IPTPB3/4511-45/15-3/JZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 1 października 2015 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB3/4511-45/15-3/JZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2015 r. (data wpływu 23 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodu właściwego do opodatkowania przychodów uzyskiwanych z tytułu udzielania licencji na używanie znaku towarowego przez spółkę osobową (pytanie nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia źródła przychodu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W związku z planowanym podziałem majątku rodzinnego, Wnioskodawca otrzyma od żony w drodze darowizny zespół składników majątkowych i niemajątkowych stanowiący funkcjonujące przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: Przedsiębiorstwo). Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.; dalej: Kodeks cywilny). Z kolei w myśl art. 551 Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. W skład Przedsiębiorstwa wchodzić będą m.in. prawa majątkowe, o których mowa w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410), w postaci praw ochronnych na znaki towarowe (dalej: Znaki lub Znaki towarowe).

W tym kontekście Wnioskodawca wskazuje, że będzie kontynuował dotychczasową działalność Przedsiębiorstwa polegającą głównie na zarządzaniu znakami towarowymi. Wnioskodawca wprowadzi składniki majątku wchodzące w skład Przedsiębiorstwa do stosownych ewidencji, w tym Znaki do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, jednoosobowej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca zamierza udzielać prawa do korzystania ze Znaków w formie licencji innemu podmiotowi lub innym podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą w różnej formie na terenie kraju lub za granicą. Umowy licencyjne będą zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Niezwłocznie po staniu się właścicielem Znaków Wnioskodawca dokona zmiany przedmiotu własnej działalności na zakres uwzględniający udzielanie licencji - w konsekwencji przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie między innymi dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim - PKD 77.40.Z.

Niezależnie od powyższego, zamiast wykorzystania Znaków w prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca rozważa alternatywnie wykorzystanie Znaków w ramach spółki osobowej (w tym spółki cywilnej; dalej: Spółka).

Bez względu na wybrany rodzaj Spółki, Wnioskodawca wniesie do niej Przedsiębiorstwo, w tym Znaki, w formie wkładu niepieniężnego. Tym samym, Wnioskodawca zostanie wspólnikiem Spółki posiadającym udział w zyskach i stratach tej spółki, ewentualnie Przedsiębiorstwo zostanie wniesione do Spółki, w której Wnioskodawca jest już wspólnikiem. Głównym przedmiotem działalności Spółki będzie m.in. dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKD 77.40).

W związku z tym, że Znaki będą wykorzystywane przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej, zostaną one wprowadzone do jej ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. Następnie Spółka udzieli licencji na korzystanie ze Znaków, z tytułu których pobierać będzie opłaty licencyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opłaty licencyjne, które będą otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej z tytułu udzielania licencji na korzystanie ze Znaków, powinny być zaliczane do przychodów z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej.

2. Czy opłaty licencyjne, które będą otrzymywane przez Spółkę z tytułu udzielania licencji na korzystanie ze Znaków powinny być zaliczane po stronie Wnioskodawcy do przychodów z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2, natomiast w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty licencyjne, które będą otrzymywane przez Spółkę z tytułu udzielania licencji na korzystanie ze Znaków, powinny być zaliczane po stronie Wnioskodawcy do przychodów z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym otrzymywane przez Spółkę opłaty licencyjne z tytułu udzielania innym podmiotom licencji na korzystanie ze Znaków, powinny być traktowane po stronie Wnioskodawcy jako przychód ze źródła pozarolnicza działalnośćgospodarcza.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku, Wnioskodawca nie wyklucza, że Znaki towarowe zostaną wniesione do Spółki w drodze wkładu niepieniężnego. Spółka do której przystąpi będzie wykorzystywać Znaki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej m.in. na dzierżawie własności intelektualnej. W związku z udzielaniem licencji na korzystanie ze Znaków, Spółka będzie otrzymywać opłaty licencyjne.

Kwestią istotną dla zakwalifikowania przychodów do odpowiedniego źródła przychodów jest ocena, czy udzielanie przez Spółkę licencji na korzystanie ze Znaków towarowych będzie nosiło znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej.

Treść definicji zawartej w cytowanym już art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm., dalej: ustawa o PIT) wskazuje, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą konieczne jest prowadzenie działalności w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły i zorganizowany.

Jak wskazano we wcześniejszych rozważaniach, Znaki będą służyć do prowadzenia działalności zarobkowej w sposób zorganizowany i ciągły. Odpłatne udostępnianie Znaków towarowych przez Spółkę następować będzie zatem w ramach działalności gospodarczej (polegającej m.in. na dzierżawie własności intelektualnej), o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT.

W dalszej kolejności należy określić, czy opłaty licencyjne uzyskiwane przez Spółkę stanowić będą przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o PIT, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody u wspólnika z udziału w takiej spółce określone na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy, uznaje się za przychody ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Z powyższych regulacji wynika zatem, że uzyskiwane przez Spółkę opłaty licencyjne za użytkowanie Znaków, stanowić będą po stronie Wnioskodawcy przychody ze źródła jakim jest pozarolniczą działalność gospodarcza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicja działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którym jest to działalność zarobkowa:

a.

wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,

b.

polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c.

polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

* musi być działalnością zarobkową,

* musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

* musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły,

* działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności w okolicznościach, o których mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy,

* przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na postawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tekst jedn.: za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej). Zatem w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niebędącej osobą prawną, podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka, lecz jej wspólnicy.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, przy czym u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Kwestią istotną dla zakwalifikowania ww. przychodów do odpowiedniego źródła przychodów jest ocena, czy pobieranie opłat licencyjnych za korzystanie ze znaku towarowego będzie nosiło znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej. Treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych daje podstawę, by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły. Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1.

jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,

2.

wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter, cechy przeznaczenia użytkowego,

3.

prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, iż podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania określonych działań do działalności gospodarczej należy ocenić zamiar, okoliczności i cel tych działań.

Ustalając, czy dany przychód pochodzi z pozarolniczej działalności gospodarczej, należy w pierwszym rzędzie podjąć próbę przypisania go do jednego z wymienionych w ustawie źródeł. Jeżeli okaże się to niemożliwe, a przychód powstał w wyniku działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, która prowadzona jest we własnym imieniu, wówczas przychód będzie stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. W pewnym zakresie przesądza o tym zamiar podatnika. Jeśli podmiot osiągać będzie w sposób stały i zorganizowany przychody, które można będzie zaklasyfikować do innego źródła przychodów, niż gdyby były osiągane w sposób incydentalny, to wówczas ta stałość i zorganizowanie mogą mieć rozstrzygające znaczenie dla uznania, że dany przychód pochodzi z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm.), na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Przy czym, w myśl art. 8 cyt. ustawy, na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

1.

uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji;

2.

wynagrodzenia;

3.

wymieniania go jako twórcy w opisach, rejestrach oraz w innych dokumentach i publikacjach.

Zgodnie z art. 120 ww. ustawy, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. W myśl natomiast art. 163 ww. ustawy, uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może udzielić innej osobie upoważnienia do używania znaku, zawierając z nią umowę licencyjną.

Przechodząc na grunt sprawy będącej przedmiotem wniosku, podkreślić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wyklucza możliwości kwalifikowania do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej przychodów osiąganych z tytułu udzielania licencji do znaku towarowego, tym bardziej gdy prawo to stanowi w tej działalności wartość niematerialną i prawną, a więc składnik majątku trwałego prowadzonej działalności gospodarczej.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzyma od żony w drodze darowizny zespół składników majątkowych i niemajątkowych stanowiący funkcjonujące przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W skład Przedsiębiorstwa wchodzić będą m.in. prawa majątkowe, o których mowa w ustawie - Prawo własności przemysłowej, w postaci praw ochronnych na znaki towarowe Wnioskodawca wskazuje, że będzie kontynuował dotychczasową działalność Przedsiębiorstwa polegającą głównie na zarządzaniu znakami towarowymi. Wnioskodawca wprowadzi składniki majątku wchodzące w skład Przedsiębiorstwa do stosownych ewidencji, w tym Znaki do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, jednoosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawca zamierza udzielać prawa do korzystania ze Znaków w formie licencji innemu podmiotowi lub innym podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą w różnej formie na terenie kraju lub za granicą. Umowy licencyjne będą zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Niezależnie od powyższego, zamiast wykorzystania Znaków w prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca rozważa alternatywnie wykorzystanie Znaków w ramach spółki osobowej (w tym spółki cywilnej; dalej: Spółka). Wnioskodawca wniesie do Spółki Przedsiębiorstwo, w tym znaki towarowe, w formie wkładu niepieniężnego. Tym samym, Wnioskodawca zostanie wspólnikiem Spółki posiadającym udział w zyskach i stratach tej spółki, ewentualnie Przedsiębiorstwo zostanie wniesione do Spółki, w której Wnioskodawca jest już wspólnikiem. Głównym przedmiotem działalności Spółki będzie m.in. dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim.

Mając na uwadze powyższe, w świetle obowiązujących przepisów prawa, stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy przedmiotem działalności gospodarczej spółki osobowej w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem, będzie udzielanie licencji na znaki towarowe, to uzyskany przychód z tytułu opłat licencyjnych będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej, proporcjonalny do Jego udziału w zyskach spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl