IPTPP/443-970/11-4/MW - Opodatkowanie VAT czynności nieodpłatnego dowozu niepełnosprawnych pracowników i uczestników na zajęcia rehabilitacji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2011 r. (data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 21 listopada 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2012 r. (data wpływu 8 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego dowozu niepełnosprawnych pracowników i uczestników na zajęcia rehabilitacji - jest prawidłowe.

W dniu 14 listopada 2011 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w ałej został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego dowozu niepełnosprawnych pracowników i uczestników na zajęcia rehabilitacji społecznej i zawodowej.

W związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Biuro Krajowej Informacji Podatkowe w, pismem z dnia 17 listopada 2011 r., przesłało ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 21 listopada 2011 r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową.

Wniosek został uzupełniony w dniu 8 lutego 2012 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Fundacja jest jednostką zarejestrowaną w Krajowym Rejestrze Sądowym, posiada osobowość prawną oraz jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Ponadto Fundacja posiada status Organizacji Pożytku Publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolantariacie (Dz. U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873).

W ramach Fundacji funkcjonują następujące wewnętrzne jednostki organizacyjne:

* Niepubliczny Zespół Opieki Zdrowotnej - ustawa z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89);

* Zakład Aktywności Zawodowej - przepisy art. 29 i 30 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.) oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 21 stycznia 2000 r. w sprawie zakładów aktywności zawodowej (Dz. U. z 2000 r. Nr 6, poz. 77);

* Warsztat Terapii Zajęciowej - przepisy art. 10, 10a i b ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 63, poz. 587);

* Środowiskowy Dom Samopomocy - przepisy art. 1 ust. 2, art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535 z późn. zm.).

Celem Fundacji jest pomoc osobom niepełnosprawnym w uzyskaniu i utrzymaniu odpowiedniego zatrudnienia i uczestniczenia w zajęciach rehabilitacji. Fundacja dowozi pracowników ZAZ-u z domu do pracy i z pracy do domu (tylko osoby niepełnosprawne o znacznym stopniu niepełnosprawności, które nie są w stanie same dojechać do miejsca pracy i wrócić z niej do domu ze względu na swój stopień niepełnosprawności) i uczestników WTZ i ŚDS (tylko osoby niepełnosprawne) na zajęcia rehabilitacji społecznej i zawodowej. Z dowozu korzystają tylko osoby niepełnosprawne ruchowo, epileptyczne, niewidome i niedowidzące, niesłyszące i niedosłyszące oraz osoby mające problemy z orientacją w środowisku.

Niezapewnienie pracownikom ZAZ dowozu do miejsca pracy i z pracy oraz podopiecznym WTZ i ŚDS na zajęcia rehabilitacji ze znacznym i umiarkowanym stopniem niepełnosprawności jest równoznaczne z odmową zatrudnienia i rehabilitacji społecznej, gdyż nie są oni w stanie korzystać z publicznych środków komunikacji. Dowóz, o którym mowa jest zatem bezpośrednio związany z realizacją celów, dla których została utworzona Fundacja wraz z podległymi jej jednostkami wewnętrznymi. Od faktur za paliwo i naprawę busów służących dowozowi nie jest odliczany podatek naliczony.

Dowóz pracowników ZAZ i podopiecznych WTZ i ŚDS na zajęcia rehabilitacji społecznej i zawodowej nie jest opodatkowany podatkiem VAT, gdyż stanowi to obowiązek obciążający pracodawcę. Fundacja dowozi pracowników ZAZ do miejsca pracy i z miejsca pracy do domu oraz na zajęcia rehabilitacji, które jest obowiązany zapewnić pracodawca. Natomiast uczestnicy WTZ i ŚDS są dowożeni tylko na zajęcia rehabilitacji i odwożeni do domów.

Celem prowadzenia zakładów aktywności zawodowej jest pomoc w uzyskaniu i utrzymaniu przez osoby niepełnosprawne odpowiedniego zatrudnienia (rehabilitacja zawodowa) oraz przygotowanie do pracy na otwartym rynku, zapewnienie także opieki medycznej i rehabilitacyjnej. Do podstawowych form aktywności wspomagającej proces rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych, zgodnie z art. 10 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej jest uczestnictwo osób niepełnosprawnych w warsztatach terapii zajęciowej. Warsztaty mogą być tworzone przez fundacje, a koszty utworzenia i działalności warsztatu współfinansowana ze środków m.in. PFRON-u. Zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy pracodawca prowadzący zakład aktywności zawodowej jest zobowiązany do zapewnienia doraźnej i specjalistycznej opieki medycznej, poradnictwa i usług rehabilitacyjnych. W ramach kosztów działalności zakładu ze środków funduszu mogą być finansowane transport i dowóz osób niepełnosprawnych (§ 8.1 pkt 6) określa to rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 14 grudnia 2007 r. w sprawie zakładów aktywności zawodowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatny dowóz pracowników ZAZ do miejsca pracy i z miejsca pracy do domu oraz uczestników WTZ i ŚDS na zajęcia rehabilitacji będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w deklaracji podatkowej VAT-7 w poz. 27 jako nieodpłatne świadczenie usług ze stawką 8% (PKWiU 49.39) po zmianie ustawy od 1 kwietnia 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem podlega między innymi odpłatna dostawa usług (art. 5). Na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2, na równi z odpłatną dostawą usług należy traktować nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. W tym przypadku wydaje się jednoznacznym, iż Fundacja jako pracodawca świadczy nieodpłatnie usługę przewozu swoim pracownikom nie dla celów osobistych pracowników, ale w celu związanym z prowadzeniem ich miejsca pracy, gdyż stan psychofizyczny tych osób uniemożliwia im dotarcie do tego miejsca pracy. Tym samym czynność ta jest bezpośrednio związana z działalnością gospodarczą, co powoduje, że dowóz nie będzie opodatkowany podatkiem VAT.

Nieodpłatny dowóz uczestników na zajęcia rehabilitacji społecznej związany jest z realizacją celów statutowych fundacji. Czynności tych nie można opodatkować, gdyż nie spełniają przesłanek ustawowych, których zaistnienie jest konieczne opodatkowania, istotnym byłby też brak charakteru zarobkowego tych czynności. W związku z powyższym czynności zbieżne są z celami statutowymi fundacji jako pomoc w uczestniczeniu w zajęciach rehabilitacji osób niepełnosprawnych należy uznać, iż nie powinny być one opodatkowane podatkiem VAT. Potwierdza to stanowisko organów podatkowych z dnia 15 listopada 2004 r.,

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. serii L Nr 347 str.1 z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Ww. brzmienie art. 8 ust. 2 ustawy, obowiązujące od 1 kwietnia 2011 r., stanowi pełniejszą implementację przepisów w art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi ww. art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2, zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Ponadto wskazać należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Konsekwentnie, czytając powyższy przepis a contrario, należy uznać, iż zgodnie z jego gramatyczną wykładnią nieodpłatne świadczenie usług na cele działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Jak stanowi natomiast art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 155-157 zostały wymienione:

* poz. 155 - Transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski" (PKWiU 49.31),

* poz. 156 - Usługi taksówek osobowych" (PKWiU 49.32),

* poz. 157 - Pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany" (PKWiU 49.39).

Stosownie do objaśnień do deklaracji VAT-7 zawartych w załączniku nr 4 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 z późn. zm.), podstawę opodatkowania transakcji opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 146a pkt 2 ustawy, tj. stawką 8% wykazuje się w poz. 27 deklaracji VAT-7, a w pozycji 28 - podatek należny od tych transakcji.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest Fundacją, w ramach której funkcjonują następujące jednostki organizacyjne - Niepubliczny Zespół Opieki Zdrowotnej, Zakład Aktywności Zawodowej, Warsztat Terapii Zajęciowej, Środowiskowy Dom Samopomocy. Celem Fundacji jest pomoc osobom niepełnosprawnym w uzyskaniu i utrzymaniu odpowiedniego zatrudnienia i uczestniczenia w zajęciach rehabilitacji. Fundacja nieodpłatnie dowozi pracowników ZAZ-u z domu do pracy, z pracy do domu (tylko osoby niepełnosprawne o znacznym stopniu niepełnosprawności, które nie są w stanie same dojechać do miejsca pracy i wrócić z niej do domu ze względu na swój stopień niepełnosprawności) i uczestników WTZ i ŚDS (tylko osoby niepełnosprawne) na zajęcia rehabilitacji społecznej i zawodowej. Z dowozu korzystają tylko osoby niepełnosprawne ruchowo, epileptyczne, niewidome i niedowidzące, niesłyszące i niedosłyszące oraz osoby mające problemy z orientacją w środowisku. Dowóz jest bezpośrednio związany z realizacją celów, dla których zostało utworzona Fundacja wraz z podległymi jej jednostkami wewnętrznymi. Od faktur za paliwo i naprawę busów służących dowozowi nie jest odliczany podatek naliczony. Celem prowadzenia zakładów aktywności zawodowej jest pomoc w uzyskaniu i utrzymaniu przez osoby niepełnosprawne odpowiedniego zatrudnienia (rehabilitacja zawodowa) oraz przygotowanie do pracy na otwartym rynku, zapewnienie także opieki medycznej i rehabilitacyjnej. Do podstawowych form aktywności wspomagającej proces rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych, zgodnie z art. 10 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej jest uczestnictwo osób niepełnosprawnych w warsztatach terapii zajęciowej.

Stosownie do § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2007 r. w sprawie zakładów aktywności zawodowej (Dz. U. Nr 242, poz. 1776), w ramach kosztów działalności zakładu ze środków Funduszu mogą być finansowane m.in. transport i dowóz osób niepełnosprawnych.

W przedmiotowej sprawie należy powołać się na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 16 października 1997 r., wydany w sprawie C-258/95 pomiędzy Juliusz Fillibeck Söhne GmbH CO.KG a Finanzamt Neustadt (Niemcy). Trybunał rozważał, czy bezpłatny dowóz pracowników na teren przedsiębiorstwa stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem w rozumieniu artykuł 6 (2) (b) Szóstej Dyrektywy. Trybunał wskazał, że w większości sytuacji usługi transportowe świadczone nieodpłatnie na rzecz pracowników podlegają regulacjom artykułu 6 (2) (b). Decyzja wyboru środka transportu (lub lokalizacji zamieszkania) leży bowiem w gestii pracowników, a udostępnienie im dodatkowej możliwości dojazdu do pracy służy jedynie ich potrzebom osobistym. Istnieją jednak sytuacje, w których usługi transportowe świadczone przez pracodawcę są jedyną możliwością dowozu pracowników do miejsca pracy (co ma miejsce w przedmiotowej sprawie w sytuacji osób niepełnosprawnych mających problemy z dojazdem do pracy i z pracy we własnym zakresie). Wówczas, takie usługi służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej, a osobiste korzyści uzyskiwane przez pracowników mają znaczenie drugorzędne w stosunku do korzyści gospodarczych. Innymi słowy, w przypadku gdy charakter prowadzonej działalności wymusza na pracodawcy zapewnienie transportu jego pracownikom do lub z miejsca pracy, uważa się, że usługi przewozu wykonywane są jedynie na potrzeby związane z prowadzoną działalnością. Artykuł 6 (2) (b) nie ma wówczas zastosowania.

Zgodnie z art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721), do podstawowych form aktywności wspomagającej proces rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych zalicza się uczestnictwo tych osób w warsztatach terapii zajęciowej.

Stosownie do art. 10b ust. 2 ww. ustawy, koszty utworzenia, działalności i wynikające ze zwiększenia liczby uczestników warsztatu terapii zajęciowej są współfinansowane m.in. ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

W myśl art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. z 2011 r. Nr 231, poz. 1375 z późn. zm.), w działaniach z zakresu ochrony zdrowia psychicznego mogą uczestniczyć stowarzyszenia i inne organizacje społeczne, fundacje, samorządy zawodowe, kościoły i inne związki wyznaniowe oraz grupy samopomocy pacjentów i ich rodzin, a także inne osoby fizyczne i prawne.

Z art. 9 ust. 1 ww. ustawy wynika, że środowiskowe domy samopomocy stosownie do potrzeb są organizowane, prowadzone i finansowane przez organy do spraw pomocy społecznej na zasadach określonych w przepisach ustawy o pomocy społecznej. Środowiskowe domy samopomocy mogą być także tworzone przez podmioty wymienione w art. 1 ust. 2.

Wobec powyższego, dowóz niepełnosprawnych pracowników ZAZ-u, mających problemy z dojazdem do pracy i z pracy we własnym zakresie, jak również dowóz niepełnosprawnych uczestników WTZ i ŚDS na zajęcia rehabilitacji społecznej i zawodowej, będzie związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Zatem w powyższym przypadku nieodpłatne świadczenie usług dowozu niepełnosprawnych pracowników ZAZ-u i uczestników WTZ i ŚDS nie będzie traktowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy. W konsekwencji w tym przypadku nie ma zastosowania ww. przepis ustawy i tym samym ww. usługi wykonywane przez Wnioskodawcę nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, nieodpłatny dowóz niepełnosprawnych pracowników ZAZ do miejsca pracy i z miejsca pracy do domu oraz niepełnosprawnych uczestników WTZ i ŚDS na zajęcia rehabilitacji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym brak podstaw do stosowania stawki 8% i do wykazywania ww. usług w poz. 27 deklaracji VAT-7.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.