakowania wielomateriałowe i metale), składowanych przez mieszkańców łącznie w jednym pojemniku lub worku, bez wcześniejszego dodatkowego segregowania ich na poszczególne elementy składowe tj. na papier, tworzywa sztuczne, opakowania zawierające metal czy opakowania wielomateriałowe, mogących zawierać śladowe pozostałości po produktach spożywczych, ze względu na brak możliwości ich wypłukania i odpowiedniego wysuszenia przed składowaniem (np. kartony po sokach i mleku, butelki z tworzyw sztucznych po napojach, opakowania po kosmetykach, etc.).

C. opakowań ze szkła o kodzie 15 01 07 gromadzonych w formie zmieszanej bez podziału na szkło kolorowe i białe,

D. odpadów ulegających biodegradacji o kodzie 20 02 01.

Miejscem odbioru powyższych odpadów, zgodnie z Umową zawartą między Gminą i Spółką, będą nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy oraz nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy.

Z tytułu zakupu usług odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych Gmina otrzymuje od Spółki faktury VAT z wykazanym podatkiem naliczonym.

Z mieszkańcami Gminy nie są zawierane umowy cywilnoprawne na przekazanie odpadów z ich gospodarstw domowych. Odbiór odpadów od mieszkańców Gminy z ich gospodarstw domowych odbywa się bowiem na podstawie składanych deklaracji. Gmina nie zawiera osobnych umów na odbiór odpadów ze swoimi mieszkańcami.

W wyniku przyjętej na podstawie nowelizacji ustaw o utrzymaniu czystości i porządku w gminach komunalizacji odpadów, jeżeli dana substancja lub przedmiot wytworzone na obszarze gminy spełniają definicję odpadu komunalnego, ich własność przechodzi z chwilą powstania na gminę.

Zgodnie z definicją z art. 3 ust. 1 ustawy o z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21, dalej: ustawa o odpadach), przez odpady rozumie się każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do których pozbycia się jest obowiązany.

W oparciu natomiast o analizę zmian ustawy o utrzymaniu czystości należy wskazać, że gmina staje się właścicielem odpadów w momencie ich powstania. Liczne komentarze dotyczące ustawy z 1 lipca 2011 r. o zamianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw wskazywały na realizację celu, jakim była komunalizacja odpadów. W okresie bezpośrednio poprzedzającym zmianę systemu gospodarowania odpadami również Ministerstwo Ochrony Środowiska wskazało na swoich stronach internetowych, że "od 1 lipca gmina stanie się właścicielem odpadów wytwarzanych na jej terenie i będzie musiała zapewnić ich odbiór i zagospodarowanie" (publikacja z 20 czerwca 2013 r. na stronie www.mos.gov.pl). Za stanowiskiem Ministerstwa, przejęcie własności odpadów wskazywały również poszczególne gminy na swoich stronach internetowych. Także Biuro Analiz Sejmowych wskazało w jednym z pism, że: "od 1 lipca 2013 r. właścicielem odpadów stanie się gmina, która powinna zorganizować ich odbiór i zapewnić odpowiednie przetwarzanie" (Reforma gospodarki odpadami komunalnymi; Mirosław Gwiazdowicz, INFOS, nr 12 (149), 20 czerwca 2013 r.).

W konsekwencji Gmina staje się właścicielem odpadu w wyniku jego powstania, czyli m.in. pozbycia się go przez właściciela nieruchomości lub powstania obowiązku pozbycia się go - w zależności od rodzaju odpadu. Powyższe ma na celu zapewnienie optymalnej realizacji obowiązków w zakresie kształtowania polityki zarządzania odpadami oraz ich zagospodarowania, zgodnie z wymogami ustawy o utrzymaniu czystości.

Zgodnie natomiast z art. 140 Kodeksu cywilnego: "W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą".

W związku z powyższym sposób realizacji prawa własności odpadów definiowany jest przepisami ustawy o zachowaniu czystości i porządku w gminach oraz ustawy o odpadach. Jednocześnie należy wskazać, że w praktyce obowiązki związane z odzyskiwaniem odpadów nie ingerują w istotę praw Gminy.

Możliwe jest bowiem takie skonstruowanie systemu gospodarki odpadami, w którym Gmina, po odzyskaniu surowców wtórnych z odpadów komunalnych, dokonałaby transakcji ich zbycia (np. makulatury, tworzyw sztucznych metali kolorowych). Zakres gospodarowania odnosi się bowiem na gruncie omawianej ustawy, przede wszystkim do zapewnienia określonego poziomu odzysku. Ustawa nie wskazuje jednak zasad postępowania z przetworzonymi surowcami.

Stąd odpowiednie zastosowanie znajdą postanowienia kodeksu cywilnego, dotyczące własności. Jak wskazano powyżej obejmuje to również prawo do rozporządzania rzeczami. Odnosząc powyższe do problematyki, gospodarki odpadami należy wskazać, że możliwe jest przeniesienie przez Gminę własności odpadów lub surowców powstałych w wyniku ich przetworzenia lub segregacji. Ustawodawca nie ograniczył wyboru Gminy w tej kwestii.

Mając na uwadze powyższe oraz ze względu na określoną wartość ekonomiczną niektórych z odbieranych przez Spółkę odpadów, Gmina zamierza zawrzeć ze Spółką odrębną umowę na odpłatną sprzedaż przez Gminę na rzecz Spółki niektórych z odpadów (dalej: umowa sprzedaży), odbieranych przez Spółkę, celem ich zagospodarowania.

Pozostałe odpady komunalne, odbierane przez Spółkę w ramach realizacji Umowy, nie będą przy tym przedmiotem odpłatnej sprzedaży przez Gminę na rzecz Spółki.

Na podstawie umowy sprzedaży prawo własności odpadów odebranych przez Spółkę zostanie na nią przeniesione przez Gminę. Spółka zatem będzie mogła samodzielnie, z uwzględnieniem obowiązków w zakresie sposobów zagospodarowania i parametrów odzysku jakie nakłada na nią zawarta z Gminą Umowa, decydować o przyszłym przeznaczeniu odebranych i zagospodarowanych przez nią odpadów, będących przedmiotem odpłatnej sprzedaży na jej rzecz przez Gminę. W szczególności Spółka będzie mogła dokonywać dalszej odsprzedaży tych odpadów.

Jednym z rodzajów odpadów, jakie zgodnie z zamiarem Gminy, będą przedmiotem sprzedaży na rzecz Spółki są odpady suche, tj. zmieszane odpady opakowaniowe (dalej: zmieszane odpady opakowaniowe), wskazane powyżej w punkcie B. Zbycie tych odpadów na rzecz Spółki każdorazowo będzie następowało w momencie ich odbioru przez Spółkę w ustalonych terminach odbioru z nieruchomości z terenu Gminy.

Gmina pragnie podkreślić, iż jej celem jest dokonanie na mocy umowy sprzedaży przeniesienia na Spółkę własności odpadów, a co za tym idzie również prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Niemniej jednak, prawo własności zostanie ograniczone, z uwagi na zapisy ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Ograniczenie to dotyczy m.in. obowiązku osiągania określonych poziomów recyklingu i przygotowania do ponownego użycia określonych rodzajów odpadów (art. 3b ustawy o utrzymaniu czystości). Wysokość odpłatności za sprzedane Spółce zmieszane odpady opakowaniowe będzie prawdopodobnie zależna od ilości tych odpadów odebranych w danym miesiącu przez Spółkę. Gmina zamierza ustalić jedną cenę za kilogram tych odpadów, niezależną od wagi poszczególnych rodzajów odpadów wchodzących w skład zmieszanego odpadu opakowaniowego, tj. mieszanki stanowiącej jeden rodzaj odpadu.

Przedmiotem sprzedaży na rzecz Spółki będzie bowiem jeden rodzaj odpadu stanowiący mieszankę kilku różnych rodzajów odpadów (tekst jedn.: papieru, tworzyw sztucznych, metalu), która nie podlega dalszej segregacji przez mieszkańców, lecz jest gromadzona w jednym pojemniku, worku, stanowiąc jeden konkretny rodzaju odpadu, tj. zmieszany odpad opakowaniowy. W momencie dokonywania odbioru tych odpadów (tekst jedn.: w momencie ich sprzedaży na rzecz Spółki), z przyczyn technicznych, Spółka będzie w stanie określić wyłącznie ilość zakupionego zmieszanego odpadu suchego, bez możliwości precyzyjnego ustalenia ilości poszczególnych składowych w tym odpadzie suchym (papieru, metalu czy tworzyw sztucznych). Z uwagi właśnie na zmieszaną postać tych odpadów bez dokonywania dodatkowych specjalnych selekcji nie ustala się wagi poszczególnych składowych tego odpadu. Spółka natomiast nie jest zobowiązana dokonywać selekcji odebranych zmieszanych odpadów opakowaniowych, bezpośrednio po ich nabyciu od Gminy, jako że proces ten byłby dla niej kosztowny i nieefektywny z perspektywy prowadzonej przez nią działalności.

Spółka wykonuje usługi w zakresie odbioru i zagospodarowania odpadów również na rzecz innych gmin. W związku z powyższym, dokonywanie selekcji zmieszanych odpadów opakowaniowych (lub innych odpadów nadających się do dalszej selekcji) na etapie ich odbioru od każdej z obsługiwanych gmin rodziłoby konieczność podejmowania tych samych czynności kilkakrotnie i generowałoby zasadniczo wysokie koszty zarówno dla Spółki, jak i gmin, które zawarły ze Spółką umowy na odbiór i zagospodarowanie odpadów komunalnych. Tym samym, Spółka dokonuje selekcji odebranych od Gminy zmieszanych odpadów opakowaniowych dopiero po ich zmieszaniu ze wszystkimi odpadami tego rodzaju, odebranymi również od innych gmin z różnych rejonów w ramach świadczonych przez Spółkę dla tych gmin usług w zakresie odbioru i zagospodarowania odpadów. Każdorazowo odbierane przez Spółkę zmieszane odpady opakowaniowe zakupione od gminy są bowiem składowane wraz z innymi odpadami suchymi odebranymi przez Spółkę od innych gmin w jednym wyznaczonym miejscu, z którego następnie są poddawane selekcji. Spółka nie jest zatem w stanie określić wagi poszczególnych składowych zmieszanych odpadów opakowaniowych, bowiem na etapie ich składowania, po ich nabyciu od Gminy oraz innych gmin, z którymi Spółka ma zawarte umowy na odbiór i zagospodarowanie odpadów, ulegają one zmieszaniu, które uniemożliwia rozróżnienie źródła ich pochodzenia. Po przeprowadzonej selekcji Gmina nie jest bowiem w stanie stwierdzić skąd, tj. od której gminy, pochodzi wyselekcjonowany papier, tworzywa sztuczne czy metal. Jednocześnie, zasadniczo w każdym przypadku waga zmieszanych odpadów opakowaniowych zakupionych od Gminy oraz pozostałych odpadów suchych, z którymi są one składowane przed ich selekcją różni się od wagi poszczególnych składowych tych odpadów po ich wyselekcjonowaniu. Każdorazowo bowiem po selekcji Spółka uzyskuje mniej kilogramów papieru, tworzyw sztucznych, opakowań wielomateriałowych i metali niż wynosi łączna waga zmieszanych odpadów suchych (w których znajdują się również zmieszane odpady opakowaniowe nabyte od Gminy) przed ich selekcją. Wynika to przede wszystkim z nieprawidłowego segregowania przez mieszkańców odpadów, co jest czynnikiem niezależnym od Spółki.

Gmina ma świadomość, iż poszczególnym składowym przedmiotowego rodzaju odpadów, jakim jest zmieszany odpad opakowaniowy można by hipotetycznie przypisać odrębne grupowanie statystyczne według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU) wprowadzonej Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, obowiązującej obecnie dla celów podatku VAT. W szczególności, dla niektórych odpadów wchodzących w skład zmieszanego odpadu opakowaniowego, np. papieru czy tworzyw sztucznych obowiązują kody PKWiU wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

Niemniej jednak, Gmina zamierza dokonywać sprzedaży na rzecz Spółki nie odrębnych składowych zmieszanego odpadu opakowaniowego, ale de facto ich niepodzielny zbiór, mieszankę, stanowiącą jeden rodzaj odpadu, jakim jest zmieszany odpad opakowaniowy. Przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Gminę nie będzie zatem oddzielnie papier czy tworzywa sztuczne, znajdujące się w mieszance określonej jako zmieszany odpad opakowaniowy, odbierany przez Spółkę. Odpady te będą bowiem składowane przez mieszkańców w jednym pojemniku lub worku, bez wcześniejszego dodatkowego segregowania ich na poszczególne składowe, tj. papier, tworzywa sztuczne, opakowania zawierające metal czy opakowania wielomateriałowe. W związku z tym, przy sprzedaży zmieszanych odpadów opakowaniowych na rzecz Spółki Gmina zamierza stosować dla nich jeden kod PKWiU (niezmieniony w załączniku nr 11 do ustawy o VAT), traktując je w całości jako jeden towar kierując się tym, że w katalogu odpadów zbiorowi, na który składają się papier, tworzywa sztuczne, opakowania wielomateriałowe i metale również nadano jeden kod, mimo, iż dla każdego składowego odpadu mieszczącego się tej kategorii, ale występującego oddzielnie, funkcjonuje również odrębny kod.

Gmina pragnie również nadmienić, iż można ją uznać za wytwórcę powyższych odpadów. Niemniej jednak powyższe wymagałoby rozpatrywania w dwóch płaszczyznach. Po pierwsze, mając na uwadze definicję art. 1 ustawy o samorządzie gminnym, pod pojęciem gminy należy rozumieć wspólnotę samorządową oraz odpowiednie terytorium. Przyjmując powyższe, wytwarzanie przez mieszkańców gminy odpadów oraz ograniczenie terytorialne umowy do obszaru administracyjnego gminy, wskazuje, że Gmina jest wytwórcą odbieranych odpadów. Po drugie, Umowa nie obejmuje wprost odbioru odpadów z nieruchomości użytkowanych przez instytucje gminne. Niemniej jednak zakres Umowy dotyczy również odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych z nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy. W takim rozumieniu, należałoby uznać, iż odbierane przez Spółkę odpady nie są wytwarzane wyłącznie przez Gminę, rozumianą przez pryzmat jej instytucji (urzędów, jednostek, itp.).

Sprzedaż przedmiotowych zmieszanych odpadów opakowaniowych, Gmina zamierza dokumentować wystawianymi na Spółkę fakturami VAT i ujmować je w swych rejestrach sprzedaży oraz wykazywać w składanych deklaracjach V AT-7.

Zmieszane odpady opakowaniowe (papier, tworzywa sztuczne, opakowania wielomateriałowe i metale), składowane są przez mieszkańców łącznie w jednym pojemniku lub worku, bez wcześniejszego dodatkowego segregowania ich na poszczególne elementy składowe tj. na papier, tworzywa sztuczne, opakowania zawierające metal czy opakowania wielomateriałowe, mogące zawierać śladowe pozostałości po produktach spożywczych, ze względu na brak możliwości ich wypłukania i odpowiedniego wysuszenia przed składowaniem (np. kartony po sokach i mleku, butelki z tworzyw sztucznych po napojach, opakowania po kosmetykach, etc.).

Gmina ma świadomość, iż poszczególnym składowym przedmiotowego rodzaju odpadów, jakim jest zmieszany odpad opakowaniowy można by hipotetycznie przypisać odrębne grupowanie statystyczne według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU) wprowadzonej Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, obowiązującej obecnie dla celów podatku VAT.

Niemniej jednak, Gmina zamierza dokonywać sprzedaży na rzecz Spółki nie odrębnych składowych zmieszanego odpadu opakowaniowego, ale de facto ich niepodzielny zbiór, mieszankę, stanowiącą jeden rodzaj odpadu, jakim jest zmieszany odpad opakowaniowy. W opinii Gminy, właściwym grupowaniem, do którego możliwe jest przypisanie zmieszanych odpadów opakowaniowych jest grupowanie 38.11.59.0 PKWiU "pozostałe odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu, gdzie indziej nie wymienione".

Gmina pragnie jednakże zaznaczyć, iż nie wystąpiła jeszcze z oficjalnym zapytaniem do Głównego Urzędu Statystycznego (dalej: GUS) o wydanie klasyfikacji statystycznej zmieszanych odpadów opakowaniowych i w konsekwencji nie posiada oficjalnej interpretacji GUS w tym zakresie.

Gmina jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy. Nabywca towarów będących przedmiotem wniosku jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W opinii Gminy, dostawy towarów będących przedmiotem wniosku nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż zmieszanych odpadów opakowaniowych przez Gminę na rzecz Spółki stanowi po stronie Gminy podlegającą opodatkowaniu VAT odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1, czy w analizowanej sytuacji sprzedaż zmieszanych odpadów opakowaniowych przez Gminę na rzecz Spółki powinna być traktowana dla celów VAT jako sprzedaż jednego towaru, jakim jest ten zmieszany odpad opakowaniowy, czy jako sprzedaż każdego z poszczególnych składowych tego odpadu.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż zmieszanych odpadów opakowaniowych przez Gminę na rzecz Spółki stanowi po stronie Gminy podlegającą opodatkowaniu VAT odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W analizowanej sytuacji sprzedaż zmieszanych odpadów opakowaniowych przez Gminę na rzecz Spółki powinna być traktowana dla celów VAT jako sprzedaż jednego towaru, jakim jest ten zmieszany odpad opakowaniowy, a nie jako sprzedaż każdego z poszczególnych składowych tego odpadu.

Ad.1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT. Zatem, w przypadku, gdy Gmina realizuje należące do niej zadania na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być ona traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa ona de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wykładnia cytowanego powyżej przepisu wskazuje jednoznacznie, iż znajduje on zastosowanie również do dostawy odpadów, bowiem na gruncie ustawy o VAT odpady są uznawane za rzecz. Konsekwentnie, odpłatne zbycie przez Gminę zmieszanych odpadów opakowaniowych, na gruncie przepisów ustawy o VAT, powinno być traktowane jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Jak stanowi przytoczony powyżej art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy podkreślić, że wskazany przepis kładzie akcent na ekonomiczny charakter przeniesienia prawa do rozporządzania towarami, a nie odwołuje się do dysponowania prawem własności danych towarów.

Powyższy zapis ustawy stanowi implementację przepisów prawa unijnego. Kwestie tą reguluje art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347.1 i L 384.92; dalej: Dyrektywa 112).

Należy zauważyć, iż ustawodawca wspólnotowy, aby zunifikować wskazane pojęcia w ramach unijnego systemu podatku VAT, nie odnosi ich do definicji z zakresu prawa cywilnego dotyczących rzeczy i własności obowiązujących na gruncie prawa krajowego, gdyż znaczenie to mogłoby być różne w poszczególnych państwach członkowskich. Mając na uwadze cel Dyrektywy 112, wyrażony między innymi w jej tytule, którym jest harmonizacja przepisów państw członkowskich, należy zauważyć, iż jest on jedynie wówczas możliwy do osiągnięcia, gdy przepisy i pojęcia w niej wykorzystywane będą miały identyczne znaczenie w każdym z krajów Wspólnoty. Użyte w Dyrektywie 112 sformułowania są zatem pojęciami wypracowanymi na gruncie prawa wspólnotowego, a nie systemów prawnych obowiązujących w poszczególnych państwach członkowskich. Tym samym pojęcie przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel powinno obejmować również przypadki, gdy doszło do przekazania szeroko pojętej kontroli ekonomicznej nad rzeczą, mimo iż nie miało miejsca przejście prawa własności. Decydujące znaczenie dla opodatkowania VAT ma bowiem ekonomiczna strona transakcji. Dlatego też podmiot, który posiada ekonomiczne władztwo nad towarami, może być uznany za podmiot dysponujący towarami jak właściciel.

Gmina pragnie zwrócić uwagę, iż pod rządami poprzedniej ustawy regulującej zasady gospodarki odpadami, własność odpadów, a co za tym idzie - obowiązek ich usunięcia - spoczywał na właścicielach nieruchomości, którzy w tym celu podpisywali umowy z podmiotami uprawnionymi do odbioru i utylizacji odpadów.

Obecnie obowiązki te spoczywają na gminach, które do odbioru i gospodarki odpadami wybierają w drodze przetargu odpowiednie podmioty. Na chwilę obecną zatem to gminy podejmują decyzje dotyczące zasad funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami i to one podejmują decyzje co do przeznaczenia/wykorzystania odpadów zebranych na ich terenie. W ocenie Gminy zatem, to ona jako jednostka samorządu terytorialnego wstępuje obecnie w rolę właściciela odpadów i konsekwentnie, może dokonywać odpłatnej dostawy odpadów.

Gmina pragnie podkreślić, iż jej celem jest dokonanie na mocy umowy sprzedaży przeniesienia na Spółkę własności zmieszanych odpadów opakowaniowych, a co za tym idzie również prawa do rozporządzana nim jak właściciel. W opinii Gminy, na możliwość uznania takiej transakcji za podlegającą opodatkowaniu VAT nie będzie miał wpływu fakt ograniczenia prawa własności odpadów, które wynika z zapisów ustawy o utrzymaniu czystości. Z punktu widzenia ustawy o VAT kluczowe znaczenie dla uznania danego świadczenia za odpłatną dostawę towarów ma bowiem samo przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Gminy, dokonując sprzedaży na rzecz Spółki zmieszanych odpadów opakowaniowych, odebranych przez nią, w ramach świadczonej usługi w zakresie odbioru i zagospodarowania odpadami komunalnymi, na gruncie przepisów ustawy o VAT, Gmina dokonuje odpłatnej dostawy towarów.

W tej sytuacji Gmina, a następnie Spółka może bowiem dowolnie (zgodnie z przepisami prawa) rozporządzać Odpadami (na przykład sprzedać je odpowiednim podmiotom zajmującym się odzyskiem i recyklingiem), a więc przesłanki zawarte w przywołanym art. 7 ust. 1 ustawy o VAT są w ocenie Gminy spełnione.

Ad.2.

W analizowanej sytuacji, uznając, iż sprzedaż zmieszanych odpadów opakowaniowych stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, istotne jest określenie, czy dostawa zmieszanych odpadów opakowaniowych stanowi jedno świadczenie, tj. dostawę jednego towaru występującego w postaci mieszanki odpadów z papieru, tworzyw sztucznych oraz metalu w sytuacji, gdy umowa sprzedaży nie przewiduje rozliczenia z tytułu odbioru poszczególnych składowych tej mieszanki, lecz z tytułu sprzedaży jednego rodzaju odpadu, stanowiącego zbiór poszczególnych składowych, a wynagrodzenie obliczane jest na podstawie łącznej wagi odebranych zmieszanych odpadów opakowaniowych.

Gmina pragnie zaznaczyć, iż przepisy ustawy o VAT oraz regulacje Dyrektywy 112, zasadniczo nie regulują kwestii świadczeń złożonych. W konsekwencji, możliwe jest odwołanie się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), zgodnie z którym, aby świadczenia mogło zostać uznane za świadczenie złożone, które wyceniane jest łącznie, niezbędne jest przeanalizowanie ekonomicznych skutków dokonywanych czynności.

Zasadniczo bowiem, zgodnie z wyrokiem TSUE z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96, każde świadczenie usług musi być uznawane za odrębne i niezależne, przy czym nie należy dokonywać sztucznego podziału świadczeń, które z ekonomicznego punktu widzenia obejmują jedną usługę.

W konsekwencji, w sprawach wątpliwych należy brać pod uwagę okoliczności dokonywania transakcji, które, jak wynika z wyroku TSUE z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, mają na celu określenie czy wykonywane czynności są ze sobą na tyle ściśle związane, że można je uznać za jedno świadczenie, którego podział miałby charakter sztuczny. Ocena transakcji powinna być przy tym dokonywana z perspektywy przeciętnego konsumenta. Ponadto, analiza linii orzeczniczej TSUE wskazuje, iż cechą charakterystyczną świadczeń złożonych jest możliwość wyodrębnienia w strukturze takiego świadczenia jednego bądź więcej elementów wiodących stanowiących świadczenie główne oraz świadczeń dodatkowych, które z punktu widzenia podatkowego są traktowane tak samo jak świadczenie główne, niemniej jednak nie stanowią one dla klienta celu samego w sobie. Świadczenia dodatkowe służą bowiem skorzystaniu w sposób jak najlepszy ze świadczenia głównego.

Zasadniczo, przytoczone powyżej orzecznictwo, traktuje o świadczeniu usług złożonych (kompleksowych). W opinii Gminy jednakże, powyższe, na zasadzie analogii, można odnieść również do czynności dostawy jednego towaru, składającego się z kilku towarów, które w niektórych okolicznościach mogą występować jako odrębne towary, oferowane oddzielnie do sprzedaży a w innych przypadkach, tak jak w analizowanej sytuacji, mogą wchodzić w skład jednego towaru stanowiącego przedmiot sprzedaży.

Jak zostało wspomniane w opisie sprawy, celem Gminy jest sprzedaż na rzecz Spółki jednego rodzaju odpadu stanowiącego mieszankę kilku różnych rodzajów odpadów (tekst jedn.: papieru, tworzyw sztucznych, metalu), która nie podlega dalszej segregacji przez mieszkańców, lecz jest gromadzona w jednym pojemniku, worku, stanowiąc jeden konkretny rodzaju odpadu, tj. zmieszany odpad opakowaniowy. W momencie dokonywania odbioru tych odpadów (tekst jedn.: w momencie ich sprzedaży na rzecz Spółki), Spółka będzie określać wyłącznie ilość zakupionego zmieszanego odpadu suchego, bez możliwości ustalenia ilości poszczególnych składowych w tym odpadzie suchym (papieru, metalu czy tworzyw sztucznych). Z uwagi właśnie na zmieszaną postać tych odpadów bez dokonywania dodatkowych specjalnych selekcji niemożliwe jest ustalenie wagi poszczególnych składowych tego odpadu. Spółka nie jest przy tym zobowiązana dokonywać dalszych selekcji odebranych zmieszanych odpadów opakowaniowych, w szczególności w momencie ich nabycia od Gminy. Proces ten byłby bowiem dla niej kosztowny i nieefektywny z perspektywy prowadzonej przez nią działalności. Spółka wykonuje usługi w zakresie odbioru i zagospodarowania odpadów również na rzecz innych gmin. W związku z powyższym, dokonywanie selekcji zmieszanych odpadów opakowaniowych (lub innych odpadów nadających się do dalszej selekcji) na etapie ich odbioru od każdej z obsługiwanych gmin rodziłoby konieczność podejmowania tych samych czynności kilkakrotnie i generowałoby zasadniczo wysokie koszty zarówno dla Spółki, jak i gmin, które zawarły ze Spółką umowy na odbiór i zagospodarowanie odpadów komunalnych. Tym samym, Spółka dokonuje selekcji odebranych od Gminy zmieszanych odpadów opakowaniowych dopiero po ich zmieszaniu ze wszystkimi odpadami tego rodzaju, odebranymi również od innych gmin z różnych rejonów w ramach świadczonych przez Spółkę dla tych gmin usług w zakresie odbioru i zagospodarowana odpadów. Każdorazowo odbierane przez Spółkę zmieszane odpady opakowaniowe zakupione od gminy są bowiem składowane wraz z innymi odpadami suchymi odebranymi przez Spółkę od innych gmin w jednym wyznaczonym miejscu, z którego następnie są poddawane selekcji. Spółka nie jest zatem w stanie określić wagi poszczególnych składowych zmieszanych odpadów opakowaniowych, bowiem na etapie ich składowania, po ich nabyciu od Gminy oraz innych gmin, z którymi Spółka ma zawarte umowy na odbiór i zagospodarowanie odpadów, ulegają one zmieszaniu, które uniemożliwia rozróżnienie źródła ich pochodzenia. Po przeprowadzonej selekcji Gmina nie jest bowiem w stanie stwierdzić skąd, tj. od której gminy, pochodzi wyselekcjonowany papier, tworzywa sztuczne czy metal. Jednocześnie zasadniczo w każdym przypadku waga zmieszanych odpadów opakowaniowych zakupionych od Gminy oraz pozostałych odpadów suchych z którymi są one składowane przed ich selekcją różni się od wagi poszczególnych składowych tych odpadów po ich wyselekcjonowaniu. Każdorazowo bowiem po selekcji, Spółka uzyskuje mniej kilogramów papieru, tworzyw sztucznych, opakowań wielomateriałowych i metali, niż wynosi łączna waga zmieszanych odpadów suchych (w których znajdują się również zmieszane odpady opakowaniowe nabyte od Gminy) przed ich selekcją. Wynika to przede wszystkim z nieprawidłowego segregowana przez mieszkańców odpadów, co jest czynnikiem niezależnym od Spółki.

Mając na uwadze przesłanki jakie decydują o uznaniu danego świadczenia za złożone, tj.:

zdaniem Gminy należy uznać, iż w analizowanej sprawie dochodzi do wykonania takiego złożonego świadczenia na rzecz Spółki.

Gmina będzie bowiem dokonywała na rzecz Spółki dostawy odpadów suchych złożonych z poszczególnych elementów/składowych tych odpadów. Nie będzie przy tym możliwe określenie każdorazowo, które ze składowych występować będą w ilości przeważającej. Ponadto, Spółka nie będzie zobowiązana do dalszej segregacji tych odpadów, a więc jej celem będzie nabycie właśnie mieszanki odpadów, tj. zmieszanego odpadu opakowaniowego a nie jego poszczególnych składowych. Co więcej, zgodnie z zapisami umowy sprzedaży, Gmina będzie dokonywała na rzecz Spółki sprzedaży zmieszanego odpadu opakowaniowego, a nie składowych tego odpadu i wynagrodzenie z tytułu tej sprzedaży nie będzie uzależnione od wagi odebranych poszczególnych składowych zmieszanego odpadu opakowaniowego, lecz od wagi zakupionej mieszanki, zmieszanego odpadu opakowaniowego.

Na prawidłowość stanowiska Gminy wskazuje również fakt, iż zmieszanym odpadom opakowaniowym przypisany jest jeden kod w katalogu odpadów traktujący je w całości jako jeden, odrębny od innych odpadów, w tym w szczególności od odpadów wchodzących w skład zmieszanego odpadu opakowaniowego. Tym samym zdaniem Gminy dla tych odpadów powinien funkcjonować również jeden właściwy kod PKWiU, niezależny od odrębnej klasyfikacji statystycznej poszczególnych składowych zmieszanego odpadu opakowaniowego. W szczególności należy podkreślić, iż w przypadku, gdyby celem stron była dostawa poszczególnych składowych zmieszanego odpadu opakowaniowego (każdego z nich odrębnie), wówczas ustalono by odrębne ceny dla każdego z nich dokonywano by ich transportu rozłącznie, etc. Ponadto, niezbędnym mogłoby się wówczas okazać dokonywanie wstępnej selekcji tych odpadów przez Gminę, co generowałoby po stronie Gminy dodatkowe koszty.

Gmina działa bowiem w przedmiotowej sprawie w sposób analogiczny do innych podmiotów gospodarczych dostarczających swoim kontrahentom surowca, który w związku z odpowiednią obróbką mechaniczną lub chemiczną może być wykorzystywany przy wytwarzaniu wielu towarów. Przykładowo, dostawca rudy metali, w której skład wchodzą przykładowo miedź, srebro, ołów oraz złoto, nie traktuje tych składowych jako odrębnych towarów nie są dla nich ustalane również odrębne ceny. Celem obu stron jest bowiem sprzedaż/zakup rudy, którą nabywca podda dalszej obróbce w terminie późniejszym. W szczególności obróbka ta nie jest dokonywana w chwili zakupu celem określenia zawartości poszczególnych składowych i tym samym dokonywania sprzedaży uzyskanych z niej koncentratów poszczególnych metali odrębnie. Zasadniczo nie jest również możliwe określenie dokładnego udziału każdego z metali bez dokonania takiej obróbki. W związku z powyższym rudę tę sprzedaje się jako jeden towar i nie dokonuje się sztucznego (na moment sprzedaży) wyodrębnienia jego poszczególnych składowych.

Podobne okoliczności można zauważyć w przypadku sprzedaży artykułów spożywczych, chemicznych czy kosmetycznych, w składzie których znajduje się wiele różnych składników cząstkowych tworzących razem jeden produkt, dla którego określa się jedną cenę, wagę etc.

W konsekwencji, w opinii Gminy, sprzedaż zmieszanych odpadów opakowaniowych na rzecz Spółki, powinna być traktowana jako sprzedaż jednego towaru, jakim jest zmieszany odpad składający się z odpadów z papieru, z metalu, z tworzyw sztucznych oraz odpadów opakowaniowych wielomateriałowych.

Powyższe znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 2 lipca 2013 r., sygn. ILPP2/443-447/13-3/AD Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w odniesieniu do nabycia usługi całorocznego utrzymania dróg, mając na uwadze fakt, iż rodzaj wykonywanych usług uzależniony jest od czynników zewnętrznych oraz koniecznych do spełnienia standardów utrzymania dróg, wskazał, iż "poszczególne czynności, np. utrzymanie czystości jezdni i pasa drogowego oraz utrzymanie czystości na i w otoczeniu obiektów mostowych, usuwania śniegu, utrzymania wyposażenia technicznego w dobrym stanie niezagrażającym bezpieczeństwu ruchu drogowego jak i zagospodarowania terenów zieleni nie stanowią celu samego w sobie, lecz są środkami służącym, do stworzenia bezpiecznych warunków do korzystania z dróg. Zatem wykonywane przez świadczeniodawcę czynności są ściśle (nierozerwalnie) związane ze świadczeniem głównym (tekst jedn.: zapewnieniem bezpiecznego przejazdu drogami). (...) umowa na kompleksowe utrzymanie drogi będzie zawierana z jednym świadczeniodawcą (w odniesieniu do konkretnego odcinka drogi), a wynagrodzenie nie będzie uzależnione od ilości wykonanych poszczególnych czynności wymienionych w SIWZ, a zatem ich rozdzielenie byłoby ekonomicznie sztuczne. Biorąc pod uwagę powyższe, będące przedmiotem wniosku usługa kompleksowego utrzymania dróg, w ocenie tut. Organu stanowi jedno świadczenie".

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie również w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2011 r., sygn. IBPP3/443-230/11/PK, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, odnosząc się do dostawy bukietów i wieńców jako całości, zgodził się z Wnioskodawcą, iż w przedmiotowej sytuacji nie dochodzi do sprzedaży odrębnie kwiatów ciętych, liści i innych roślin żywych stanowiących przybranie oraz dodatków dekoracyjnych, tj. elementów produkcji bukietów, lecz sprzedawany jest jeden towar w postaci bukietu. Organ wskazał bowiem, iż "W przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z dostawą, na którą składa się kilka elementów, a mianowicie przedmiotem dostawy są kwiaty cięte przybrane liśćmi i innymi roślinami żywymi oraz dodatkami dekoracyjnymi. (...) Mając zatem powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż sprzedaż bukietów i wieńców jeśli są one sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 01.19.21, podlega opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 8%".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Tut. Organ wskazuje również, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. Organ dokonuje oceny stanowiska wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, oraz nie ocenia charakteru czynności łączących kontrahentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego zdarzenia przyszłego.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Należy wskazać, iż powołane interpretacje dotyczą odmiennego stanu faktycznego od stanu w niniejszej sprawie.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej uznania sprzedaży zmieszanych odpadów przez Gminę na rzecz Spółki za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu VAT oraz uznania sprzedaży zmieszanych odpadów opakowaniowych jako sprzedaży jednego towaru. Wniosek w pozostałej części został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.